Zefiryna jest jak dziki wicher, którego nie sposób okiełznać. Chodzi tam gdzie chce, nikogo nie pytając o zdanie. Często podejmuje pochopne i lekkomyślne decyzje, ale chyba jest w czepku urodzona, bo zazwyczaj wychodzi jej to na dobre.
•
Z początku trudno było mi się wgryźć w tę historię. Brakowało mi głębszego wprowadzenia do świata przedstawionego. Denerowało mnie zachowanie głównej bohaterki, która zgodnie ze słowami narratora powinna mieć siedemnaście lat, ale jej postępowanie wskazywało raczej na jakieś dwanaście. Wszystko to jednak minęło wraz z przekroczeniem połowy książki. Nagle poczułam się niesamowicie wciągnięta w całą pałacową intrygę i z wielkim żalem odkaładałam lekturę, kiedy musiałam wracać do innych obowiązków. Taki stan rzeczy utrzymał się już do końca, w napięciu oczekiwałam na rozwiązanie całej zagadki, a finał tej opowieści kompletnie mnie zaskoczył - niczego się nie spodziewałam!
•
Podsumowując, jeśli sięgnięcie po tę historię, to dajcie jej chwilę na rozkręcenie się, a gwarantuję, że potem trudno będzie wam się od niej oderwać! To lekka fantastyka dla młodszego czytelnika, ale myślę, że również dorosły nie będzie rozczarowany lekturą.

Zefiryna jest jak dziki wicher, którego nie sposób okiełznać. Chodzi tam gdzie chce, nikogo nie pytając o zdanie. Często podejmuje pochopne i lekkomyślne decyzje, ale chyba jest w czepku urodzona, bo zazwyczaj wychodzi jej to na dobre.
•
Z początku trudno było mi się wgryźć w tę historię. Brakowało mi głębszego wprowadzenia do świata przedstawionego. Denerowało mnie...