Predator: Stalking Shadows

Oficjalny prequel do gry Predator Hunting Grounds z 2020 roku. W końcu dowiadujemy się co się stało z Dutchem z pierwszego Predatora (który nie pojawiał się wcale w żadnych książkach czy komiksach)... Jednak co dziwne w książce nie ma nic na temat losów Harrigana (z Predatora 2) - jest tylko wspomniany na początku...
Książka zaczyna się tuż po końcu Predatora 2 w 1997 roku, gdy statek kosmitów wystrzeliwuje z podziemi Los Angeles. Scott Devlin - marine od 10 lat, zostaje oddelegowany do ochrony terenu, gdzie statek obcych odleciał. Gościnnie pojawia się te Sean Keyes (grał go w Predatorze z 2018 roku Jake Busey) - syna zamordowanego Petera Keyesa (grał go Gary Busey w P2). Scott przypadkiem zauważa tam uciętą rękę Predatora. Dutch, który jest (na razie) jednoosobowym oddziałem tropiącym Predatorów, zjawia się również w Los Angeles. Nieoficjalnie działa w ramach OWFL (Other Worldly Life Forms Program). Dutch wchodzi w drogę Devlinowi... Scott później działa w Black Ops, jego losy przeplatają się z losami Dutcha. Dutch wyprzedza go zawsze o krok. Rok później w meksykańskiej dżungli natykają się na skutki działalności kolejnego Predatora. W jego jednostce działa też grupa zwanych przez innych MIB (Men In Black). Scott podczas sylwestra 2000 roku natyka się na oddział MIB którzy pakują skrzynię ze sprzętem Predatora. Dochodzi do lekkiej scysji. Dutch działa ze swoim 9-osobowym oddziałem i w malezyjskim lesie próbuje załatwić kolejnego Predatora. Ginie 1/3 oddziału. Devlin widzi w obozie powracający oddział Dutcha. Dwa lata później (2002) Scott mustruje do swojego oddziału trzech swoich kumpli z Black Ops. Oddział bierze udział w antyterrorystycznych akcjach i co jakiś czas natyka się na działalność kosmitów. W 2004, w Szkocji, gdzie na odludziu miała działać komórka Al-Kaidy natykają się na oskórowane zwłoki wielu ludzi. W paradę wchodzi im oddział Dutcha. Jednak ich spotkanie jest nawet przyjacielskie. Rok później podczas wielkiej operacji w Meksyku, przy ataku na siedzibę kartelu, który wg wywiadu pomagał Al-Kaidzie, również natykają się na stosy ciał i ślady krwi Predatora. Devlin powoli snuje teorię na temat jakiegoś niewidzialnego cyborga, który jest w stanie w pojedynkę załatwić kilkudziesięciu ludzi. Znowu zjawia się Dutch i tym razem obiecuje Devlinowi rozmowę na ten temat. Odbywa się ona kilka miesięcy póżniej. Dutch wprowadza go w temat Predatora i prosi o pomoc w równoległym działaniu. Rok później (2007) odbywają pierwsza wspólną misję: w Nowym Meksyku rozbija się statek z dwoma Predatorami na pokładzie. Na miejscu spotykają jednego obcego, który zginął w trakcie katastrofy. Okazuje się, że na statku były dwie bestie psowate, które atakują oddział - jeden człowiek ginie. Na końcu udaje im się rozwalić granatem Predatora, który ukrywał się ranny w jaskini. Potem Scott i Dutch nie widzą się przez niemal cztery lata. W 2011 Dutch spotyka się ze Scottem i opowiada mu o spotkaniu z samica Predatora, jakimś rodzajem królewskiej krwi - była ona szybsza, mądrzejsza i bardziej bezwzględna niż wcześniejsi Łowcy. Rozwaliła cały oddział Schaefera, a jemu... pozwoliła odejść. Dutch potem poddał się eksperymentowi, przyjął serum z Predatora, dzięki czemu teraz może się leczyć czterokrotnie szybciej, jak na razie nie stwierdzono skutków ubocznych. Dwa lata później w wenezuelskim lesie 24-osobowy oddział Scotta znów natyka się na ofiary Predatora - tym razem nie ma wsparcia Dutcha. Z zaskoczenia ginie spora część oddziału, na szczęście jednak zjawia się oddział Dutcha. Udaje im się ubić kosmitę. Jednak po chwili okazuje się, że jest jeszcze jeden w okolicy. Zabija najbliższego przyjaciela Scotta - Marcusa. Scott obrywa w nogę, ale mimo to udaje mu się zranić Predatora, a resztę kończy Dutch. Okazuje się, że noga Scotta jest strzaskana permanentnie, jednak Dutch przedstawia mu niejakiego Adam Garbera, który ma dla niego propozycję... W epilogu, 10 lat później, dowiadujemy się, że Scott został dowódcą Huba Komunikacyjnego OWLF, który zajmuje się monitorowaniem całej ziemi pod kątem inwazji obcych; że w 2016 pojawił się projekt Stargazer, jednak w 2018 uległ rozwiązaniu po porażce z próbą pojmania jednego Predatora (nawiązanie do wydarzeń z filmu); dzięki technologii obcych Scott nie utyka i niemal jest w stanie nawet biegać, jest już od pięciu lat w szczęśliwym związku małżeńskim i ma dzieciaka o imieniu Marcus...
Przez większość książki zadawałem sobie pytanie, dlaczego tak się dzieje że Scott natyka się na działania predatora? Czy to czysty przypadek czy ktoś celowo go posyła w miejsca gdzie albo się zjawił albo się zjawi. Niestety tego się nie dowiadujemy, wychodzi na to że to po prostu czysty przypadek... Generalnie książka bez szału, to skakanie co kilka lat jakoś nie pomaga w ciągłości fabuły, poznajemy takie wyrywki z życia Devlina. Brakowało mi również jakiegoś postępu w zdobywaniu technologii obcych. Skoro było tyle spotkań, to na pewno udało się uzyskać jakieś sprzęty, które można było poddać inżynierii wstecznej. A tu nic, oddziały ciągle używają standardowej broni, nie mają jakiegoś wykrywacza niewidzialnego wroga. Nic. Dopiero w ostatniej potyczce Dutch ma ze sobą jakąś rękawicę z obcą bronią… Oddziały wchodzą w zagrożony teren jak jacyś amatorzy, licząc na to, że nie zostaną trafieni. Przez kilkanaście lat spotkań z obcymi, nie byli w stanie nic nowego uzyskać... Bitwy z Predatorami to jakaś amatorszczyzna. Predatorzy również dają się jakoś zbyt pospolicie ubijać - jeden ginie przyblokowany w jaskini od granatu, inny daje się ustrzelić standardową bronia... No i zabrakło również konkluzji wątku z „królewską Predatorzycą”, która odpuściła zabicie Dutcha - może to jakoś zostało wyjaśnione w grze?

Oficjalny prequel do gry Predator Hunting Grounds z 2020 roku. W końcu dowiadujemy się co się stało z Dutchem z pierwszego Predatora (który nie pojawiał się wcale w żadnych książkach czy komiksach)... Jednak co dziwne w książce nie ma nic na temat losów Harrigana (z Predatora 2) - jest tylko wspomniany na początku...
Książka zaczyna się tuż po końcu Predatora 2 w 1997 roku,...