(#planetaksiążek)
Mój pierwszy projektowy wybór z Arabii Saudyjskiej już na starcie nie miał łatwo – przyznaję, że kiczowata okładka, tytuł i obwolutowe rekomendacje (sugerujące arabską odpowiedź na „Seks w wielkim mieście”) nie brzmiały zachęcająco i przystępowałem do lektury tyleż z zaciekawieniem (bo niewiele podobnych rzeczy w życiu czytałem),co pełen obaw. Na szczęście już od pierwszych stron dałem się wciągnąć w tę zwariowaną historię czterech przyjaciółek z wyższej klasy, bo choć autorka nie stroni od typowo zachodnich chwytów narracyjnych i fabularnych, których ucieleśnieniem zdaje się być wspomniany wcześniej serial, to robi to w brawurowy sposób, a zdecydowanie największym atutem książki jest znakomicie zarysowane lokalne tło – i to na tak wielu poziomach, że dostajemy kompleksową panoramę współczesnej Arabii Saudyjskiej. „Dziewczyny z Rijadu” to bowiem zdecydowanie największy literacki hit z tego kraju – i nie mam wątpliwości, że świetnie opowiedziana historia ma na to wielki wpływ. Choć sam koncept konstrukcyjny – w formie nowoczesnej powieści epistolarnej (listy zastępują tu maile pisane do... czytelników powieści!) - jest dość karkołomny, to as-Sani uzyskuje dzięki temu efekt serialowej dramaturgii, a obok odautorskiej narracji dostajemy jeszcze komentarze od czytelników, w których wyrażają swoje pochlebne lub krytyczne opinie na temat samej książki. Bo choć nie dostajemy tu bezpardonowej krytyki surowych obyczajów saudyjskich, to punkt widzenia autorki i jej bohaterek jest jednak na wskroś nowoczesny i walczą o swoje miejsce w skrajnie patriarchalnym świecie. Zachodniego czytelnika może co prawda dziwić to, że as-Sani nie jest tak zdecydowana w potępianiu różnych godzących w wolność kobiet zasad jak inne współczesne saudyjskie autorki, to oddać trzeba, że portretuje współczesną Arabię Saudyjską w sposób porywający. Znajdziemy w powieści zarówno cytaty z klasycznej poezji i Koranu, jak i hity muzyki współczesnej, tradycyjne zwyczaje, ale i rozrywki nowoczesnych Saudyjek, obrazki z zagranicznych wojaży naszych bohaterek i codzienną perspektywę życia w kraju, który przeraża, ale i fascynuje.

(#planetaksiążek)
Mój pierwszy projektowy wybór z Arabii Saudyjskiej już na starcie nie miał łatwo – przyznaję, że kiczowata okładka, tytuł i obwolutowe rekomendacje (sugerujące arabską odpowiedź na „Seks w wielkim mieście”) nie brzmiały zachęcająco i przystępowałem do lektury tyleż z zaciekawieniem (bo niewiele podobnych rzeczy w życiu czytałem),co pełen obaw. Na...

Książka bardzo mi się spodobała, ale do przeczytania jeden raz. To jest zbyt straszne, żeby przechodzić przez to znowu, nawet jeśli to tylko czytałam i nie musiałam tego przeżywać naprawdę. Książka jest napisana ładnym językiem, przez inteligentną osobę, opowieść jest ciekawa, ale atmosfera jest mroczna i bardzo męcząca. Wszyscy robią coś, czego sensu za bardzo nie widzą, są wręcz przeciwni, ale mimo to poddają się temu. Bardzo mi to przypomina nasze komunistyczne czasy: rząd narzucał pewne myślenie i zachowania, które ludzie oficjalnie myśleli i robili, ale nieoficjalnie toczyło się zupełnie inne życie oraz ludzie mieli zupełnie inne myślenie. Od czasu do czasu ktoś był przyłapywany na nieprawomyślności i karany dla przykładu, po czym wszystko wracało do normy.

Wracając do AS - randki zakazane, ale ludzie randkują, alkohol zakazany, ale ludzie mają tajne piwniczki z alkoholem, horoskopy nielegalne, a jednak ludzie czytają, operacje plastyczne niet, ale na szczęście zdarzają się wypadki za granicą i można sobie operację zrobić. Zakazane towary szmuglowane zza granicy z bratnich krajów, w których prawa nie są takie surowe, choć religia ta sama, a więc tak naprawdę prawo takie samo, ale inaczej interpretowane.
Relacje międzyludzkie dziwne, a wręcz okrutne. Jeden błąd i zrujnowane życie na zawsze nie do odratowania.

Przykład jednej z książkowych (a może prawdziwych) przyjaciółek, która wychodzi za mąż, ale nie zamieszkuje jeszcze z mężem (nie rozumiem tego zwyczaju, więc nie umiem dokładnie wytłumaczyć),za jego namową idzie z nim do łóżka, po czym on ją oskarża o niemoralne prowadzenie się i rozwodzi się z nią. Ona zostaje takim dziwnym czymś, bo niby była żoną, ale właściwie to nie, bo jeszcze z nim nie mieszkała. W sumie wyszło, że cudzołożyła i teraz już nikt nie będzie jej nigdy chciał, bo jej honor splamiony, a ona zbrukana. Jej rodzina nic nie wie o tym, że się z mężem przespała, więc przypuszczalnie będzie chciała jeszcze wydać ją tanio za mąż za jakiegoś desperata (jednak jest już rozwiedziona),ale ona ma sekret, którego nie może rodzinie powiedzieć. No i rób co chcesz. Do zakonu nie pójdzie, bo zakonów nie ma, do pracy nie, bo do jakiej pracy. W warunkach zachodniej cywilizacji każdy określiłby tego męża mianem idioty, żona-nieżona przebolałaby tę dziwaczną sytuację i znalazłaby sobie kogoś innego, a tam ta dziewczyna w wieku 19 lat była już skończona.

Z tego co słyszałam młody saudyjski król zrozumiał, że ropa się kiedyś skończy i nie będzie już można prowadzić takiego życia, jakie się prowadziło do tej pory dzięki ropie i luzuje surowe prawa, ale zaczyna z wysokiego pułapu, więc pewnie jeszcze ze sto lat zajmie, zanim się to wszystko ucywilizuje, jeśli w ogóle.

Kiedyś się zdarzyło, że do mojej pracy w Polsce przyszedł Saudyjczyk. Rozmawiał ze mną normalnie, choć jestem kobietą, więc zaczęłam się zastanawiać jak to z nimi jest, że za granicą wolno mu tak sobie rozmawiać, a w jego kraju nie wolno. Jaka jest różnica między rozmową w jego kraju, a rozmową w moim kraju. Niestety nie jestem w stanie tego ogarnąć swoim rozumem, bo mam inne myślenie i to dla mnie niepojęta hipokryzja i bezsens.

Książka bardzo mi się spodobała, ale do przeczytania jeden raz. To jest zbyt straszne, żeby przechodzić przez to znowu, nawet jeśli to tylko czytałam i nie musiałam tego przeżywać naprawdę. Książka jest napisana ładnym językiem, przez inteligentną osobę, opowieść jest ciekawa, ale atmosfera jest mroczna i bardzo męcząca. Wszyscy robią coś, czego sensu za bardzo nie widzą,...

"Dziewczyny z Rijadu" to oparta na faktach historia czterech młodych saudyjskich dziewcząt, które szukają prawdziwej miłości i starają się być niezależne. Muszą się przy tym mierzyć z panującymi obyczajami.

Książka ta opisuje losy dziewcząt, które nie chcą być same, ale też nie chcą, by ktoś decydował za nie, z kim mają być w związku. Choć ich relacje z niektórymi mężczyznami okazują się trudne i skomplikowane, to one nadal wierzą, że znajdą mężczyzn, którzy obdarzą je prawdziwym uczuciem i zaakceptują je takimi, jakie są. Nie przejmują się przy tym regułami panującymi w społeczeństwie. Starają się jednocześnie realizować swoje aspiracje i nie porzucają swoich marzeń o lepszym życiu.

Podczas lektury można dowiedzieć się też więcej o społeczeństwie saudyjskim, którego życiem rządzi prawo szariatu i twarde nakazy wypływające z Koranu. Nawet i tam Jest to więc książka o dziewczętach, które mimo wielu niesprzyjających okoliczności starają się realizować swoje pragnienia i znaleźć kogoś, kto będzie z nimi na dobre i złe. Nie tracą wiary w miłość i nigdy się nie poddają.

Początkowo bardzo było mi trudno wciągnąć się w tę książkę z uwagi na to, że forma w jakiej została napisana początkowo mnie od niej odstręczała. Z czasem przestało mi to przeszkadzać. Losy dziewcząt są ciekawe, zaś w samej książce można znaleźć kilka zaskakujących fragmentów.

Reasumując. "Dziewczyny z Rijadu" to przyzwoita książka, którą warto jest się zainteresować.

"Dziewczyny z Rijadu" to oparta na faktach historia czterech młodych saudyjskich dziewcząt, które szukają prawdziwej miłości i starają się być niezależne. Muszą się przy tym mierzyć z panującymi obyczajami.

Książka ta opisuje losy dziewcząt, które nie chcą być same, ale też nie chcą, by ktoś decydował za nie, z kim mają być w związku. Choć ich relacje z niektórymi...

Byłam pozytywnie zaskoczona po przeczytaniu książki. Warto przeczytać, żeby poznać zwyczaje tamtej kultury. Daje do myślenia i sprawia, że doceniamy to, jaką mamy swobodę.

Byłam pozytywnie zaskoczona po przeczytaniu książki. Warto przeczytać, żeby poznać zwyczaje tamtej kultury. Daje do myślenia i sprawia, że doceniamy to, jaką mamy swobodę.

Pozytywne zaskoczenie. Nastawiłam się na plotkarską opowiastkę dla pustaków, zwłaszcza porównania do serialu "Seks w wielki mieście", którego osobiście nie trawię, mocno mnie najeżyły. Okazało się, że to całkiem niegłupia książka i o wiele bliższa mi niż perypetie wkurzającej Carrie. Owszem, w dużej mierze koncentruje się wokół związków i relacji miłosnych, ale to nie przeszkadza. Faktycznie może wydać się dziwne, że każdy napotkany przez bohaterki facet to od razu potencjalny bohater udanego lub nieudanego romansu, ale z drugiej strony nie jest to takie dziwne, jeśli weźmiemy pod uwagę realia. W Arabii Saudyjskiej kobieta nie ma kolegów, kumpli, przyjaciół płci męskiej. Nawet na studiach płcie są izolowane od siebie. Niezależnie od wieku i statusu społecznego nie można "mieć chłopaka" i chodzić z nim na randki, choćby i najniewinniejsze. Zakochani poznają się nawzajem wyłącznie rozmawiając przez telefon, a i oczywiście to też nierzadko trzeba ukrywać przed rodziną. Nic więc dziwnego, że każdy napotkany mężczyzna dla Saudyjki jest potencjalnym mężem i obiektem uczuć.
Główną zaletą książki as-Sani jest ukazanie realiów życia kobiety saudyjskiej. Dotykających ją ograniczeń wynikających z przesądów społecznych, kultury arabskiej, roli religii muzułmańskiej (w Arabii szariat jest prawem państwowym). Zaznaczam, że nie chodzi o kobiety wiejskie żyjące w zacofanej, zapomnianej przez świat beduińskiej osadzie, ale o samodzielne, wykształcone z klasy średniej (lekarka, finansistka, inżynier itp). Zdaję sobie sprawę, ze realia mocno się zmieniły od czasu, gdy as-Sani napisała "Dziewczyny", choćby pod względem technik ułatwiających komunikację i dostępu do nich, ale mentalność wciąż jednak jest ograniczająca.
Na tle wielu pop-książek dotyczących życia kobiet w krajach islamskich "Dziewczyny" wyróżnia to, że są po prostu porządnie napisane. Autorka jest osobą wykształconą (lekarz stomatolog) i reprezentuje taki poziom wypowiedzi, że nie trzeba zgrzytać zębami jak przy innych tego rodzaju produkcjach pisanych przez amatorów.
W odbiorze mocno przeszkadzała mi forma, w jakiej wydano książkę. Początkowo cała historia powstała "w odcinkach" i była wysyłana mailowo, a następnie przekazywana kolejnym czytelnikom. Wydawca zdecydował się zachować tę formę i każdy rozdział zaczyna się od krótkiego komentarza autorki zawartego w przesłanym mailu. Mi to przeszkadzało, czułam się wybita z rytmu, a same komentarze nie wnosiły w moim odczuciu na tyle dużo, żeby je zostawić.

Pozytywne zaskoczenie. Nastawiłam się na plotkarską opowiastkę dla pustaków, zwłaszcza porównania do serialu "Seks w wielki mieście", którego osobiście nie trawię, mocno mnie najeżyły. Okazało się, że to całkiem niegłupia książka i o wiele bliższa mi niż perypetie wkurzającej Carrie. Owszem, w dużej mierze koncentruje się wokół związków i relacji miłosnych, ale to nie...

Będąc w bibliotece, wybrałam tę książkę dość przypadkowo, mignął mi tytuł i sięgnęłam, myśląc, że fajnie będzie poczytać powieść osadzoną w kulturze muzułmańskiej. Książka składa się z rozdziałów, które rzekomo są mailami wysyłanymi przez tajemniczą dziewczynę z Rijadu do wszystkich, którzy tylko mają ochotę przeczytać historię czterech dziewczyn, mieszkających w stolicy Arabii Saudyjskiej i przeżywających miłosne perypetie.
Tak, jest to powieść obyczajowa. Chciałam napisać "typowa powieść obyczajowa", no ale dla nas nie jest jednak typowa, ze względu na osadzenie w zupełnie innej kulturze. I właściwie to ją dla mnie uratowało. Ciekawie było w tak lekkiej formie dowiedzieć się wiele o tradycji muzułmańskiej. Bohaterki nieraz krytykują swoją kulturę, cierpią przez jej bezwzględne prawa, ale mimo wszystko na ogół się jej podporządkowują. Podejście w kulturze zachodniej już niemal nieznane, w Polsce może jeszcze w niektórych środowiskach bardziej obecne, ale na pewno nie dominujące w skali całego kraju. A w powieści mamy do czynienia z wykształconymi dziewczynami z dużego miasta, które żyją w uległości wobec wieloletnich obyczajów, na przykład po zaręczynach narzeczeni mogą rozmawiać tylko przez telefon, nie mają prawa się spotykać. Przez to wiele par tak naprawdę poznaje się dopiero po ślubie, co może prowadzić do wielu nieporozumień i rozczarowań.
Niemniej gdyby nie ta ciekawa kulturowa otoczka, powieść byłaby po prostu zwykłym czytadłem. Bohaterki tylko chwilami dają się lubić, przez większość powieści jednak mnie irytowały swoją naiwnością. Bez odwołania do arabskiej tradycji, książka byłaby po prostu banalna, bo ona tak strasznie koooocha, ale albo nie może z nim być, bo tradycja, albo on jej zwyczajnie nie chce. Wykształcone dziewczyny, które mają swoje zainteresowania, ale w gruncie rzeczy nie rozmawiają o niczym innym niż faceci - tak, pod tym względem porównanie do "Seksu w wielkim mieście" jest bardzo na miejscu.
Narracja prowadzona jest ciekawie, pojawiają się bardzo trafne w stosunku do akcji cytaty z piosenek i innych tekstów kultury (w większości arabskich, ale nie tylko),przyjemnie się to czytało. Myślę, że dlatego wiele osób ocenia tę książkę bardzo wysoko, dla mnie jednak sama akcja była trochę zbyt banalna.

Będąc w bibliotece, wybrałam tę książkę dość przypadkowo, mignął mi tytuł i sięgnęłam, myśląc, że fajnie będzie poczytać powieść osadzoną w kulturze muzułmańskiej. Książka składa się z rozdziałów, które rzekomo są mailami wysyłanymi przez tajemniczą dziewczynę z Rijadu do wszystkich, którzy tylko mają ochotę przeczytać historię czterech dziewczyn, mieszkających w stolicy...

Rewelacyjna książka o kobietach muzułmankach.
Kobiety - takie jak my, mające swoje marzenia, inteligentne, szukające miłości, korzystające z życia, pomimo nakazów i zakazów, samodzielnie decydujące o swoim życiu.
Pokazuje jak niemęscy są faceci, którzy nie potrafią, nie chcą sami bez swojej mamuśki podjąć decyzji w kwestii ich przyszłości - i do czego to prowadzi...
Szkoda, że tej książki nie ma w księgarniach.
Mój egzemplarz krąży z rąk do rąk, i zachwyca, nawet tych, którzy do kultury muzułmańskiej nastawieni są na "anty"

Rewelacyjna książka o kobietach muzułmankach.
Kobiety - takie jak my, mające swoje marzenia, inteligentne, szukające miłości, korzystające z życia, pomimo nakazów i zakazów, samodzielnie decydujące o swoim życiu.
Pokazuje jak niemęscy są faceci, którzy nie potrafią, nie chcą sami bez swojej mamuśki podjąć decyzji w kwestii ich przyszłości - i do czego to prowadzi...
Szkoda,...

Autorka "Dziewczyn z Rijadu" miała ciekawy pomysł na książkę - aby była ona zbiorem e-maili. Czytelnik może poznać historie kilku współczesnych Saudyjek i dowiedzieć się jak wyglądać może życie codzienne w jednym z najbardziej konserwatywnych krajów islamskich świata oczami swoich obywatelek.

Tłumaczka książki wywiązała się ze swojego zadania doskonale, z tego względu, że książka w oryginale pełna jest lokalnych i ciężkich do przetłumaczenia na inne języki zwrotów czy określeń.

Autorka "Dziewczyn z Rijadu" miała ciekawy pomysł na książkę - aby była ona zbiorem e-maili. Czytelnik może poznać historie kilku współczesnych Saudyjek i dowiedzieć się jak wyglądać może życie codzienne w jednym z najbardziej konserwatywnych krajów islamskich świata oczami swoich obywatelek.

Tłumaczka książki wywiązała się ze swojego zadania doskonale, z tego względu, że...

Byłaby to przeciętna książka o miłości, dla młodszych nastolatek, gdyby nie fakt, że dzieje się w Arabii Saudyjskiej - kraju, gdzie rządzi prawo szarijatu, kobiety mają ograniczone prawa obywatelskie, nie wolno im np. prowadzić samochodu, muszą nosić abaję (czyli okrycie skrywające całą postać) itp. Mimo tych ograniczeń nawet do Arabii Saudyjskiej wkroczyła nowoczesność w postaci telefonów komórkowych, internetu. Co dziwniejsze, kobiety wprawdzie nie mogą bez asysty chodzić po ulicach rodzinnych miast, ale mogą samodzielnie wyjeżdżać za granicę, gdzie są kontrolowane o wiele mniej, jeśli nie wcale.
Książka ciekawa, bo daje wgląd "za zasłonę" kryjącą arabskie kobiety.

Byłaby to przeciętna książka o miłości, dla młodszych nastolatek, gdyby nie fakt, że dzieje się w Arabii Saudyjskiej - kraju, gdzie rządzi prawo szarijatu, kobiety mają ograniczone prawa obywatelskie, nie wolno im np. prowadzić samochodu, muszą nosić abaję (czyli okrycie skrywające całą postać) itp. Mimo tych ograniczeń nawet do Arabii Saudyjskiej wkroczyła nowoczesność w...

Powieść ważna, ale czuję się zawiedziona. Ciekawy temat podano w "nowoczesnej", "blogerskiej" formie. Ukazanie problemów dzisiejszych Saudyjek to świetny pomysł. Ale forma raziła mnie zamiast zachęcić. Nie podkreśliła związku z nowoczesnością. Po prostu drażniła. Styl miał być potoczny. Osunął się niebezpiecznie w stronę grafomanii. Nie wiem na ile to wina tłumaczenia, lecz strasznie irytowała mnie trzpiotowatość bohaterek i sama forma książki. Zmarnowano ważny temat. Szkoda.

Powieść ważna, ale czuję się zawiedziona. Ciekawy temat podano w "nowoczesnej", "blogerskiej" formie. Ukazanie problemów dzisiejszych Saudyjek to świetny pomysł. Ale forma raziła mnie zamiast zachęcić. Nie podkreśliła związku z nowoczesnością. Po prostu drażniła. Styl miał być potoczny. Osunął się niebezpiecznie w stronę grafomanii. Nie wiem na ile to wina tłumaczenia, lecz...