Pitaval Krakowski

Jakiś czas temu szukałem książki, w której mógłbym znaleźć jakieś fakty i ciekawostki z historii Królewskiego Miasta Krakowa w jakiejś przystępnej formie. Przyjaciel polecił mi tytuł „Pitaval Krakowski”. Pitaval (czy Pitawal) to ogólna nazwa zbiorów publicystycznych opracować głośnych i ciekawych spraw sądowych z jakiegoś okresu, albo regionu. Brzmiało na początku niezbyt ciekawie, ale jako, że ufam gustowi polecającego książkę w wersji elektronicznej zakupiłem.

Bardzo szybko okazało się, że publicystyczne opracowania spraw sądowych są ciekawe. Nawet bardzo ciekawe. Wybrane zostały faktycznie najbardziej interesujące sprawy sądowe. Pierwsza – sprawa posądzenia szlachcica Wierzynka o przywłaszczanie sobie pieniędzy miejskich, później oskarżenie i skazanie całego miasta Krakowa (sic!) na śmierć za zabójstwo szlachcica Andrzeja Tenczyńskiego (Tenczyńscy mieli swoje włości wokół zamieszkiwanego przeze mnie Tenczynka). Wszyscy studenci opuszczający znaną i szanowaną Akademię Krakowską skazując ją na niebyt? Proszę bardzo! Później kilka spraw z czasów zaborów – już z lepiej prowadzonymi i zachowanymi aktami. Wreszcie czasy międzywojnia.

Prawdopodobnie student prawa wyciągnąłby z tej lektury znacznie więcej niż student ekonomii, jak ja, jednak nawet dla mnie niefachowca jest to bardzo pouczający kawałek literatury. Historia nie tylko kryminologii czy sądownictwa, ale również rodzinnego Krakowa, ze sprawami toczącymi się sto, dwieście i pięćset lat temu na uliczkach, na których tak często spaceruję. Z książką walczyłem ponad miesiąc – co nie dziwi przy jej ponad 750 stronach, jednak kunsztowny literacki styl autorów bardzo ułatwił przeprawę przez dawno zapomniane akta kryminalne starego Krakowa.

Pitaval Krakowski

Jakiś czas temu szukałem książki, w której mógłbym znaleźć jakieś fakty i ciekawostki z historii Królewskiego Miasta Krakowa w jakiejś przystępnej formie. Przyjaciel polecił mi tytuł „Pitaval Krakowski”. Pitaval (czy Pitawal) to ogólna nazwa zbiorów publicystycznych opracować głośnych i ciekawych spraw sądowych z jakiegoś okresu, albo regionu. Brzmiało na...

Książka ambitna, pełna dokładnych opisów, odwołań do źródeł, zbierająca co ciekawsze sprawy kryminalne na tle Krakowa.

Niestety, czyta się ją niezwykle ciężko.

Pierwszą bolączką jest język: zdania ciągnące się wersetami, wtrącenia w innych językach bez tłumaczeń, odniesienia do nieoczywistych elementów kultury, niekończone myśli (bo przecież "wniosek nasuwa się sam, a czytelnik wie co mam na myśli") oraz styl, który zdaje się krzyczeć "jestem mądry, a to książka nie dla pospulstwa!". Jeżeli ktoś szuka pozycji do poczytania dla przyjemności, myślę że pod względem warsztatu encyklopedia okaże się bardziej odprężająca.

Co do najciekawszych spraw kryminalnych Krakowa...

To drugi problem tej książki. Same historie kryminalne zajmują mały jej wycinek. Znaczna jej większość to obszerne opisy: kto kogo sądził, jak sądził, kto się odwołał, kto do czego miał prawo, jakie wtedy obowiązywało prawo, a co ktoś na rozprawie powiedział, rozprawę odroczono, znowu wznowiono, itd, itd, itd... Jeszcze jakkolwiek pierwsza połowa ksiażki jest, pod względem samych wydarzeń, niezwykle pasjonująca (średniowiecze w Krakowie),tak druga połowa w połączeniu z ogromem "prawniczych" opisów jest zwyczajnie nudna.

Czy warto więc sięgać po książkę?

Zależy kto pyta.

Jeśli ktoś jest studentem prawa, bardziej niż same sensacyjne historie pociągają go opisy przebiegu spraw sądowych, oczekuje wiarygodnych i dokładnych źródeł lub po prostu lubuje się w takich pozycjach: jak najbardziej warto. Książka pod tymi względami jest bardzo wartościowa.

Jeśli jednak ktoś oczekuje książki z najbardziej wstrząsającymi sprawami Krakowa, którą mógłby poczytać wieczorem dla dreszczyku emocji, do kubka herbaty : stanowczo odradzam. Uśniecie.

Książka ambitna, pełna dokładnych opisów, odwołań do źródeł, zbierająca co ciekawsze sprawy kryminalne na tle Krakowa.

Niestety, czyta się ją niezwykle ciężko.

Pierwszą bolączką jest język: zdania ciągnące się wersetami, wtrącenia w innych językach bez tłumaczeń, odniesienia do nieoczywistych elementów kultury, niekończone myśli (bo przecież "wniosek nasuwa się sam, a...

Niedawno, przez przypadek zostałam właścicielką „Pitavala krakowskiego” autorstwa S. Salmonowicza, J. Szwai i S. Waltosia - sprzedawca dorzucił mi tę pozycję, jako bonus do zamówionych książek.
"Pitaval" to zbiór 28 krakowskich historii sądowych. Zamierzeniem autorów, o czym piszą we wstępie, było zebranie takich spraw sądowych, które w pewnym okresie były najgłośniejsze. Zbiór rozpoczyna sprawa Wierzynka z XIV w., a kończy morderstwo modelki i kradzież kolekcji biżuterii i futer w XX wieku. Zawarte historie to jakby skrzyżowanie kryminału, powieści historycznej i kroniki sądowej. Wydarzenia kryminalne przedstawione są na tle środowiska krakowskiego konkretnego okresu, ówczesnych wydarzeń i scenerii Krakowa. Mnie, nieprawnika, zdumiewało podobieństwo spraw prowadzonych wieki temu, do spraw prowadzonych obecnie oraz umiejętność korzystania z całej gamy tego, co jako laik wrzucam do worka z napisem: „sztuczki prawne”: wszelkiego rodzaju luki, niedoprecyzowania, odmienne interpretacje, nieścisłości, dwa (lub więcej) przepisy funkcjonujące równocześnie a wzajemnie się wykluczające, powoływanie się na coś, co co prawda kiedyś obowiązywało, ale w świadomości społecznej dawno uległo zapomnieniu, wojna na znaczenie słów itp….
Autorzy opis każdej sprawy poparli bogatymi źródłami, starali się spojrzeć na sprawę i przedstawić ją z wielu stron, krytykując niekiedy dotychczasowy sposób interpretacji historycznej czy prawniczej.
Dużo tu ciekawostek, smaczków historyczno-obyczajowych. I dużo wiedzy historycznej przedstawionej w niezwykle interesujący sposób.
Nie mogłam się oprzeć pokusie, by na zakończenie nie przytoczyć cytatu rozpoczynającego rozdział o wydarzeniach z połowy XVI w., które stały się m.in. tematem obrazu J. Matejki „Wyjście żaków z Krakowa”: „Nie tylko w dziejach nauki polskiej zapisali się liczni wychowankowie krakowskiej Almae Matris; zajęli oni także wcale poczesne miejsce w kronice kryminalnej miasta. Powiedzieć tu trzeba, że Akademia Krakowska wiodła w tej mierze prym bodaj przed wszystkimi uniwersytetami europejskimi, w których przecież też na niesfornej i awanturniczej młodzieży nie zbywało”.

Polecam, szczególnie osobom zainteresowanym historią, miłośnikom Krakowa, wiedzy prawniczej i miłośnikom kryminałów retro:).

Niedawno, przez przypadek zostałam właścicielką „Pitavala krakowskiego” autorstwa S. Salmonowicza, J. Szwai i S. Waltosia - sprzedawca dorzucił mi tę pozycję, jako bonus do zamówionych książek.
"Pitaval" to zbiór 28 krakowskich historii sądowych. Zamierzeniem autorów, o czym piszą we wstępie, było zebranie takich spraw sądowych, które w pewnym okresie były najgłośniejsze....

Często sięgam po powieści historyczne, lubię od czasu do czasu przeczytać dobry kryminał, którego akcja dzieje się kilkadziesiąt lat temu. Wszystkie najlepsze cechy tych gatunków łączy w sobie „Pitaval krakowski” Stanisława Salmonowicza, Janusza Szwai i Stanisława Waltosia. Pitaval to zbiór relacji z głośnych przed laty procesów sądowych. Podczas lektury „Pitavalu krakowskiego” mamy okazję niemal trzydzieści razy zanurzyć się w przeszłość i otrzeć o dramatyczne przeżycia dawnych mieszkańców podwawelskiego grodu.

Więcej na:
http://ksiazkiprzygodowe.blogspot.com/2013/12/pitaval-krakowski-stanisaw-salmonowicz.html

Często sięgam po powieści historyczne, lubię od czasu do czasu przeczytać dobry kryminał, którego akcja dzieje się kilkadziesiąt lat temu. Wszystkie najlepsze cechy tych gatunków łączy w sobie „Pitaval krakowski” Stanisława Salmonowicza, Janusza Szwai i Stanisława Waltosia. Pitaval to zbiór relacji z głośnych przed laty procesów sądowych. Podczas lektury „Pitavalu...

Udany pejzaż kryminalnej przeszłości Krakowa. Tym razem wiek XIX i XX. Dla zainteresowanych tematyką.

Udany pejzaż kryminalnej przeszłości Krakowa. Tym razem wiek XIX i XX. Dla zainteresowanych tematyką.