Simon Snow, najgorszy Wybraniec w historii Świata Magów, utracił swoją magię. Po czymś takim nie ma już powrotu do normalności. Chłopak coraz bardziej zapada się w mrok i apatię i wydawać by się mogło, że jego życie już niedługo rozpadnie się do końca. Z pomocą przybywa jednak wierna przyjaciółka Simona, Pelenope, oraz jego chłopak, Baz – razem cała trójka wyrusza w szaloną podróż po Stanach Zjednoczonych, gdzie nic nie jest takie, jakie mogłoby się wydawać.

Aż trudno uwierzyć, że to wciąż ta sama seria. „Zbłąkany syn” nie mógłby odstawać od pierwszego tomu bardziej. Co wydaje się wręcz metaforyczne – bohaterowie znajdują się w zupełnie nowym środowisku i dokładnie to samo spotyka czytelnika. Bardzo to jednak wychodzi tej powieści na plus. Chociaż dziecięca nostalgia wspaniale działała w „Nie poddawaj się” i sprawia, że wracam do niej chętnie, często, z sentymentem – ten tom uważam mimo wszystko za lepszy. Pełniejszy.

W „Zbłąkanym synu”, Simon i jego przyjaciele muszą zmierzyć się z mrożącą krew w żyłach realizacją, że tak naprawdę Świat Magów jest bardzo niewielką, niewymierną częścią „prawdziwego” świata, a oni sami wiedzą o życiu poza tą bańką żałośnie mało.

Akcja pędzi na łeb, na szyję i ukochani bohaterowie nie mają nawet chwili oddechu, a my wreszcie poznajemy ich dogłębnie. Zaglądamy w najciemniejsze zakątki ich dusz, odsłaniają przed nami swoje niepokoje, lęki, paskudne wady. Kochałam Baza już w poprzedniej części, ale dopiero w tej całkowicie straciłam dla niego głowę.

Podobnie jak pierwsza część, to był dla mnie reread, chociaż teraz pierwszy raz sięgnęłam po tę książkę po polsku. Tym razem jeszcze bardziej gorąco zachęcam do czytania w oryginale, jeśli macie taką możliwość. To, jak niektóre wątki utraciły na tłumaczeniu było frustrujące, nawet jeśli zrozumiałe – Rainbow Rowell utkała system magii, który musi być koszmarem każdego tłumacza.

To wyjątkowa seria – momentami wyjątkowo w swym absurdzie głęboka, a przy tym zabawna i pełna nadziei. Nie umiem przestać do niej wracać.

Simon Snow, najgorszy Wybraniec w historii Świata Magów, utracił swoją magię. Po czymś takim nie ma już powrotu do normalności. Chłopak coraz bardziej zapada się w mrok i apatię i wydawać by się mogło, że jego życie już niedługo rozpadnie się do końca. Z pomocą przybywa jednak wierna przyjaciółka Simona, Pelenope, oraz jego chłopak, Baz – razem cała trójka wyrusza w szaloną...

Tak w ramach wstępu powiem tylko tyle, że więcej przygód Simona można znaleźć w książce “Fangirl”, gdzie Cath pisze o nim fanfiction. Jeżeli miałabym ułożyć jego przygody chronologicznie, to najpierw zalecałabym zapoznanie się z historią Cath, a potem z Simonem. Tak apropo, to zarówno on jak i jego przyjaciele nie mogli dzisiaj tutaj być, jednakże spisali mi swoją najnowszą historię. Pokrótce ją Państwu przedstawię.

Chłopak po ostatniej akcji z Szaroburem był nieco przygnębiony, tak więc Penny postanowiła wyrwać go z letargu. Takim oto sposobem cała trójka (bo zabrał się jeszcze z nimi Baz) znalazła się w Ameryce. Chcieli też przy okazji odwiedzić Aghatę, która wyjechała na studia do innego miasta. Sprawy się jednak trochę skomplikowały i wpadli tam na wampiry, smoki, pewnego podejrzanie miłego chłopaka i tajemniczą sektę…

Muszę się Państwu do czegoś przydać. Nie przepadam za Shepardem - ich nowym znajomym. Chłopak bardzo chce, aby wszyscy go lubili i pragnie poznać sekrety magicznego świata. Nie przekonuje mnie jednak ani jego urok osobisty, ani charyzma. No i jest trochę lekkomyślny, a powiedzenie “ciekawość to pierwszy stopień do piekła”, idealnie do niego pasuje.

Oj mieli przygód w tej Ameryce, nie ma co. Dobrze, że wszystko skończyło się tak, jak się skończyło. Mam nadzieję, że Simonowi i Bazowi w końcu uda się odnaleźć swoją własną ścieżkę życiową. Najlepiej taką, która będzie ich prowadziła w tym samym kierunku. Jeżeli nie, to liczę na to, że nie będą już więcej wrogami.

Tak w ramach wstępu powiem tylko tyle, że więcej przygód Simona można znaleźć w książce “Fangirl”, gdzie Cath pisze o nim fanfiction. Jeżeli miałabym ułożyć jego przygody chronologicznie, to najpierw zalecałabym zapoznanie się z historią Cath, a potem z Simonem. Tak apropo, to zarówno on jak i jego przyjaciele nie mogli dzisiaj tutaj być, jednakże spisali mi swoją najnowszą...

Jest to typowa książka młodzieżowa, jednak sądzę, że spodoba się miłośnikom fantastyki, ale także nieco starszym czytelnikom. Tak naprawdę jeśli interesuje Was historia magiczna z pewnością sięgniecie po tę publikację. Jest to sporą dawka fantastyki, która powinna przypaść do gustu tym, którzy ubóstwiają ten gatunek. ,,Zbłąkany syn" stanowi drugi tom serii. Jest to mniej obszerna lektura, jednak dzięki temu sprawniej można przejść do części wieńczącej serię.

Muszę przyznać, że pozycja mimo dość powszechnego już wątku magicznych zdolności, spodobała mi się od razu i nie mogłam się od niej oderwać. Dzięki lekkiemu stylowi Rainbow Rowell ta lektura była mnie przyjemnością. Po wydarzeniach mających miejsce w poprzednim tomie Simon Snow musiał odreagować, a przyjaciele postanowili mu w tym pomóc.

Bardzo lubię książki fantastyczne, również te przeznaczone głównie dla młodzieży. Nie żałuję, że zapoznałam się ze ,,Zbłąkanym synem”. Faktycznie jest rewelacyjny. Już nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po ,,Co ma być, to będzie”, która już czeka u mnie na półce i znów poznam dalsze losy Simona Snowa i jego przyjaciół.

Jest to typowa książka młodzieżowa, jednak sądzę, że spodoba się miłośnikom fantastyki, ale także nieco starszym czytelnikom. Tak naprawdę jeśli interesuje Was historia magiczna z pewnością sięgniecie po tę publikację. Jest to sporą dawka fantastyki, która powinna przypaść do gustu tym, którzy ubóstwiają ten gatunek. ,,Zbłąkany syn" stanowi drugi tom serii. Jest to mniej...

Dobra, ale nie tak jak pierwszy tym. Lekko monotonna, no i wątek Simona z Bazem jakos lekko porzucony, przytłumiony. Depresja/zaburzenia Simona też zostały bardzo spłycone, najpierw chodził na terapię, potem popadał w lekki alkoholizm, a na koniec...? Uzdrowiła go wycieczka do Stanow? Mimo to, nie jest źle i nadal I enjoyed reading it.

Dobra, ale nie tak jak pierwszy tym. Lekko monotonna, no i wątek Simona z Bazem jakos lekko porzucony, przytłumiony. Depresja/zaburzenia Simona też zostały bardzo spłycone, najpierw chodził na terapię, potem popadał w lekki alkoholizm, a na koniec...? Uzdrowiła go wycieczka do Stanow? Mimo to, nie jest źle i nadal I enjoyed reading it.

Książka różni się od swojej poprzedniczki tym, że jest tutaj trochę poważniej. Simon musi stawić czoła nowej rzeczywistości, w jakiej przyszło mu żyć, a Baz nie umie go w tym wspierać. Agatha jak zwykle zgrywa mądrzejszą niż jest, a Penelope odważniejszą. Poznajemy też nowych bohaterów, którzy w trzecim tomie mogą zagościć. Czytało się to trochę ciężej od pierwszego tomu, ale to wciąż seria, przy której dobrze się bawię. Już się nie mogę doczekać 3 tomu!

Książka różni się od swojej poprzedniczki tym, że jest tutaj trochę poważniej. Simon musi stawić czoła nowej rzeczywistości, w jakiej przyszło mu żyć, a Baz nie umie go w tym wspierać. Agatha jak zwykle zgrywa mądrzejszą niż jest, a Penelope odważniejszą. Poznajemy też nowych bohaterów, którzy w trzecim tomie mogą zagościć. Czytało się to trochę ciężej od pierwszego tomu,...

Cóż, jestem rozczarowana tą kontynuacją. "Nie poddawaj się", a "Zbłąkany syn" to zupełnie dwie różne książki. Fabuła poprzedniej części może nie była jakaś nadzwyczajnie dobra, ale relacja Baza i Simona była na tyle ciekawie napisana, że rekompensowala mi wszystkie straty.
Nastomiast przy tej książce mam wrażenie, że autorce trochę zabrakło pomysłu na poprowadzenie dalej fabuły. Niby dowiadujemy się nowych rzeczy na temat świata magii, ale cała ta magia wydaje się jakoś tak mało magiczna. Bohaterowie niby toczą jakieś bitwy, ale wszystkie są bardzo do siebie podobne i niczego nowego nie wnoszą do historii.
Baz i Simon mają swoje momenty, ale ogólnie mam wrażenie, że jest ich znacznie mniej, niż w poprzedniej części i nie są aż tak naznaczone emocjonalnie. Ich relacja raczej stanowi element ozdobny dla całej przygody - na czym traci cała opowieść.
Zmęczyła mnie ta książka.

Cóż, jestem rozczarowana tą kontynuacją. "Nie poddawaj się", a "Zbłąkany syn" to zupełnie dwie różne książki. Fabuła poprzedniej części może nie była jakaś nadzwyczajnie dobra, ale relacja Baza i Simona była na tyle ciekawie napisana, że rekompensowala mi wszystkie straty.
Nastomiast przy tej książce mam wrażenie, że autorce trochę zabrakło pomysłu na poprowadzenie dalej...

Jest to pierwsza książka jaką czytałam w języku angielskim, więc moja opinia jest dość niepewna. Jestem przekonana, że wiele rzeczy mi uciekło, a część mogłam nie zrozumieć poprawnie... Ale postaram się uargumentować swój wybór oceny tak dobrze jak się da.
Uważam, że książka jest dobra i chyba nawet lepsza niż pierwsza część. Jednak nie mogę dać jej 10/10 ani 9/10, bo te noty przeznaczam dla książek, które naprawdę mi zaimponowały lub poruszyły, a tutaj ze względu na język ciężko jest mi to określić. Dlatego daję bezpieczne 8/10.
Podobało mi się rozwinięcie wątku z Bazem i jego byciem wampirem. Jest to wybitnie ważne dla rozwoju tej postaci.
Simon mnie denerwował... Tak samo zresztą momentami Baz. Rozumiem dlaczego ich relacja się ochłodziła, ale brakowało mi w tutaj ocieplenia. Jakiegoś zwrotu sytuacji. Mam nadzieję, że trzeci tom mi to zapewni. Lamenty Simona działały mi trochę na nerwy.
Uwielbiam pomysł z wprowadzeniem Sheparda, bo to pierwsza postać pochodząca z "normalnego" świata. Nadaje innej perspektywy i trochę świeżości w sytuację.
Rozstanie Penny z jej chłopakiem to była jedna z lepszych rzeczy w fabule. To było jak dostanie z liścia w twarz, ale takie którego bardzo się potrzebuje. Penny w pierwszej części była wychwalana do poziomu kogoś nadnaturalnie idealnego. Nie zawsze, ale w dużej mierze. Z pewnością miałam wrażenie, że wiedzie ona niebezpieczne, ale mimo wszystko dość sielankowe życie. Nawet jeśli wpadała w kłopoty to zaraz z nich wypadała i nie zagrażały one niczemu w jej życiu. Za pewnik brałam, że tak czy siak się wykaraska. A tutaj pokazano nam, że są rzeczy, z których ona nie wyjdzie. Pokazano jej załamanie po stracie i to było naprawdę świetne.
Wątek Agathy też mi się bardzo podobał, bo czuję, że poznałam ją trochę lepiej i nie jest ona aż taką nudną postacią za jaką brałam ją wcześniej. Nawet jeśli nie jest ona nastawiona na walkę to i tak jest w stanie coś zrobić. Mimo, że to ją trzeba było ratować to ostatecznie przyczyniła się do ucieczki. Zyskała w moich oczach.
Mam naprawdę wrażenie, że ta część wyszła lepiej i ciekawiej, ale nie mogę z czystym sercem dać wyższej oceny...

Jest to pierwsza książka jaką czytałam w języku angielskim, więc moja opinia jest dość niepewna. Jestem przekonana, że wiele rzeczy mi uciekło, a część mogłam nie zrozumieć poprawnie... Ale postaram się uargumentować swój wybór oceny tak dobrze jak się da.
Uważam, że książka jest dobra i chyba nawet lepsza niż pierwsza część. Jednak nie mogę dać jej 10/10 ani 9/10, bo te...

Cała historia bardzo mnie wciągnęła. Ciekawie pociągnięta 2 część, jeśli chodzi o akcje nawet bardziej mi się podoba od poprzedniej. Zakończenie mnie załamało.

Cała historia bardzo mnie wciągnęła. Ciekawie pociągnięta 2 część, jeśli chodzi o akcje nawet bardziej mi się podoba od poprzedniej. Zakończenie mnie załamało.

Eh… Myśle że gdybym miała 13/14 lat to podobały mi się bardziej… Simon i Baz i w sumie wszyscy zachowywali się durnie i w sumie sami nie wiedzieli chyba o co im chodzi

Eh… Myśle że gdybym miała 13/14 lat to podobały mi się bardziej… Simon i Baz i w sumie wszyscy zachowywali się durnie i w sumie sami nie wiedzieli chyba o co im chodzi

simon is so me, but it was boring

simon is so me, but it was boring