Mam bardzo ambiwalentne odczucia co do tego czy warto było porzucać bezpieczne schronienie w IKEI na rzecz Woodbury biorąc pod uwagę jak wielu ludzi przez to zginęło. Ponadto nie mogę znowu przejść obojętnie obok głupoty niektórych postaci i ich idiotycznych zachowań. Nie mogę przejść obojętnie obok faktu, że wiele postaci zostało od siebie rozdzielonych i nagle w tej książce wszyscy znajdują się w swojej okolicy i cudownie odnajdują. Za dużo tego "Deus ex machina ", za dużo walki i śmierci. Ale zakończenie jest satysfakcjonujące i wzruszające, choć nie rozumiem jak dwie osłabione, młode kobiety (jedna bez lewej stopy),jedna otyła czarnoskóra babka po 40-stce z reumatyzmem, starszy facet grubo po 60-stce i kilkunastu dzieciaków w wieku od 7 do 11 lat są w stanie odbudować całe miasto. Ale dla rozrywki można przeczytać.

Mam bardzo ambiwalentne odczucia co do tego czy warto było porzucać bezpieczne schronienie w IKEI na rzecz Woodbury biorąc pod uwagę jak wielu ludzi przez to zginęło. Ponadto nie mogę znowu przejść obojętnie obok głupoty niektórych postaci i ich idiotycznych zachowań. Nie mogę przejść obojętnie obok faktu, że wiele postaci zostało od siebie rozdzielonych i nagle w tej...

Co za przygoda. Jazda po bandzie. Osiem książek później, LATA później, a ja czuję ciężar w sercu. Bo mimo że 'takie tam książki o zombie', mimo że powtarzalne, mimo że wiele możliwości odrzuconych przez autora, ja i tak lubię tę serię. Wciągająca, trzymająca w napięciu.
Bohaterowie, którzy faktycznie mieli potencjał na wzbicie się wyżej gdyby tylko autor pobawił się psychiką i moralnością zamiast realizować kolejne pościgi i wybuchy, i tak dostarczają emocji. Nie wszyscy po równo oczywiście, ale ci szczególni mają w sobie na tyle dużo charyzmy i werwy, że człowiek się do nich przywiązuje. Niektóre momenty nawet wzruszają.
Koniec serii, mimo że wzbudza smutek, to jak najbardziej zasłużony. Osiem książek to i tak niezły wynik. Szkoda, że Bonansinga nie rozwinął tych wątków, które mogły pobudzić wyobraźnię, zasiać ziarno wątpliwości. Mimo tego i tak polecam, chociażby dla rozrywki. Chociażby dla paru uśmiechów nad odzywkami bohaterów. Albo dla paru łez, jeżeli ktoś bardziej wrażliwy.

Co za przygoda. Jazda po bandzie. Osiem książek później, LATA później, a ja czuję ciężar w sercu. Bo mimo że 'takie tam książki o zombie', mimo że powtarzalne, mimo że wiele możliwości odrzuconych przez autora, ja i tak lubię tę serię. Wciągająca, trzymająca w napięciu.
Bohaterowie, którzy faktycznie mieli potencjał na wzbicie się wyżej gdyby tylko autor pobawił się...