Nie jest to może jakaś górnolotna powieść, ale jedna z ciekawszych historii, która do tego nie przytłacza objętością.

Nie ma co się nad nią bardziej rozwodzić. Główny bohater ma uratować świat, ale nie cały, a raptem jedną jego cząstkę. W tym celu musi zamieszkać i zapoznać się z mieszkańcami dziwnej planety. Ich historia jest na tyle ciekawa, że całość nie nudzi.

Tak jak nie przepadam za książkami, gdzie główny bohater jest remedium na wszelkie zło, tutaj nie ma tragedii.

Nie jest to może jakaś górnolotna powieść, ale jedna z ciekawszych historii, która do tego nie przytłacza objętością.

Nie ma co się nad nią bardziej rozwodzić. Główny bohater ma uratować świat, ale nie cały, a raptem jedną jego cząstkę. W tym celu musi zamieszkać i zapoznać się z mieszkańcami dziwnej planety. Ich historia jest na tyle ciekawa, że całość nie nudzi.

Tak jak...

Krótka historia konfliktu pomiędzy kilkoma cywilizacjami powstałymi w drodze ewolucji Ziemian na planetach o różnych warunkach egzystencji. Kilka ciekawych pomysłów z zakresu socjologii kosmicznej i piękna para bohaterów. Na długi zimowy wieczór

Krótka historia konfliktu pomiędzy kilkoma cywilizacjami powstałymi w drodze ewolucji Ziemian na planetach o różnych warunkach egzystencji. Kilka ciekawych pomysłów z zakresu socjologii kosmicznej i piękna para bohaterów. Na długi zimowy wieczór

W porządku pozycja z gatunku SF, która niczym specjalnym się nie wyróżnia. Czyta się ją lekko, raczej przyjemnie i szybko.
Jest to pozycja typu przeczytać i zapomnieć, ani historia, ani postaci nie są wybitnie wykreowane, raczej nie będzie się do tej pozycji wracać.

Więksi fani gatunku mogą dodać do mojej oceny 1-2 oczko.

W porządku pozycja z gatunku SF, która niczym specjalnym się nie wyróżnia. Czyta się ją lekko, raczej przyjemnie i szybko.
Jest to pozycja typu przeczytać i zapomnieć, ani historia, ani postaci nie są wybitnie wykreowane, raczej nie będzie się do tej pozycji wracać.

Więksi fani gatunku mogą dodać do mojej oceny 1-2 oczko.

Harrison po raz kolejny udowadnia swoje mistrzostwo w tworzeniu nowych światów, pozornie całkowicie odmiennych od naszego, a jednak skrywających te same bolączki. Planety kreowane od zera, począwszy od orbity, cyklu dobowego i rocznego, przez klimat, specyficzną faunę i florę (które niekiedy trudno rozgraniczyć) po historię kolonizacji i jedyną w swoim rodzaju kulturę.

Harrison po raz kolejny udowadnia swoje mistrzostwo w tworzeniu nowych światów, pozornie całkowicie odmiennych od naszego, a jednak skrywających te same bolączki. Planety kreowane od zera, począwszy od orbity, cyklu dobowego i rocznego, przez klimat, specyficzną faunę i florę (które niekiedy trudno rozgraniczyć) po historię kolonizacji i jedyną w swoim rodzaju kulturę.

Początek słaby, ale później naprawdę dobrze napisane, polecam przeczytać.

Początek słaby, ale później naprawdę dobrze napisane, polecam przeczytać.

Super !

Super !

Cały Harrison

Cały Harrison

Harrison jest albo niewolnikiem konwencji którą stworzył albo konwencja jest tak dobra i elastyczna, że sprawdza się za każdym razem. IMO coś pomiędzy tymi dwoma skrajnościami prezentuje "Planeta przeklętych". Czytając miałem wrażenie jak bym już gdzieś, coś podobnego przezywał/odczuwał. Tak. "Planeta śmierci". Nie, żeby to było złe. "Planeta śmierci" jest kultową książką (czy też pierwsze 2-3). "Planeta przeklętych" równie dobrze mogła być kolejnym tomem w tym cyklu. Naturalnie inny bohater, który kształtuje akcje. Człowiek z innej planety. Dość specyficznej. Harrison potrafi zbudować ciekawe smaczki dotyczące bohaterów lub miejsca akcji a potem zapleść je w dość interesujący węzeł akcji (70-80%) i powodów do przemyśleń (20-30%).

Książka mi się podobała: nie nudziła, czytało się wartko, potrafiła zainteresować. I chociaż Harrison nie jest mistrzem opisów to kilkoma słowami potrafi nakreślić obraz, który zwinny umysł uzupełni i rozwinie. Kwestia wyobraźni ;) Jak dla mnie to silna 6/10. Z nóg nie zwala ale nie odpycha.

Harrison jest albo niewolnikiem konwencji którą stworzył albo konwencja jest tak dobra i elastyczna, że sprawdza się za każdym razem. IMO coś pomiędzy tymi dwoma skrajnościami prezentuje "Planeta przeklętych". Czytając miałem wrażenie jak bym już gdzieś, coś podobnego przezywał/odczuwał. Tak. "Planeta śmierci". Nie, żeby to było złe. "Planeta śmierci" jest kultową książką...