Będzie krótko.

"Osobliwy dom Pani Peregrine" wciągnął i był obiecujący. Żadna z części tego cyklu nie była wybitna, ale nieźle się je czytało. Finalnie jednak cieszę się, że w końcu skończyłem ten cykl.

Mam wrażenie, że Ransom Riggs nie miał już za bardzo pomysłu na ostatnie trzy książki. Tak jakby miał podpisany kontrakt na sześć tytułów i one musiał powstać.

O ile poprzednie części nieźle się czytało i coś się w nich po prostu działo tak "Plagi..." mnie po prostu znudziły. Bohaterowie cały czas tacy sami, zwroty akcji jakieś takie mało zawrotne i co najgorsze - cały czas czytelnik czuje do jakiego finału to zmierza. Fajnie, że to już koniec....

Będzie krótko.

"Osobliwy dom Pani Peregrine" wciągnął i był obiecujący. Żadna z części tego cyklu nie była wybitna, ale nieźle się je czytało. Finalnie jednak cieszę się, że w końcu skończyłem ten cykl.

Mam wrażenie, że Ransom Riggs nie miał już za bardzo pomysłu na ostatnie trzy książki. Tak jakby miał podpisany kontrakt na sześć tytułów i one musiał powstać.

O ile...

Mój stosunek do serii Riggsa chyba na zawsze pozostanie mieszany. Z jednej strony książki są dziurawe jak sito pod względem logicznym. Także w ostatnim tomie, czyli w "Plagach na Diabelskim Poletku", bardzo dużo jest naciąganych zwrotów akcji i wyjaśnień takich, a nie innych, posunięć fabularnych. Widać, że autorowi zabrakło już chyba pomysłów na ciekawe plot twisty, bo w ostatnim tomie powtórzył kilka zastosowanych w poprzednich częściach, przez co książka stała się powtarzalna i przewidywalna. Z drugiej jednak strony powieści Riggsa to dla mnie tak niesamowite guilty pleasure! Nic nie zabierze mi przyjemności z lektury, tego zaangażowania w losy bohaterów, gorączkowego przesuwania wzrokiem po kolejnych stronach. Szkoda, że to koniec, mimo wszystko. Pozostał mi jedynie dodatek w postaci "Baśni osobliwych". Domyślam się, że może być to miły powrót do klimatu książek Riggsa, ale już niestety bez dobrze mi znanych bohaterów i bohaterek. Z jednej strony fajnie jest kończyć zaczęte serie, ale z drugiej zawsze pozostaje jakichś dziwny niedosyt i zwyczajny smutek. Polecam, ale podejdźcie do lektury z przymrużeniem oka (albo najlepiej obojga ;)).

Mój stosunek do serii Riggsa chyba na zawsze pozostanie mieszany. Z jednej strony książki są dziurawe jak sito pod względem logicznym. Także w ostatnim tomie, czyli w "Plagach na Diabelskim Poletku", bardzo dużo jest naciąganych zwrotów akcji i wyjaśnień takich, a nie innych, posunięć fabularnych. Widać, że autorowi zabrakło już chyba pomysłów na ciekawe plot twisty, bo w...

Trochę szkoda, że to już koniec.
Przywiązałam się do bohaterów i podziwiałam autora za dopasowanie zdjęć do tekstu.
A może odwrotnie?
Książki super ale filmu na podstawie pierwszej części nie polecam.

Trochę szkoda, że to już koniec.
Przywiązałam się do bohaterów i podziwiałam autora za dopasowanie zdjęć do tekstu.
A może odwrotnie?
Książki super ale filmu na podstawie pierwszej części nie polecam.

Ponad 600 stron, a mam wrażenie, że nic tu się nie działo. Postać Noor bardzo irytująca.

Ponad 600 stron, a mam wrażenie, że nic tu się nie działo. Postać Noor bardzo irytująca.

Bitwa o wolność osobliwców

Nadszedł kulminacyjny moment. Osobliwy świat musi stawić czoła Caulowi. Proroctwo, tajemnicza siódemka i wyprawa Noor i Jacoba, by odnaleźć pozostałą szóstkę osobliwców z proroctwa. Czy uda im się ochronić osobliwy świat przed Caulem?

Pomysł na stworzenie osobliwców i ich odrębnego świata wraz z upiorami, głucholcami i pętlami czasowymi był genialny. Tak samo jak i genialne i niezwykle pobudzające wyobraźnię było wzbogacenie serii o klimatyczne zdjęcia. Te w sepii szczególnie pasują do charakteru tej historii. Pokochałam ją od pierwszych stron.

Pierwsze 3 tomy sagi stanowiły ładnie dopiętą całość. Kolejne, moim zdaniem, były pisane na siłę. Z jednej strony miło było powrócić do osobliwego świata, z drugiej jednak ta ‘dodatkowa’ trylogia wypada dużo słabiej. Tom 4 był dość wciągający, tom 5 był typowym tomem łącznikowym, w którym początkowo mało co się działo, z kolei tom 6…

„Plagi…” to typowy tom wieńczący pewną całość, w tym wypadku historię z tomów 4-5. Pod względem dynamiki akcji prawie cały czas coś się tu dzieje. Zakończenie, choć przewidywalne ma jeden element zaskoczenia. Jednak tom ten nie jest pozbawiony wad. Momentami dość ciężko było mi przez niego przebrnąć głównie ze względu na zbyt długie opisy większości scen, szczególnie walk. Rozumiem, że autor chciał dokładnie opisać każdy szczegół, niemniej w moim odczuciu było to zbędne. Poza tym bohaterowie. Nie zmieniają się poza Jacobem, co sprawia wrażenie jakbyśmy tkwili w miejscu. Z przykrością stwierdzam, że nie zaangażowała mnie tak jak oczekiwałam… Sentyment, szczególnie do 1 tomu, pozostanie, ale dla tej serii lepiej będzie, jeśli więcej tomów się nie ukaże.

https://www.instagram.com/w_otchlani_wyobrazni/

Bitwa o wolność osobliwców

Nadszedł kulminacyjny moment. Osobliwy świat musi stawić czoła Caulowi. Proroctwo, tajemnicza siódemka i wyprawa Noor i Jacoba, by odnaleźć pozostałą szóstkę osobliwców z proroctwa. Czy uda im się ochronić osobliwy świat przed Caulem?

Pomysł na stworzenie osobliwców i ich odrębnego świata wraz z upiorami, głucholcami i pętlami czasowymi był...

Wiedziałam, że ten dzień kiedyś nadejdzie, że będę musiała rozstać się z tą serią i właśnie się tak stało nadszedł dzień przeczytania ostatniego, decydującego tomu.

Ostateczna walka.

Ostatni tom cyklu mogę ocenić w samych superlatywach. Miał same mocne strony. To w tym tomie toczy się rozstrzygająca walka dobra ze złem, osobliwców z ich największym wrogiem. Nie mam się tutaj czego przyczepić wszystko wyszło tak jak wyjść powinno widać, że autor z każdym kolejnym tomem coraz bardziej otwierał się na tą historię jak cudownie w raz z nim zmieniali się nasi bohaterowie, jak dojrzewali.

Dużą robotę tak jak zawsze zrobiły zdjęcia, które możemy spotkać w książce są dopełnieniem tej historii i naprawdę po 6 tomach nie wyobrażam sobie tej serii bez tych zdjęć dodawały do tych książek nutkę tajemniczości, niepokoju i magii.

Podsumowując tom 6 jak i cała seria + dodatek do niej czyli ,, Baśnie osobliwe" uważam, że autor wykonał kawał dobrej roboty. Miło będę wspominać tę serie i wiem, że zostanie ze mną jeszcze na długo! Polecam wam ją z całego serducha!

Wiedziałam, że ten dzień kiedyś nadejdzie, że będę musiała rozstać się z tą serią i właśnie się tak stało nadszedł dzień przeczytania ostatniego, decydującego tomu.

Ostateczna walka.

Ostatni tom cyklu mogę ocenić w samych superlatywach. Miał same mocne strony. To w tym tomie toczy się rozstrzygająca walka dobra ze złem, osobliwców z ich największym wrogiem. Nie mam się...

Lzy pod koniec ze wzruszenia gwarantowane.. Przepiekna historia, zdecydowanie przeczytam ponownie

Lzy pod koniec ze wzruszenia gwarantowane.. Przepiekna historia, zdecydowanie przeczytam ponownie

Zakończenie zawiodło . Jak to jest, że ciekawe serie kończą się zwykle w nieciekawy sposób.
Cała serię polecam, dużą robotę robią zdjęcia, choć historia jest też dobrze wymyślona.

Zakończenie zawiodło . Jak to jest, że ciekawe serie kończą się zwykle w nieciekawy sposób.
Cała serię polecam, dużą robotę robią zdjęcia, choć historia jest też dobrze wymyślona.

Kończy się rok a mi udało się zakończyć serię , cudowną pełną przygód i magii historię. Polubiłam bohaterów i ten fantastyczny świat. Jeśli ktoś się wacha czy czytać to niech porzuci obawy i zanurzy się w ten świat. Wciąga niesamowicie.

Kończy się rok a mi udało się zakończyć serię , cudowną pełną przygód i magii historię. Polubiłam bohaterów i ten fantastyczny świat. Jeśli ktoś się wacha czy czytać to niech porzuci obawy i zanurzy się w ten świat. Wciąga niesamowicie.

Dobre zakończenie serii. Nie potrzebuję już nic więcej od tej serii i cieszę się, że skończyła się w taki a nie inny sposób. Całościowo niestety chyba bardziej jej nie polecam niż polecam, bo w większości dłużyła mi się, a styl pisania autora mnie męczył. Niemniej pewnie trafi w gust jakiejś grupy osób, które ją docenią.

Dobre zakończenie serii. Nie potrzebuję już nic więcej od tej serii i cieszę się, że skończyła się w taki a nie inny sposób. Całościowo niestety chyba bardziej jej nie polecam niż polecam, bo w większości dłużyła mi się, a styl pisania autora mnie męczył. Niemniej pewnie trafi w gust jakiejś grupy osób, które ją docenią.