MONOGRAFIA PRAWNICZA

Monografia zawiera kompleksowe omówienie „komunikatów o produktach leczniczych”, które to pojęcie stanowi autorską propozycję i obejmuje wszelkiego rodzaju przekazy dotyczące produktów leczniczych. Analiza tekstów prawnych prowadzi bowiem do wniosku, iż prawodawca dopuszcza formułowanie trzech rodzajów wypowiedzi o lekach. Tym samym dychotomiczny podział na reklamę i informację, obecny w literaturze dotyczącej prawa reklamy, jest nieadekwatny
w przypadku prawa farmaceutycznego.

Rozważania autora zostały poprowadzone na podstawie przepisów prawa polskiego, ale z uwzględnieniem faktu, że zostały one przyjęte na skutek obowiązku zastosowania przepisów unijnych. Istotnym walorem pracy jest analiza zgodności rozwiązań polskiej ustawy farmaceutycznej z przepisami dyrektywy lekowej. W monografii przedstawiono nie tylko analizę obowiązujących regulacji, ale także szereg wniosków de lege ferenda. Przedmiot badań integruje takie autonomiczne dyscypliny, jak: publiczne prawo gospodarcze, prawo konkurencji oraz prawo unijne z prawem farmaceutycznym i prawem reklamy.

Przeprowadzone badania opierają się zarówno na analizie tekstu prawnego i wykorzystaniu literatury, jak i na szerokim odwołaniu się do dorobku orzeczniczego, zwłaszcza Głównego Inspektora Farmaceutycznego. Twierdzenia dotyczące kwestii pozaprawnych, np. medycznych lub socjologicznych, są każdorazowo wsparte literaturą przedmiotu.


Monografia stanowi opracowanie niezmiernie aktualnego problemu odnoszącego się do publicznoprawnych ograniczeń przedsiębiorców farmaceutycznych w zakresie formułowania przez nich komunikatów o lekach przez pryzmat ochrony zdrowia publicznego. Przedmiotem prawnego zainteresowania są przede wszystkim przepisy prawa krajowego z zakresu prawa farmaceutycznego. Autor, dokonując oceny polskich rozwiązań prawnych dotyczących komunikatów o lekach, uwzględnił w szerokim zakresie rozwiązania unijne, akcentując znaczenie zdrowia publicznego jako kategorii interesu publicznego w unijnych normach o charakterze ustrojowym.
- z recenzji prof. dr hab. Marii Królikowskiej-Olczak

Celem poznawczym monografii jest ustalenie, w jaki sposób interes publiczny, rozumiany jako zdrowie publiczne, ogranicza swobodę przedsiębiorców farmaceutycznych w formułowaniu komunikatów o produktach leczniczych
w płaszczyznach: legislacyjnej, orzeczniczej i doktrynalnej. Autor traktuje zdrowie publiczne jako wartość autoteliczną, stanowiącą punkt odniesienia dla działań legislacyjnych i interpretacji przepisów już istniejących. Dochodzi do wniosku,
iż dyrektywa lekowa powinna być implementowana na zasadzie pełnej harmonizacji, a nie w oparciu o zasadę minimalnego standardu.
- z recenzji prof. dr. hab. Kazimierza Strzyczkowskiego