Czerwono mi

Krótka, przyjemna, momentami zabawna. Może być.

Krótka, przyjemna, momentami zabawna. Może być.

Róża Krull powraca w kolejnej swojej zwariowanej odsłonie, tym razem Alek zabiera nas do Opola na festiwal. Tam wśród dźwięków muzyki, która ma bawić, relaksować i sprawiać, że spędzamy miło czas, ktoś atakuje gwiazdy estrady. Co wspólnego z atakami mają słowa piosenki Andrzeja Dąbrowskiego „Zielono mi i spokojnie, zielono mi, bo dłonie masz jak konwalie. Noc pachnie nam(...)”. Tajemnice są głęboko skrywane czy aby na pewno? Ktoś wie więcej niż poniektórym się wydaje, ktoś eliminuje konkurentów, oby tylko sam nie został wyeliminowany…
Książka pełna humoru, do tego stopnia, że momentami śmiałam się w głos stanowiąc niezłe widowisko dla otaczających mnie ludzi. Powieść o podobnym ułożeniu jak poprzednie pozycje Alka rozpoczyna się zapewnieniem, że „Przedstawione tu wydarzenia oczywiście nigdy nie miały miejsca, a bohaterowie powieści narodzili się w mojej wyobraźni i nie mają swoich odpowiedników wśród gwiazd polskiej (ani żadnej innej) estrady. Więc jeśli coś Wam się z kimś skojarzy, to nie biorę za to najmniejszej odpowiedzialności.” Następnie autor pokrótce przedstawia bohaterów co dla mnie jest mega pomocne jak ich jest aż tylu. I najważniejsze przesłanie od Alka, jeśli na email dostaniecie wiadomość o treści „Kliknij i zobacz zdjęcia gołego Macieja Musiała” nie klikajcie w nią, bo wtedy zamieszkają w Waszym kompie „ptaszki”.

Róża Krull powraca w kolejnej swojej zwariowanej odsłonie, tym razem Alek zabiera nas do Opola na festiwal. Tam wśród dźwięków muzyki, która ma bawić, relaksować i sprawiać, że spędzamy miło czas, ktoś atakuje gwiazdy estrady. Co wspólnego z atakami mają słowa piosenki Andrzeja Dąbrowskiego „Zielono mi i spokojnie, zielono mi, bo dłonie masz jak konwalie. Noc pachnie...

"A w kominie szurum burum, a na scenie trup do wtóru..."

Taki wers widnieje na okładce książki Alka Rogozińskiego "Czerwono mi", to przerobiony fragment piosenki "Zielono mi", wokół której toczy się akcja tej komedii kryminalnej z Różą Krull w roli głównej. W tytule zmieniając kolor, bardzo dobrze autor nawiązuje do tej znanej piosenki oraz do zdarzeń, które mają miejsce na festiwalu piosenki.
Tym razem wraz z Różą oraz komisarzem policji, Krzysztofem Darskim jako członkami jury udajemy się do Opola. Festiwal w Opolu tym razem organizuje prywatna stacja Tele-Pol i chce aby była to wyjątkowa impreza. No i w sumie taka była..., wyjątkowe było również jury konkursu Grand Prix, bo nie tylko ludzie znający się na muzyce, lecz także kilkoro celebrytów, wśród których znaleźli się jak już wspomniałam autorka kryminałów Róża i przystojny policjant Krzysztof, którego ona uważa za swojego przyjaciela.

"- Oprócz niego będzie tam jeszcze szef Tele-Polu, który przejął po Narodowej organizację festiwalu...
- Nadal nie mieści mi się w głowie, że po tylu latach Narodowa zrezygnowała z Opola - mruknął Raj.
- W zamian zorganizowali przecież Festiwal Piosenki Religijnej i Oazowej - przypomniała Zosia - W Toruniu.
- Wiem. Z Zenobiuszem jako gwiazdą - przytaknął Ludwiczek, (...)."

Na takiej imprezie jak festiwal w Opolu nie może zabraknąć gwiazd muzycznych, a skoro główną nagrodą są trzy miliony złotych plus milion na trasę koncertową, więc zjawiła się cała plejada chętnych do walki o nagrodę. Oczywiście same największe gwiazdy, z różnych pokoleń, o dość osobliwych charakterach, każda z nich ma o sobie wielkie mniemanie, wierząc że wygra Grand Prix. Co ciekawe, to można w tych artystach znaleźć odpowiedniki z naszej rodzimej sceny, nie tylko tej fikcyjnej, stworzonej przez autora. Powinno być więc wesoło i radośnie, gdyż muzyka przecież uszlachetnia i łagodzi obyczaje. Zazwyczaj podczas prób jest miło, gdyż znają się niemal wszyscy, nie licząc debiutantów, którzy są zafascynowani swoimi idolami, lecz jednak atmosfera nie jest komfortowa tym razem.

"Darskiemu przypomniała się Iwka, która zapytana przez niego, czy zauważyła coś dziwnego w ciągu dwóch dni festiwalu, odparła: "Tak. Wszyscy artyści są psychiczni"."

Niespodziewanie podczas jednej z prób w amfiteatrze dochodzi do katastrofalnego wydarzenia, okazuje się, że nawet na scenie wśród tylu ludzi nie jest tu zbyt bezpiecznie. Scena rozrywkowa letniego teatru opolskiego zamieniła się w scenę zbrodni.

"Festiwal, na którym do tej pory najbardziej ekscytującym wydarzeniem było to, że Rodowicz w siedemdziesiątym siódmym pobiła się na scenie z Sipińską, nagle zamienia się w krwawą jatkę!"

W śledztwo oczywiście zaangażowała się Róża Krull wraz z komisarzem Darskim. Początkowo Krzysztof chciał ją od tego odseparować, lecz zdawał sobie sprawę, że i tak to będzie nieosiągalne. Tym bardziej, że teraz wypadki zaczynają się masowo. Wśród całego grona uczestników imprezy powstało spore zamieszanie, nie wszyscy o wszystkim wiedzą i mówią, więc plotki bardzo szybko się rozprzestrzeniają. Część wiadomości przecieka do lokalnej prasy i siłą rozpędu jest już niemal wszędzie. Mówi się o odwołaniu konkursu.
Muszę przyznać, że byłam zaskoczona całą fabułą tej książki. Czytało mi się bardzo lekko, jak zwykle zresztą, gdyż lektura komedii Alka Rogozińskiego to sama przyjemność i rozrywka.
Czy któraś z gwiazd opolskiej estrady faktycznie zginie? Czy komisarz Krzysztof Darski rozwiąże sprawę sam, czy może z ogromną pomocą niezawodnej Róży Krull? A która gwiazda ma największe szanse na wygraną w konkursie? Czy festiwal dojdzie w ogóle do skutku? I w końcu kto jest sprawcą tego zamieszania w opolskim amfiteatrze?
Na te pytania znajdziecie odpowiedzi w książce. Czytajcie, bo warto. Powiem jeszcze, że zakończenie jest dość zaskakujące.
Ja serdecznie Wam polecam.

"A w kominie szurum burum, a na scenie trup do wtóru..."

Taki wers widnieje na okładce książki Alka Rogozińskiego "Czerwono mi", to przerobiony fragment piosenki "Zielono mi", wokół której toczy się akcja tej komedii kryminalnej z Różą Krull w roli głównej. W tytule zmieniając kolor, bardzo dobrze autor nawiązuje do tej znanej piosenki oraz do zdarzeń, które mają miejsce...

Umeczylam sie, nie moje poczucie humoru, za duzo nazwisk i tak kiepska intryga, ze nie moglam uwierzyc, ze ktos przyjal do druku, czyli jest nadzieja dla wszystkich, ktorzy chca cokolwiek napisac.

Umeczylam sie, nie moje poczucie humoru, za duzo nazwisk i tak kiepska intryga, ze nie moglam uwierzyc, ze ktos przyjal do druku, czyli jest nadzieja dla wszystkich, ktorzy chca cokolwiek napisac.

Petarda! Najlepsza książka Alka z Różą :D
Anegdoty (Rodowicz us. Sipińska, Himilsbach, ), porównania (Lady Pank), humor - genialne!
Jedyny minus - zdecydowanie za krótka, za szybko się ją czyta ;)

Petarda! Najlepsza książka Alka z Różą :D
Anegdoty (Rodowicz us. Sipińska, Himilsbach, ), porównania (Lady Pank), humor - genialne!
Jedyny minus - zdecydowanie za krótka, za szybko się ją czyta ;)

Jest to historia przedziwnych zdarzeń podczas niezbyt szczęśliwie zorganizowanego przez prywatną stację telewizyjną festiwalu polskiej piosenki w Opolu. Najpierw niektórym jurorom w oryginalnym składzie np. z Różą Król przydarzają sie niefortunne wypadki. Później w trakcie przygotowań do konkursowego koncertu gwiazdy różnego formatu ulegają niebezpiecznym sytuacjom i nie tylko. Komisarz Darski ma w związku z tym ręce pełne roboty. Jaki jest cel zbrodni opolskich? O co chodzi mordercy? Czy jest jeden a może jest ich kilku?

Dwudziesta powieść księcia komedii kryminalnej to świetnie i dynamicznie przedstawiona niebywała opowieść z barwnymi bohaterami. Jak zawsze napisana lekkim piórem książka Alka Rogozińskiego, zawiera niezwykle dokładnie przedstawione postacie, także czytając można łatwo zgadnąć kim są śpiewające pierwowzory. Przynajmniej niektóre.
Klaudia Hutniak to....... nie powiem kto - trzeba koniecznie przeczytać, to już będziecie wiedzieć a przy okazji uśmiejecie się do łez .
W tej historii jest też wpleciona w dowcipny sposób - bo inaczej sie nie da, czyż nie - aktualna sytuacja wiadomo gdzie czyli w naszym kraju.
A do tego wszystkiego zakończenie jest tak mocno zaskakujące . Kilka razy obstawiałam kto jest mordercą, a tu taki twist został wykorzystany, że czytelnik pozostaje w lekkim niedowierzaniu. Można się było troche domyślić ale nie aż takiej intrygi jaka została opisana.
Ja się ubawiłam, zwłaszcza słuchając głosu Kasi Pakosińskiej, która brawurowo przeczytała kolejną powieść Aleksandra Rogozińskiego.
Polecam na chandrę i nie tylko.

https://zaczytanapodrozniczka.blogspot.com/

Jest to historia przedziwnych zdarzeń podczas niezbyt szczęśliwie zorganizowanego przez prywatną stację telewizyjną festiwalu polskiej piosenki w Opolu. Najpierw niektórym jurorom w oryginalnym składzie np. z Różą Król przydarzają sie niefortunne wypadki. Później w trakcie przygotowań do konkursowego koncertu gwiazdy różnego formatu ulegają niebezpiecznym sytuacjom i...

Chyba wstyd się przyznać, ale „Czerwono mi” to nie tylko pierwsza książka Alka Rogozińskiego, ale pierwsza komedia kryminalna, którą miałam okazję przeczytać. A właściwie posłuchać, bo ostatnio przekonałam się do audiobooków. Powiem wprost — Katarzyna Pakosińska, która lektorowała tę historię, odwaliła kawał dobrej roboty.

Tytuł „Czerwono mi” idealnie nawiązuje do treści książki, a właściwie do tego, że ofiarami są wykonawcy piosenki „Zielono mi”. Prolog wprowadza nas już w trzeci dzień festiwalu, kiedy część artystów jest już poszkodowana, a śledztwo się toczy, co moim zdaniem jest genialnym zabiegiem, bo mimo wszystko nawet wspomniane w nim wydarzenia, później zaskakiwały, a zostałam kupiona i z ogromnym zaciekawieniem cofnęłam się o trzy tygodnie w pierwszym rozdziale, by dowiedzieć się, co doprowadziło do „prologowej” sytuacji.

Muszę przyznać, że z początku nie potrafiłam wczuć się w ten humor. Gdzieś w okolicach czwartego rozdziału byłam nim znużona i stwierdziłam, że to chyba jednak nie dla mnie. Do tej pory bowiem zaśmiałam się tylko raz, kilka razy uśmiechnęłam pod nosem, częściej zastanawiałam się, czy to w zamierzeniu miało być śmieszne, bo nie było. Ale potem to się zmieniło i wielokrotnie musiałam się powstrzymywać, by nie zaśmiać się zbyt głośno. Humor przewijał się przez narrację i dialogi, widoczny był w ironicznym stylu, sarkastycznych wypowiedziach, a nawet niewiedzy niektórych bohaterów, co tworzyło cudowny komizm sytuacyjny.

Nie będę się rozpisywać o fabule, bo mam wrażenie, że tu wszystko byłoby spojlerem. Przyznaje jednak, że takiego przebiegu akcji, a już tym bardziej zakończenia się nie spodziewałam! Jestem tu trochę jak Róża Krull, pisarka kryminałów zasiadając w jury na festiwalu, która w pewnym momencie stwierdziła, że gdyby to była jej powieść, winna okazałaby się pewna pani. Chociaż ja obstawiałam akurat inną! Za to cieszę się bardzo, że jedno z moich podejrzeń mimo wszystko ostatecznie okazało się słuszne. Z drugiej strony zawiodło mnie zakończenie festiwalu; wydaje mi się, że wyszłoby lepiej i nawet zabawniej, gdyby ktoś inny dostał nagrodę.

Minusem książki jest dla mnie liczba bohaterów. „Czerwono mi” jest dość krótką książką, a postaci było co niemiara. Przyznaję, że aż do końca trudno było mi się w nich zorientować. Niektórych co prawda rozpoznawałam od razu — Klaudię, Ludwiczka czy Różę; jednak z wieloma miałam problem i potrzebowałam dość konkretnej chwili, żeby zorientować się, kto to właściwie jest. Przy tak wielu bohaterach odniosłam też wrażenie ich nieco zmarnowanego potencjału, bo naprawdę każda z postaci była barwna i wyróżniająca się, ale ze względu na natłok nie bardzo mieli szansę zaistnieć. Tak to jest w showbiznesie, nie?

Szkoda mi też, że jeden z wątków nie został wyjaśniony, ale epilog dał mi nadzieję, że może wyjaśni się to w jakiejś innej książce pana Alka. Zwłaszcza że, jak się później zorientowałam, jest to szósty tom serii o Róży Krull… Przynajmniej mogę zapewnić, że książki z tej serii można czytać niezależnie. A przynajmniej tę.

Książkę oczywiście polecam — co prawda nie wywołała we mnie efektu „WOW” ani nie sprawiła, że teraz czuję, że już natychmiast muszę przeczytać pozostałe książki z serii, ale wiem gdzie szukać lekkiej, niewymagające, a ciekawej lektury, gdy będę potrzebowała się zrelaksować.

Chyba wstyd się przyznać, ale „Czerwono mi” to nie tylko pierwsza książka Alka Rogozińskiego, ale pierwsza komedia kryminalna, którą miałam okazję przeczytać. A właściwie posłuchać, bo ostatnio przekonałam się do audiobooków. Powiem wprost — Katarzyna Pakosińska, która lektorowała tę historię, odwaliła kawał dobrej roboty.

Tytuł „Czerwono mi” idealnie nawiązuje do treści...

Komedia kryminalna napisana bardzo przyjemnie. Autor przeniósł mnie w świat pełen zabawnej historii. Książkę czyta się szybko, lekko z uśmiechem na twarzy. Czarny humor sprawił, że bawiłam się świetnie podczas czytania. No i mogę powiedzieć, że dzięki autorowi nareszcie byłam w Opolu. Ta opowieść bawi i wciąga do czytania. Nagrodą główną są pieniądze i kontrakt na trasę koncertową. A gwiazdy oj potrzebują tej kasy i to bardzo. Są młodsze i starsze gwiazdy muzyki. Będą dążyć do celu choćby po trupach. W Jury zasiada między innymi komisarz Darski i Róża Krull. Oboje będą w pewnym momencie potrzebni. Bo to będzie wyjątkowy i niezapomniany festiwal. Pojawi się zagadka kryminalna do rozwiązania. I każdy uczestnik może być niebezpieczny. Amfiteatr zamienia się w scenę zbrodni. Artyści stają się ofiarami zamachów. Ta historia gwarantuje dobrą zabawę. Idealna lektura na poprawę humoru. Szybka akcja. Zaskakujące zakończenie i to naprawdę zaskakujące, tego się nie spodziewałam. Sami bohaterowie oj mają charakterek, są zadziorni. Gwiazdy i ich szalone nawyki. Sekrety i tajemnice. Jednym słowem kapryśne gwiazdy. Świetna gra pozorów oraz intryga. Dobra książka. Poznajemy kulisy artysty. Autor fajnie "mieszał" w tej historii i mylnie wprowadzał w błąd. Bardzo podobało mi się na samym początku opis postaci. Po tym wstępie już wiadomo coś już o każdym bohaterze. Jednym słowem "Zielono mi " po tej książce!!!

Komedia kryminalna napisana bardzo przyjemnie. Autor przeniósł mnie w świat pełen zabawnej historii. Książkę czyta się szybko, lekko z uśmiechem na twarzy. Czarny humor sprawił, że bawiłam się świetnie podczas czytania. No i mogę powiedzieć, że dzięki autorowi nareszcie byłam w Opolu. Ta opowieść bawi i wciąga do czytania. Nagrodą główną są pieniądze i kontrakt na trasę...

"Czerwono mi" to 20 książka autora, a moja 3, więc będę miała co nadrabiać. I do tego jest to 6 tom serii "Róża Krull na tropie", której jeszcze nie znałam. Jednak w niczym mi to nie przeszkadzało podczas lektury. Jestem zachwycona. Fabuła jest świetna.

Festiwal muzyki w Opolu, który miał być wyjątkowy. I był. Opolski amfiteatr zamienił się scenę zbrodni. I się zaczyna jazda bez trzymanki.

Świetnie się przy tej książce bawiłam. Autor po raz trzeci mnie nie zawiódł. Lekkie pióro, czyta się błyskawicznie, aż za bardzo. Wciąga od samego początku, intryguje i zaskakuje. A przede wszystkim bawi. Nie mam się do czego przyczepić, wszystko zostało dopracowane na ostatni guzik. Również kreacja bohaterów.

Jeśli szukacie dobrej komedii kryminalnej, to ta spełni Wasze wymagania.

"Czerwono mi" to 20 książka autora, a moja 3, więc będę miała co nadrabiać. I do tego jest to 6 tom serii "Róża Krull na tropie", której jeszcze nie znałam. Jednak w niczym mi to nie przeszkadzało podczas lektury. Jestem zachwycona. Fabuła jest świetna.

Festiwal muzyki w Opolu, który miał być wyjątkowy. I był. Opolski amfiteatr zamienił się scenę zbrodni. I się zaczyna...

Ten festiwal w Opolu miał być wyjątkowy. I taki się właśnie stał. Ale nie za sprawą muzyki. Tematem numer jeden jest zbrodnia, której motywem przewodnim jest utwór "Zielono mi". Ofiarami stali się ci, którzy w swoim repertuarze mieli właśnie tę piosenkę.
Dlaczego ktoś chce wykończyć uczestników? Jaki ma motyw? Czy sprawca zostanie złapany?

Dwudziesta w dorobku autorskim powieść Alka Rogozińskiego już za mną. Mam wrażenie, że motyw sceniczny znalazł się tutaj nie bez przypadku. To takie moim zdaniem uhonorowanie twórczości. Sześciu lat spisywania pomysłów.
Najnowsza powieść autora doskonale łączy w sobie elementy kryminału z czarnym niczym węgiel humorem. Zbrodnia, zaskakująca w tej historii, zmusza czytelnika do analizy wydarzeń. Do kluczenia labiryntem. Do śledzenia wydarzeń z zapartym tchem. Krok po kroku analizujemy razem z prowadzonym na kartach śledztwem. Dodatek wymienionego powyżej czarnego humoru pozwala na takie lżejsze spojrzenie na wszystkie wydarzenia. Autor bardzo fajnie prowadził akcję. Spójność fabuły przemawia za tą historią. Na plus wykaz wszystkich ważniejszych bohaterów w tej historii. Bez tego ciężko byłoby się odnaleźć w takiej ilości postaci. Nie ukrywam, że to spore ułatwienie. Bardzo fajnie, że znaleźli się tu bohaterowie z poprzednich książek autora. Z przyjemnością czytałam ich poczynaniami. Finał był zaskakujący i w końcu mogłam odetchnąć. Wszystko się wyjaśniło. Lekturę czyta się szybko. Bawi, rozwesela a przy tym wprowadza dreszczyk emocji. Tej niepewności i oczekiwania na kolejny cios. To idealna lektura dla fanów autora oraz komedii kryminalnych. Warto ją przeczytać.

Polecam.

Ten festiwal w Opolu miał być wyjątkowy. I taki się właśnie stał. Ale nie za sprawą muzyki. Tematem numer jeden jest zbrodnia, której motywem przewodnim jest utwór "Zielono mi". Ofiarami stali się ci, którzy w swoim repertuarze mieli właśnie tę piosenkę.
Dlaczego ktoś chce wykończyć uczestników? Jaki ma motyw? Czy sprawca zostanie złapany?

Dwudziesta w dorobku...