Dobra lektura. Trochę kryminał, trochę lekcja anatomii i fizjologii. Nieco tajników kryminalistyki, nieco psychologii, bardzo dużo empatii i szczerości. Może spodobać się wszystkim, których interesuje człowiek.

Jedyne co mnie troszkę uwiera, to to, że autor przedstawia policjantów jako nierozgarniętych gamoni, chyba tylko po to, by uwypuklić własne mądre i trafne spostrzeżenia.

Dobra lektura. Trochę kryminał, trochę lekcja anatomii i fizjologii. Nieco tajników kryminalistyki, nieco psychologii, bardzo dużo empatii i szczerości. Może spodobać się wszystkim, których interesuje człowiek.

Jedyne co mnie troszkę uwiera, to to, że autor przedstawia policjantów jako nierozgarniętych gamoni, chyba tylko po to, by uwypuklić własne mądre i trafne...

Kolejna propozycja od dr Shephera to bardzo ciekawe uzupełnienie poprzedniej propozycji (Niewyjaśnione okoliczności). Sama książka skupia się w dużej mierze na różnych przypadkach medycyny sądowej (posegregowane tematycznie) opatrzonymi dodatkowym komentarzem autora. Całość bardziej przypomina uzupełnienie poprzedniej książki niż coś całkiem nowego i odrębnego. Nie będę ukrywał, że "Niewyjaśnione okoliczności" czytało mi się dużo lepiej jednakże tutaj też można znaleźć wiele ciekawych rzeczy i obserwacji. Na plus na pewno samoświadomość autora i szczerość w przypadku jego własnych zachowań i dolegliwości. Dla fanów poprzedniej książki autora na pewno warta uwagi propozycja.

Kolejna propozycja od dr Shephera to bardzo ciekawe uzupełnienie poprzedniej propozycji (Niewyjaśnione okoliczności). Sama książka skupia się w dużej mierze na różnych przypadkach medycyny sądowej (posegregowane tematycznie) opatrzonymi dodatkowym komentarzem autora. Całość bardziej przypomina uzupełnienie poprzedniej książki niż coś całkiem nowego i odrębnego. Nie będę...

Pierwsza książka Shepherda mnie nie zachwyciła. Ale przeczytałam drugą, bo była pod ręką i uważam, że jest odrobinę lepsza.

Co nie znaczy, że nie jest nudna, dość kiepsko przetłumaczona "Siedem wieków śmierci"(naprawdę tłumaczu???) a ilość dygresji nie przytłacza.

Pierwsza książka Shepherda mnie nie zachwyciła. Ale przeczytałam drugą, bo była pod ręką i uważam, że jest odrobinę lepsza.

Co nie znaczy, że nie jest nudna, dość kiepsko przetłumaczona "Siedem wieków śmierci"(naprawdę tłumaczu???) a ilość dygresji nie przytłacza.

Często tak jest, że jak ktoś odniósł sukces pierwszą książką, to druga zwykle nie jest tak dobra jak pierwsza, a często jest już nawet konkretną klapą... Nie w tym przypadku! Ta książka jest tak samo dobra jak pierwsza tego autora, a może i nawet lepsza! Tak, tak tak! Kiedy czytam/słucham takich książek, wiem wreszcie dlaczego to robię ;) To są książki, które sprawiają przyjemność, a nie męczą, w których ani przez chwilę nie ma nudnego fragmentu! Wszystko jest idealnie wyważone: rozrywka, wiedza i humor. Rzadko polecam jakieś książki, nawet kiedy mnie się podobają, bo jakoś nigdy nie jestem przekonany, że innym też będą się podobać, ale w przypadku takiej książki... polecam każdemu :) sądzę, że spodoba się niemal każdemu, bez względu na zainteresowania, to ten typ książek po prostu ;)
Jest też ciekawie ułożona: mottem przewodnim jest fragment Szekspira i przypadki ułożone od przypadków dzieci po staruszków. Naprawdę fajnie wymyślone.
W innych opiniach widzę krytykę tej części treści, która dotyczy autora - kurcze, nie pomyślałem że to można uznać za wadę, bo moim zdaniem te fragmenty na temat autora są bardzo dobrze wpasowane w treść i dużo wnoszą wiedzy o zdrowiu, chorobach i zagrożeniach. No po prostu wszystko tam pasuje i jest równie ciekawe. A co do również krytykowanego tłumaczenia tytułu (że niby powinno być "Siedem dekad śmierci" a nie "Siedem wieków śmierci"),to sądzę, że tłumacz dokładnie to przemyślał ;) "wieków:" brzmi po prostu lepiej, to z resztą drobiazg.
Jest parę takich konkretniejszych zagadnień, np. świetnie opisany mechanizm wiary w medycynę alternatywna na przykładzie kuzyna autora (ot choćby ten fragment prywaty jest bardzo dobry).
Jest nawet dosyć sporo ciekawostek, zacytuję sobie jedną z nich:
"W zachodnim społeczeństwie niemal każda osoba po pięćdziesiątce – a może nawet po czterdziestce – jest mniej lub bardziej dotknięta miażdżycą. U niektórych może ona być minimalna, lecz należą oni do zdecydowanej mniejszości. Miażdżyca jest tak wszechobecna, że w tych rzadkich przypadkach, kiedy odkrywam, że tętnice zmarłego są całkowicie czyste, natychmiast zaczynam szukać nowotworu złośliwego. Wygląda bowiem na to, że rak i choroba wieńcowa wykluczają się wzajemnie. Być może z przyczyn genetycznych, a może dlatego, że guzy potrzebują tak wielkiej ilości energii, iż rozkładają każdy tłuszcz na swojej drodze."

I poniżej jeden przykład humoru jaki lubię ;)
"Detektyw pokazał mi sporządzony przez opiekuna psa policyjnego szkic pokazujący ułożenie ciała. Był tak kiepski, że zastanawiałem się, czy aby nie narysował go pies."

No i przyznam, że mnie też zainspirowała o zadbanie o siebie (chociaż zobaczymy co z tego wyjdzie) ;)

(czytana/słuchana: 1-3.02.2024)
5/5 [9/10]

Często tak jest, że jak ktoś odniósł sukces pierwszą książką, to druga zwykle nie jest tak dobra jak pierwsza, a często jest już nawet konkretną klapą... Nie w tym przypadku! Ta książka jest tak samo dobra jak pierwsza tego autora, a może i nawet lepsza! Tak, tak tak! Kiedy czytam/słucham takich książek, wiem wreszcie dlaczego to robię ;) To są książki, które sprawiają...

Ta książka wyjątkowo dogłębnie mnie poruszyła. A nawet dosłownie zdołowała.

Wydawać by się mogło, że to kolejna popularnonaukowa pozycja, ale na mnie jej konstrukcja, poruszane tematy życia i śmierci, przeszłości i przyszłości, zrobiły ogromne wrażenie. Poczynając od zgonów najmłodszych, kończąc na starości, której tak się obawiamy. Z każdym rozdziałem, jak rzadko kiedy, uświadamiałam sobie jak krucha i śmiertelna jestem.

Autor dobitnie udowadnia nam, że wszelkie teoretycznie niewinne wybory mogą mieć ogromne znaczenie w przyszłości. Uświadamia o potędze genetyki. Dla mnie to była swoista spowiedź i przestroga.

Ta książka wyjątkowo dogłębnie mnie poruszyła. A nawet dosłownie zdołowała.

Wydawać by się mogło, że to kolejna popularnonaukowa pozycja, ale na mnie jej konstrukcja, poruszane tematy życia i śmierci, przeszłości i przyszłości, zrobiły ogromne wrażenie. Poczynając od zgonów najmłodszych, kończąc na starości, której tak się obawiamy. Z każdym rozdziałem, jak rzadko kiedy,...

Śmierć, czy tego chcemy, czy nie, spotyka ludzi w różnym wieku. Na stół patologa sądowego w Wielkiej Brytanii (i nie tylko) trafiają ciała zarówno niemowląt, jak i osób w bardzo podeszłym wieku. To właśnie ciała mogą opowiedzieć po raz ostatni czyjąś historię. A wiele z nich może wyczytać tak wybitny specjalista jak dr Shepherd.

„Siedem wieków śmierci” to zdecydowanie nie jest książka dla wszystkich. Jednak ci, których fascynuje temat patologii sądowej, zdecydowanie powinni po nią sięgnąć. Lektura „Niewyjaśnionych okoliczności” sprawiła, że wręcz zakochałam się w piórze Autora i z tego powodu sięgnęłam po tę pozycję. Jedno jest pewne – nie zawiodłam się, a książkę pochłonęłam z nieskrywaną przyjemnością.

Dr Richard Shepherd prowadzi czytelnika przez różnego rodzaju zgony, a tę pozycję podzielił na części, kategoryzujące kolejnych zmarłych według ich wieku. Najtrudniejsze dla mnie były pierwsza oraz ostatnia część, w których podjął się opisania przypadków zgonów wśród małych dzieci oraz osób starszych. Jednak tak naprawdę każdy przypadek, który znajdziemy w tej pozycji, skłania do przemyśleń, wywołuje nostalgię oraz uświadamia czytelnika w wielu kwestiach. Autor w świetny sposób, przybliżając kolejne przypadki, przemyca wiedzę medyczną, nie nużąc przy tym nawet laika oraz korzystając z bardzo przystępnych form przybliżenia wielu tematów. Zgony jakie opisuje, spowodowane są przez różne okoliczności- od morderstw, przez samobójstwa, kończąc na nieszczęśliwych wypadkach. Przypomina też, że nie każdy doczeka się swoistego zamknięcia, a udowodnienie winy sprawcy czasem wykracza poza kompetencje nawet najbardziej biegłego i doświadczonego lekarza. Ponadto doktor uświadamia, ale nie moralizuje, wplata w tę pozycję swoje prywatne przemyślenia i wątki z życia prywatnego, lecz przede wszystkim stara się oswoić z tym, co nieuniknione – ze śmiercią. To naprawdę genialna pozycja, a miłośnicy gatunku zdecydowanie powinni zaznajomić się z książkami doktora Shepherda. Osobiście mam nadzieję, że zdecyduje się on napisać, chociaż jeszcze jedną pozycję, bo jego wiedza i doświadczenie są niebagatelne, a lekkość pióra sprawia, że nie sposób nie pokochać jego twórczości.

Śmierć, czy tego chcemy, czy nie, spotyka ludzi w różnym wieku. Na stół patologa sądowego w Wielkiej Brytanii (i nie tylko) trafiają ciała zarówno niemowląt, jak i osób w bardzo podeszłym wieku. To właśnie ciała mogą opowiedzieć po raz ostatni czyjąś historię. A wiele z nich może wyczytać tak wybitny specjalista jak dr Shepherd.

„Siedem wieków śmierci” to zdecydowanie nie...

Ta lektura mnie wymęczyła, bardzo dużo wywodów na temat życia Autora, jego przemyśleń, które wcale nie były interesujące. Typ gawędziarza, przez co historie z jego pracy się rozciągały i traciły swój kształt. Pierwsza książka Autora była bardziej merytoryczna a przemyślenia i wątki z jego życia bardziej znośne i konkretne.

Ta lektura mnie wymęczyła, bardzo dużo wywodów na temat życia Autora, jego przemyśleń, które wcale nie były interesujące. Typ gawędziarza, przez co historie z jego pracy się rozciągały i traciły swój kształt. Pierwsza książka Autora była bardziej merytoryczna a przemyślenia i wątki z jego życia bardziej znośne i konkretne.

Dla mnie książka okazała się bardzo ciekawa, można troszkę zaczerpnąć ciekawostek medycznych. Muszę przeczytać jeszcze pierwsza książkę tego autora.

Dla mnie książka okazała się bardzo ciekawa, można troszkę zaczerpnąć ciekawostek medycznych. Muszę przeczytać jeszcze pierwsza książkę tego autora.

Może być. Właściwie tylko jedna historia mnie zaciekawiła, reszta była zwyczajna. Druga książka trochę lepsza niż pierwsza.

Może być. Właściwie tylko jedna historia mnie zaciekawiła, reszta była zwyczajna. Druga książka trochę lepsza niż pierwsza.

Taka sobie. Historie przywołane przez Sheperda dzielą się na ciekawe, ale opowiedziane w sposób nudny, oraz na nudne przypadki opisane tak sobie. Doceniam wiedzę i umiejętność połączenia przypadków kryminalnych z medycyną, ale z trudem przebrnęłam przez prowadzoną przez Sheperda narrację.

Taka sobie. Historie przywołane przez Sheperda dzielą się na ciekawe, ale opowiedziane w sposób nudny, oraz na nudne przypadki opisane tak sobie. Doceniam wiedzę i umiejętność połączenia przypadków kryminalnych z medycyną, ale z trudem przebrnęłam przez prowadzoną przez Sheperda narrację.