Czwarta, zdecydowanie najlepsza!
Należy czytać po kolei aby uniknąć spoilerów z poprzednich części.
Ogólnie wszystkie dobrze mi się czytało, urzekł mnie styl i klimat budowany przez autora. Mam nadzieję,ze będzie kolejna książka z tej serii. Jeśli nie, to też takie zakończenie mi odpowiada. Teraz będzie mi trudno rozpocząć czytanie czegoś innego, tak się zżyłam z bohaterami.
Jeśli lubisz zagadki: teraz i wtedy (z przeszłości Polski PRLu) rozwiazywane jednocześnie to książki Grzegorza Kapli będą dla Ciebie strzalem w dziesiątkę.
Gorąco polecam!

Czwarta, zdecydowanie najlepsza!
Należy czytać po kolei aby uniknąć spoilerów z poprzednich części.
Ogólnie wszystkie dobrze mi się czytało, urzekł mnie styl i klimat budowany przez autora. Mam nadzieję,ze będzie kolejna książka z tej serii. Jeśli nie, to też takie zakończenie mi odpowiada. Teraz będzie mi trudno rozpocząć czytanie czegoś innego, tak się zżyłam z...

Znów świetna, pisarska robota i ponownie fikcja miesza się z realizmem. Jedyny minus, to wirus. Unikam tego tematu i jak ktoś go z lubością wyciąga i ogląda pod światło, to zaczynam mieć mdłości.

Znów świetna, pisarska robota i ponownie fikcja miesza się z realizmem. Jedyny minus, to wirus. Unikam tego tematu i jak ktoś go z lubością wyciąga i ogląda pod światło, to zaczynam mieć mdłości.

Jak zwykle u Kapli są dwie perspektywy czasowe "teraz" i "wtedy". "Teraz" - początek epidemii, restrykcje, przerażenie i dyskusje o wyborach kopertowych. "Wtedy" - lata 80-te, SB, opozycja, ksiądz Popiełuszko i wyprawy w Tatry. Obie perspektywy łączy zagadkowa śmierć Joasi, narzeczonej w latach 80-tych opozycjonisty, obecnie szczęśliwie (?) żonatego kandydata na prezydenta. Świetna książka, doskonale oddane realia zarówno tamtej epoki (choć ten zakazany utwór Maanamu to Simple Story, a nie To tylko tango :) jak i pierwszych dni epidemii. Zagadkę łatwo rozwiązać, ale nie o to chodzi. Bardzo polecam, ale ostrzegam, ciężko potem wrócić do realiów, książka zostawia człowieka z różnymi przemyśleniami...

Jak zwykle u Kapli są dwie perspektywy czasowe "teraz" i "wtedy". "Teraz" - początek epidemii, restrykcje, przerażenie i dyskusje o wyborach kopertowych. "Wtedy" - lata 80-te, SB, opozycja, ksiądz Popiełuszko i wyprawy w Tatry. Obie perspektywy łączy zagadkowa śmierć Joasi, narzeczonej w latach 80-tych opozycjonisty, obecnie szczęśliwie (?) żonatego kandydata na prezydenta....

Era covid 19 zaczęła się dobre dwa lata temu i trwa do dziś , wielu z nas już jest zmęczonym tym co napotykamy na swojej drodze. Obostrzenia ,zakazy i nakazy tymi słowami karmiła nas władza. Jedni twierdzą że to otwarty zamach na prawą obywatela ,inny że słusznie zapobiegają rozszerzeniem się wirusa. Zamknięcie w domach, brak swobodnych spotkań towarzyskich, ponieważ legalne zgromadzenia utrzymują się do 5 osób, to już tyle trwa a ja nadal nie mogę uwierzyć, że to się wydarzyło na prawdę. "Bezruch " Autorstwa Grzegorza Kopala ,za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu słowne. Książka oparta na faktach prawie autentycznych. Polityka, wirus, strach ,porwanie a na końcu śmierć. Przeszłość oplata się z teraźniejszością, tajemnica skrywana szczelnie pod przykrywką ,zaczyna wychodzić na światło dzienne. I to nie jest na rękę pewnych ludzi ,którzy robią wszystko aby nie rozkopać dawnych spraw. Olga nie daje za wygraną i stawia swoje życie na szali prawdy. Co skrywa kandydat na prezydenta? Czy paskuda przeszłość doprowadzi do klęski w wyborach ? Książka prowadziła po tropach , stoczni gdańskiej, również ksiądz Jerzy Popiełuszko odegrał tu ważną rolę. A zwieńczeniem jest wirus Covid-19 gdzie niesie śmiertelne przerażenie wśród obywateli Polskiej ludności. Suszczyńska ma nosa do niejasnych spraw i z wielkim zapałem gna przez przeszkody,z którymi musi się zmierzyć. Jej determinacja i jasny umysł jest godny do naśladowania. Osobiście troszkę się bałam tej lektury, każdy z nas ma po dziurki w nosie tego całego wirusa ,a tu się jeszcze trzeba zmierzyć z nim w książce. Powiem Wam z każdą stroną przekonywałam się ,że jest warta swojej uwagi, każdego słowa. Uwielbiam przyglądać się głównym bohaterom, którzy są kluczowi do dobrej lektury , tu Olga jest na prawdę świetną, ciekawą i rezolutną osobą. Drąży Chociaż nie jeden by machnął ręką ,ale nie ona ! Polecam moja ocena to 9 na 10 . Panie Grzegorzu jest pan moim nowym ulubionym pisarzem

Era covid 19 zaczęła się dobre dwa lata temu i trwa do dziś , wielu z nas już jest zmęczonym tym co napotykamy na swojej drodze. Obostrzenia ,zakazy i nakazy tymi słowami karmiła nas władza. Jedni twierdzą że to otwarty zamach na prawą obywatela ,inny że słusznie zapobiegają rozszerzeniem się wirusa. Zamknięcie w domach, brak swobodnych spotkań towarzyskich, ponieważ...

'Bezruch' to powieść genialnie napisana.z niezwykle interesującą, wciągają fabułą, wyrazistymi, autentycznymi postaciami.Mozna wymieniać bez końca bo jest doskonała pod każdym względem..Grzegorz Kapla jest pisarzem niezwykłym bo potrafi zachwycać słowem, jest Mistrzem nastroju. Mroczne, tragiczne sceny maltretowania Joanny, sceny ucieczek i pościgów z niesamowicie długimi zdaniami, które czyta się z wypiekami na twarzy, rozmowy policjantów i wreszcie tkliwość, delikatność pisania o miłości. Czytając Bezruch zapisywałam strony z najpiękniejszymi fragmentami by móc do nich wracać wiele razy. I wracam. Dodatkową wartość tej powieści to przypomnienie o stanie wojennym. Tamte czasy to moja młodość. Wiele bolesnych wspomnień obudził Bezruch, ale pamięć o tym czasie powinna trwać wiecznie. To książka, którą powinien przeczytać każdy Polak. Wielka i piękna.

'Bezruch' to powieść genialnie napisana.z niezwykle interesującą, wciągają fabułą, wyrazistymi, autentycznymi postaciami.Mozna wymieniać bez końca bo jest doskonała pod każdym względem..Grzegorz Kapla jest pisarzem niezwykłym bo potrafi zachwycać słowem, jest Mistrzem nastroju. Mroczne, tragiczne sceny maltretowania Joanny, sceny ucieczek i pościgów z niesamowicie długimi...

Bardzo dziękuję @wydawnictwo_slowne za możliwość zrecenzowania książki "Bezruch". Skusiło mnie to, że dotyczyła w pewnej części sytuacji, z którą stykamy się w ostatnim czasie codziennie - pandemii koronawirusa. Czy jednak "Bezruch" sprawił, że zatraciłam się w czytaniu do tego stopnia, by o pandemii mimo wszystko zapomnieć?
"Bezruch" to czwarty tom serii z podkomisarz Olgą Suszczyńską. Tym razem wszystko zaczyna się od porwania przez ojca własnego syna. Szukając dziecka ekipa poszukiwawcza natrafia na posowiecki bunkier, który skrywa wiele tajemnic. Z czasem okazuje się, że sprawa, którą poprowadzi podkomisarz Suszczyńska skomplikuje się, nie tylko przez fakt, że o szczegółach wie więcej osób, niż powinno. Czy śledztwo po raz kolejny zakończy się sukcesem?
"Bezruch" faktycznie mnie wciągnął, lecz czy na tyle, by zapomnieć o otaczającym świecie - tego bym nie powiedziała. Niestety, zapoznałam się z czwartą częścią jeszcze przed przeczytaniem poprzednich (czego żałuję, ale czasu niestety już nie cofnę),więc parę szczegółów, o których wspomniano w książce było dla mnie nieznanych - no cóż, moja wina, przyznaję. Mimo to szybko złapałam pewną sympatię do głównych bohaterów. Dzięki temu, że historia łączyła się w pewien sposób z wydarzeniami stanu wojennego czytało się ją naprawdę dobrze. Co mi się nie spodobało? To, jak w rozdziałach bez ostrzeżenia zmieniała się perspektywa, z jakiej obserwujemy wydarzenia. W jednej chwili jesteśmy w Warszawie z jednym z bohaterów, w kolejnej linijce nagle znajdujemy się z innym w lesie. I druga rzecz - w pewnym momencie jedno zdanie ciągnie się przez nawet kilkanaście linijek, czego bardzo nie lubię. Po kilku linijkach już zdążyłam zapomnieć od czego zaczęło się zdanie. Niestety, nie jestem wielką fanką takiego stylu, więc zabrało mi to odrobinę przyjemności z czytania - ale niezbyt wiele. Sam zamysł na sprawę, jaką poprowadzi podkomisarz Olga Suszczyńska sprawił, że mniej zwracałam uwagę na jakiekolwiek minusy książki. Zakończenie zaskakuje, naprawdę świetnie przemyślane. Mogę powiedzieć jedno - polecam Wam "Bezruch", lecz nie powielajcie mojego błędu i najpierw zapoznajcie się z poprzednimi częściami 💛

Bardzo dziękuję @wydawnictwo_slowne za możliwość zrecenzowania książki "Bezruch". Skusiło mnie to, że dotyczyła w pewnej części sytuacji, z którą stykamy się w ostatnim czasie codziennie - pandemii koronawirusa. Czy jednak "Bezruch" sprawił, że zatraciłam się w czytaniu do tego stopnia, by o pandemii mimo wszystko zapomnieć?
"Bezruch" to czwarty tom serii z podkomisarz Olgą...

„Jeśli masz słowa, które trzeba powiedzieć – powiedz, zanim skończy się czas”.

„Bezruch” Grzegorza Kapli to kryminał, w którym literacka fikcja miesza się z realizmem.

Przy okazji poszukiwań uprowadzonego przez ojca, pięcioletniego chłopca warszawscy policjanci, w posowieckim bunkrze dokonują makabrycznego odkrycia. Natrafiają na zmumifikowane ciało kobiety. Okazuje się, że geneza tej zbrodni sięga czasów komunizmu. Podkomisarz Olga Suszczyńska z narażeniem zdrowia i życia będzie próbowała rozwikłać tę kryminalną zagadkę. Sprawa jest o tyle delikatna, że uwikłany w nią jest znany polityk, kandydat na prezydenta naszego kraju, startujący w wyborach z ramienia opozycji. Komu i dlaczego zależy na zatuszowaniu zbrodni sprzed lat? Czy Suszczyńskiej uda się dotrzeć do prawdy?

Opisywane wydarzenia rozgrywają się w dwóch przestrzeniach czasowych. Mamy tutaj rok 2020, który przyniósł pandemię koronawirusa, lockdown, plany korespondencyjnych wyborów prezydenckich oraz lata 70 i 80 minionego wieku; komunizm, działalność esbeków, ZOMO, ale także narodziny Solidarności i działalność konspiracyjną. Oprócz bohaterów i wydarzeń fikcyjnych Autor opisuje i przedstawia rzeczywiste osoby i zdarzenia. Padają nazwiska: Wałęsa, Popiełuszko, Kuroń, Miłosz, Giedroyc, Jaruzelski, a także Niedźwiedzki i Mann. Również w kontekście współczesnych wydarzeń pojawiają się nazwiska znanych polityków; Kaczyński, Duda, Gowin, Budka. Autor wiernie oddał nie tylko sytuację polityczną naszego kraju, ale również nastroje społeczne i atmosferę zarówno lat 80 minionego wieku, jak i czasów współczesnych. Wyraźnie widać, że Kapla szuka analogii pomiędzy tymi dwoma okresami i udaje mu się pokazać, że zarówno lockdown jak i stan wojenny są czasem zamknięcia i izolacji, czasem strachu i niepewności. O ile jednak stanu wojennego można było uniknąć, o tyle na COVID-19 nie mieliśmy wpływu.

Kapla opisuje tę polską rzeczywistość szczegółowo, bez upiększeń, wyszukanych metafor i epitetów. Postaci policjantów, byłych esbeków, a także kandydata na prezydenta choć fikcyjne są niezwykle wiarygodne. Ich dialogi, komentarze są nieszablonowe, niekiedy zabawne, ale do bólu prawdziwe, zawsze celne, w punkt. Podobało mi się, że Autor w usta postaci historycznych wkłada słowa, które kiedyś wypowiedziały.

Choć warstwa historyczna stanowi jedynie tło dla współczesnych wydarzeń jest kluczowa dla zrozumienia i emocjonalnego przeżycia całej powieści. Stanowi o jej sile i wartości.

Autor umiejętnie buduje napięcie, akcja jest wartka, a zakończenie zaskakuje. Choć wątek kryminalny jest w całości fikcyjny, to nosi w sobie wszelkie znamiona prawdopodobieństwa.

„Bezruch” to naprawdę świetnie skonstruowany i napisany kryminał, niełatwy, z wielkim ładunkiem emocjonalnym i historią w tle. Polecam.

Na koniec zostawiam Wam kilka cytatów ku refleksji.

„[...] ten, kto przychodzi cię pocieszyć w czasie żałoby, nie powinien odzywać się pierwszy, musi po prostu siedzieć i słuchać, żeby tego, kto cierpi, nauczyć, jak ważne jest trwanie z kimś drugim w milczeniu”.

„[...] kiedy wszystko jest tak samo szare, nie rodzi się w ludziach zawiść. Rodzi się nadzieja, że jeśli tak samo mamy w niedostatku, to i w zwycięstwie podzielimy się światem po równo”.

„Ja myślę, że nie jest ważne, czy człowiek wierzy w Boga, czy nie wierzy. Ważne, czy Bóg wierzy jeszcze w człowieka. Tylko wtedy są jakieś szanse”.

„Jeśli masz słowa, które trzeba powiedzieć – powiedz, zanim skończy się czas”.

„Bezruch” Grzegorza Kapli to kryminał, w którym literacka fikcja miesza się z realizmem.

Przy okazji poszukiwań uprowadzonego przez ojca, pięcioletniego chłopca warszawscy policjanci, w posowieckim bunkrze dokonują makabrycznego odkrycia. Natrafiają na zmumifikowane ciało kobiety. Okazuje się,...

Jak to jest nie móc zamknąć oczu, nasłuchiwać, czekać na kroki w ciemności. Bać się tych kroków, bo oznaczają jedno- ktoś na pewno zrobi jej krzywdę. Czasami taką zwyczajną, jak wylanie wrzątku na spodnie, innym razem bardziej wyrafinowaną. Spodniom było już wszystko jedno, ale jej NIE. Jej było zwyczajnie żal, najbardziej tego wrzątku, bo za zwykłą herbatę oddałaby wiele... Była twarda, musiała wytrzymać, bo wszystko ma swój koniec- każda książka, każda burza, każdy kawałek chleba ("choćby go tylko ssać, nawet nie gryźć, też ma kiedyś koniec"). Jeden z nich mówił do niej "Panno Joanno", a ona nie była już ani panną, ani człowiekiem. Była trupem. Kim jest ta kobieta, której ciało znaleziono w starym bunkrze. Ciało, które wygląda jak mumia, ma ponad 30 lat, siedzi przy stole i ma przybite gwoździem ręce do blatu tego stołu?
.
To nie jest lekki kryminał czytany dla relaksu do poduszki. To nie jest książka dla tych, którzy liczą, że będzie się czytało szybko i przyjemnie. To jest historia, która niesie ogromny ładunek emocjonalny, przy której trzeba włączyć myślenie i intelektualne spekulacje. Dwie perspektywy czasowe. Jedna to czasy współczesne- wirusa, kwarantanny, ludzi żyjących w strachu, ale jednocześnie rzygających już całą tą otoczką polityczną. Wybory korespondencyjne, nocne głosowania- harce polityczne. Autor nie przepuszcza rzeczywistości przez żaden filtr. Padają konkretne nazwiska ze świata polityki. Druga perspektywa - czasy PRL- u. Działalność SB, ZOMO, donosy, konspiracja. W tle znowu historyczne nazwiska- Popiełuszko, Wałęsa. Obie rzeczywistości szare, brudne, czymś skażone. Dopełnia je styl Autora - precyzyjny, dosadny, szczegółowy, ze świetnie oddanym kontekstem politycznym. Nie odnajdzie się w tej książce ktoś, dla kogo czasy PRL- u były zupełnie obojętne. Ale dla kogoś, kto zna historię, ta historia do niego przemawia i coś znaczy - to będzie chwila głębokiej refleksji i kilku uronionych łez... Ja się wzruszałam. Ten świat dalej mnie przeraża, a takie książki o tym przypominają.
.
To nie jest przyjemność- to jest ZASZCZYT czytać takie książki. Polecam- https://www.instagram.com/ananke144_czyta/

Jak to jest nie móc zamknąć oczu, nasłuchiwać, czekać na kroki w ciemności. Bać się tych kroków, bo oznaczają jedno- ktoś na pewno zrobi jej krzywdę. Czasami taką zwyczajną, jak wylanie wrzątku na spodnie, innym razem bardziej wyrafinowaną. Spodniom było już wszystko jedno, ale jej NIE. Jej było zwyczajnie żal, najbardziej tego wrzątku, bo za zwykłą herbatę oddałaby...

Kiedy zdesperowany ojciec porywa syna, policjanci i wojskowi, postawieni w stan najwyższej gotowości, muszą zaryzykować własne bezpieczeństwo i zdrowie, by odnaleźć chłopca. Nie spodziewają się, co przy okazji odkryją w posowieckim bunkrze koło Łącka.

Brzmi ciekawie?
Książka jest kryminałem zamkniętym w dwóch ramach czasowych.
Pierwsza to czas obecny, pandemia, wybory prezydenckie.
Druga to lata 80te. Moment kiedy Jaruzelski dochodzi do władzy,pracownicy strajkują, a ksiądz Popiełuszko jest w centrum zainteresowania.
Czytając książkę dostajemy dwie różne opowieści, które łączy zagadkowa śmierć.
Obie historie są ciekawe. Mnie bardziej do gustu przypadła ta z przeszłości.
Co do obecnego czasu też byłam ciekawa jaki będzie finał. Jednak nie podobały mi się ciągle wstawki związane z pandemią, koronawirusem oraz te polityczne akcenty. Oczywiście akcja jest związana z wyborami, ale mnie się to nie podobało. Pewnie dlatego, że aspekt polityczny w książkach wogole mi nie pasuje i nie lubię o tym czytać.
To moje pierwsze spotkanie z autorem.
Autor potrafi zbudować napięcie, zainteresować historią. Czyta się szybko, bohaterowie dobrze wykreowani.
Sami przekonajcie się czy Wam się spodoba.

Kiedy zdesperowany ojciec porywa syna, policjanci i wojskowi, postawieni w stan najwyższej gotowości, muszą zaryzykować własne bezpieczeństwo i zdrowie, by odnaleźć chłopca. Nie spodziewają się, co przy okazji odkryją w posowieckim bunkrze koło Łącka.

Brzmi ciekawie?
Książka jest kryminałem zamkniętym w dwóch ramach czasowych.
Pierwsza to czas obecny, pandemia, wybory...

Bardzo dobry kryminal, ciekawy. Godny polecenia.

Bardzo dobry kryminal, ciekawy. Godny polecenia.