Kiedy dopada mnie zastój czytelniczy,wystarczy że wezmę się za książkę Alka Rogozińskiego i ten stan natychmiast mija.
"Czerwono mi"autor osadził w środowisku znanych piosenkarzy i festiwalu w Opolu.Wokaliści otrzymują groźby,aż w końcu dochodzi do najgorszego.W sam środek wydarzeń wpada oczywiście Róża Krull.
Co z tego wyniknie dowiecie się z książki.
Można doszukać się podobieństwa do pewnych gwiazdek,aczkolwiek autor zapewnia że podobieństwo jest niezamierzone.Polecam!!

Kiedy dopada mnie zastój czytelniczy,wystarczy że wezmę się za książkę Alka Rogozińskiego i ten stan natychmiast mija.
"Czerwono mi"autor osadził w środowisku znanych piosenkarzy i festiwalu w Opolu.Wokaliści otrzymują groźby,aż w końcu dochodzi do najgorszego.W sam środek wydarzeń wpada oczywiście Róża Krull.
Co z tego wyniknie dowiecie się z książki.
Można doszukać się...

Prawie jubileusz! "Czerwono mi" to 20-ta książka pana Rogozińskiego. Lekkie pióro, lekka fabuła, więc i szybko się czyta. Humor jest specyficzny, ja wyczuwam sympatię Autora do twórczości Joanny Chmielewskiej, więc jak ktoś lubi te klimaty, to ubawić można się przednio. Tylko chyba na długo nie zostanie w pamięci, jak w przysłowiu- "łatwo przyszło, łatwo poszło"...

Prawie jubileusz! "Czerwono mi" to 20-ta książka pana Rogozińskiego. Lekkie pióro, lekka fabuła, więc i szybko się czyta. Humor jest specyficzny, ja wyczuwam sympatię Autora do twórczości Joanny Chmielewskiej, więc jak ktoś lubi te klimaty, to ubawić można się przednio. Tylko chyba na długo nie zostanie w pamięci, jak w przysłowiu- "łatwo przyszło, łatwo...

Kontynuacja serii o Róży Krull, tylko jakoś jej wyjątkowo mało w tej częśći....
Już wkrótce ma się odbyć festiwal muzyki w Opolu, "gwiazdy" zarówno te aktualne, jak i te których blask już trochę przeminął - przygotowują się do występu, ale ktoś zaczyna je po kolei eliminować w mało subtelny sposób.
Jak zwykle w przypadku autora jest to pozycja z rodzaju: lekkich i przyjemnych, ale też nie zapadających na długo w pamięci.

Kontynuacja serii o Róży Krull, tylko jakoś jej wyjątkowo mało w tej częśći....
Już wkrótce ma się odbyć festiwal muzyki w Opolu, "gwiazdy" zarówno te aktualne, jak i te których blask już trochę przeminął - przygotowują się do występu, ale ktoś zaczyna je po kolei eliminować w mało subtelny sposób.
Jak zwykle w przypadku autora jest to pozycja z rodzaju: lekkich i...

Uśmiałam się. Ale kilka tygodni po przeczytaniu kompletnie nie pamiętam treści.

Uśmiałam się. Ale kilka tygodni po przeczytaniu kompletnie nie pamiętam treści.

Kolejna część przygód pisarki poczytnych kryminałów nieco mnie zaskoczyła, bo po końcówce poprzedniej spodziewałam się zupełnie innej tematyki. Zamiast kontynuacji wydarzeń zapowiedzianych w „Złap mnie jeśli umiesz” tym razem na tapetę trafił festiwal w Opolu ( w wersji pana Rogozińskiego, oczywiście) i jego kulisy. Kusząco wysoka nagroda przyciągnęła do Opola zarówno poczet piosenkarzy królujących obecnie na listach przebojów, jak i trochę lekko zapomniane sławy, które nie pogardziłyby wygraną. Jednak ktoś jest nieziemsko zdeterminowany, by wyeliminować konkurencję i krok po kroku, sztuka po sztuce, kolejni uczestnicy konkursu lądują z mniej lub bardziej poważnymi kontuzjami w szpitalach, a mniej szczęśliwi w kostnicy.

W środku tego całego pandemonium znajduje się Róża Krull, która jest członkiem jury oceniającego występy wokalne artystów i która ma możliwość obserwowania relacji, powiązań oraz zależności pomiędzy uczestnikami konkursu. I chcąc, nie chcąc zaczyna się zastanawiać kto za tym wszystkim stoi. Bo jedno jest pewne: nad motywem nie ma się co dumać, gdyż ten akurat jest jasny jak słońce i jest nią główna wygrana w konkursie.

Książka, choć kryminał, to jednak jest lekturą z rzędu lekkich, zabawnych i przyjemnych. W sam raz na wakacyjny wypoczynek.

Kolejna część przygód pisarki poczytnych kryminałów nieco mnie zaskoczyła, bo po końcówce poprzedniej spodziewałam się zupełnie innej tematyki. Zamiast kontynuacji wydarzeń zapowiedzianych w „Złap mnie jeśli umiesz” tym razem na tapetę trafił festiwal w Opolu ( w wersji pana Rogozińskiego, oczywiście) i jego kulisy. Kusząco wysoka nagroda przyciągnęła do Opola zarówno...

Bardzo lubię serię o Róży Król. Szkoda tylko, że jest jej tak niewiele w tej książce.

Jeśli zaś chodzi o lektora pani Kasia niezbyt pasowała do klimatu lektury, chcąc ją jeszcze bardziej uśmiesznić, co dało odwrotny efekt od zamierzonego

Bardzo lubię serię o Róży Król. Szkoda tylko, że jest jej tak niewiele w tej książce.

Jeśli zaś chodzi o lektora pani Kasia niezbyt pasowała do klimatu lektury, chcąc ją jeszcze bardziej uśmiesznić, co dało odwrotny efekt od zamierzonego

Róża jak zwykle w formie. Lektura tej powieści to przednia zabawa.

Róża jak zwykle w formie. Lektura tej powieści to przednia zabawa.

129/2023 (A)

129/2023 (A)

Nudnie, chaotycznie, mało w tym Róży Krull i może w tym problem... Szkoda czasu

Nudnie, chaotycznie, mało w tym Róży Krull i może w tym problem... Szkoda czasu

Ten festiwal w Opolu miał być jedyny, wyjątkowy. Do jury powołano ludzi znanych nie tylko na scenie muzycznej. Wśród jurorów jest również pisarka kryminałów Róża Krull. Ale na artystów czai się zło. I to tylko na tych, którzy mają wykonywać piosenkę "Zielono mi". Czarny humor, dużo zagadek, zaplatanie i nieoczekiwane rozwiązanie.

Ten festiwal w Opolu miał być jedyny, wyjątkowy. Do jury powołano ludzi znanych nie tylko na scenie muzycznej. Wśród jurorów jest również pisarka kryminałów Róża Krull. Ale na artystów czai się zło. I to tylko na tych, którzy mają wykonywać piosenkę "Zielono mi". Czarny humor, dużo zagadek, zaplatanie i nieoczekiwane rozwiązanie.