Kolejna opowieść tego autora, którą z chęcią przeczytałam mimo, że najczęściej sięgam po zupełnie inne gatunki literackie. Opowieść w swoisty sposób mnie zaintrygowała. Z wieloma myślami bohatera tak bardzo się zgadzam i utożsamiam. Pozwolę sobie zacytować kilka z nich:

1."Czasem mamy w życiu takie rzeczy, do których musimy się przyzwyczaić — coś gryzie, swędzi, i to najczęściej w takim miejscu, którego nie da się podrapać."
2."Każdy nowo poznany człowiek ma w sobie coś, co mnie zaskakuje, inspiruje. Dostrzegam to i nawet jeżeli kogoś bardzo nie lubię i drażni mnie do czerwoności, to i tak taki człowiek mnie fascynuje."
3."Najgorzej jest zatopić się w ciągłym pchaniu pustego kamienia w nadziei, że jakaś nieopisana siła wypełni go kolorem"
Autor szlifuje swój warsztat i kibicuje mu bardzo, bo czuje, że ma w sobie potencjał. Zakończenie nieco rozczarowuje - jak dla mnie pojawia się zbyt szybko. Mam nadzieję, że pewnego dnia będę mogła przeczytać książkę w którą "będę mogła się wgryźć".

Kolejna opowieść tego autora, którą z chęcią przeczytałam mimo, że najczęściej sięgam po zupełnie inne gatunki literackie. Opowieść w swoisty sposób mnie zaintrygowała. Z wieloma myślami bohatera tak bardzo się zgadzam i utożsamiam. Pozwolę sobie zacytować kilka z nich:

1."Czasem mamy w życiu takie rzeczy, do których musimy się przyzwyczaić — coś gryzie, swędzi, i to...