Gela. Skarb z Archiwum Ringelbluma

O Geli Seksztajn, wybitnej malarce, działaczce społecznej, żonie i matce, wiemy bardzo niewiele. Kobieta zmarła przedwcześnie gdzieś pomiędzy ruinami warszawskiego getta, zostawiając po sobie kilka obrazów oraz testament. Wszystkie te osobiste rzeczy Geli tkwiły w skrzyni zakopanej na terenie getta – oto słynne Archiwum Ringelbluma.

O ile na początku byłam zafascynowana tą książką, optymizm dość szybko wygasł. Uważam, że mało Geli jest w tej książce, która poświęcona jest jej życiorysowi. I o ile owe fragmenty bardzo mnie zaciekawiły, o tyle zbyt długie opowieści o życiu Emanuela Ringelbluma już były dla mnie zbyteczne. Zdaję sobie sprawę z tego, że podjęcie się tak trudnej pracy stanowiło swego rodzaju wyzwanie, poprzeczka została zawieszona bardzo wysoko… to potencjał nie został wykorzystany.

Informacji o słynnej malarce żydowskiej jest niewiele, jednak można było rozwinąć inne wątki – skupić się na tej kobiecie, nie potomkach rodzeństwa męża Geli. Za dużo męskich charakterów w książce poświęconej kobiecie – wybitnej, bardzo interesującej.

Bardzo interesująca jest natomiast podróż przez miasta, z którymi związana była Gela. Podróżujemy również w czasie, wracamy do międzywojnia i wojny, w czasie których tworzyła Gela Seksztajn.

Mimo wszystko bardzo cieszę się, że ją przeczytałam, zaspokoiłam swoją ciekawość, dowiedziałam się więcej o żydowskiej malarce, a i zobaczyłam piękne obrazy, które tworzyła. Was oczywiście zachęcam do zapoznania się z tematem i odwiedzenia galerii na stronie internetowej Centralnej Biblioteki Judaistycznej.

O Geli Seksztajn, wybitnej malarce, działaczce społecznej, żonie i matce, wiemy bardzo niewiele. Kobieta zmarła przedwcześnie gdzieś pomiędzy ruinami warszawskiego getta, zostawiając po sobie kilka obrazów oraz testament. Wszystkie te osobiste rzeczy Geli tkwiły w skrzyni zakopanej na terenie getta – oto słynne Archiwum Ringelbluma.

O ile na początku byłam zafascynowana...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zaczęło się obiecująco... Tematu jednak wystarczyłoby na krótka opowieść. Autorka podjęła się próby odtworzenia kontekstu. To wszystko już wybrzmiało, to wszystko już było powiedziane, gdzie indziej. Warto przeczytać jednak te słowa po raz kolejny, żeby pamiętać, że "Auschwitz nie spadło z nieba" (M.Turski)

Zaczęło się obiecująco... Tematu jednak wystarczyłoby na krótka opowieść. Autorka podjęła się próby odtworzenia kontekstu. To wszystko już wybrzmiało, to wszystko już było powiedziane, gdzie indziej. Warto przeczytać jednak te słowa po raz kolejny, żeby pamiętać, że "Auschwitz nie spadło z nieba" (M.Turski)

Pokaż mimo to

Przejmująca książka o strasznych czasach i wybitnej malarce.

Przejmująca książka o strasznych czasach i wybitnej malarce.

Pokaż mimo to

Miałam wielkie nadzieje, bo twórczość Geli Seksztajn od lat mnie fascynuje. Niestety nie jest to udana biografia. Gela znika w niej na wiele stron i pojawia się tylko na moment, przerywając długie fragmenty o życiu Emanuela Ringelbluma.
Zadanie nie było łatwe, bo informacji o Bohaterce jest jak na lekarstwo, ale przecież można było podejść inaczej, wyciągnąć inne wątki, przyjrzeć się bliżej obrazom,artystkom tworzącym w tych czasach. Ilość męskich bohaterów jest wręcz irytująca, tak samo jak łzawy tytuł. Zmarnowany temat :(

Miałam wielkie nadzieje, bo twórczość Geli Seksztajn od lat mnie fascynuje. Niestety nie jest to udana biografia. Gela znika w niej na wiele stron i pojawia się tylko na moment, przerywając długie fragmenty o życiu Emanuela Ringelbluma.
Zadanie nie było łatwe, bo informacji o Bohaterce jest jak na lekarstwo, ale przecież można było podejść inaczej, wyciągnąć inne wątki,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

,,Gela. Skarb z Archiwum Ringelbluma” to książka niełatwa, przejmująca, momentami naprawdę chwytająca za serce. Literatura okołowojenna nie jest mi obca, ale mnogość źródeł historycznych i ich jednoznaczny, jakże smutny przekaz sprawił, że pozycja ta zrobiła na mnie niebagatelne wrażenie i – przyznaję szczerze – musiałam ją trochę odchorować…

Autorka, Monika Libicka, stara się w swojej książce przybliżyć nam postać Geli Seksztajn, żydowskiej malarki, której życie skończyło się przedwcześnie, gdzieś pośród ruin warszawskiego getta. Gela - artystka, nauczycielka, działaczka społeczna, żona i matka - pozostawiła po sobie naprawdę niewiele: krótki życiorys, testament i kilkanaście obrazów namalowanych na lichym papierze. Wszystko to trafiło do metalowej skrzyni, a ta została zakopana na terenie getta – oto całe archiwum Ringelbluma. Przyznajcie, że robi to wrażenie, raczej ponure i przytłaczające, ale w pewien sposób dające jakąś nadzieję…?

Postać Geli w tej powieści pojawia się i znika – źródeł jest mało i jak dla mnie książka ta to raczej nieco chaotyczna próba wpasowania jej osoby w tło skreślone przy pomocy wspomnień i zapisków ludzi jej współczesnych. Nie tego się spodziewałam, ale doceniam to, co przeczytałam. Co prawda nie rozumiem, po co autorka tyle miejsca poświęciła na opisywanie życia potomków rodzeństwa męża Geli i jakie znaczenie ma to dla jej osoby, ale… Mimo wszystko, myślę, że warto tę książkę przeczytać, a obrazy Geli zobaczyć – chociażby na internetowej stronie Centralnej Biblioteki Judaistycznej.

,,Gela. Skarb z Archiwum Ringelbluma” to książka niełatwa, przejmująca, momentami naprawdę chwytająca za serce. Literatura okołowojenna nie jest mi obca, ale mnogość źródeł historycznych i ich jednoznaczny, jakże smutny przekaz sprawił, że pozycja ta zrobiła na mnie niebagatelne wrażenie i – przyznaję szczerze – musiałam ją trochę odchorować…

Autorka, Monika Libicka, stara...

więcej

mniej

Pokaż mimo to


Kto mnie troszkę zna, wie, że jestem szaleńczo zakochana w Zuzannie Ginczance, poetce, która tragicznie zginęła w wieku 27 lat. Niezmiennie Zuzannę kocham, jednak kolejnym obiektem mojej miłości stała się właśnie Gela Seksztajn, żydowska malarka, po której zostały strzępki wspomnień. I te strzępki z ogromną czułością zebrała Monika Libicka tworząc malowniczy portret podbudowany fundamentami historii getta warszawskiego, Muranowa, Ringelbluma i jego archiwum.

Za pomocą zaledwie kilku pociągnięć pędzla potrafiła uchwycić rysy twarzy i głębię spojrzenia portretowanych. Dzięki jej obrazom, ukrytym w skrzynce będącej pierwszą częścią Archiwum Ringelbluma, przetrwała pamięć - między innymi - o żydowskich dzieciach z getta i o niej samej.

“Żyła 36 lat. Zostało po niej 61 akwareli, 178 szkiców i 71 rysunków. Kilka zdjęć i dokumentów. Dwie kartki zapisane nie jej pismem: testament i krótki biogram. Wszystko włożone do metalowego pudła o wymiarach 50 x 30 x 15 cm.”

Monika Libicka szkicując portret artystki wykazuje się niezwykłą uważnością. Z detalu wyciąga historie, a czytelnikowi, z rozdziału na rozdział, zaczyna wyłaniać się pełny kolorów obraz międzywojennej Polski. Historię Geli autorka odtwarza z okruchów: wspomnień, opowieści i uratowanych po artystce wrażliwych na światło i wilgoć akwarel.


Kto mnie troszkę zna, wie, że jestem szaleńczo zakochana w Zuzannie Ginczance, poetce, która tragicznie zginęła w wieku 27 lat. Niezmiennie Zuzannę kocham, jednak kolejnym obiektem mojej miłości stała się właśnie Gela Seksztajn, żydowska malarka, po której zostały strzępki wspomnień. I te strzępki z ogromną czułością zebrała Monika Libicka tworząc malowniczy portret...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

mam z tą książką duży problem. jest jedną z najważniejszych (przynajmniej ostatnio), jakie czytałam, bo jako jedyna po 26 latach życia była w stanie zainteresować mnie prawdziwie ll wojną, losem Żydów i historią mojego rodzinnego miasta. ale zarazem mam świadomość, jak kiepska to pozycja, jeśli na moment zmienić perspektywę. geli w "geli" jest tyle co nic, za to wątków mnogość. poziom trzymania się obranego tematu - wątły, kompozycja żadna, oceny i domysły - od ręki (a zaczyna się od tytułu). trochę nieporozumienie z bardzo wielu powodów, bo jak to możliwe, że tak zaangażowana, pełna pasji, wytrwała i dokładna autorka kończy właśnie taką książką? czuję się oszukana, bo uwierzyłam, że będzie to próba zrekonstruowania losów żydowskiej malarki, a dostałam groch z kapustą. zmarnowany potencjał, ulewa nad ogniskiem, awaria prądu przy stawianiu kropki, młody listek, który zasechł przed rozwinięciem.

mam z tą książką duży problem. jest jedną z najważniejszych (przynajmniej ostatnio), jakie czytałam, bo jako jedyna po 26 latach życia była w stanie zainteresować mnie prawdziwie ll wojną, losem Żydów i historią mojego rodzinnego miasta. ale zarazem mam świadomość, jak kiepska to pozycja, jeśli na moment zmienić perspektywę. geli w "geli" jest tyle co nic, za to wątków...

więcej

mniej

Pokaż mimo to