Niezwykle krótki, niezbyt konkretny esej, w którym stosunkowo mało jest o tytułowej etyce chrześcijańskiej. Pomimo minimalnej objętości książeczki autorce udała się niesamowita sztuka rozwlekania opowieści i skutecznego omijania istoty tematu. Tak jakby całość stanowiła zbiór luźnych przemyśleń posklejanych z różnych wypowiedzi, pozornie jedynie zglajszlachtowane narracyjnie. W dodatku Annie Wachowiak udało się w tym krótkim dziele popełnić błędy merytoryczne nielicujące z profesorskim tytułem, który jej przyznano. Ot, chociażby na stronie 14 zarzuca duńskiemu systemowi welfare state wysoki poziom bezrobocia, podczas gdy w roku wydania tej książki - 2006 - mijało 15 lat od kiedy zarejestrowano w Dani po raz ostatni dwucyfrowy wskaźnik bezrobocia. W zestawieniu z faktem, iż Polska jeszcze w 2003 r, miała ten miernik na poziomie 20 %, wydaje się to szczególnie rażące.
Krótko mówiąc - nie polecam, strata czasu.

Niezwykle krótki, niezbyt konkretny esej, w którym stosunkowo mało jest o tytułowej etyce chrześcijańskiej. Pomimo minimalnej objętości książeczki autorce udała się niesamowita sztuka rozwlekania opowieści i skutecznego omijania istoty tematu. Tak jakby całość stanowiła zbiór luźnych przemyśleń posklejanych z różnych wypowiedzi, pozornie jedynie zglajszlachtowane...