Książka rozbudziła moją ciekawość i może w końcu zorganizuję wyprawę do Nowej Zelandii. Już wiem, że 10 dni to mało i budżet też musi być odpowiednio duży.

Książka rozbudziła moją ciekawość i może w końcu zorganizuję wyprawę do Nowej Zelandii. Już wiem, że 10 dni to mało i budżet też musi być odpowiednio duży.

Czy można napisać książkę o kraju w którym się spędziło raptem 10 dni na wycieczce? Jak się ma znajomości i nazwisko to wszystko można ! Nie polecam

Czy można napisać książkę o kraju w którym się spędziło raptem 10 dni na wycieczce? Jak się ma znajomości i nazwisko to wszystko można ! Nie polecam

Wspomnienia z wakacyjnego wyjazdu rozpisane na dwa głosy, wiele tutaj też autobiograficznych wątków, anegdot a między nimi nieco ciekawostek z Nowej Zelandi.

Wspomnienia z wakacyjnego wyjazdu rozpisane na dwa głosy, wiele tutaj też autobiograficznych wątków, anegdot a między nimi nieco ciekawostek z Nowej Zelandi.

Ta książka to świetny przykład jak celebryci i ludzie gdzieniegdzie rozpoznawalni mogą napisać książkę o 10 dniowej podróży w biegu po krainie, o której mają mgliste pojęcie. Mimo widocznych umiejętności pisarskich Pana Janusza Wiśniewskiego książka jest lekko żenująca.

Ta książka to świetny przykład jak celebryci i ludzie gdzieniegdzie rozpoznawalni mogą napisać książkę o 10 dniowej podróży w biegu po krainie, o której mają mgliste pojęcie. Mimo widocznych umiejętności pisarskich Pana Janusza Wiśniewskiego książka jest lekko żenująca.

Totalne nieporozumienie i grafomania level expert!

Totalne nieporozumienie i grafomania level expert!

najgorsza ksiazka podroznicza jaka mialem niestety okazje w zyciu czytac i jedyna ktora przyznam wyrzucilem do kosza, dramat

najgorsza ksiazka podroznicza jaka mialem niestety okazje w zyciu czytac i jedyna ktora przyznam wyrzucilem do kosza, dramat

Jestem zauroczona Nową Zelandią i podzielam zachwyty autorów nad tym miejscem. Pisząc na przemian o swej wyprawie po tym pięknym kraju, uraczyli czytelników wieloma ciekawymi i praktycznymi informacjami.

Jestem zauroczona Nową Zelandią i podzielam zachwyty autorów nad tym miejscem. Pisząc na przemian o swej wyprawie po tym pięknym kraju, uraczyli czytelników wieloma ciekawymi i praktycznymi informacjami.

Przez początkowe kilkadziesiąt stron czekałam aż skończę i będę mogła tutaj zasłużenie wystawić pałę tej książce: 400 stron książki podróżniczej od kogoś, kto poleciał na 10dniową wycieczkę "po łebkach".
Jak to już ktoś tutaj napisał - gdyby nie nazwisko Wiśniewskiego, to ta książka nigdy by nie powstała.
Ciekawe przeżycia? Informacje o kraju? Impresje własne? Nic z tych rzeczy! Nudny opis podróży po łebkach, opowiadanych przez autorkę. Po kilkudziesięciu stronach okazuje się, że teraz będzie o tym samym, opowiedziane przez autora... ta konstrukcja w niektórych książkach się sprawdza, ale tutaj jest obietnicą dalszej nudy..
Wiśniewski pisze trochę lepiej i wrzuca ciekawostki ze swojego wcześniejszego życia: więcej tu się można dowiedzieć ciekawego o Polsce niż o Nowej Zelandii.
Jak na książkę podróżniczą to jest masakra.. Do tego zdjęcia ze smartfona wątpliwej jakości. Daję więcej gwiazdek dlatego, że z czasem czyta się trochę lepiej i pojawia się trochę ciekawostek (nie o Nowej Zelandii.. co to, to nie!)

Przez początkowe kilkadziesiąt stron czekałam aż skończę i będę mogła tutaj zasłużenie wystawić pałę tej książce: 400 stron książki podróżniczej od kogoś, kto poleciał na 10dniową wycieczkę "po łebkach".
Jak to już ktoś tutaj napisał - gdyby nie nazwisko Wiśniewskiego, to ta książka nigdy by nie powstała.
Ciekawe przeżycia? Informacje o kraju? Impresje własne? Nic z tych...

5/10

5/10

Para poleciała na wakacje do Australii i Nowej Zelandii, i dość przeciętnie opowiada, co widziała. Gdyby książka nie była sygnowana nazwiskiem Janusza L. Wiśniewskiego, nigdy nikt by jej nie wydał. A to już nie jest ten Wiśniewski z początkowych powieści i świetnych felietonów. Klasyczne odcinanie kuponów od sławy.
Jego partnerka, Wojdyło, jest nudna jak flaki z olejem. Pisze jak pensjonarka wypracowanie na polski; takie poprawne z okrągłymi zdaniami, środkami stylistycznymi, wstępem, rozwinięciem i zakończeniem. Wiśniewski zresztą też nie grzeszy literackim polotem - często się powtarza, rzuca kilkukrotnie te same frazesy.
Nie ma w tej opowieści o Nowej Zelandii ikry, bigla. Nie wspomnę już o szalenie wysoko postawionej poprzeczce, jeśli chodzi o polską literaturę podróżniczą: Halik, Dzikowska, Fiedler, Cejrowski. Nawet wielu amatorów na blogach ciekawiej opowiada o podróżach. A im książki nikt nie wydał.
Para Wiśniewski & Wojdyło oprócz zachwytów nad Nową Zelandią mimochodem wspominają o tym, że zjeździli już cały świat: Kuba, Floryda, Bahamy, Nowy Jork, Toskania, Gibraltar, Lazurowe Wybrzeże, Wyspy Zielonego Przylądka, Bora-Bora, Tahiti, Wodospad Niagara, Galapagos, Singapur... Do tego książka zawiera lokowanie produktów. Było ciężko i nieciekawie.

Para poleciała na wakacje do Australii i Nowej Zelandii, i dość przeciętnie opowiada, co widziała. Gdyby książka nie była sygnowana nazwiskiem Janusza L. Wiśniewskiego, nigdy nikt by jej nie wydał. A to już nie jest ten Wiśniewski z początkowych powieści i świetnych felietonów. Klasyczne odcinanie kuponów od sławy.
Jego partnerka, Wojdyło, jest nudna jak flaki z olejem....