Co wieczór spędzam czas z moim synem na czytaniu ciekawych książek, które jednocześnie uczą i bawią. Czas jednak mija nieubłaganie, a syn rośnie, więc i lekturę muszę dopasowywać do jego wieku, by była dojrzalsza, ale również różnorodna. I tym sposobem postanowiłam sięgnąć po książkę „Wielki foch”, która jest jedną z części cyklu Gupikowo. A dlaczego zaczęłam od 3 tomu? Wybrałam ją ze względu na tytuł. Uważałam, że będzie to niezła zabawa i okazja dla mojego syna, by poznał uroki posiadania rodzeństwa.

Tak, jak wspomniałam, „Wielki foch” jest trzecią częścią cyklu i już po rozpoczęciu czytania, wiedziałam, że popełniłam błąd, decydując się na rozpoczęcie przygody z czwórką rodzeństwa właśnie od tego tomu. Trafiłam w sam środek życia Zosi, w którym to przyszedł czas na zmiany. A do tego starsza siostra miała wieczne muchy w nosie. Nie wiedziałam jednak, jak to się stało, że bohaterowie dotarli do takiego miejsca w swoim życiu.
Wszystko to składało się na mój odbiór książki, ponieważ przez to czułam się zagubiona w toczącej się akcji. Nie mogłam poprawnie wykalkulować wieku bohaterów. Wydawało mi się, że mam do czynienia z dziećmi i nastolatkami. A finalnie okazało się, że siostra Zosi to młoda kobieta, która mierzyła się z życiową decyzją, którą bez wątpienia jest wybór partnera.

Jednak całość została napisana w lekki, przystępny sposób, nie brakowało zabawnych zachowań najmłodszej latorośli i naturalnych zachowań członków rodziny. Jednak podczas czytania nie mogłam pozbyć się uczucia panującego w tej historii chaosu. Skutkiem tego była szybka rezygnacja mojego syna z kontynuowania czytania. Finalnie książkę zaliczyłam sama, z poczuciem, że rozpoczęcie przygody od środka nie zawsze jest dobrą opcją.

Muszę jednak wtrącić kilka słów o samym wyglądzie. Książka wydana została w małym rozmiarze, idealnym do plecaka lub niewielkiej torebki, więc świetnie sprawdzi się w roli lektury podróżnej. W środku zamieszczone zostały czarno białe, zabawne ilustracje, obrazujące sytuacje opisywane przez autorkę.

W przypadku moim i mojego syna lektura „Wielkiego focha” nie okazała się dobrym wyborem. Być może nie był to dobry moment na lekturę, a może gdybyśmy zaczęli od początku, historia z książkami Moniki Kowaleczko-Szumowskiej potoczyłaby się inaczej. Pamiętajcie jednak, że warto próbować różnych rzeczy i wyrabiać sobie własne zdanie na różne tematy, więc decyzję o tym, czy sięgniecie po serię Gupikowo, zostawiam Wam.

https://papierowybluszcz.wordpress.com/2023/12/10/wielki-foch-monika-kowaleczko-szumowska/

Co wieczór spędzam czas z moim synem na czytaniu ciekawych książek, które jednocześnie uczą i bawią. Czas jednak mija nieubłaganie, a syn rośnie, więc i lekturę muszę dopasowywać do jego wieku, by była dojrzalsza, ale również różnorodna. I tym sposobem postanowiłam sięgnąć po książkę „Wielki foch”, która jest jedną z części cyklu Gupikowo. A dlaczego zaczęłam od 3 tomu?...