Zastanawiam się, jaki jest sens istnienia książki takiej jak ta i po co ją właściwie kupiłem. Nie jest fizycznie możliwe, by na 224 stronach formatu zeszytowego umieścić informacje o najważniejszych opancerzonych wozach bojowych ostatnich 30 lat i by każdy z tych opisów zawierał coś więcej krótką notę historyczną i bardzo podstawowe (by nie powiedzieć zdawkowe) dane taktyczno-techniczne. Przed erą internetu jak najbardziej miało to sens. Teraz gdy za jednym kliknięciem możemy uzyskać opis danej maszyny na wiele stron A4, sensu jest w tym coraz mniej. Oczywiście w pełni zdaję sobie sprawę, że książka jak to książka, ma zalety, których nie ma internet, jednak trudno nie podawać w wątpliwość powstanie książki tak szczupłej objętościowo i zawierającej tak bardzo szkieletowe informacje.

Mimo wszystko czytało mi się ją dobrze i uważam, że mimo powyższych uwag warto ją mieć. Nie urodziłem się w czołgu, więc jest mi trudno stwierdzić, jakie błędy (i czy w ogóle jakiekolwiek) posiada ta książka. Jej główną zaletą jest fakt, że trudno jest znaleźć inną pozycję, która omawiałaby tylko i wyłącznie technikę wojskową ostatnich 30 lat. Zwykle jest to swoisty misz-masz, który rozpoczyna się od czołgu Mark IV, a kończy na Abramsie, lub K-2. Tutaj optyka jest węższa, co jest sporą zaletą. Poza tym książka jest bardzo ładnie wydana, chociaż zdjęć i rysunków jest zdecydowanie za mało. W każdym razie, to solidna lektura, tylko aż się prosi o (dużo) bardziej obszerne wydanie.

Zastanawiam się, jaki jest sens istnienia książki takiej jak ta i po co ją właściwie kupiłem. Nie jest fizycznie możliwe, by na 224 stronach formatu zeszytowego umieścić informacje o najważniejszych opancerzonych wozach bojowych ostatnich 30 lat i by każdy z tych opisów zawierał coś więcej krótką notę historyczną i bardzo podstawowe (by nie powiedzieć zdawkowe) dane...

„Udana kontynuacja serii”
Kolejna książeczka z serii „Panorama techniki wojskowej” przeczytana. „Współczesne czołgi i opancerzone wozy bojowe. Od 1991 roku do dziś” są trzecim tematycznie opracowaniem po czołgach chińskich i rosyjskich. Podobnie jak tamte, ta odsłona też stoi na wysokim poziomie. Autorzy to starzy wyjadacze tematu i przekazywane przez nich treści, to fachowe informacje. Na wysokości zadania stanął też tłumacz, dzięki czemu czyta się to bardzo dobrze. Każdy z wozów bojowych opatrzony jest krótką historią i przynajmniej jedną ryciną lub zdjęciem. Na ogół jest ich znacznie więcej. Niektóre z konstrukcji są przedstawione na ogromnych dwustronicowych przekrojach. Znacznie podnosi to walory wizualne książki. Ogrom przedstawionych konstrukcji budzi uzasadnione zadowolenie. Również ich podział jest klarowny i jasny. Polski tłumacz czuwa nad całością i uzupełnia opisy tam gdzie potrzeba. To bardzo ważna rola w tego typu książkach, dzięki temu czytelnik wie, że wszystko zostało sprawdzone.
Wydanie jest w miękkiej oprawie, niestety już nie lakierowanej. Karty są z kredowego papieru na którym dobrze prezentują się zarówno ilustracje jak i zdjęcia. Z większych niedociągnięć to urwany opis czołgu T14 na stronie 49. Ostatnie zdanie brzmi: „Tak więc, w porównaniu z dzisiejszymi innymi czołgami podstawowymi, czołg ten wyróżnia się świetną”. Czegoś więc tu wyraźnie brakuje. Poza tym nie mam uwag. Książka dla każdego maniaka pancernych kolosów. Mam nadzieję, że wydawnictwo będzie wydawało kolejne.

„Udana kontynuacja serii”
Kolejna książeczka z serii „Panorama techniki wojskowej” przeczytana. „Współczesne czołgi i opancerzone wozy bojowe. Od 1991 roku do dziś” są trzecim tematycznie opracowaniem po czołgach chińskich i rosyjskich. Podobnie jak tamte, ta odsłona też stoi na wysokim poziomie. Autorzy to starzy wyjadacze tematu i przekazywane przez nich treści, to...