Siostra księżyca

Jakoś nie mogłam jej skończyć i zaczynałam dwa razy.. Chyba najgorsza z całej serii, ale serię wypada czytać kolejno ;-)

Jakoś nie mogłam jej skończyć i zaczynałam dwa razy.. Chyba najgorsza z całej serii, ale serię wypada czytać kolejno ;-)

Jak dla mnie, to najsłabsza część, w porównaniu do poprzednich.
Szczerze, to polubiłam tylko Zarę. Jako jedyna wydawała mi się całkowicie szczera i normalna, Tiggy natomiast była za bardzo wyidealizowana.
W ogóle miałam wrażenie, jakby cała książka była pisana po łebkach, byle jak najszybciej zakończyć.
Śmiało można było rozwinąć niektóre wątki, albo bardziej się w nie wgłębić.
Podobało mi się jednak przedstawienie kultury Cyganów, bo nie spodziewałam się tego po przodkach Tiggy.
Ogólnie podobała mi się, ale oczekiwałam czegoś więcej.

Jak dla mnie, to najsłabsza część, w porównaniu do poprzednich.
Szczerze, to polubiłam tylko Zarę. Jako jedyna wydawała mi się całkowicie szczera i normalna, Tiggy natomiast była za bardzo wyidealizowana.
W ogóle miałam wrażenie, jakby cała książka była pisana po łebkach, byle jak najszybciej zakończyć.
Śmiało można było rozwinąć niektóre wątki, albo bardziej się w nie...

Kolejna część opowiada o losach Tajgete i jej cygańskich przodków.
Wraz z Tiggy wyruszamy w podróż do gorącej Hiszpanii, poznając cygańskie zwyczaje w klimacie flamenco.
Jest to barwna historia i wyróżnia się z pośród pozostałych tym, że jest mieszanką biedy i bogactwa, oraz zimna i ciepła. Zawiera motyw skrajnego ubóstwa, który momentami mnie szokował. Szkocki klimat bardzo mnie urzekł, był bajeczny.
Ta część nie bardzo mi się podobała, bo choć początek był niezły, to koniec mnie rozśmieszył swoją niedorzecznością. Za dużo było przypadków, które były po prostu nierealne.
Plus za miłość bohaterki do zwierząt, chociaż chwilami zalatywało hipokryzją. Końcówka o Tiggy była totalną bajką, do tego jeszcze ta magia... Dodatkowo postać Lucii była irytująca. Nie wiem co jeszcze mam napisać, bo liczyłam, że ta część będzie równie dobra jak poprzednie i mam mieszane uczucia.

Kolejna część opowiada o losach Tajgete i jej cygańskich przodków.
Wraz z Tiggy wyruszamy w podróż do gorącej Hiszpanii, poznając cygańskie zwyczaje w klimacie flamenco.
Jest to barwna historia i wyróżnia się z pośród pozostałych tym, że jest mieszanką biedy i bogactwa, oraz zimna i ciepła. Zawiera motyw skrajnego ubóstwa, który momentami mnie szokował. Szkocki klimat...

Najsłabsza ze wszystkich dotychczasowych "Siedmiu sióstr". Cały cykl też nie jest jakoś nadzwyczajnie ambitny, ale czytało się dobrze, z zainteresowaniem, odstresowująco. Niestety, ta ostatnia jest bardzo kiepska - płytka i infantylna. Długo nie sięgnę po dalsze części.

Najsłabsza ze wszystkich dotychczasowych "Siedmiu sióstr". Cały cykl też nie jest jakoś nadzwyczajnie ambitny, ale czytało się dobrze, z zainteresowaniem, odstresowująco. Niestety, ta ostatnia jest bardzo kiepska - płytka i infantylna. Długo nie sięgnę po dalsze części.

Książka bardzo ciekawa i wciągająca. Choć powielają się w niej schematy działań siostry to historia mnie ujęła, a w szczególności przeszłość. Jest to ogromnym atutem pisarki, że za każdym razem przenosi nas w fascynujący świat przeszłości, historii bohaterek. Bardzo polecam.

Książka bardzo ciekawa i wciągająca. Choć powielają się w niej schematy działań siostry to historia mnie ujęła, a w szczególności przeszłość. Jest to ogromnym atutem pisarki, że za każdym razem przenosi nas w fascynujący świat przeszłości, historii bohaterek. Bardzo polecam.

Najsłabsza z całego cyklu "Siedem sióstr", ale i tak czyta się lekko, szybko i przyjemnie.

Najsłabsza z całego cyklu "Siedem sióstr", ale i tak czyta się lekko, szybko i przyjemnie.

Czytam serię po kolei i wreszcie, przy piątej, czuję, że schematy zostały częściowo przełamane - pojawiają się obrazy rodziny niewyidealizowanej (np. Zary i Lucii). Pierwszy raz także siostra nie została „przy swoich korzeniach” w Hiszpanii, a wróciła do swojego życia. Podobało mi się także nawiązanie do księgi 1 i 2, wątki się przeplatały oraz delikatne popchnięcie wątku ojca (sądziłam, że każda część będzie wyjawiała coraz więcej, jednak się tak nie stało). Negatywnie początkowo odebrałam stereotypowe przedstawienie Cala, a tekst „jestem prawdziwym mężczyzną i lubię smak czerwonego mięsa między zębami” mnie załamał.
Ogólnie historię Tiggy i jej przodków oceniam jako jedną z najlepszych.

Czytam serię po kolei i wreszcie, przy piątej, czuję, że schematy zostały częściowo przełamane - pojawiają się obrazy rodziny niewyidealizowanej (np. Zary i Lucii). Pierwszy raz także siostra nie została „przy swoich korzeniach” w Hiszpanii, a wróciła do swojego życia. Podobało mi się także nawiązanie do księgi 1 i 2, wątki się przeplatały oraz delikatne popchnięcie wątku...

Kolejna część serii "Siedem sióstr" Lucindy Riley opowiada historię Taygette. Osobiście często zapominam o tej siostrze d'Aplièse, zawsze mi jakoś ucieka. Jest to osoba uduchowiona, raczej nieśmiała, od zawsze wierząca w rzeczy, które jej siostrom raczej nie przyszłyby do głowy.

Książka opowiada o jej pracy z dzikimi kotami w pięknej posiadłości w Szkocji. Tak samo jak jej starsze siostry poznaje tu co znaczy słowo miłość, a także skąd pochodzi i jakie ma ukryte talenty.

Historia jej rodziny toczy się w Sacramonte i łączy się z najlepszą tancerką. Mówiąc szczerze nie polubiłam jej przodkini. Wydała mi się zbyt samolubna. Za to jej matka okazała się bardzo cierpliwą osobą i naprawdę ją podziwiałam.

Kolejna część serii "Siedem sióstr" Lucindy Riley opowiada historię Taygette. Osobiście często zapominam o tej siostrze d'Aplièse, zawsze mi jakoś ucieka. Jest to osoba uduchowiona, raczej nieśmiała, od zawsze wierząca w rzeczy, które jej siostrom raczej nie przyszłyby do głowy.

Książka opowiada o jej pracy z dzikimi kotami w pięknej posiadłości w Szkocji. Tak samo jak...

Historia izabeli to zyciiryx fridy kahlo

Historia izabeli to zyciiryx fridy kahlo

Spadek formy w piątej części jak dla mnie. Całość poszła w stronę przesłodzonych klimatów, historia współczesna bardzo naiwna. Bohaterowie czasu teraźniejszego jednoznaczni, jedni aniołowie absolutnie bez wad, inni diabły w ludzkiej skórze. Jedynie Lucia i Jose z przeszłości mają jakieś ludzkie oblicza, wady i zalety w jednej osobie.
Historia Lucii bardzo fajna, ale pospiesznie zakończona. Brakowało mi spięcia historii Chillego, wiadomo że przeżył wojnę, ale jak jego losy potoczyły się po wojnie nie wiadomo. A akurat byłam tego ciekawa. Jednak życiorys samej Lucii wreszcie niesztampowy, bez zakazanej miłości, która w końcu wygrywa ze zdrowym rozsądkiem i innych harlequinowych klimatów. Ta część bardzo na plus.
Współczesna historia osiągnęła szczyt mdłości, a ilość powtórzenia słowa "zamruczałam" doprowadzała mnie pod koniec do furii.
Ogólnie początkowo zapowiadało się super i w sumie sporą część bardzo dobrze się czytało. Końcówka mnie zmęczyła i niemal zatarła dobre wrażenie. Dokończę serię, ale już nie jestem nią tak zachwycona, jak po 2 i 3 części.

Spadek formy w piątej części jak dla mnie. Całość poszła w stronę przesłodzonych klimatów, historia współczesna bardzo naiwna. Bohaterowie czasu teraźniejszego jednoznaczni, jedni aniołowie absolutnie bez wad, inni diabły w ludzkiej skórze. Jedynie Lucia i Jose z przeszłości mają jakieś ludzkie oblicza, wady i zalety w jednej osobie.
Historia Lucii bardzo fajna, ale...