W tym tomie zaczyna już lecieć wszystko do przodu motzno. Wątki, które się otwierają są bardzo daleko idące i jak nie raz to miało miejsce, więcej nowych na koniec otwartych niż tych wyjaśnionych. Już bym chciał następny tom. Na koniec jeszcze non stop miałem wrażenie, że gdzieś już podobną koncepcję wieloświatów czytałem. Saga Achai i Viriona Ziemiańskiego! Ciekawe.

W tym tomie zaczyna już lecieć wszystko do przodu motzno. Wątki, które się otwierają są bardzo daleko idące i jak nie raz to miało miejsce, więcej nowych na koniec otwartych niż tych wyjaśnionych. Już bym chciał następny tom. Na koniec jeszcze non stop miałem wrażenie, że gdzieś już podobną koncepcję wieloświatów czytałem. Saga Achai i Viriona Ziemiańskiego! Ciekawe.

Rytm wojny 2 wkoncu . Od grudnia czytam archiwum burzowego świata,kolejne części coraz lepsze ,coraz bardziej poznaję ten świat i jego tajemnice niuanse mnogość postaci ,z których każda ma znaczenie i swój cel ,w tej części najwięcej było o Venli i Nawani ,ale inni też byli super zwłaszcza polubiłem Adolina to teraz zdecydowanie muj ulubiony bohater. Wracając Nawani odkrywa tajemnice Urithiru i światła , próbuje pomóc Rodzeństwu ,ale też ciekawią ją tajemnice i to czym kusi ją Rabonier . Czy razem dokonają czegoś większego . Czy stopieni mają swoje cele czy należą do odium.
Venli odbudowuje lud słuchaczy i próbuje wybrać stronę ,odkryć swój cel jako świetlista , chociaż jej wspomnienia czasami mnie nudziły .
Adolin i shallan dalej przebywają w cieniomozu i mają tam swoją misję ,szkoda że nie było im więcej czasu poświęcone ,ale i tak ich uwielbiam . Shallan zmienia się ,a Adolin odkrywa straszliwą prawdę.
Kalladin wraz z przyjaciółmi stawia opór w wierzy i wkońcu akceptuję to czego nie akceptował pod koniec dawcy przysiąg.
Zwinki i Szeta też mają swoje 5 minut zwłaszcza mnie ciekawi dalszy los szeta, dotąd go nie lubiłem ale teraz mnie intryguje .
Dalinar ma tajemnicze spotkanie z herordami i bada swoje moce ,a Jasnach stawia pierwsze kroki w królowaniu.
I największe pytanie co dalej czyli Tarawandiana , nawet on przeszedł tu zmianę ,nie spodziewałem się ,tak pielegnacjo w co ty grasz . Inne frakcje Duchokwości , Emul ,a wy w co gracie . I największa zagatka czyli Trefniś, tym razem jest go więcej zwłaszcza że ma ciekawą relację z Jasnach. Ach trochę się rozpisałę ,ale tak działa na mnie ta historia że chcę poznać każdy drobny element tego świata ,a pomyśleć że to się zaczęło od przygotowania przed przeczytaniem słonecznego męża

Rytm wojny 2 wkoncu . Od grudnia czytam archiwum burzowego świata,kolejne części coraz lepsze ,coraz bardziej poznaję ten świat i jego tajemnice niuanse mnogość postaci ,z których każda ma znaczenie i swój cel ,w tej części najwięcej było o Venli i Nawani ,ale inni też byli super zwłaszcza polubiłem Adolina to teraz zdecydowanie muj ulubiony bohater. Wracając Nawani odkrywa...

Tym razem moze troche krocej.
Obie czesci Rytmu Wojny okazały sie slabsze i mniej porywajace fabula niz poprzedniczki.
Cala historia skupia sie bardziej na postaciach drugoplanowych - Navani, Venli, Eshonai. Watki Venli i Eshonai byly niemałą udręka, męczyłem strasznie.
Navani w koncu zablysla ukazajac swoja prawdziwą wartosc dla fabuly ABŚ. Kaladin znowu przechodzi swego rodzaju ewolucje, zaczyna sie robic jak Pokemon.
Shallan (Woal, Świetlista) w koncu przechodza przez droge samoakceptacji, ktora zdecydowanie jest interesujaca. Adolin zdecydowanie spada przy niej na drugi plan.
Ubolewam nam minimalna obecnoscia Dalinara i Jasnah, bo zaraz obok Trefnisia (Hoida, Midiusa, Cephandriusa czy jaki tam przydomek wolicie) sa moimi ulubionymi postaciami.
Obie te ksiazki nadal wnosza ciekawe elementy do calej historii i zdecydowanie musialy byc w pewnym momencie przedstawione czytelnikowi, mnie niestety nie porwaly (może chodziło o sposob przesstawienia(?),kto wie)!
Elementy Stopionych były nudne, po prostu mi sie nie podobaly - jedyny plus tych postaci to ich zwiazek z Odium a Odpryski to moj ulubiony element calego cosmere.
Watki z Cieniomorzem zdawaly mi sie byc bardzo pospieszone, jakby potencjal wykorzystany byly w zaledwie minimalnym procencie.
Obecnosc Trefnisia na plus. I to nawet bardzo. Smierdzi tajemnicami, sekretami i mocami, ktore czytelnik juz mogl poznac w poprzednich ksiazkach z serii Cosmere - idealny bohater w każdej książce.

Ostatecznie daje obu czesciom Rytmu Wojny soldina szosteczke, bo sa elementy, które wprawią czytelnika w niemale zdziwienie i szok a przeciez to zawsze na plus, prawda?

Tym razem moze troche krocej.
Obie czesci Rytmu Wojny okazały sie slabsze i mniej porywajace fabula niz poprzedniczki.
Cala historia skupia sie bardziej na postaciach drugoplanowych - Navani, Venli, Eshonai. Watki Venli i Eshonai byly niemałą udręka, męczyłem strasznie.
Navani w koncu zablysla ukazajac swoja prawdziwą wartosc dla fabuly ABŚ. Kaladin znowu przechodzi...

Myślę, że miałbym duże trudności, żeby stwierdzić, który z dotychczas wydanych tomów Archiwum Burzowego Światła był najlepszy. W drugiej części "Rytmu Wojny" również jest epicko, a akcja, obfitująca w ciekawe i niespodziewane zdarzenia, potrafi całkowicie pochłonąć czytelnika. Szkoda, że na kontynuację przyjdzie nam poczekać jeszcze pewnie z 2 lata, ale przynajmniej wiem, że jest na co czekać, bo Brandon Sanderson zdecydowanie potrafi trzymać poziom w swoich książkach.

Jeśli chodzi o samą fabułę, to najwięcej dzieje się w wieży Urithiru, której mieszkańcy mniej i bardziej skrycie walczą z okupantem. Retrospekcje, których głównymi bohaterkami są Venli i Eshonai, przybliżają nam wydarzenia, które doprowadziły do wojny pomiędzy ludźmi a Parshendi. Dopiero w drugiej połowie książki przenosimy się tez co jakiś czas do Cieniomorza, w którym Adolin, wpuszczony do Nieprzemijającej Prawości, próbuje przekonać Honospreny do zaufania ludziom. Oczywiście nie zabrakło nowych osób, które wiążą się ze sprenami i takich, które przysięgają kolejne ideały.

---

> Czas. Był brutalnym panem. Zamieniał dzieci w dorosłych - a później radośnie, nieubłaganie kradł wszystko, co dał.

> Nigdy nie przyjmujcie raportów o liczbie ofiar w noc po bitwie, jasności. Dajcie sobie trochę czasu, by nacieszyć się posiłkiem, zanim spojrzycie na rachunek.

> Panika na polu bitwy zabija więcej żołnierzy niż włócznie wroga. Nigdy nie uciekaj. Zawsze się wycofuj.

> Ludzie nazywali innych głupimi, kiedy tamci popełniali błedy. Dabbid nie był błędem. Popełniał błędy. I wtedy był głupi, Ale nie zawsze. Nie umiał mysleć tak szybko, jak pozostali. Ale to znaczyło, że był inny, nie głupi. Głupi było wyborem.

> Akceptuję, że będą tacy, których nie będę mógł ochronić

Myślę, że miałbym duże trudności, żeby stwierdzić, który z dotychczas wydanych tomów Archiwum Burzowego Światła był najlepszy. W drugiej części "Rytmu Wojny" również jest epicko, a akcja, obfitująca w ciekawe i niespodziewane zdarzenia, potrafi całkowicie pochłonąć czytelnika. Szkoda, że na kontynuację przyjdzie nam poczekać jeszcze pewnie z 2 lata, ale przynajmniej wiem,...

Świetna kontynuacja przygód bohaterów cyklu Archiwum... Coraz więcej wątków się wyjaśnia, ale też pojawiają się nowe. Nie jest to koniec cyklu. Trzeba uzbroić się w cierpliwość i czekać na kolejną odsłonę Cosmere.

Świetna kontynuacja przygód bohaterów cyklu Archiwum... Coraz więcej wątków się wyjaśnia, ale też pojawiają się nowe. Nie jest to koniec cyklu. Trzeba uzbroić się w cierpliwość i czekać na kolejną odsłonę Cosmere.

Rytm Wojny I i II czytałem 4 lata po skończeniu części III tego cyklu. Poprzednie tomy oceniłem na 9/9/8. Jest duża szansa, że zmienił mi się gust ale Rytm Wojny wg mnie nudny, rozwleczony. Docztałem do 70-75%, resztę przekartkowałem. Zostawiam bez oceny.

Rytm Wojny I i II czytałem 4 lata po skończeniu części III tego cyklu. Poprzednie tomy oceniłem na 9/9/8. Jest duża szansa, że zmienił mi się gust ale Rytm Wojny wg mnie nudny, rozwleczony. Docztałem do 70-75%, resztę przekartkowałem. Zostawiam bez oceny.

Poziom na równi z trzecią częścią, aż nie mogę się doczekać 5 części

Poziom na równi z trzecią częścią, aż nie mogę się doczekać 5 części

Kolejna z perełek p. Sandersona!! Były momenty wolniejsze, były momenty zapierające dech i trzymające w napięciu ... tak jedne jak i drugie trzymały niesamowity poziom tej serii!
Jedyne co mi przeszkadzał to ... zakończenie - jak można zostawić nas, czytelników, w takim momencie 😭😩.
Ja chcę więcej!!!!!

Kolejna z perełek p. Sandersona!! Były momenty wolniejsze, były momenty zapierające dech i trzymające w napięciu ... tak jedne jak i drugie trzymały niesamowity poziom tej serii!
Jedyne co mi przeszkadzał to ... zakończenie - jak można zostawić nas, czytelników, w takim momencie 😭😩.
Ja chcę więcej!!!!!

Za pierwsze 300 stron 6 za ostatnie 300 stron 8 czyli w sumie 7. Ogólnie jak by część 1 o 2 skrócić o 25 procent to byłoby znacznie lepiej.

Za pierwsze 300 stron 6 za ostatnie 300 stron 8 czyli w sumie 7. Ogólnie jak by część 1 o 2 skrócić o 25 procent to byłoby znacznie lepiej.

Druga część Rytmu Wojny zdecydowanie bardziej porywająca i wciągająca niż pierwsza. Nadal niedościgniona dla mnie będzie pierwsza część, ale nie wiem czy da się to przebić ;) bardzo dużo wątków, ale nie przytłacza - wszystko się zazębia, jest logiczne i spójne. Chciałbym mieć taką wyobraźnię jak Sanderson. Oby tylko żył wystarczająco długo, żeby skończyć wszystkie cykle.

Druga część Rytmu Wojny zdecydowanie bardziej porywająca i wciągająca niż pierwsza. Nadal niedościgniona dla mnie będzie pierwsza część, ale nie wiem czy da się to przebić ;) bardzo dużo wątków, ale nie przytłacza - wszystko się zazębia, jest logiczne i spójne. Chciałbym mieć taką wyobraźnię jak Sanderson. Oby tylko żył wystarczająco długo, żeby skończyć wszystkie cykle.