Stres jest nieodłączną częścią naszego życia. W publikacji stres został odniesiony przede wszystkim do negatywnych emocji dziecięcych i wyzwalających je określonych sytuacji (obszarów). Monografia ukazuje problematykę w dwóch niezwykle ważkich obszarach. Pierwszy z nich dotyczy stresowych interpersonalnych wymiarów rzeczywistości edukacyjnej dzieci, drugi został poświęcony funkcjonalnemu, kulturowemu i informacyjno-komunikacyjnemu wymiarowi systemów edukacji jako źródła stresu u dzieci. Autorzy tekstów ukazują sytuacje stresowe dzieci w kategoriach dystresu, rozpatrują je w sposób interdyscyplinarny, wieloaspektowy, w kontekście różnych stanowisk teoretycznych i empirycznych. Przywoływane przez nich obrazy dziecięcej rzeczywistości, przyjmujące niekiedy dramatyczny wymiar ich codzienności, czyniące niepowetowane straty w psychice, w obszarze funkcjonowania emocjonalnego, społeczno-moralnego i poznawczego dzieci, domagają się naszej uwagi, poszukiwania środków zaradczych, stosowania różnych form wsparcia, podejmowania określonych działań naprawczych, terapeutycznych – czyli naszej ogromnej uważności.