153/2023 (E),DKK (IX 2023)

153/2023 (E),DKK (IX 2023)

Niemal schulz'owy motyw ptaków. Poza tym smutne studium o uzależnieniu. Oczekiwałam czegoś więcej.

Niemal schulz'owy motyw ptaków. Poza tym smutne studium o uzależnieniu. Oczekiwałam czegoś więcej.

Daniel Odija to jeden z nielicznych (a może właśnie licznych?) pisarzy literatury środka. Świetny rzemieślnik, który od pierwszej strony wciąga w swój świat (mnie wciągnął),inteligentny, dowcipny, którego książki są po to żeby przeczytać, pobyć w jego świecie i z niego wyjść. I traktuję to jako komplement nie zarzut.

Przy "Pustym przelocie" brakowało mi trochę postaci drugiego planu, bracia napisani świetnie, matka nieźle, ale wszyscy z tyłu mieli potencjał na intrygujące postaci.

Daniel Odija to jeden z nielicznych (a może właśnie licznych?) pisarzy literatury środka. Świetny rzemieślnik, który od pierwszej strony wciąga w swój świat (mnie wciągnął),inteligentny, dowcipny, którego książki są po to żeby przeczytać, pobyć w jego świecie i z niego wyjść. I traktuję to jako komplement nie zarzut.

Przy "Pustym przelocie" brakowało mi trochę postaci...

Napisana dobrym językiem przez który się płynie. Porusza ważny temat, wywołuje w czytelniku chwilę zastanowienia się nad nim a końcowo zmusza go do refleksji.

Napisana dobrym językiem przez który się płynie. Porusza ważny temat, wywołuje w czytelniku chwilę zastanowienia się nad nim a końcowo zmusza go do refleksji.

Nie wiem ile jest w tym autobiografii autora ale czuć świat rzeczywisty a nie wymyślony.

Nie wiem ile jest w tym autobiografii autora ale czuć świat rzeczywisty a nie wymyślony.

Nieszczęście najbliższej osoby odsuwa na dalszy plan nasze własne problemy, a jednocześnie stwarza nowe - lub, częściej, stwarzamy je sobie sami. Piekło obłędu nie kończy się w umyśle szaleńca, a jedynie zaczyna...

Nieszczęście najbliższej osoby odsuwa na dalszy plan nasze własne problemy, a jednocześnie stwarza nowe - lub, częściej, stwarzamy je sobie sami. Piekło obłędu nie kończy się w umyśle szaleńca, a jedynie zaczyna...

Braterska miłość, choroba psychiczna i jej konsekwencje. Dobrze napisana książka, daje do myślenia.

Braterska miłość, choroba psychiczna i jej konsekwencje. Dobrze napisana książka, daje do myślenia.

Powieść Daniela Odiji Pusty przelot opowiada historię dwóch braci. Jeden walczy ze schizofrenią. Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Czarne.

Głównych bohaterów poznajemy już w czasach ich dzieciństwa. Chłopcy mieszkają z matką, ojciec opuścił rodzinę w nieznanych jego pociechom okolicznościach. Młodszy z rodzeństwa, z którego perspektywy prowadzona jest narracja, opowiada o swoich dziecięcych i młodzieńczych przygodach. Także przedstawia relację z bratem, z racji wieku to jego przewodnik po świecie i autorytet. W dorosłym życiu dwaj mężczyźni wiodą już samodzielne życie, mają partnerki, rozwijają kariery — młodszy dziennikarską, a starszy na deskach teatru. W momencie, gdy jeden z braci traci pracę oraz narzeczoną wskutek nasilających się symptomów schizofrenii, ten drugi stara się mu pomóc.

Jest to opowieść o melancholijnym nastroju z wnikliwą analizą braterskiej relacji. Mamy do czynienia z intymnym studium rodziny dotkniętej nieuleczalną chorobą jednego z jej członków. Więź, która ich łączy, miesza się z wzajemnym niezrozumieniem i zmęczeniem, nieustannym mierzeniem się z nawracającymi trudnościami.


Wydaje mi się, że w tej książce nie pada ani jedno imię. Wszystkie postacie nazywane są według relacji z narratorem bądź funkcji, jakie pełnią. Brat, matka, lekarz, żona, syn etc. Tylko była narzeczona brata nazywana jest „Tą Jedyną”. Z jednej strony tworzy to pewną zasłonę, z drugiej nadaje historii realności. Odija prowadzi swoich bohaterów bardzo sprawiedliwie i pozwala w nich uwierzyć.

Cała recenzja na: CzasoStrefa

Powieść Daniela Odiji Pusty przelot opowiada historię dwóch braci. Jeden walczy ze schizofrenią. Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Czarne.

Głównych bohaterów poznajemy już w czasach ich dzieciństwa. Chłopcy mieszkają z matką, ojciec opuścił rodzinę w nieznanych jego pociechom okolicznościach. Młodszy z rodzeństwa, z którego perspektywy prowadzona jest narracja,...

"Kiedy rozmawiasz z Bogiem, nazywają to modlitwą, ale kiedy Bóg ci odpowiada, masz schizofrenię."

"Pusty przelot" to książka, w której narrator próbuje poradzić sobie ze swoimi emocjami i dotychczasowymi przeżyciami, jednak idzie mu dość nieudolnie. Jego życie od lat kręci się wokół choroby psychicznej brata, która odcisnęła ogromne piętno na całej rodzinie. Walczy pomiędzy ratowaniem i utrzymaniem przy życiu bliskiej osoby, a zaangażowaniem się w relacje z innymi oraz zadbaniem o swój los.

Z twórczością autora miałam już okazję zapoznać się przy czytaniu "Tartaku", który wywarł na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Z tego względu podeszłam z wielkim entuzjazmem do jego nowej książki. Niestety totalnie do mnie nie przemówiła. Cenię ją za poruszony temat, ponieważ o problemach natury psychicznej należy mówić częściej i głośniej, aczkolwiek został on przedstawiony w dość oschły sposób - kompletnie nie zaangażowałam się w tę historię. Jedynym uczuciem, jakiego doznałam podczas lektury, było poirytowanie irracjonalnym, a niekiedy wręcz głupim zachowaniem głównego bohatera.

Ta historia przeraża, szczególnie kiedy człowiek uświadomi sobie, że choroba może dotknąć każdego z nas bądź naszych bliskich - odwrotu nie ma. Można siłować się z nią, uciekać, nie godzić się z zaistniałą sytuacją, poddać się - żadna droga nie będzie dobra. Zaburzenia psychiczne dotykają nie tylko jednej osoby, ale mocno oddziałują na najbliższych.

"Kiedy rozmawiasz z Bogiem, nazywają to modlitwą, ale kiedy Bóg ci odpowiada, masz schizofrenię."

"Pusty przelot" to książka, w której narrator próbuje poradzić sobie ze swoimi emocjami i dotychczasowymi przeżyciami, jednak idzie mu dość nieudolnie. Jego życie od lat kręci się wokół choroby psychicznej brata, która odcisnęła ogromne piętno na całej rodzinie. Walczy...

Życie pełne jest zawoalowanych problemów. A rodzina to najważniejsze i najcenniejsze co człowiek może posiadać. Spotkanie z książką Pana Daniela to podróż w egzystencję zdekompletowanej podstawowej komórki społecznej. Opowiadajaca o zderzeniu z chorobą psychiczną jednego z jej członków. Stanowi widok na męczącą powtarzalność zmagań tak wielu z nas. Codzienność funkcjonowania z postępującym szaleństwem brata głównego bohatera przedstawione są z kilku perspektyw, dzięki czemu czytelnik ma możliwość przeanalizować subiektywne sposoby na radzenie z sytuacją, która zżera powolutku, przez 7 lat każdego z uczestników rodzinnego piekiełka. Tu czas zmienia się w nieruchomą przestrzeń wypełnioną cierpieniem. A przeszłość przychodzi nieproszona by zedrzeć maski zakładane skrzętnie od lat. Cóż. W lekturze każdy "buduje sztuczne światy z samych siebie, spalając zasoby swojego umysłu na fikcyjne konstrukcje, które ich niszczą". To cicha wspólnota oczekiwania na nieszczęście i spacer po krainie ludzkich słabości. Dniach, gdy śmierć spieszy by zabić. Demonach siedzących w człowieku i głosach szepczących do ucha. Jałowość egzystencji postaci z pewnością wielu przypomni o własnych problemach, rozsypanych cząstkach które nie sposób pozbierać.Nieprzepracowanych traumach, niepowetowanych stratach, dudniącej studziennej samotności spowodowanej brakiem porozumienia z najbliższymi. Jeśli lubicie grzebać w dramatach rodzinnych, bohaterach zbudowanych z kontrastów podlanych chorobami duszy i ornitologią - będzie to z pewnością ciekawa literacka podróż.

Życie pełne jest zawoalowanych problemów. A rodzina to najważniejsze i najcenniejsze co człowiek może posiadać. Spotkanie z książką Pana Daniela to podróż w egzystencję zdekompletowanej podstawowej komórki społecznej. Opowiadajaca o zderzeniu z chorobą psychiczną jednego z jej członków. Stanowi widok na męczącą powtarzalność zmagań tak wielu z nas. Codzienność...