Przy powtórnej lekturze trylogia o Rooku z jakiegoś powodu znacznie zyskuje, a "Vox" okazał się chyba najmroczniejszą książką z całej serii. Duszna atmosfera Podmiasta nękanego upałami, uśpiony konflikt między gdzierzbami, goblińskimi bojówkami, bibliotekarzami i morderczą sektą Strażników Nocy, potworne realia niewolnictwa, makabryczne praktyki Strażników Nocy, oniryczna przestrzeń Pałacu Posągów, gdzie zdrajca Vox Verlix, sam zdradzony przez wszystkich, w pijackim rozgoryczeniu snuje swoje niszczycielskie plany - i przesycająca niemal każdą stronę zapowiedź nadciągającej katastrofy, która przekłuje ten nabrzmiały wrzód napięć i wrogości.

Rook, teoretycznie główny bohater trylogii, dostaje w tej części wyjątkowo mocno w kość, już na początku tracąc swój latający pojazd, a wraz z nim tożsamość rycerza-bibliotekarza (jeśli dobrze pamiętam, wątek ten zostanie jeszcze rozwinięty w kolejnym tomie). Xanth, zdradziecki szpieg, zmaga się z wyrzutami sumienia i pozostaje najciekawszą postacią serii. A tytułowy Vox, upadły geniusz, i zgraja jego dziwacznych sług (stara trucicielka, paranoiczny kamerdyner, schorowany, czytający w myślach Amberfuce, niegdysiejszy wykonawca wszystkich planów Voxa) budzą jednocześnie odrazę i litość. Jednym słowem, książka jest znakomita, znacznie lepsza niż zapamiętałam, i tym bardziej żałuję, że zamiast niej polski czytelnik dostał tylko słabych "Rycerzy zimy".

Przy powtórnej lekturze trylogia o Rooku z jakiegoś powodu znacznie zyskuje, a "Vox" okazał się chyba najmroczniejszą książką z całej serii. Duszna atmosfera Podmiasta nękanego upałami, uśpiony konflikt między gdzierzbami, goblińskimi bojówkami, bibliotekarzami i morderczą sektą Strażników Nocy, potworne realia niewolnictwa, makabryczne praktyki Strażników Nocy, oniryczna...