Książka jest bardzo ciekawym zapisem wspomnień Danuty Rosmann - harcerki, urodzonej w latach 20-stych, które zostały spisane wspólnie przez Dorotę Majewską i Aleksandrę Prykowską. Bohaterka wychowywała się w zwyczajnej rodzinie, razem z bratem Przemkiem w podwarszawskiej miejscowości Olesinek. W czasach szkolnych uczęszczała do warszawskiej szkoły im. Królowej Jadwigi, która do tej pory istnieje, obecnie mieści się niedaleko parku Królikarnia. W tejże szkole zaczęła chodzić na zbiórki harcerskie. Kiedy wybuchła wojna Danuta miała około 20 lat i razem z harcerzami ze swojej szkoły zaczęła angażować się w pomoc ofiarom dotkniętym wojną. Przede wszystkim była kierowana do pomocy przy udzielaniu pierwszej pomocy medycznej, zapewnianiu wsparcia w postaci najpotrzebniejszych środków do życia takich jak żywność, środki higieny, czasem znalezienie pracy, ułatwienie kontaktów z bliskimi. Chodziło przede wszystkim o stworzenie bezpiecznych warunków do życia dla ludności poszkodowanej, która straciła domy, rodziny, pracę i była pokrzywdzona. Danuta przytacza wiele ciekawych historii widzianych wtedy z perspektywy młodej dziewczyny. Po Powstaniu Warszawskim, które zmobilizowało zarówno Danutę jak i jej rówieśników, bohaterka trafiła na dłuższy czas do obozów dla jeńców wojennych. Te czasy wspomina jako najtrudniejsze. Do niewoli trafił również jej ojciec i brat. W tym czasie Danuta poznała swojego przyszłego męża, Jana Rossmana, z którym po wojnie założyła rodzinę. Bardzo podobało mi się opisanie tego trudnego dla Polski czasu z punktu widzenia kobiety. Danuta wielokrotnie w swoich wspomnieniach krytykuje przemoc używaną wobec słabszych. W bardzo ciepły sposób odnosiła się za to do wielu osób, z którymi przeżyła wiele emocjonujących przygód we wczesnej młodości, ale też już po zakończeniu wojny.

Książka jest bardzo ciekawym zapisem wspomnień Danuty Rosmann - harcerki, urodzonej w latach 20-stych, które zostały spisane wspólnie przez Dorotę Majewską i Aleksandrę Prykowską. Bohaterka wychowywała się w zwyczajnej rodzinie, razem z bratem Przemkiem w podwarszawskiej miejscowości Olesinek. W czasach szkolnych uczęszczała do warszawskiej szkoły im. Królowej Jadwigi,...

Długo zastanawiałam się co mogę napisać o tej książce. Czytając te wspomnienia przeniosłam się do czasów wojny... Do czasów, gdy wszystko było inne. Emocje, które zostały w tej książce przedstawione pobudzają myśli, a otoczenie zupełnie nie ma znaczenia.
•
Uwagę zwracają również przepiękne #fotografie.
•
"Danuta Rossman była kobietą o silnym charakterze. Pomimo trudnych doświadczeń, nigdy nie narzekała na swój los".
•
Książka inspirująca, historia podnosząca na duchu.

Długo zastanawiałam się co mogę napisać o tej książce. Czytając te wspomnienia przeniosłam się do czasów wojny... Do czasów, gdy wszystko było inne. Emocje, które zostały w tej książce przedstawione pobudzają myśli, a otoczenie zupełnie nie ma znaczenia.
•
Uwagę zwracają również przepiękne #fotografie.
•
"Danuta Rossman była kobietą o silnym charakterze. Pomimo trudnych...

Każdy chcący poznać bliżej losy i dzieje niestrudzonej łączniczki powinien sięgnąć po tę książkę. Doskonale napisana, niejednokrotnie łezka w oku się zakręciła. Książka opisuje dzieje łączniczki Zośki. Polecam

Każdy chcący poznać bliżej losy i dzieje niestrudzonej łączniczki powinien sięgnąć po tę książkę. Doskonale napisana, niejednokrotnie łezka w oku się zakręciła. Książka opisuje dzieje łączniczki Zośki. Polecam

Tego nie przeczytacie w żadnym podręczniku do historii!


Ta książka to autoryzowany zapis życia Danuty Rossman z domu Zdanowicz. Urodzona w 1922 roku, jej młodzieńcze lata przypadły na okres wojny. Harcerka, łączniczka Tadeusza Zawadzkiego "Zośki". Jej przyjaciele, to bohaterowie Kamieni na szaniec. Ta książka to nasza historia. Nasi bohaterowie. A jednym z nich jest Danuta Zdanowicz - Rossman. W Powstaniu Warszawskim została dwukrotnie ranna, przebywała o obozach jenieckich. W czasie wojny straciła miłość swojego życia.


Cieszę się, że takie lektury jak ta powstają, i dziwie się zarazem, że Łączniczka Zośki jest pierwszą tego typu książką o Pani Danucie. Wzbogacona nigdy dotąd nie publikowanymi fotografiami z jej prywatnych zbiorów. Znajdziemy tu również wypowiedzi wielu wybitnych postaci miedzy innymi Huberta Borysa syna Adama Borysa "Pługa", jednego z najważniejszych polskich dowódców.


Ja nie będę namawiać Was do sięgnięcia po te wspomnienia. Uważam, że jest to nasz obowiązek poznać NASZYCH BOHATERÓW. Młodych ludzi, którzy oddali życie za NASZĄ OJCZYZNĘ. Naszym obowiązkiem jest pielęgnowanie pamięci o nich i przekazywanie jej dalej. http://ksiazkinaszapasja.blogspot.com/2021/10/dorota-majewska-aleksandra-prykowska.html

Tego nie przeczytacie w żadnym podręczniku do historii!


Ta książka to autoryzowany zapis życia Danuty Rossman z domu Zdanowicz. Urodzona w 1922 roku, jej młodzieńcze lata przypadły na okres wojny. Harcerka, łączniczka Tadeusza Zawadzkiego "Zośki". Jej przyjaciele, to bohaterowie Kamieni na szaniec. Ta książka to nasza historia. Nasi bohaterowie. A jednym z nich jest...

Nie wiem czy zauważyliście, ale ostatnimi czasy bardzo często zostają wydane książki o tematyce II Wojny światowej, obozach koncentracyjnych czy też powstaniach? Albo też osobami związanymi z tymi wydarzeniami? Również zauważyłam, że teraz w modzie/ na topie jest Paryż w czasie okupacji i wydarzenia, które tam się dzieją. Ale nie o tym dziś.

Dziś natomiast chcę powiedzieć dwa słowa o książce "Łącznika "Zośki". Wspomnienia Danuty Rossman" Doroty Majewskiej i Aleksandry Prykowskiej-Malec @wydawnictwomuza .
Książka jest niczym innym niż biografią samej Danuty Rossman z czasów II wojny światowej. Pani Danuta Rossman w tej książce opowiada nam o swoim życiu przed okupacją, w trakcie wojny, kiedy to działała w ruchu oporu, udzielała się w Szarych Szeregach jako łączniczka i nie tylko, oraz opowiada o swoim życiu po Powstaniu Warszawskim, co się działo z nią, jej krewnymi i znajomymi po wojnie.
Jeśli chodzi o moją opinię o tę książkę to będzie jednoznaczna. A mianowicie ta książka nie zaskoczyła mnie niczym. Te informacje i wydarzenia już kiedyś czytałam, a to w książce Aleksandra Kamińskiego "Kamienie na szaniec", albo "Zośka i Parasol" tego samego autora i który nadal czeka na przeczytanie.
Książkę polecam tym osobom, które nie czytały i nie zagłębiały się na tematyce II Wojny światowej, również niestety nie polecam tym osobom, które przeczytały i mają za sobą masę książek o tej tematyce.
Ocena 7/10🌟

Nie wiem czy zauważyliście, ale ostatnimi czasy bardzo często zostają wydane książki o tematyce II Wojny światowej, obozach koncentracyjnych czy też powstaniach? Albo też osobami związanymi z tymi wydarzeniami? Również zauważyłam, że teraz w modzie/ na topie jest Paryż w czasie okupacji i wydarzenia, które tam się dzieją. Ale nie o tym dziś.

Dziś natomiast chcę powiedzieć...

Zauważyliście, że ostatnio dość często wydane zostają powieści o II wojnie światowej, obozach koncentracyjnych czy powstaniach? I tak szczerze mówiąc nie wiadomo czy po każdą z tych książek warto sięgać, aż tyle ich jest. Dlaczego w takim razie warto po tę? Może choćby dlatego, że ta książka udowadnia czytelnikowi jak naprawdę duża oraz ważna rola kobiet była podczas wojny, jak nieoceniona ona była i nie ograniczała się tylko jedynie do pomocy, wsparcia i łączności.


Danuta Rossman ( z d. Zdanowicz) urodziła się w 1922 roku i wychowała w środowisku warszawskiej inteligencji. Jej młodzieńcze lata przypadły na okres wojny. Była harcerką i nieocenioną łączniczką Tadeusza Zawadzkiego "Zośki", ale przede wszystkim pełną życia dziewczyną. Największą radość czerpała ze spotkań z przyjaciółmi z liceum Batorego i gimnazjum Królowej Jadwigi. To byli bohaterowie "Kamieni na szaniec". Uwielbiała tańczyć i śpiewać. Choć powodzenie miała ogromne, to nade wszystko ceniła przyjaźń.

W czasie wojny brała udział w licznych akcjach zbrojnych, walczyła w Powstaniu Warszawskim, a po jego zakończeniu przebywała w obozach jenieckich na terenie Niemiec. Po wojnie wraz z mężem, Janem Rossmanem, kontynuowali pracę nad rozwojem działaności harcerstwa w Polsce i za granicą, mając na niego kluczowy wpływ.
Danuta Rossman była kobietą o silnym charakterze. Pomimo trudności doświadczeń, nigdy nie narzekała na swój los. Nie lubiła bezczynności, wolała działać, podejmując wielowymiarową walkę nie tylko z okupantem, ale przede wszystkim walkę wewnętrzną, duchową, o siebie i o drugiego Człowieka.


Autorki książki - Dorota Majewska oraz Aleksandra Prykowska - wykonały kawał niesamowicie dobrej roboty, można by rzec. W dość ciekawy oraz interesujący sposób pokazują nam tak ważną postać jaką w naszej historii jest Pani Danuta.
Na dodatek w samej lekturze nie macie opisanej samej łączniczki, ale też przepiękną historię jej przyjaciół, rodziny, harcerstwa.

Fajne jest tu też to, że książka została przez autorki podzielona na trzy części z których pierwsza to pełna informacja o naszej bohaterce i jej życiu, druga obejmuje raczej historie osób, które wówczas walczyły, a trzecia część biografii to większość haseł jakie był wówczas związane z Powstaniem Warszawskim.

Książka ta obejmuje oprócz samej tylko historii także wiele zdjęć, wspomnień i wiele emocji jakie towarzyszyły naszej bohaterce od samego początku, które idealnie oddają klimat tamtejszych czasów oraz tego przez co wówczas przechodziła i ona i osoby z jej otoczenia. Dostajemy tu też jej wspomnienia już po zakończeniu wojny. Jak dla mnie osobiście była to fascynująca książka pełna historii, mądrości, wytrwałości oraz tego co tak naprawę w życiu jest ważne.

Myślę, że to książka po którą każdy powinien sięgnąć i poznać tę niesamowitą historię. Ta biografia to bardzo ważny głos w sprawie udziału kobiet w walce w czasie wojny. I tego nie wolno nam na pewno zapomnieć!

Zauważyliście, że ostatnio dość często wydane zostają powieści o II wojnie światowej, obozach koncentracyjnych czy powstaniach? I tak szczerze mówiąc nie wiadomo czy po każdą z tych książek warto sięgać, aż tyle ich jest. Dlaczego w takim razie warto po tę? Może choćby dlatego, że ta książka udowadnia czytelnikowi jak naprawdę duża oraz ważna rola kobiet była podczas wojny,...

Danuta Rossman urodziła się 2 września 1922 roku. Przed wybuchem II wojny światowej uczęszczała do gimnazjum i liceum Królowej Jadwigi w Warszawie. Gdy wybuchła wojna, przebywała w Olesinku koło Góry Kalwarii. Po powrocie do Warszaw, 7 września 1939 roku zgłosiła się do służby sanitarnej podczas obrony stolicy. Działała w konspiracyjnej organizacji małego sabotażu "Wawer" a następnie w "Szarych Szeregach". Przyjaźniła się między innymi z Aleksym Dawidowskim „Alkiem” i jego siostrą Marylą, Janem Bytnarem „Rudym” oraz drużynową „Błękitnej Czternastki”, Anną Zawadzką. Była łączniczką Tadeusza Zawadzkiego ps. „Zośka”, brata Anny.

W czasie powstania warszawskiego była komendantką oddziału kobiet w Batalionie „Iwo”. Po upadku powstania trafiła do obozu jenieckiego w Sandbostel. Po wyzwoleniu trafiła do Maczkowa, gdzie wzięła ślub z Janem Rossmanem ps. „Kuna” – wcześniej członkiem Głównej Kwatery "Szarych Szeregów", jednym z komendantów Chorągwi Warszawskiej ZHP.
W 2018 roku została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarła 28 września 2018 roku.

Książka Doroty Majewskiej i Aleksandry Prykowskiej to autoryzowany zapis wspomnień Danuty Rossman. Pięknie wydana, przepełniona wieloma ważnymi informacjami, ubrana w cudowne fotografie. Autorki stworzyły wspaniałą książkę, dając tym samym nowe życie tej historii. Warto sięgać po takie książki, tym bardziej, że wśród nas pozostało już bardzo niewiele osób, które były świadkami tych makabrycznych wydarzeń.
Dorota Majewska i Aleksandra Prykowska wykonały kawał świetnej roboty spisując te ciężkie i trudne, a zarazem piękne wspomnienia tak ważnej w naszej historii kobiety. Przykre jest to, że Pani Danuta nie doczekała się publikacji tej książki.. książki, którą poniekąd stworzyła sama...
"Łączniczka 'Zośki'" to wartościa i niezwykle ważna pozycja, którą powinien przeczytać każdy, kto choć w niewielkim stopniu interesuje się II wojną światową. Kawałek historii, wspomnienia, nigdy nie publikowane fotografie- to wszystko znajdziecie w książce. Z całego serca polecam.

Danuta Rossman urodziła się 2 września 1922 roku. Przed wybuchem II wojny światowej uczęszczała do gimnazjum i liceum Królowej Jadwigi w Warszawie. Gdy wybuchła wojna, przebywała w Olesinku koło Góry Kalwarii. Po powrocie do Warszaw, 7 września 1939 roku zgłosiła się do służby sanitarnej podczas obrony stolicy. Działała w konspiracyjnej organizacji małego sabotażu...

Tę książkę powinien przeczytać każdy miłośnik historii.
"Łączniczka "Zośki" jest świadectwem  nieocenionej roli kobiet w trakcie II wojny światowej. Tak mało mówi się o bohaterstwie kobiet w czasie wojny, jednak to kobiety z narażeniem życia ściągały rannych z pola walki, udzielały pierwszej pomocy, asystowały przy operacjach, były łączniczkami, udostępniały swoje mieszkania, w których organizowano tajne spotkania i walczyły tak samo dzielnie jak mężczyźni.
Często z lenistwa nie chce nam się wstać z kanapy, a w czasie Powstania sanitariuszki pracowały od rana do nocy. Ich zmęczenie było ogromne, ale odpowiedzialność za życie innych, którą czuły dodawała im sił.
Biografia Danuty Rossman, łączniczki legendarnego Tadeusza Zawadzkiego "Zośki", przedstawia życie pełnej energii bohaterki od momentu szczęśliwego dzieciństwa w okresie przedwojennym, po czasy wojny, udział w Powstaniu Warszawskim, pobyty w obozach jenieckich i życie powojenne.
Jako łączniczka z narażeniem życia przekazywała i odbierała meldunki oraz wiadomości (karteczki z meldunkami ukrywała we włosach),doręczała przesyłki, przenosiła broń i naboje.
Podczas jednej z akcji okazało się, że odbiorcą doręczanej przesyłki jest Jej bardzo długo nie widziany ojciec. Radość ogromna dla obojga, ale ze względów bezpieczeństwa nie mogli nawet się uściskać.
Miłością Danuty Rossman było harcerstwo. W trakcie okupacji była harcerką, przeprowadzała szkolenia harcerskie, a po wojnie razem z mężem rozwijała działalność harcerstwa w kraju i za granicą.
Autorki wykonały ogrom pracy przedstawiając tak duży fragment historii w niezwykle ciekawy i obrazowy sposób. Często miałam wrażenie, że wraz z bohaterami przebywam w samym środku niebezpiecznych akcji i walk z nazistami.
Książka jest pięknie wydana i wzbogacona dużą ilością wcześniej niepublikowanych zdjęć. Polecam z całego serca tę wartościową powieść biograficzną.

Tę książkę powinien przeczytać każdy miłośnik historii.
"Łączniczka "Zośki" jest świadectwem  nieocenionej roli kobiet w trakcie II wojny światowej. Tak mało mówi się o bohaterstwie kobiet w czasie wojny, jednak to kobiety z narażeniem życia ściągały rannych z pola walki, udzielały pierwszej pomocy, asystowały przy operacjach, były łączniczkami, udostępniały swoje...

Najnowsza pozycja Doroty Majewskiej i Aleksandry Prykowskiej to książka godna polecenia. Poznajemy w niej Danutę Rossman z domu Zdanowicz, łączniczkę "Zośki", kobietę walczącą, bo nie tylko w czasie wojny walczyli mężczyźni. O kobietach w czasie wojen pisało się mało, ale to na szczęście zaczyna się powoli zmieniać.

Książka jest podzielona na trzy części. Pierwsza dotyczy życia bohaterki od wojny do współczesności (zmarła w 2018 r.). Druga część to biogramy osób, które walczyły z nazistami. Trzecia część składa się z haseł związanych z Powstaniem Warszawskim.

Biografię czyta się bardzo dobrze. Znajdziemy tu mnóstwo zdjęć(nigdy niepublikowanych),wspomnień, anegdot i wzruszających chwil.
Z takich książek warto poznawać historię naszego kraju. Już coraz mniej zostało świadków tamtych czasów. Niestety Pani Rossman nie dożyła publikacji tej wartościowej książki. Myślę, że byłaby bardzo dumna z tej książki, przecież też ją tworzyła.

Danuta Rossman-kobieta, która nigdy się nie poddawała, z uśmiechem na twarzy i wielką odwagą przez całe życie, dążyła do wytyczonych celów, nie zapominając nigdy o drugim człowieku. Polecam serdecznie

Najnowsza pozycja Doroty Majewskiej i Aleksandry Prykowskiej to książka godna polecenia. Poznajemy w niej Danutę Rossman z domu Zdanowicz, łączniczkę "Zośki", kobietę walczącą, bo nie tylko w czasie wojny walczyli mężczyźni. O kobietach w czasie wojen pisało się mało, ale to na szczęście zaczyna się powoli zmieniać.

Książka jest podzielona na trzy części....

"Nie każdy mógł zrealizować miłość. Obrona drugiego człowieka stanowiła najwyższą wartość. Harcerstwo zaś polegało na pomocy innym.”
.
Wspomnienia różnych osób o dzielnej Łączniczce, która zmarła w 2018 roku.
To lektura nie tylko o samej Danucie Rossman, ale także o jej całej rodzinie, przyjaciołach, szarych szeregach (czy inaczej Związku Harcerstwa Polskiego),harcerstwie, miłości, przyjaźni czy oddaniu.
.
Książka podzielona jest na trzy części.
Pierwsza to losy Danuty przed drugą wojną, w trakcie i po wojnie. Zawiera bardzo szczegółowe informacje i jest przepełniona bohaterami.

Druga to bardzo liczne biogramy - niemal 80 stron biogramów osób, które przyczyniły się do wyzwolenia Polski spod nazistowskich rąk.

W następnym dziale książki są wyjaśnione hasła, jakie używane były podczas drugiej wojny światowej.

Lektura godna polecenia osobom, które chcą przybliżyć sobie losy zwyczajnych ludzi o niezwyczajnej odwadze, broniących swojego kraju przed wrogiem.

"Nie każdy mógł zrealizować miłość. Obrona drugiego człowieka stanowiła najwyższą wartość. Harcerstwo zaś polegało na pomocy innym.”
.
Wspomnienia różnych osób o dzielnej Łączniczce, która zmarła w 2018 roku.
To lektura nie tylko o samej Danucie Rossman, ale także o jej całej rodzinie, przyjaciołach, szarych szeregach (czy inaczej Związku Harcerstwa Polskiego),harcerstwie,...