Aspirant Antoni Boniec, bogaty i wykształcony marzy o jednym: zapisać się w annałach kronik policyjnych jako wybitny śledczy. Szansą na to może być sprawa zaginięcia inżyniera Horowicza. Boniec udaje się na miejsce zdarzenia, gdzie okazuje się, że Horowicz się odnalazł choć w kufrze i poćwiartowany. Boniec przystępuje do pracy – przy duchowym wsparciu „kolegi” inspektora Korzęckiego. Z wirtuozerią dyryguje ekipą śledczą, w przesłuchaniach używa sprytu, podstępu, jest zdeterminowany, przebiegły i pewny, że zaraz odkryje sprawcę. Efektem jego działań jest to, że dwóch potencjalnych sprawców ucieka, narzędzie zbrodni zostaje skradzione, a samo miejsce jej popełnienia nie nadaje się do badań. I to nie pierwsza porażka jaka czeka Bońca, wiele jeszcze przed nim niespodzianek...
Różański zbudował przyjemnie naiwną opowieść kryminalną, stawiając na czystą rozrywkę. I zrobił to doskonale: przezabawne powiedzonka Bońca naprawdę śmieszą, wątek duetu: wywiadowca Kiełbik/włamywacz Śmaja to groteska najwyższych lotów. Sam Boniec to postać barwna niezwykle: z jednej strony inteligentny, z drugiej dziecinny, z jednej stanowczy z drugiej bezradny. Jest to też powieść mocno wyidealizowana – zachowanie Morana jest szlachetne, podjęte działa nieortodoksyjne, nawet Korzęcki ze swoją manią wzbudza zrozumienie, narzeczona Bońca...
Niestety mieszając gatunki łatwo przesadzić i tego autor nie uniknął: postać narzeczonej aspiranta i jej rola w sprawie to już logika chadzająca własnymi ścieżkami... Ostatnia „pułapka” Bońca to już logika na manowcach.
„Willa grozy” to doskonały pomysł na rozrywkę pod warunkiem, że nie będzie się go powtarzało. Wtedy stanie się wtórny, jeżeli nie głupiutki.

Aspirant Antoni Boniec, bogaty i wykształcony marzy o jednym: zapisać się w annałach kronik policyjnych jako wybitny śledczy. Szansą na to może być sprawa zaginięcia inżyniera Horowicza. Boniec udaje się na miejsce zdarzenia, gdzie okazuje się, że Horowicz się odnalazł choć w kufrze i poćwiartowany. Boniec przystępuje do pracy – przy duchowym wsparciu „kolegi” inspektora...

Warszawa, 1936 r. W okazałej willi należącej do przedsiębiorcy Józefa Karasiewicza zostają znalezione zmasakrowane zwłoki. Porąbane na kawałki ciało mężczyzny umieszczono w kufrze. Ofiara to młody inżynier Horowicz, daleki kuzyn żony Karasiewicza. Obu mężczyzn łączyły również wspólne interesy. Horowicz od sześciu lat zamieszkiwał w domu, w którym dokonał żywota. Nic więc dziwnego, że aspirant Adam Boniec przesłuchania rozpoczyna właśnie właściciela willi…

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2021/10/willa-grozy.html

Warszawa, 1936 r. W okazałej willi należącej do przedsiębiorcy Józefa Karasiewicza zostają znalezione zmasakrowane zwłoki. Porąbane na kawałki ciało mężczyzny umieszczono w kufrze. Ofiara to młody inżynier Horowicz, daleki kuzyn żony Karasiewicza. Obu mężczyzn łączyły również wspólne interesy. Horowicz od sześciu lat zamieszkiwał w domu, w którym dokonał żywota. Nic więc...

!!!Recenzja!!!

Morderstwo jest proste do wykrycie, gdy mamy dowód oczywisty, a mianowicie ciało, jak jeszcze się okaże, że i narzędzie zbrodni jest na miejscu, to można by przypuszczać, że teraz ujęcie sprawcy będzie dziecinnie proste. Co jednak zrobić, jeżeli nie mamy odcisków palców, a wszyscy zamieszani w sprawę z różnych przyczyn kłamią, tym samym nieumyślnie chroniąc mordercę. Z takim przypadkiem spotkamy się w książce „Willa grozy” autorstwa Zenona Różańskiego.

Zarys fabuły

W przedwojennej Warszawie aspirant Adam Boniec spędza, jak zwykle nudny dzień w pracy, nigdy nic się nie dzieje i coraz częściej przychodzi mu do głowy pomysł o odejściu ze służby. W pewnym momencie dostaje telefon o zaginięciu inżyniera Horowicza, z braku innych zajęć aspirant udał się do domu zaginionego. Na miejscu okazało się, iż gospodarz domu Józef Karasiewicz odnalazł zwłoki poszukiwanego mężczyzny, znajdowały się one poćwiartowane w kufrze. Sprawa zacznie się komplikować, gdy okaże się, iż wychowanicą gospodarza jest partnerka aspiranta, Mira Kierszyńska. Dodatkowym problemem jest niechęć do niego ze strony jego kolegi starszego aspiranta Korzęckiego, który zrobi wszystko, by przeszkodzić koledze w ujęciu sprawcy. Kolejnym są kłamliwe zeznania wszystkich zamieszkałych w owej willi. Do czego posunie się starszy aspirant Korzęcki? W jaki sposób utrudni działania śledcze Mira Kierszyńska? Kto jest winien zabójstwa? Jakie ciekawe metody śledcze zastosuje aspirant Boniec? Co tak naprawdę się wydarzyło? O tym w książce „Willa grozy” autorstwa Zenona Różańskiego.

Wzór dla innych kryminałów

Czytając tę książkę należy pamiętać, iż pierwszy raz została wydana w formie odcinkowej w Dzienniku Bydgoskim osiemdziesiąt lat temu, więc jeżeli są jakieś niedociągnięcia albo ktoś uzna, że coś było dość przewidywalne, to należy wczuć się w czytelnika tamtych czasów. Otóż dla tamtych ludzi, zresztą jak i dla mnie niektóre elementy były do pewnego momentu zaskoczeniem. Jednakże, jak na lata trzydzieste ubiegłego wieku, metodyka oraz pomysły postępowania śledczego były zaskakująco podobne do teraźniejszych, więc można pomyśleć, że oprócz technologii i informatyki, obecnie niewiele się zmieniło. Trzeba nadmienić, że jest to pierwsze wydanie tego dzieła w formie książki, co moim zdaniem jest bardzo wartościowe, gdyż możemy poznać, jak kiedyś wyglądały kryminały pisane w Polsce. Owszem pojawiają się dzieła stylizowane na dawniejsze lata, ale nigdy nie będą oryginalnym utworem zawierającym odpowiedni język oraz metodykę śledczą, jak to było kiedyś. Ta książka jest doskonałym przykładem tego, że warto wracać do starszych powieści, bo w gruncie rzeczy nie nudzą i mogą być wciągające.

Pomysłowość dotycząca akcji

W tym wypadku mamy do czynienia z ciekawymi pomysłami dotyczącymi alternatywnych sposobów prowadzenia śledztwa, jak i dokonywania przestępstw rabunkowych. W zasadzie, jak na tamte czasy spodziewałbym się sztywnej historii detektywa, który krok po kroku odnajduje sprawcę morderstwa. Szczęśliwe prawda okazała się zupełnie inna, akcja przypomina bardziej obecne czasy pełne nietuzinkowych posunięć, które obecnie możemy znaleźć w różnych filmach i książkach sensacyjnych. Praktycznie nie ma żadnych nieścisłości, co do bohaterów i związanej z nimi akacji, a jeżeli ktoś czegoś, by się dopatrzył, to zawsze można to przypisać brakowi doświadczenia aspiranta Adama Bońca.

Podsumowanie

Książka jest wciągająca od pierwszych stron, nie ma w niej, jakichś przesadnych, dużych opisów miejsca akcji. Niech żaden czytelnik, się nie lęka wieku książki, gdyż bardzo rzadko spotykamy wyrazy, które już wyszły z użycia np. przodownik, co jest pozytywnie zaskakujące, że dość stary kryminał jest napisany językiem zbliżonym do obecnego. Okładka przedstawia fotografię Dworku pod Grochowem sprzed 1939 roku, jest to bardzo dobry dodatek oddający klimat tamtych czasów. Polecam kryminał wszystkim fanom gatunku, dzięki czemu będą mogli porównać obecny poziom pisarski, jeśli chodzi o kryminały z tym z dawniejszych lat.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Stowarzyszeniu Sztukater.

!!!Recenzja!!!

Morderstwo jest proste do wykrycie, gdy mamy dowód oczywisty, a mianowicie ciało, jak jeszcze się okaże, że i narzędzie zbrodni jest na miejscu, to można by przypuszczać, że teraz ujęcie sprawcy będzie dziecinnie proste. Co jednak zrobić, jeżeli nie mamy odcisków palców, a wszyscy zamieszani w sprawę z różnych przyczyn kłamią, tym samym nieumyślnie chroniąc...

Świetna, niewielka książeczka. Bardzo fajny klimat, normalni bohaterowie, ciekawa zagadka. Do tego super czyta się jakie obowiązywały normy zachowania, rodzaj kultury w przedwojennej Warszawie.

Świetna, niewielka książeczka. Bardzo fajny klimat, normalni bohaterowie, ciekawa zagadka. Do tego super czyta się jakie obowiązywały normy zachowania, rodzaj kultury w przedwojennej Warszawie.