Wielki Gatsby

Biorąc tą książkę w swoje ręce, nie miałam pojęcia, że będzie to najlepsza opowieść, jaką dotąd przeczytam. Już po pierwszym rozdziale wciągnęłam się niesamowicie. Nastrój jaki towarzyszy podczas czytania, ciąg wydarzeń, bohaterowie wykreowani do perfekcyjnej realności. Bez bajkowego przekolorowanego świata, rzuca światło na codzienne życie postaci toczące się zwykłym, choć intensywnym tokiem.
Uwielbiałam tę książkę z każdą następującą stroną coraz bardziej.

Biorąc tą książkę w swoje ręce, nie miałam pojęcia, że będzie to najlepsza opowieść, jaką dotąd przeczytam. Już po pierwszym rozdziale wciągnęłam się niesamowicie. Nastrój jaki towarzyszy podczas czytania, ciąg wydarzeń, bohaterowie wykreowani do perfekcyjnej realności. Bez bajkowego przekolorowanego świata, rzuca światło na codzienne życie postaci toczące się zwykłym,...

Kolejna z tych książek, kórych uroku nie da się logicznie wytłumaczyć. Może jedynie tym że narracja jakby kroczy równocześnie z bohaterem, jest b. zmyslowa i intuicyjna - wciąga czytelnika tak samo jak świat który zaczyna otaczać Gatsbiego, trochę wbrew jego woli, jak w antycznej tragedii osadzonej w realiach 'nowej' ziemi- Ameryki.

Kolejna z tych książek, kórych uroku nie da się logicznie wytłumaczyć. Może jedynie tym że narracja jakby kroczy równocześnie z bohaterem, jest b. zmyslowa i intuicyjna - wciąga czytelnika tak samo jak świat który zaczyna otaczać Gatsbiego, trochę wbrew jego woli, jak w antycznej tragedii osadzonej w realiach 'nowej' ziemi- Ameryki.

W pełni zasłużony tytuł klasyka. Piękna historia o amerykańskim śnie, albo raczej o jego braku.

Jay Gatsby z miejsca stał się jedną z moich ulubionych postaci literackich. Przypomina mi trochę Stanisława Wokulskiego ale jest nieporównywalnie bardziej sympatyczny.

W pełni zasłużony tytuł klasyka. Piękna historia o amerykańskim śnie, albo raczej o jego braku.

Jay Gatsby z miejsca stał się jedną z moich ulubionych postaci literackich. Przypomina mi trochę Stanisława Wokulskiego ale jest nieporównywalnie bardziej sympatyczny.

Mając z tyłu głowy myśl, że jak dotąd spośród przeczytanych przeze mnie klasyków amerykańskich nie trafiłam na żadną pozycję, która zdobyłaby moje serce odwlekałam lekturę Gatsby'ego jak długo tylko mogłam 🙈 Podświadomie obawiałam się czegoś podobnego do "Wieku niewinności" Edith Wharton, czyli książki która wynudziła mnie straszliwie i była jedną z najgorszych przeze mnie przeczytanych jeśli chodzi o amerykańskie klasyki, ale do rzeczy.
Książka moim zdaniem jest przyjemną lekturą, której akcja jest dość monotonna i spokojna - przynajmniej moim zdaniem nie było tam jakichś fajerwerków wzbudzających większe emocje.
Jest to książka przez którą płynęłam choć momentami zastanawiałam się do czego to wszystko ma prowadzić.
Czyta się ją szybko i przyjemnie - smutniejsze refleksje nachodzą, gdy po lekturze próbujemy "ogarnąć" wszystkie wydarzenia, które dopiero co "wchłoneliśmy" praktycznie na raz.
"Wielki Gatsby" to najkrócej mówiąc książka o życiu, takim jakim jest.
To książka, w której zderzają się dwa światy - świat ludzi uczciwych i szczerych ze światem zdemoralizowanych i zakłamanych pozerów.
To książka w której uczciwość, wrażliwość, marzenia i szczere uczucie (fakt, że wyidealizowane - obiekt uczuć nie wart był funta kłaków) zostały pokonane przez wyrachowanie i obłudę.
"Wielki Gatsby" to książka, która mimo dość monotonnej akcji wzbudziła wiele emocji w stosunku do jej bohaterów, nie da się przejść koło żadnego z nich obojętnie. Wrażliwszym może nadłamać serce.
Bardzo polecam jej lekturę, ot "proza życia".

Mając z tyłu głowy myśl, że jak dotąd spośród przeczytanych przeze mnie klasyków amerykańskich nie trafiłam na żadną pozycję, która zdobyłaby moje serce odwlekałam lekturę Gatsby'ego jak długo tylko mogłam 🙈 Podświadomie obawiałam się czegoś podobnego do "Wieku niewinności" Edith Wharton, czyli książki która wynudziła mnie straszliwie i była jedną z najgorszych przeze mnie...

,,Wielki Gatsby”,to poruszająca i smutna historia o człowieku owianym tajemnicą. Człowieku, który dąży do spełnienia marzeń pomimo tego, że los stawia mu na drodze różne przeszkody. Wielki Gatsby, to powieść przede wszystkim o ludziach, utraconym czasie oraz rozczarowaniach. Na końcu historii znajdziemy cytat, który idealnie podsumuje tekst ,, Tak oto nieprzerwanie dążymy naprzód-pod prąd, który nieubłagalnie spycha nas z powrotem i każe dryfować w przeszłość”.

,,Wielki Gatsby”,to poruszająca i smutna historia o człowieku owianym tajemnicą. Człowieku, który dąży do spełnienia marzeń pomimo tego, że los stawia mu na drodze różne przeszkody. Wielki Gatsby, to powieść przede wszystkim o ludziach, utraconym czasie oraz rozczarowaniach. Na końcu historii znajdziemy cytat, który idealnie podsumuje tekst ,, Tak oto nieprzerwanie dążymy...

Wróciłam do niej po latach (nie pamiętając z fabuły zupełnie nic), ale podobała mi się! Mam wrażenie, że dojrzałam do niej po latach. Świetnie oddany klimat początku XX wieku, a sama postać Gatsby'ego jest niezwykle tajemnicza i krąży o nim wiele plotek. W gruncie rzeczy jest on przeraźliwie samotny, mimo organizowania ogromnych przyjęć.
Końcówka dość zaskakująca, ale nie spektakularna.

Wróciłam do niej po latach (nie pamiętając z fabuły zupełnie nic), ale podobała mi się! Mam wrażenie, że dojrzałam do niej po latach. Świetnie oddany klimat początku XX wieku, a sama postać Gatsby'ego jest niezwykle tajemnicza i krąży o nim wiele plotek. W gruncie rzeczy jest on przeraźliwie samotny, mimo organizowania ogromnych przyjęć.
Końcówka dość zaskakująca, ale nie...

Ciekawie napisana pozycja, przybliżająca rozrywki amerykańskiej bohemy z lat 20tych. Jednak niekoniecznie uznałabym ją za kultową.

Ciekawie napisana pozycja, przybliżająca rozrywki amerykańskiej bohemy z lat 20tych. Jednak niekoniecznie uznałabym ją za kultową.

Lekka, krótka i przyjemna lektura na jeden wieczór. Fabuła nieskomplikowana i momentami dość oczywista, jednak książka ma swój urok.

Lekka, krótka i przyjemna lektura na jeden wieczór. Fabuła nieskomplikowana i momentami dość oczywista, jednak książka ma swój urok.

Przyjemna i lekka pozycja, dla ludzi lubiących te klimaty bardzo polecam, ludziom poszukującym czegoś nieoczywistego - odradzam.

Przyjemna i lekka pozycja, dla ludzi lubiących te klimaty bardzo polecam, ludziom poszukującym czegoś nieoczywistego - odradzam.

Kto nie czytał wcześniej tego ikonicznego klasyka i jest wymagającym czytelnikiem, nie ma co okłamywać - będzie się nudzić. Natomiast trzeba przyznać, że historia w niej zawarta jest obyczajowo na porządku dziennym jeśli chodzi o stosunki międzyludzkie i panujące między nimi statusy społeczne. Opisane wydarzenia są przedstawione bardzo prostym językiem, dlatego ograniczę się również do prostego podsumowania.
Przez dłuższy czas można mieć wrażenie nie wyłapania fabuły. Kilka stron opisuje poznanie się pewnej grupy, która spotyka się ze sobą na eleganckich rautach. Wśród nich narrator Nick i jego towarzysze - kuzynka Daisy, ze swoim mocno rzucającym się i alfasamczym partnerem Tomem oraz przyjaciółka Daisy, Jordan. Ich dialogi w większości nie mające nic wspólnego z głównym zajściem mają nas wprowadzić w klimat wystawnego życia, lecz zobrazować jego normalność, niekiedy wprowadzając w nich pewne odchyły, jak u zwykłego obywatela. Dysonansem poznawczym staje się tajemniczy i wyróżniający się dżentelmen znany jako Jay Gatsby. Jego sąsiedzkość z narratorem wzbudza ciekawość zainteresowanych bohaterów. Majętny i dystyngowany Gatsby zyskuje popularność, jako organizator przyjęć towarzyskich w swym bogatym domu. W biegu dość luźnych wydarzeń imprezowych nasi bohaterowie poznają losy tajemniczego gospodarza. Czytelnik poznaje je równocześnie z relacji bohaterów. To wtedy wszystko zaczyna nam się układać w całość i dopinamy wątki, poznając powody ich spotkań. A powodem staje się pewna miłosna historia odżywająca na fundamentach życia bogacza. Mamy tu przedstawiony dość prosto lecz nie oczywiście schemat, pokazujący, że wystarczy być dostatecznie bogatym, by zdobyć kobietę. Z drugiej strony jednak przedstawia się nam wyzwanie jakiego podejmuje się mężczyzna z klasy średniej, by zdobyć kobietę z wyższych sfer, w której do szaleństwa się zakochał. W tym momencie właśnie dostrzegamy szczyptę romantyzmu, ale również konstrukt, jaki wpajano nam od dawien dawna. W finalnym momencie przedstawia się nam jeszcze kilka moralnych postaw, które mimo wszelkiego oceniania przylgną do każdego, bez względu na pozycję i każdy z nas może popełnić błąd, przypłacając go życiem. Gdy na jaw wychodzą różne kłamstewka i domniemane matactwa zaczynamy się zastanawiać nad moralnością bohaterów, których poznawszy w życiu rzeczywistym i widząc ich eleganterie, moglibyśmy podziwiać. Jednak to nie szata zdobi człowieka, nie słowa stanowią o czyjejś wartości, a czyny. Gatsby jest demaskowany przez Toma, Tom natomiast jawnie okazuje się kochankiem żony znajomego. W wytykaniu ludzie są bardzo swobodni, ale gdy do głosu jeszcze dojdą emocję można coś przeoczyć. Tak się dzieje, gdy ginie pewna kobieta, a jej śmierć jest przyczynką śmierci głównego bohatera.
Jeśli chodzi o to jak powieść została napisana, wspominam wyżej. Mianowicie jak na lekturę wybitną jest pozbawiona wyniosłych prozatorskich eksperymentów językowych. Mamy tu sztywną narrację i tylko połowicznie możemy dostrzec błyskotliwych fraz. Jak np kredo do którego stosował się nasz narrator. Wyczytamy to na samym początku książki. Dalej robi się nudniej i chcielibyśmy napić się tych alkoholi przedstawionych w opowieści. Zaskakująco ciekawe pojawiają się też sentencje romantyczne, niestety krótkie i ulotne jak pierwsza miłość. Jeśli miałbym okazję obecnie powiedzieć coś autorowi na temat tej powieści rzeklbym, bez przesadyzmu i pyszności, że przepisał bym ta powieść i uczynił ja ciekawszą. Osobiście miałem powód by przebrnąć przez tą lekturę, a czyta się ją w jeden wieczór. Obawiam się jednak, że inny czytelnik, nie zafascynowany retro sprawami i Fitzgeraldem jako personą może być mocno rozczarowany. Z mojego punktu widzenia, bardzo porządny i prosty w przyswojeniu moralitet, warty czytania między wierszami.

Kto nie czytał wcześniej tego ikonicznego klasyka i jest wymagającym czytelnikiem, nie ma co okłamywać - będzie się nudzić. Natomiast trzeba przyznać, że historia w niej zawarta jest obyczajowo na porządku dziennym jeśli chodzi o stosunki międzyludzkie i panujące między nimi statusy społeczne. Opisane wydarzenia są przedstawione bardzo prostym językiem, dlatego ograniczę...