Jeszcze jedna rzecz zza wschodniej granicy, jeszcze jedno świetne tłumaczenie niezmordowanego Bohdana Zadury, i jeszcze jeden przykład na to, że oni tam chyba piszą jeden zbiór opowiadań i powieści, jakby tylko taki paradygmat uznawany był za predestynujący do białoruskiego lub ukraińskiego parnasu. Może Natalka Babina jest inna, może Andrij Bondar na Ukrainie, i pewnie też ci, których dotąd nie poznałem. Nie tyle krytykuję ten sposób pisania i tę powieść, co daję wyraz swojemu zmęczeniu formułą. To niezła książka, ale życzyłbym sobie i czytelniczej braci, żeby pisarze stamtąd bardziej polegali na własnej intuicji twórczej, a mniej na podążaniu za np. Andruchowyczem, bo dostał sporo nagród.
A Pieść o Cimurze to kolaż, to zmiksowane w niejednorodną jednak mieszankę wątki mitologiczne, folklorystyczne, polityczne, narodowe, i także te zwyczajne, bytowe, o niełatwym codziennym życiu tam i ich tu u nas. I brawurowe to, i męczące chwilami. No nic, zobaczymy, co będzie dalej w pisaniu białoruskim i ukraińskim. Oby było bardziej kolorowo.

Jeszcze jedna rzecz zza wschodniej granicy, jeszcze jedno świetne tłumaczenie niezmordowanego Bohdana Zadury, i jeszcze jeden przykład na to, że oni tam chyba piszą jeden zbiór opowiadań i powieści, jakby tylko taki paradygmat uznawany był za predestynujący do białoruskiego lub ukraińskiego parnasu. Może Natalka Babina jest inna, może Andrij Bondar na Ukrainie, i pewnie też...