Castaneda w drugiej swojej książce-jak sam nazywa reportażu odsłania nam kulisy wchodzenia w nową umiejętność szamańską "WIDZENIE". A nie jest to dla niego proste. Targają autorem silne emocje, wstrząsające przeżycia, wręcz przerażające. Na drodze WOJOWNIKA , którą obrał przechodzi przez szereg dylematów , frustracji, ostatecznie pozostaje w impasie... Książka fascynuje i przeraża, to już nie są zapisy z odmiennych stanów świadomości. Castaneda przekracza ramy świadomości, poprzez "widzenie" powoli ociera się o inną- ODRĘBNĄ RZECZYWISTOŚĆ właśnie. Polecam bardzo czyta się jednym tchem :) Sięgam po kolejną.

Castaneda w drugiej swojej książce-jak sam nazywa reportażu odsłania nam kulisy wchodzenia w nową umiejętność szamańską "WIDZENIE". A nie jest to dla niego proste. Targają autorem silne emocje, wstrząsające przeżycia, wręcz przerażające. Na drodze WOJOWNIKA , którą obrał przechodzi przez szereg dylematów , frustracji, ostatecznie pozostaje w impasie... Książka fascynuje i...

Choć to nadal duża abstrakcja i treść z którą nie mam za dużo wspólnego (palenie jakichś substancji itp. ;) ),to ta część podobała mi się bardziej niż "Nauki Don Juana" i tutaj już bardziej przystępnie podane są "nauki", które można jakoś przyjąć/wykorzystać. Więc notuję sobie kilka cytatów (bez moich komentarzy, bo nie mam tu nic mądrzejszego do powiedzenia ;) ).


"– Powodem, dla którego przestraszyłeś się i odszedłeś, było to, że czułeś się taki cholernie ważny – tłumaczył moje wycofanie się. – Poczucie ważności czyni człowieka ociężałym, niezdarnym i próżnym. Aby stać się człowiekiem wiedzy, trzeba być pogodnym i elastycznym."
(pdf.str. 6)


"Kiedy przyszedłem na miejsce wybuchu, już prawie nie żył, ale jego organizm był tak silny, że jeszcze ruszał się i kopał. Stanąłem przed nim i powiedziałem chłopakom z drogówki, żeby go nie ruszali. Posłuchali mnie i stali wokół mojego syna, patrząc na jego poszarpane ciało. Ja też tam byłem, ale nie patrzyłem. Przestawiłem oczy, tak żeby widzieć jego osobiste życie, rozpadające się i rozszerzające w niekontrolowany sposób poza swoje granice, jak mgła kryształów, ponieważ życie i śmierć tak właśnie mieszają się ze sobą i rozprzestrzeniają. To właśnie zrobiłem w chwili śmierci mojego syna. To wszystko, co w ogóle można zrobić i to jest właśnie kontrolowany kaprys. Gdybym na niego patrzył, zobaczyłbym jedynie, że nieruchomieje i poczułbym, jak rośnie we mnie płacz, ponieważ już nigdy więcej nie mógłbym zobaczyć jego postaci stąpającej po ziemi. Zamiast tego widziałem jego śmierć i nie było w tym żadnego smutku, żadnego uczucia. Jego śmierć była taka sama jak wszystko inne."
(pdf.str. 61)


"– Czy twoje dzieciństwo było smutne? – zapytał poważnie.
Powiedziałem mu, że tak naprawdę nie było smutne, może trochę trudne.
– Każdy tak czuje – powiedział, patrząc na mnie znowu. – Ja również jako dziecko byłem bardzo nieszczęśliwy i przerażony. Trudno jest być Indianinem, bardzo trudno. Jednak wspomnienia tego okresu nie mają już dla mnie znaczenia, chociaż wtedy było naprawdę ciężko. Przestałem myśleć o trudnościach w swym życiu, zanim jeszcze nauczyłem się widzieć.
– Ja też nie myślę o dzieciństwie – powiedziałem.
– No to czemu cię zasmuca? Czemu chce ci się płakać?
– Nie wiem. Może kiedy myślę o sobie jako o dziecku, współczuję sobie i wszystkim ludziom. Czuję się bezbronny i smutny."
(pdf.str. 89)


"Ludzie są albo zwycięzcami, albo pokonanymi i w zależności od tego stają się albo prześladowcami, albo ofiarami. Te dwa rodzaje zachowań dominują, dopóki nie opanuje się widzenia. Widzenie usuwa iluzję zwycięstwa, klęski czy cierpienia."
(pdf.str. 91)


"Gdybyśmy nauczyli się redukować swoje pożądania do zera, to najmniejsza rzecz, jaką otrzymywalibyśmy, byłaby prawdziwym darem. Nie martw się, zrobiłeś Joaquinowi dobry prezent. Bycie biednym albo pożądającym to tylko myśl. Tak samo jest z nienawiścią, głodem albo bólem."
(pdf.str. 94)


– Świat jest taki a taki albo inny tylko dlatego, że mówimy sobie, że tak właśnie jest. Jeśli przestaniemy sobie powtarzać, że świat jest taki to a taki, to przestanie być taki a taki. Nie sądzę, żebyś w tej chwili był gotowy na ten wstrząs, dlatego musisz zacząć powoli rozpuszczać świat.
– Naprawdę cię nie rozumiem!
– Twój problem polega na tym, że mylisz świat z tym, co robią ludzie. I znowu nie jesteś w tym wyjątkiem. Każdy z nas to robi. To, co ludzie robią, stanowi osłonę przed siłami, które nas otaczają. To, co robimy jako ludzie, daje nam poczucie komfortu i sprawia, że czujemy się bezpieczni. To, co ludzie robią, jest w istocie bardzo ważne, ale jedynie jako tarcza. Nie potrafimy nauczyć się, że rzeczy, które robimy jako ludzie, są tylko tarczami i pozwalamy im, aby dominowały i uwieńczały nasze życie. Mógłbym nawet powiedzieć, że dla ludzkości to, co robią ludzie, jest lepsze i ważniejsze niż sam świat."
(pdf.str. 146)


(słuchana: 30.06-1.07.2021)
4/5

Choć to nadal duża abstrakcja i treść z którą nie mam za dużo wspólnego (palenie jakichś substancji itp. ;) ),to ta część podobała mi się bardziej niż "Nauki Don Juana" i tutaj już bardziej przystępnie podane są "nauki", które można jakoś przyjąć/wykorzystać. Więc notuję sobie kilka cytatów (bez moich komentarzy, bo nie mam tu nic mądrzejszego do powiedzenia ;) ).


"–...

W mojej opinii kolejna część losów Pana Castanedy nie różni się niczym od poprzedniej. Fajna przygodówka, przyjemnie się czyta, choć czasami drażni i ma mnóstwo błędów.. Czy historia ma cokolwiek wspólnego z prawdą- nie wiem, ale faktem jest, że pozostawia dużo do myślenia. Chcąc nie chcąc, człowiek zastanawia się nad swoim życiem. Przyjemnie było by żyć jak Oni ..

W mojej opinii kolejna część losów Pana Castanedy nie różni się niczym od poprzedniej. Fajna przygodówka, przyjemnie się czyta, choć czasami drażni i ma mnóstwo błędów.. Czy historia ma cokolwiek wspólnego z prawdą- nie wiem, ale faktem jest, że pozostawia dużo do myślenia. Chcąc nie chcąc, człowiek zastanawia się nad swoim życiem. Przyjemnie było by żyć jak Oni ..

Naprawdę ciekawa książka. Jeżeli "Nauki don Juana" przypadły komuś do gustu, ten tytuł również powinien sprostać oczekiwaniom. Castaneda jest mistrzem opisów, które przemawiają do naszej podświadomości. Czujemy każdy dreszcz, powiew wiatru, drętwienie, szybsze bicie serca. Połykamy każdy stronę zastanawiając się czy sami żyjemy we "właściwy" sposób. Na pewno przeczytam inne książki o don Juanie i małym Carlosie :)

Naprawdę ciekawa książka. Jeżeli "Nauki don Juana" przypadły komuś do gustu, ten tytuł również powinien sprostać oczekiwaniom. Castaneda jest mistrzem opisów, które przemawiają do naszej podświadomości. Czujemy każdy dreszcz, powiew wiatru, drętwienie, szybsze bicie serca. Połykamy każdy stronę zastanawiając się czy sami żyjemy we "właściwy" sposób. Na pewno przeczytam inne...

Osobiście bardzo cenię sobie książki, które potrafią wpłynąć na świadomość człowieka, służąc radą , drogocenną podpowiedzią która ukryta jest gdzieś w postaci przechadzającego się leniwie obok nas zwierzęcia, posąg, znaku na niebie itd. , itp.....każdemu z nas może zdarzyć się zgubić własne ja, wartości a co najważniejsze własne przekonania błądząc po nieznanym nikomu kawałku ziemi mając za cel podróż do świata przepełnionego znakami zapytania przesiąkniętego zagadkami gdzie pragniemy dowieść swych racji a dzieje się zupełnie odwrotnie......polecam serdecznie!!

Osobiście bardzo cenię sobie książki, które potrafią wpłynąć na świadomość człowieka, służąc radą , drogocenną podpowiedzią która ukryta jest gdzieś w postaci przechadzającego się leniwie obok nas zwierzęcia, posąg, znaku na niebie itd. , itp.....każdemu z nas może zdarzyć się zgubić własne ja, wartości a co najważniejsze własne przekonania błądząc po nieznanym nikomu...

Mocna książka, pełna mocnych słów; słów, które budzą ten szczególny dreszcz na plecach.

Mocna książka, pełna mocnych słów; słów, które budzą ten szczególny dreszcz na plecach.

Bardzo dobra książka. Wnioski wyciągnięte z treści najprościej mówiąc przekazu książki można wykorzystać na swoją korzyść budując od nowa swoją codzienność. Pozdrawiam.

Bardzo dobra książka. Wnioski wyciągnięte z treści najprościej mówiąc przekazu książki można wykorzystać na swoją korzyść budując od nowa swoją codzienność. Pozdrawiam.

Będę wracać do tej książki wiele razy. I z przyjemnością wyrusze w podróż śladami Don Juana Matusa. To świat który mnie pociąga i fascynuje.

Będę wracać do tej książki wiele razy. I z przyjemnością wyrusze w podróż śladami Don Juana Matusa. To świat który mnie pociąga i fascynuje.

Uważam, że druga część o naukach don Juana nie ustępuje jakością pierwszej, daje wiele inspiracji, by rozwijać swoje własne wnętrze. Po pierwszych dwóch książkach z tej serii zdecydowanie mam ochotę na trzecią :)

Uważam, że druga część o naukach don Juana nie ustępuje jakością pierwszej, daje wiele inspiracji, by rozwijać swoje własne wnętrze. Po pierwszych dwóch książkach z tej serii zdecydowanie mam ochotę na trzecią :)