‼️RECENZJA‼️

Tytuł: Kretyńska Komedia.
Autor: Agata Grabowska
Wydawnictwo: Self publishing

Dziękuję autorce za zaufanie i egzemplarz do recenzji.

Kochani świat fantastyki to też są takie książki, po które sięgam. Czasami trzeba się oderwać od mafii, gangów i romansów biurowych. Autorka zadebiutowała bardzo dobrą książką, którą z całego serca wam polecam.

Julia młoda dziewczyna, która mieszka w pięknej Wenecji wraz ze swoim wujkiem Giuseppe. Wuj stracił żonę i jest wdowcem. Julia wiedzie dość typowe i spokojne życie, aż pewnego dnia w jej pokoju odwiedzają ją postacie ze świata żywych i umarłych.

Czego chcą?
Jakie są ich zamiary?

Kochani w tej książce może zdarzyć się wiele i uwierzcie mi autora ma bardzo dobrą wyobraźnię i świetnie to wszystko wymyśliła. Postacie i wydarzenia są opisane bajecznie.

Serdecznie polecam dla fanów fantastyki:).

@agatagrabowska_autorka

#recenzja #kretynskakomedia #agatagrabowska #czytalegalnie #kochamczytac #fantastyka #zaczytanamama86

‼️RECENZJA‼️

Tytuł: Kretyńska Komedia.
Autor: Agata Grabowska
Wydawnictwo: Self publishing

Dziękuję autorce za zaufanie i egzemplarz do recenzji.

Kochani świat fantastyki to też są takie książki, po które sięgam. Czasami trzeba się oderwać od mafii, gangów i romansów biurowych. Autorka zadebiutowała bardzo dobrą książką, którą z całego serca wam polecam.

Julia młoda...

Julia mieszka wraz ze swoim wujkiem Giuseppe w Wenecji. Pewnego wieczoru odwiedza ją istota z pogranicza świata żywych i umarłych. W końcu tajemnicza postać wyjawia powód przybycia. Teraz wraz z pomocą Papillon - emerytowanej egzorcystki wraz z pozostałymi bohaterami muszą dokończyć zadanie. Czy Julia podoła temu co jej przeznaczenie zgotowało? Czy im się uda dokończyć zadanie, które rozpoczęli poprzedni apostołowie?

Jest to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki, które uważam za udane.
Postacie zostały świetnie wykreowane i są bardzo różnorodne. Niestety przez ich dużą liczbę często w akcie drugim ich myliłam. Najbardziej spodobały mi się postać Julki i Kitsune - tego to od razu pokochałam. Czy tylko ja jak czytałam imię wujaszka - Giuseppe to od razu kojarzyła mi się pizza, za każdym razem?
Mamy nawiązanie do „Boskiej Komedii” i muszę przyznać się, że ja tylko kiedyś streszczenie przeczytałam i nie za bardzo pamiętałam co się tam działo. Fabuła jest dość dobrze przemyślana i poprowadzona.
Czytając niektóre momenty mi się dłużyły. Nie było ich dużo ale jednak. Styl autorki spodobał mi się. Mamy tutaj magię, intrygi, tajemnice i dużo akcji.
Książkę ogólnie czyta się szybko i przyjemnie oraz wszystko jest zrozumiałe. Zwróciłam uwagę, że rozdziały w aktach kończą i zaczynają się tuż po sobie. To mnie troszeczkę denerwowało.
Lubię jak książka wywołuje u mnie najróżniejsze emocje. Czytając śmiałam się czasami, odczułam radość, jednak smutku kiedy (jak mi się wydaje) powinnam odczuć, nie odczułam.
Podsumowując książka bardzo mi się podobała i jestem ciekawa kolejnej książki autorki. Myślę, że fanom fantastyki ta książka może się naprawdę spodobać.

Julia mieszka wraz ze swoim wujkiem Giuseppe w Wenecji. Pewnego wieczoru odwiedza ją istota z pogranicza świata żywych i umarłych. W końcu tajemnicza postać wyjawia powód przybycia. Teraz wraz z pomocą Papillon - emerytowanej egzorcystki wraz z pozostałymi bohaterami muszą dokończyć zadanie. Czy Julia podoła temu co jej przeznaczenie zgotowało? Czy im się uda dokończyć...

Julia jest bardzo opryskliwa, od razu atakuje nieznajomych i zdecydowanie przykleiłabym jej etykietkę rozpieszczonej smarkuli o zbyt wysokim mniemaniu o sobie. Zdecydowanie nie mogłam się przekonać do jej osoby i nie chciałam jej poznać. Dobrze, że w książce pojawiły się postacie, które udało mi się polubić, jednakże przez większość książki widzimy historię z perspektywy Julii i poznajemy jej myśli, co skutecznie mnie do niej zniechęca. Na poznaniu pozostałych postaci schodzi się dużo stron i otwarcie wątków związanych z każdą z nich, przez co książka chwilami się dłuży, a czytelnik zastanawia się co je łączy i kiedy w końcu zostanie wrzucony w morze pełne akcji. Uwierzcie mi, nawet jeśli początkowo Was męczy i nudzi książka warto przez to przejść bo w końcu dostajemy porządną akcje.

Kim są apostołowie i jakie czeka na nich zadanie? Nie zdradzę Wam tego, ale jedno jest pewne nie jest to nudna opowieść. Od połowy książka mnie wciągnęła i nie miałam ochoty jej odkładać ciekawa co będzie dalej. Na szczęście jest tak skonstruowana, że są momenty gdy można zrobić sobie krótką przerwę nie oczekując w napięciu co się stanie dalej. Jest to pozycja dla fanów fantasy. Osoba, która zwykle tego gatunku nie czyta może być zagubiona w lekturze i nie docenić przygody w niej opisanej.

Jest tu mnóstwo odniesień do Biblii, mitologii japońskiej, czy znanych historii. Znajdziemy tu nawet zombie, które w mojej opinii było zbędnym elementem. Ta powieść według mnie to taki wielki gar zupy, do którego wrzucamy co lubimy nie zastanawiając się jak będzie ona smakować. Dla mnie niestety tych składników jest za dużo i nie są one dostatecznie dopieszczone. Mam nadzieję, że to tylko wstęp do bardziej złożonej, spójnej i smacznej opowieści. Liczę, że autorka w przyszłości zaskoczy nas sprytnym połączeniem tych wszystkich nadprzyrodzonych elementów w kolejnych książkach z tego cyklu, między innymi w powieści "Lis w cylindrze".

W książce widoczne są przeskoki w czasie, początkowo miałam wrażenie chaosu, ale później wszystko zostało uporządkowane. Wraz z lekturą książki widzimy nie tylko jak zmienia się książka ale i bohaterka, która pod sam koniec staje się znośna. Nie jest to lektura zbyt wymagająca, ale niestety trzeba uzbroić się w cierpliwość oraz przygotować się na sporo... błędów, ale mimo tych błędów można domyślić się jak powinno brzmieć zdanie i dobrze zrozumieć treść.

Julia jest bardzo opryskliwa, od razu atakuje nieznajomych i zdecydowanie przykleiłabym jej etykietkę rozpieszczonej smarkuli o zbyt wysokim mniemaniu o sobie. Zdecydowanie nie mogłam się przekonać do jej osoby i nie chciałam jej poznać. Dobrze, że w książce pojawiły się postacie, które udało mi się polubić, jednakże przez większość książki widzimy historię z perspektywy...

Jak myślicie, czy lis i „Boska Komedia” Dantego mogą mieć coś wspólnego? Jak się okazuje mogą i to całkiem sporo, właśnie w książce "Kretyńska Komedia"
*
Akcja i dzieje się w Wenecji. W tym pięknym mieście żyje nastolatka Julia, razem ze swoim wujkiem, goldonierem Giuseppe. Wiedzie w miarę normalne życie, ale wszystko do czasu. Odwiedza ją bowiem istota z pogranicza świata żywych i umarłych. Szybko okazuje się, że Julia wraz z innymi bohaterami historii musi dopełnić zadania, którzy pozostawili po sobie poprzedni apostołowie. Kim są jednak apostołowie?
*
W całej historii czuć nawiązanie do „Boskiej Komedii”. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że jest to współczesny świat Boskiej Komedii. Świat pełen magii, podróży, mroku i tajemniczości. Sam podział na trzy akty, przywodzi na myśl dzieło Dantego. Swoją drogą, zdecydowanie najgorzej czytało mi się akt drugi, gdzie przez ilość bohaterów i dużo akcji, zdarzało mi się gubić. Nie można jednak przemilczeć, że całość czytało mi się całkiem dobrze, dzięki stylowi autorki, który jest przystępny i już wyćwiczony. Sam pomysł na fabułę przemyślany, czuć, że historia będzie kontynuowana. Widzę w „Boskiej Komedii” dobry początek, obiecującej serii z interesującym światem.
*
Co do bohaterów to należą się brawa dla autorki. Choć jest ich sporo, to każdy z nich jest inny, posiadający odmienny charakter. Mimo że, Julia jest główną bohaterką, a jej charakterek sprawia, że nie można koło niej przejść obojętnie, to pozostali nie są jedynie popychadłami, a dobrze wykreowanymi postaciami. Mamy bliźniaki, czyli opiekuńczego Fabio gotowego zrobić dla siostry wszystko oraz wrażliwą, lekko zastraszoną Lorettę. Jest Feliks, flirciarz o stylu emo. I jest Papillon, kobieta którą uwielbiam. Emerytowana egzorcystka o ciętej ripoście, nienawidząca języka francuskiego. No i Kitsune, postać niezwykle enigmatyczna, która z tego co wiem pojawi się w książce „Lis w cylindrze” na którą już czekam.
Niestety, ale nie obyło się bez błędów. I tu przede wszystkim zarzuty do wydawnictwa, które owszem stworzyło piękną okładkę, ale nie sprostało redakcji i edycji tekstu. Przez co pojawiają się literówki, błędy, a przede wszystkim rozdziały zaczynają się na tej samej stronie. Przez co można się naprawdę pogubić. Mimo to książkę czytało mi się bardzo przyjemnie i z pewnością sięgnę po pozostałe książki autorski.

Jak myślicie, czy lis i „Boska Komedia” Dantego mogą mieć coś wspólnego? Jak się okazuje mogą i to całkiem sporo, właśnie w książce "Kretyńska Komedia"
*
Akcja i dzieje się w Wenecji. W tym pięknym mieście żyje nastolatka Julia, razem ze swoim wujkiem, goldonierem Giuseppe. Wiedzie w miarę normalne życie, ale wszystko do czasu. Odwiedza ją bowiem istota z pogranicza świata...

"Kretyńska komedia" to dość wymowny tytuł, tak samo okładka, a jak się odnoszą do całej treści? 🦊 Dosłownie i w przenośni. Zaciekawieni? Zaraz zdradzę Wam kilka szczegółów 😉

Zacznę może od tego, że od pierwszych stron pokochałam Julię, Kitsune i "niebieskowłosego pacana" 😁 o czym jest ta historia? O nie zwykłych nastolatkach, którzy mają bardzo ważne zadanie. Jak sobie z nim poradzą? Tego musicie dowiedzieć się sami, czytając tę książkę.

"Kretyńską Komedię" czytało mi się bardzo przyjemnie, wręcz żal było ją kończyć, co skutkowało dość długim przeciąganiem lektury🙈 Losy Julii, Feliksa i całej reszty totalnie mnie wciągnęły. Nie jest to historia, obok której przejdzie się obojętnie. Fabuła jest bardzo przemyślana, ułożona i świetnie poprowadzona, a bohaterowie doskonale wykreowani. Wprowadzenie elementów "Boskiej Komedii" Dantego jak dla jest ciekawym i udanym zabiegiem.

Przyznam się, że długo siedziałam po zakończeniu książki i o niej myślałam. Dlaczego? A dlatego, że fabuła zapada w pamięć, bohaterowie są tak stworzeni, że bez problemu można się z nimi utożsamiać, a elementy fantastyki są doskonale wplecione w tekst. Nie brakowało również zabawnych fragmentów czy też takich, gdzie robiło się smutno i nostalgicznie. Według mnie Autorka udźwignęła ciężar jaki sobie narzuciła.

Historię Apostołów Nowego Tysiąclecia polecam z czystym sumieniem 🦊🎩🧡 I czekam z niecierpliwością na losy "Lisa w Cylindrze" 💙🎩🧡

Dziękuję Agacie za wspaniałą współpracę, każdą rozmowę, a szczególnie za zaufanie i powierzenie mi swojej książki. Bardzo się cieszę, że mogłam poznać świat jej bohaterów i z wielkim zaciekawieniem będę wyglądać kolejnych książek spod pióra Autorki💙

"Kretyńska komedia" to dość wymowny tytuł, tak samo okładka, a jak się odnoszą do całej treści? 🦊 Dosłownie i w przenośni. Zaciekawieni? Zaraz zdradzę Wam kilka szczegółów 😉

Zacznę może od tego, że od pierwszych stron pokochałam Julię, Kitsune i "niebieskowłosego pacana" 😁 o czym jest ta historia? O nie zwykłych nastolatkach, którzy mają bardzo ważne zadanie. Jak sobie z...

Książka, która jest zainspirowana książka, niegdyś lektura szkolna "Boska komedia".
Bardzo lubiłam tą lekturę, dlatego też chętnie sięgnęłam po książkę Agaty. Poprzednia lekturę autorki wciągnęłam migiem tym bardziej, że była o kulturze arabskiej. Uwielbiam takie klimaty.
Okładka jest świetna tym bardziej, że jest na niej lis. To zwierzę uwielbiam od najmłodszych lat. Widzę, że autorka ma podobnie. Szczególnie, że owy "lis" występuje w powieści.

Oczywiście jest on nieco inny, ale nadal ma coś z lisa. Sam tytuł jest podobny do lektury szkolnej tyle, że zamiast boskiej, mamy kretyńską komedię. Niestety w książce jest sporo błędów, co mnie trochę zasmuciło, ale nie przeszkadzało w odbiorze i też jakoś mocno nie rzucało się, co chwilę w oczy. Nie było to jakieś nagminne. Może zwyczajne przeoczenie.

Autorka dość mocno zainspirowała się Boska komedią, bo nawet jest podział na akty i oczywiście fabuła również nawiązuje do tej fabuły z lektury szkolnej. Autorka m bardzo lubić "Boską komedie". To jak najbardziej na plus. Co do samej treści trochę przeszkadzało mi rozpoczynanie kolejnego rozdziału na samym dole zdania poprzedniego rozdziału. Można by było opuścić kilka linijek i zrobić to ładnie na kolejnej stronie.

Wejdźmy do fabuły. Dość rozwiązła, trochę się wlecze, ale główną bohaterkę da się lubić. Jak w poprzedniej książkę fabuła nieco się ciągnęła tak jest i w tej. Trochę tego za dużo, co sprawiało, że powiało trochę nudą. Fajnie, że autorka mieszkająca w Londynie inspiruje się lekturami znanymi nam w Polsce, choć "Boska komedia" nie jest książka polskiego autora.

Trochę odnosiłam wrażenie, że ta książka bardziej sprzedawałaby się jako książeczka dla dzieci. Dość przeciętna jak dla mnie. Trochę miałam wrażenie, że czytam "Boska komedię" tyle, że dodano trochę nowości, postaci i parę rzeczy zmieniono. Nie lubie czytać podobnych do siebie książek, więc niezbyt mi podeszła. Jednak jeżeli autorka napisze coś innego, to myślę, że sięgnę, ale jeżeli będzie to coś z innego gatunku.

Książkę oceniam 5⭐/10.
Agato dziękuję za książkę i życzę samych sukcesów.

Książka, która jest zainspirowana książka, niegdyś lektura szkolna "Boska komedia".
Bardzo lubiłam tą lekturę, dlatego też chętnie sięgnęłam po książkę Agaty. Poprzednia lekturę autorki wciągnęłam migiem tym bardziej, że była o kulturze arabskiej. Uwielbiam takie klimaty.
Okładka jest świetna tym bardziej, że jest na niej lis. To zwierzę uwielbiam od najmłodszych lat....

Musicie przyznać, że ten tytuł jest nietypowy, tak samo jak okładka. Piękna dziewczyna i lis. Na pewno zwraca uwagę i to nie jedyna rzecz która wyróżnia tą książkę. Choć pisana jest zwyczajna prozą, w środku mamy podział na trzy akty oraz prolog i epilog. Bardzo lubię takie nietypowe książki, zawsze mnie ciekawią wyróżniające się elementy.

To opowieść o Juli, która z wujkiem miesza w Wenecji. Zwyczajna dziewczyna i zwyczajne życie, a przynajmniej do czasu... Aż odwiedza ja istota z pogranicza świata żywych i umarłych. Serio.😱 Jaki jest jego cel?

Lubicie tego typu wątki fantastyczne w książkach? Uważam, że to niesamowite, że ten gatunek daje w zasadzie nieograniczone możliwości, wszystko może się zdarzyć.

Mamy tu także Papillon, czyli emerytowaną ezgorcystkę. To właśnie ona wraz z Julią i jej przyjaciółmi staje przed trudnym, a może nawet niemożliwym zadaniem.

Mamy tu naprawdę wiele zadziwiających elementów, magię, nawiązanie do boskiej komedii Dantego, zmierzenie się ze śmiercią, rodzinne sekrety i trudne wyzwanie jak to, aby wypełnić zadanie, które pozostawili po sobie poprzedni apostołowie. Brzmi nietypowo, szokująco, intrygująco i ciekawie? Tak, właśnie tak jest. Ale spokojnie 😉 Nie brak też codziennych wydarzeń, rozmów i perypetii.

Oprawa graficzna jest przyjemna do czytania, podoba mi się okładka, a sama treść niesamowicie mnie zaszokowała, te wszystkie niespodziewane wydarzenia... Wow. Mimo tych niecodziennych zdarzeń, styl pisania wydaje się codzienny i zwyczajny, lekki w czytaniu. Myślę, że ta książka zaciekawi fanów fanastyski.

Musicie przyznać, że ten tytuł jest nietypowy, tak samo jak okładka. Piękna dziewczyna i lis. Na pewno zwraca uwagę i to nie jedyna rzecz która wyróżnia tą książkę. Choć pisana jest zwyczajna prozą, w środku mamy podział na trzy akty oraz prolog i epilog. Bardzo lubię takie nietypowe książki, zawsze mnie ciekawią wyróżniające się elementy.

To opowieść o Juli, która z...

Julia mieszka z swoim wujaszkiem Giuseppe, (swoich rodziców nie zna i nie pamięta) w samym centrum słonecznej Wenecji. Kocha świat fantazyjny. Jest dobrą uczennicą w jednej ze szkół, ale jest uważana za czarną klasową owcę, nikt jej nie lubi za zbuntowane podejście do ludzi, wygląd oraz styl ubioru. Prowadzi bloga pod pseudonimem, ponieważ uważa, że to nie szata zdobi człowieka tylko wnętrze, a jej blog odnosi sukces, i odwiedzają go uczniowie ze szkoły. Porównanie Julii do Hanny Montany jest zdecydowanie metaforyczne 😂
Wujaszek jest wdowcem, jego żona Izabelle zginęła w bardzo, znaczącym dla biegu zdarzeń miejscu. Czy jej duszę przejęła Julia ?
Spokój Julii zakłóca, pojawiająca się w pokoju pewna głodna istota, mężczyzna o nietypowym wyglądzie, z parą czarnych lisich uszu, oraz pięć białych puchatych lisich ogonów. Jak szybko się pojawia, tak szybko znika, lecz przychodzi z pewną misją.
Piękna Wenecja, czaruje każdego turystę, zakrywając dzieje nowego tysiąclecia. Gdy wszyscy będą w komplecie, na Weneckiej wieży zegarowej, którą zdobią zodiakalne znaki, wszystko się rozpocznie.
Aniela, Renee, Edward, Chiara również docierają do Wenecji, z pewną misją. Cała piątka, uważa sytuację z lisioczłowiekiem, oraz ze wszystkimi znakami za absurd. Czy dojdą do jakiegoś porozumienia? Wenecja jest księgą, z której można czytać.
"Nie przyspieszaj biegu zdarzeń, nie można niczego przyspieszyć ani powstrzymać".

Klimat Fantasy ma ogromne horyzonty. Nigdy nie wiadomo, jaki będzie bieg wydarzeń, nigdy nie wiadomo, czy wszyscy odkryli swoje tajemnice. Wujaszek ma ich sporo 😉 chciał chronić Julie przed przeznaczeniem, aczkolwiek siła wyższa postąpiła inaczej. Ekscytacja pobudzała wyobraźnię do ogromnego stopnia. Kiedy w mojej głowie chodzą myśli "nie idź tam" albo "uciekaj", to z czytania nie byłoby frajdy, dlatego autor pisze na przekór naszym myślom. Podziwiałam bohaterów za determinację, ale to raczej ciekawość ich pokonała, żeby poznać prawdę, oraz zakończenie tej szalonej misji.
Książka napisana w stylu łączonym, trochę średniowiecza z nowoczesnością. A może dlatego, że "kretyńska komedia" nosi ślady z "boskiej Komedii"? Te połączenie zdecydowanie wypadło oryginalnie, i ciekawie ☺️

Julia mieszka z swoim wujaszkiem Giuseppe, (swoich rodziców nie zna i nie pamięta) w samym centrum słonecznej Wenecji. Kocha świat fantazyjny. Jest dobrą uczennicą w jednej ze szkół, ale jest uważana za czarną klasową owcę, nikt jej nie lubi za zbuntowane podejście do ludzi, wygląd oraz styl ubioru. Prowadzi bloga pod pseudonimem, ponieważ uważa, że to nie szata zdobi...

Książkę czytało mi się przyjemnie, fabuła wciąga choć jest strasznie dużo postaci. Jest trochę błędów ale wybaczam w zamian za dawkę ciekawej historii. Polecam

Książkę czytało mi się przyjemnie, fabuła wciąga choć jest strasznie dużo postaci. Jest trochę błędów ale wybaczam w zamian za dawkę ciekawej historii. Polecam