Co za seria! Zaczyna się bardzo niewinnie - taka przygodowa pulpa SF, która jednak szybko przeradza się w fabularny i gatunkowy twister, znacznie ambitniejszy, niż to się może wydawać po pierwszych rozdziałach. Czego tu nie ma: podróże w czasie, czasoprzestrzenne anomalie i paradoksy, alternatywne wymiary, akcja, przygoda, melodramat i główny bohater - zgorzkniały nihilista, którego mimo charakteru nie sposób nie lubić. Fabuła im dalej, tym bardziej pokręcona, ale napisana na tyle sprawnie, że nie ma problemu z jej śledzeniem czy rozumieniem. Świetne rysunki Moora i dobre Hawthorne'a, z bardzo żywymi, kontrastowymi barwami, które cieszą oko. Wysokiej jakości przygodowe Si-Fi z domieszką bezpretensjonalnego egzystencjalizmu. Mnie się bardzo podobało:)

Co za seria! Zaczyna się bardzo niewinnie - taka przygodowa pulpa SF, która jednak szybko przeradza się w fabularny i gatunkowy twister, znacznie ambitniejszy, niż to się może wydawać po pierwszych rozdziałach. Czego tu nie ma: podróże w czasie, czasoprzestrzenne anomalie i paradoksy, alternatywne wymiary, akcja, przygoda, melodramat i główny bohater - zgorzkniały...

Ocena dla tomów 1-3, które stanowią spójną całość (t. 4 to zbiór niezależnych historyjek, więc oceniać będę osobno).

Czego tu nie ma: podróże kosmiczne, podróże w czasie, kieszonkowe wymiary, zbuntowane sztuczne inteligencje, kosmici, klony, roboty, telepatyczne galaretki...

Pod pewnymi względami "Fear Agent" bardzo podobny jest do "Invincible". Autorzy obu serii biorą absolutnie wszystkie najpopularniejsze motywy znane z gatunku superhero i w kreatywny sposób wykorzystują je jako budulec do stworzenia długiej, spójnej autorskiej opowieści. O ile jednak w wypadku Kirkmana sporo było zapychaczy, u Remendera wszystkie wątki połączone są całkiem sensownym łańcuchem przyczynowo skutkowym, przez co każda pomniejsza przygoda okazuje się elementem większej (chaotycznej, co prawda, ale jednak) układanki.

Doceniam, choć gdybym miał wybierać, jednak przy Invincible bawiłem się lepiej - głównie przez wzgląd na sympatyczniejszych bohaterów :P. Heath Huston z "Fear Agenta", choć w ostatecznym rozrachunku może się wydawać postacią naprawdę złożoną (i ma zdecydowanie wyraźniejsze motywy oraz stawki niż Mark Grayson),to jednak momentami naprawdę trudno mu kibicować. Nie pomagają wsadzane mu przez autora w usta (/w głowę) pałlo-koeliowe życiowe rozkminy na poziomie licealisty, który marzy o studiowaniu filozofii. Te wszystkie cytaty Twaina, którymi Heath strzela na prawo i lewo, na początku wydawały mi się wręcz żartem autora (wiecie - że niby koleś przeczytał w życiu jedną książkę i na starość za drogowskaz moralny służy mu tylko wspomnienie lektury z czasów gimbazy - to przecież komediowe złoto). Ale im dalej w serię, tym bardziej te bełkoty - mam wrażenie - zaczynały być traktowane na serio. U Remendera to już chyba standard - podobnymi mądrościami raczył nas w "Głębi" czy w "Drodze ku wieczności" - i wszystkie jego tytuły bardzo by zyskały, gdyby zamiast tych nieszczęsnych potoków słów, dylematy moralne pokazywał po prostu za pośrednictwem działań swoich bohaterów.

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Ocena dla tomów 1-3, które stanowią spójną całość (t. 4 to zbiór niezależnych historyjek, więc oceniać będę osobno).

Czego tu nie ma: podróże kosmiczne, podróże w czasie, kieszonkowe wymiary, zbuntowane sztuczne inteligencje, kosmici, klony, roboty, telepatyczne galaretki...

Pod pewnymi względami "Fear Agent" bardzo podobny jest do "Invincible". Autorzy obu serii biorą...

Pierwszy tom był świetną pulpową historią w klimatach sf o inwazji obcych na ziemię i walce z nimi. Była to świetna i beztroska zabawa.

Drugi tom to zmiana o 180 stopni pod względem klimatu. Głównie przez wielki smutek głównego bohatera, który starał się zalać hektolitrami wódki. Dodatkowo walka o przetrwanie garstki ziemian w nieustającej walce z obcymi. Utrata bliskich, nadziei na lepsze jutro i ogólne trudy życia w ciągłym zagrożeniu.

Do tego momentu seria mi się podobało pomimo tego, że jednak obiecywała bardziej rozrywkową serię w pierwszym tomie i dość radykalnej zmianie klimatu w drugim. Potem niestety przyszedł tom trzeci, ostatni.

Nie wiem czy ja już jestem za stary, ale podczas większości jego lektury za bardzo nie wiedziałem co ja właściwie czytam. Ciągłe podróże w czasie. Walki z kolejnymi falami wrogów i w sumie nie wiem po co to wszystko było 😢Dodać tutaj trzeba, że ja bardzo lubię taką konwencje, a fantasy i sf należą do moich ulubionych. Pomimo tego mam wrażenie jakby ostatni tom był napisany strasznie chaotycznie. Dosłownie każda kolejna strona mnie po prostu męczyła. W pewnym momencie myślałem nawet aby to wszystko rzucić w kąt. Jednak okazało się, że do końca zostały mi już tylko dwa numery, więc doczytałem. Swoją drogą to była najlepsza część tego komiksu! Przynajmniej tyle wygrałem.

Jak zawsze najlepiej samemu spróbować i wyrobić sobie zdanie, ale dla mnie takie bardzo kolorowe meh. 3/5 udanych podróży w czasie.

Pierwszy tom był świetną pulpową historią w klimatach sf o inwazji obcych na ziemię i walce z nimi. Była to świetna i beztroska zabawa.

Drugi tom to zmiana o 180 stopni pod względem klimatu. Głównie przez wielki smutek głównego bohatera, który starał się zalać hektolitrami wódki. Dodatkowo walka o przetrwanie garstki ziemian w nieustającej walce z obcymi. Utrata bliskich,...

Trzeci tom prezentuje nadal wysoką jakość, jeżeli chodzi o rozrywkę, ale i fabularnie to chyba najlepsza odsłona. Styl, który został zaprezentowany w dwóch pierwszych tomach jest kontynuowany. Prosty i bezkompromisowy, nastawiony na czystą rozrywkę. Elementy, które definiowały rodzący się gatunek w ubiegłym wieku, takie jak wymyślne stwory z kosmosu, konfrontacja ludzi i kosmitów czy twardziel vs. wszyscy dookoła, są nadal istotą historii Remendera. Nie brakuje oczywistych nawiązań do popkultury. Najbardziej rzuca się w oczy nawiązanie do filmu Westworld Michaela Crichtona. Stylistyka westernu przeplata się z science fiction i okraszona jest podróżami w czasie i całą masą krwawej sieczki, do której Remender już nas przyzwyczaił w swoich historiach.

Trzeci tom Fear Agent to rewelacyjna kontynuacja i świetne zwieńczenie serii. Twórcy udowodnili, że historia Heata Hustona to nie tylko bezkompromisowa rozrywka, ale dobrze sklecona fabularnie opowieść o człowieku przepełnionym traumatyczną przeszłością, który poszukuje swojego miejsca we wszechświecie. Oczywiście wszystko to ukazane jest w oparach testosteronu, masy mięśniowej i specyficznego podejścia do wielu spraw. Połączenie to sprawia że Fear Agent to niesamowita jazda bez trzymanki. Niczym Szybcy i Wściekli w kosmosie. Wszystkie chwyty dozwolone.

https://kulturacja.pl/2021/07/fear-agent-tom-3-recenzja/

Trzeci tom prezentuje nadal wysoką jakość, jeżeli chodzi o rozrywkę, ale i fabularnie to chyba najlepsza odsłona. Styl, który został zaprezentowany w dwóch pierwszych tomach jest kontynuowany. Prosty i bezkompromisowy, nastawiony na czystą rozrywkę. Elementy, które definiowały rodzący się gatunek w ubiegłym wieku, takie jak wymyślne stwory z kosmosu, konfrontacja ludzi i...

Zapewne tym miał być “Fear Agent”, opowieścią o człowieczej nieustępliwości nawet wobec przemijającego czasu, który odwrotnie niż w piosence Rolling Stones nie jest tutaj po naszej stronie. To z pewnością Remenderowi się udało, bo dostaliśmy bohatera, który do samego końca walczy z przeciwnościami losu, z rasą Tetadlian i wreszcie z czasem, a przy tym bohatera, który zbyt szybko zmienił go w podstarzałego, temporalnego zabijakę. I owszem, na koniec wszystkie fabularne elementy wskakują na swoje miejsce, ale nie zmienia to faktu, że i tak mamy odczucie, iż Rick Remender w swojej pogoni za jakimś scenopisarskim świętym Graalem zwyczajnie się zagalopował i od jakiegoś czasu szedł pod prąd swojej opowieści. W którymś momencie przestaliśmy się bowiem przejmować zarówno rodzinnymi zawirowaniami głównego bohatera, jak i jego dążeniem by naprawić wszystko, co po drodze zepsuł.
Cała recenzja: https://tinyurl.com/b4uwby98

Zapewne tym miał być “Fear Agent”, opowieścią o człowieczej nieustępliwości nawet wobec przemijającego czasu, który odwrotnie niż w piosence Rolling Stones nie jest tutaj po naszej stronie. To z pewnością Remenderowi się udało, bo dostaliśmy bohatera, który do samego końca walczy z przeciwnościami losu, z rasą Tetadlian i wreszcie z czasem, a przy tym bohatera, który zbyt...

CZYNNIK STRACHU

„Fear Agent” to jedna z bardziej udanych serii Ricka Remendera. Bezpretensjonalna, bez ambicji do czegoś wyższego, stanowi po prostu kawał dobrej rozrywki. Rozrywki wartej polecenia każdemu miłośnikowi fantastyki, który ma ochotę na lekkie, proste dzieło, przypominające mu o innych popkulturowych dokonaniach, na których pewnie się wychował.

W życiu Heatha Hudsona wydarzyło się wiele. I to do tego stopnia, że obecnie skończył, jako ostatni przedstawiciele ludzkiej rasy w całym wszechświecie. Ale, zdaniem Tetaldian, nadal jest o jednego człowieka za dużo. Wciąż więc Heath pozostaje głównym celem. Ale celem niebezpiecznym, bo zaczynającym odrywać sekrety historii jego wrogów. Dzięki temu pojawia się szansa, by zmienił to, co się stało, ale także i znalazł upragnione odkupienie. Stawka jest wysoka, jak nigdy, ale czy wiecznie zapijaczony bohater będzie w stanie wykorzystać to, co zesłał mu los?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2021/06/fear-agent-3-rick-remender-tony-moore.html

CZYNNIK STRACHU

„Fear Agent” to jedna z bardziej udanych serii Ricka Remendera. Bezpretensjonalna, bez ambicji do czegoś wyższego, stanowi po prostu kawał dobrej rozrywki. Rozrywki wartej polecenia każdemu miłośnikowi fantastyki, który ma ochotę na lekkie, proste dzieło, przypominające mu o innych popkulturowych dokonaniach, na których pewnie się wychował.

W życiu Heatha...