rozwińzwiń

Rozmowy w tańcu

Okładka książki Rozmowy w tańcu Agnieszka Osiecka
Okładka książki Rozmowy w tańcu
Agnieszka Osiecka Wydawnictwo: Prószyński i S-ka biografia, autobiografia, pamiętnik
224 str. 3 godz. 44 min.
Kategoria:
biografia, autobiografia, pamiętnik
Wydawnictwo:
Prószyński i S-ka
Data wydania:
2021-03-16
Data 1. wyd. pol.:
2021-03-16
Liczba stron:
224
Czas czytania
3 godz. 44 min.
Język:
polski
ISBN:
9788382341539
Tagi:
literatura polska wspomnienia rozmowa Osiecka wywiad
Średnia ocen

6,7 6,7 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
6,7 / 10
11 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
786
339

Na półkach:

Bardzo egoistycznie potraktowalam te ksiazke. Zabraklo mi... Zabraklo Agnieszki. Bywala w przelocie. Muskala soba. A mnie akurat ona interesowala najbardziej. W koncu po to sa wywiady z artystami badz innymi ciekawymi ludzmi. Wiecej... chce. W dodatku ona powiedziala wprost, ze nie bedzie opowiadala o tym co najciekawsze i na czym najbardziej sie zna. Trudno... Szkoda.

Bardzo egoistycznie potraktowalam te ksiazke. Zabraklo mi... Zabraklo Agnieszki. Bywala w przelocie. Muskala soba. A mnie akurat ona interesowala najbardziej. W koncu po to sa wywiady z artystami badz innymi ciekawymi ludzmi. Wiecej... chce. W dodatku ona powiedziala wprost, ze nie bedzie opowiadala o tym co najciekawsze i na czym najbardziej sie zna. Trudno... Szkoda.

Pokaż mimo to

avatar
304
69

Na półkach:

Iście "Osiecka" pozycja.
Polecam :)

Iście "Osiecka" pozycja.
Polecam :)

Pokaż mimo to

avatar
50
8

Na półkach:

Przyznam bez bicia, że za wiele nie czytałem o tej książce, zanim wziąłem ją do ręki. Sądziłem, że to po prostu wywiad jakiejś dziennikarki/pisarki z Osiecką. Nie muszę chyba dodawać, jakie było moje zdziwienie, gdy po zakończeniu lektury przeczytałem, że to wywiad Agnieszki samej ze sobą! Osiecka wybitnie stawia się w dwóch rolach - mówcy i słuchacza. Kto ją choć trochę zna (chociażby z nagrań),zapewne słyszał jej głos w głowie w trakcie czytania - ten jej specyficzny sposób wypowiadania się. Pozycja mocno nasycona jest intertekstualnością i odwołaniami do znajomych oraz przyjaciół autorki, dlatego też nie jest ona łatwa. Mimo wszystko mogę z czystym sercem ją polecić. To jedna z tych książek, dzięki której jeszcze bardziej możemy poznać Osiecką; to jak myślała i czuła oraz jakie miała poglądy.

Przyznam bez bicia, że za wiele nie czytałem o tej książce, zanim wziąłem ją do ręki. Sądziłem, że to po prostu wywiad jakiejś dziennikarki/pisarki z Osiecką. Nie muszę chyba dodawać, jakie było moje zdziwienie, gdy po zakończeniu lektury przeczytałem, że to wywiad Agnieszki samej ze sobą! Osiecka wybitnie stawia się w dwóch rolach - mówcy i słuchacza. Kto ją choć trochę...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1256
153

Na półkach: , ,

Po biografii Agnieszki Osieckiej "Osiecka. Nikomu nie żal pięknych kobiet" napisanej przez Zofię Turowską, sięgnęłam po wywiad przeprowadzony przez Agnieszkę Osiecka z samą sobą.
Nietypowy to wywiad, ale jak może wyglądać dialog z tą nietuzinkową, nie trzymającą się żadnych schematów, nie dającą się wpisać w żadne ramy postacią?
Ciągle goniąca za szczęściem, które wiecznie od niej uciekało, nie potrafiąca usiedzieć w jednym miejscu, fruwająca jak kolorowy motyl z kwiatka na kwiatek? Niespokojny duch, żyjąca namiętnościami mistrzyni słowa, autorka ponadczasowych tekstów piosenek, kilku powieści i spektakli teatralnych.
Z całą pewnością codzienne z nią życie było jak jazda bez trzymanki, ale jej teksty kochali i kochają prawie wszyscy. Szarą codzienność potrafiła ubrać w lirycznie piękne słowa, które poruszają nasze najczulsze struny.
Sam wywiad przywołuje polską bohemę lat 50, 60 i 70 wywołując uśmiech, a czasem i łzę wzruszenia.
Każdy wielbiciel tekstów Agnieszki Osieckiej, znajdzie w tej książce kawałek niej samej.

Po biografii Agnieszki Osieckiej "Osiecka. Nikomu nie żal pięknych kobiet" napisanej przez Zofię Turowską, sięgnęłam po wywiad przeprowadzony przez Agnieszkę Osiecka z samą sobą.
Nietypowy to wywiad, ale jak może wyglądać dialog z tą nietuzinkową, nie trzymającą się żadnych schematów, nie dającą się wpisać w żadne ramy postacią?
Ciągle goniąca za szczęściem, które wiecznie...

więcej Pokaż mimo to

avatar
38
33

Na półkach:

"...Przyjaciele moi i moje przyjaciółki! Nie odkładajcie na później ani piosenek, ani egzaminów, ani dentysty, a przede wszystkim nie odkładajcie na później miłości. Nie mówcie jej "przyjdź jutro, przyjdź pojutrze, dziś nie mam dla ciebie czasu". Bo może się zdarzyć, że otworzysz drzwi, a tam stoi zziębnięta staruszka i mówi: "Przepraszam, musiałam pomylić adres...". I pstryk, iskierka zgaśnie".

Pierwszy raz miałam okazję przeczytać taki wywiad!
To mogła wymyślić tylko Agnieszka Osiecka.

O pięknych, barwnych postaciach w jej życiu. O wątpliwościach, miłościach, talencie. O rodzicach. O kochanej córce Agacie. O piosenkach, opowiadaniach. O teatrze. W końcu o życiu.

Agnieszka Osiecka bez wątpienia miała życie, o jakim marzy wielu pisarzy, poetów. W autobiografii, a właściwie autobiograficznym wywiadzie powiedziała o rzeczach niezwykle dla niej ważnych. Możemy się dowiedzieć co myślała na dany temat, o emocjach jakie towarzyszyły jej na różnych etapach życia, o miłościach ale też samotności, która jak i alkohol jej towarzyszyła.

Odkąd zetknęłam się z postacią Agnieszki - zajęła w moim sercu pewne miejsce, choć nie dane było mi ją poznać na żywo.

"...Przyjaciele moi i moje przyjaciółki! Nie odkładajcie na później ani piosenek, ani egzaminów, ani dentysty, a przede wszystkim nie odkładajcie na później miłości. Nie mówcie jej "przyjdź jutro, przyjdź pojutrze, dziś nie mam dla ciebie czasu". Bo może się zdarzyć, że otworzysz drzwi, a tam stoi zziębnięta staruszka i mówi: "Przepraszam, musiałam pomylić adres...". I...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1022
510

Na półkach: , , ,

W grudniu 2020 roku Telewizja Polska wyemitowała trzynastoodcinkowy serial o Agnieszce Osieckiej. Przedstawia on jej życie od wczesnej młodości, fragmenty z życia prywatnego, sporą cześć życia artystycznego, aż do jej śmierci w 1997 roku. Serial zebrał skrajne opinie – od zachwytów po bezgraniczną krytykę. Szczególnie osoby, które znały Osiecką osobiście kierowały w stronę twórców mocno niepochlebne opinie: że Agnieszka taka nie była, że jej życie i wybory są mocno przekolorowane. Na równi z serialem rynek wydawniczy zasiliło sporo pozycji poświęconych poetce, nie zabrakło również literackich wznowień.

I tylko taką mnie ścieżką poprowadź
Gdzie śmieją się śmiechy w ciemności
I gdzie muzyka gra, muzyka gra
Nie daj mi, Boże, broń Boże, skosztować
Tak zwanej życiowej mądrości
Dopóki życie trwa
Póki życie trwa

„Rozmowy w tańcu. Autobiograficzny wywiad ze samym sobą” Agnieszki Osieckiej to propozycja od Wydawnictwa Prószyński i S-ka (a właściwie wznowienie; pierwsze wydanie tej pozycji to 1992 rok). Jak wskazuje podtytuł nie jest to standardowy wywiad, tu Osiecka zadaje pytania i Osiecka odpowiada. Jeśli liczycie, że ta książka to skarbnica wiedzy o poetce, niestety możecie się rozczarować. W mojej ocenie opis z okładki mylnie zakłada, że to „najlepsze źródło, by poznać prawdziwą Agnieszkę Osiecką”. To bardziej zbiór felietonów, luźnych przemyśleń i całkiem poważnych wniosków. To dowód na pewną dwoistość Osieckiej umysłu i duszy, do której sama wielokrotnie nawiązywała. Nie zabrakło tu odniesień do ważnych wydarzeń z życia poetki – wspomnienie rodziców, nawiązanie do dzieciństwa czasów wojny, przeżycia związane ze szkołą i studiami. Nie unika nawiązania do własnej i cudzej twórczości, pisze o tworzeniu i o utworach. Wspomina przyjaźnie i przelotne znajomości, najważniejszych mężczyzn życia (m.in. Jeremi Przybora, Marek Hłasko, Wojtek Frykowski, Daniel Passent),sporo miejsca poświęca jedynej córce – Agacie Passent. To jej pisanie to obraz tamtych czasów – tego jak się żyło, jak się chciało żyć, warszawski STS, krakowska Piwnica pod Baranami, to też portrety znanych osób m.in. Zbyszka Cybulskiego, Kaliny Jędrusik czy Jerzego Kosińskiego.

„Rozmowy w tańcu” to swoisty dziennik Osieckiej, ujęty w czternastu wieczorach, które jednocześnie są rozdziałami. Nie ma tu żelaznej chronologii, opowieści i różnorakie watki biegną swobodnie. To dziennik dorosłej kobiety, pełen zabawnych historyjek, fragmentów utworów, wspomnień. Sporo afirmacji życia, które czasem zasnuwa mgła melancholii. Trochę się przekomarza, trochę krytykuje. Trochę narzeka na Polaków, na szarą codzienność. Trochę ma żalu do siebie, trochę planuje przyszłość. Ponadto Osiecka nie unika trudnych i osobistych kwestii. Jest to swoiste źródło do poznania artystki. Bo przecież to pełna dystansu do siebie i świata kobieta. Błyskotliwa, inteligentna i dowcipna. Choć całość pisana jest prozą, to zdania są kształtne i na wskroś poetyckie.

„Wywiad” ten powstał w 1992 roku. Agnieszka musiała wiedzieć o swojej chorobie. To czas kiedy pewne emocje i przeżycia już ostygły i opadł kurz. Może to element podsumowania? Rozliczenia z przeszłością, z życiem? Z drugiej strony nie wiemy co jest prawdą, a co fikcją…

Myślę, że to pozycja dla prawdziwego fana najsławniejszej twórczyni polskich tekstów czy piosenek które nuci cała Polska. Książka może stanowić uzupełnienie wiedzy pozyskanej z innej źródeł. Laikowi, który dopiero poznaje słowo Osieckiej pozycja ta może wydawać się nudna i nie na temat. Jest lakonicznie. Jest intymnie. „Rozmowy w tańcu” nie do końca mnie zainteresowały. A może sama Osiecka mnie do siebie nie przekonała? Ale dzięki lekturze podjęłam decyzję, że sięgnę po inne pozycje poświęcone poetce… kiedyś.

W grudniu 2020 roku Telewizja Polska wyemitowała trzynastoodcinkowy serial o Agnieszce Osieckiej. Przedstawia on jej życie od wczesnej młodości, fragmenty z życia prywatnego, sporą cześć życia artystycznego, aż do jej śmierci w 1997 roku. Serial zebrał skrajne opinie – od zachwytów po bezgraniczną krytykę. Szczególnie osoby, które znały Osiecką osobiście kierowały w stronę...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1431
1431

Na półkach:

Nie wiem jak, ale jest tak, że u Osieckiej nawet proza jest poezją. Te zdania, jakieś takie okrągłe, figlarne, toczą się po języku i wpadają do duszy. Ona to potrafiła - tak wgryźć się w myśli, że człowiek zaczynał myśleć "Agnieszką O.". Śmieszne, ale i bardzo ładne, jak domowe zwierzątko, jak kot - delikatne. Nie jest prawdą, że wszystko jedno, co się czyta, byle się czytało - to bzdura! Należy czytać piękne opowieści, bo od nich wtedy robi się piękna głowa.
"Rozmowy w tańcu", czyli wywiad Osieckiej z Osiecką - wywiad z samą sobą - autobiograficzny. Na okładce napisano "Najlepsze źródło, by poznać prawdziwą Agnieszkę Osiecką" i się z tym zgadzam i nie zgadzam. Zgadzam się, gdy czyta się między wierszami, gdy widzi się znaki zapytania tam, gdzie są kropki i gdy zdania nie kończy się jednoznacznie, ostatecznie - gdy się je "domyśla". Osiecka była kobietą kochającą pewnego rodzaju tajemniczość, znaczy nie chciała być tajemnicza w pełni, jak powiedzmy cień księżniczki Anastazji. Nie. Ona tworzyła tajemnicę legendarną, napisała sobie życie i się w nim kąpała. Ta książka, to takie dyskutowanie o tym, co było i to w czarnych okularach (które tak lubiła zakładać i się za nimi kryć).
Niektóre fragmenty uwielbiam. Które to? A te, gdzie pisze o uczuciach, o wewnętrznym rozedrganiu - to jej wychodzi pięknie. Nie lubię politykowania, a wkradło się i ono, choć wiem, że trudno od niego uciec, bo każde życie ściera się łagodnie, lub na ostro z polityką. Mimo wszystko - przy tych fragmentach odpadam. Nie lubię też stawiania ludziom pomników, idealizowania aktorów, pisarzy, poetów. Nie lubię tego - bo to takie dzielenie i raz, że krzywdzące i dwa, że fałszywe. Lecz uwielbiam anegdoty, opowieści w opowieści - Osiecka robi to znakomicie. Bawi się słowami, analogiami i znanymi postaciami - wrzuca to wszystko do rozmowy o sobie z sobą i robi z tego worek pełen wspomnień. Niebezpiecznie jest tak pisać o swojej przeszłości, bo wiele niechcianych rzeczy się człowiekowi przypomina.
Czasem odrzucało mnie takie teatralne nadęcie - że to lepsi ludzie, że czulsi, dla mnie chyba jednak przeczuleni, przewrażliwieni na swoim punkcie. Może tak to już jest z artystami? Choć mam nadzieję, że jednak nie ze wszystkimi, że pokora istnieje - jak u Norwida... choć może to dlatego, że się z życiem nie układał, że nie spał na miękkiej pościeli? Może to to...
Książka ta jest idealna dla fana Osieckiej. Dla kogoś, kto chce zobaczyć ją od tej strony prywatnej, ale jednak wystudiowanej, wygładzonej - nie ma innej opcji, zawsze taki wywiad z samą sobą będzie trochę trącił fałszywą skromnością, ale nie bójcie się tego. W końcu z kim, jak z kim, ale z sobą rozmawia się wyjątkowo - bo kto cię zrozumie lepiej? Tylko ty byłaś wszędzie sama ze sobą.
"Rozmowy w tańcu" wypełnione się fotografiami, laurkami znajomych, kartkami, anegdotami, listami i kończą się pięknie... ostatni akapit to wszystko i wszystkim życzę - by się spełniło. Pięknie wydana książka - idealna na prezent. Przy tej okazji zachęcam do nabycia jej "Wierszy prawie wszystkich", które również znajdziecie w ofercie Wydawnictwa Prószyński i S-ka. Ja wolę jej wiersze - ale musicie spróbować i tego i tego, bo to studnia tajemnic, a i złota rybka może gdzieś tam pływa.

i proza bywa poezją
7/10
Wydawnictwo Prószyński i S-ka

Nie wiem jak, ale jest tak, że u Osieckiej nawet proza jest poezją. Te zdania, jakieś takie okrągłe, figlarne, toczą się po języku i wpadają do duszy. Ona to potrafiła - tak wgryźć się w myśli, że człowiek zaczynał myśleć "Agnieszką O.". Śmieszne, ale i bardzo ładne, jak domowe zwierzątko, jak kot - delikatne. Nie jest prawdą, że wszystko jedno, co się czyta, byle się...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1043
907

Na półkach: , ,

Rozmowy w tańcu to rozmowy autobiograficzne Agnieszki Osieckiej. Poznajemy jej dzieciństwo, skomplikowane relacje z rodzicami, początki drogi zawodowej. Poznajemy Osiecką jako autorką tekstów, poetką, kobietę, matkę. Osiecka była genialna ,ale bardzo samotna wśród ludzi i z ludźmi.
Dużo zrobiła dla polskiej piosenki.
Książkę czyta się szybko. Jest bardzo interesująca.

Rozmowy w tańcu to rozmowy autobiograficzne Agnieszki Osieckiej. Poznajemy jej dzieciństwo, skomplikowane relacje z rodzicami, początki drogi zawodowej. Poznajemy Osiecką jako autorką tekstów, poetką, kobietę, matkę. Osiecka była genialna ,ale bardzo samotna wśród ludzi i z ludźmi.
Dużo zrobiła dla polskiej piosenki.
Książkę czyta się szybko. Jest bardzo interesująca.

Pokaż mimo to

avatar
1653
715

Na półkach: , ,

Agnieszka Osiecka przeprowadza wywiad z... Agnieszka Osiecka.
Szczera, blyskotliwa jak sama Osiecka i miejscami zabawna, opowiesc o wojnie, dziecinstwie pod kloszem, studiach i lodzkiej "Filmowce". O pierwszych milosciach i przyjazniach, o doroslym zyciu, w ktorym nie umiala pogodzic swojej roli zony i matki z rola poetki. To chyba jedna z najlepszych jej ksiazek wspomnieniowych (no, moze oprocz "Szpetnych czterdziestoletnich"),ktoea czyralam wieki temu i z wielka przyjemnoscia znow sie w nia zaglebilam.

Agnieszka Osiecka przeprowadza wywiad z... Agnieszka Osiecka.
Szczera, blyskotliwa jak sama Osiecka i miejscami zabawna, opowiesc o wojnie, dziecinstwie pod kloszem, studiach i lodzkiej "Filmowce". O pierwszych milosciach i przyjazniach, o doroslym zyciu, w ktorym nie umiala pogodzic swojej roli zony i matki z rola poetki. To chyba jedna z najlepszych jej ksiazek...

więcej Pokaż mimo to

avatar
480
349

Na półkach:

Wywiad autorki z samą sobą. Pełen wspomnień, obrazów z przeszłości, spotkaniań z przyjaciółmi i nie tylko. Tak wiele nazwisk, osób znanych, tych, którzy już odeszli.,, Przyjaciele moi i moje przyjaciółki! Nie odkładajcie na później ani piosenek, ani egzaminów, ani dentysty, a przede wszystkim nie odkładajcie na później miłości ".

Wywiad autorki z samą sobą. Pełen wspomnień, obrazów z przeszłości, spotkaniań z przyjaciółmi i nie tylko. Tak wiele nazwisk, osób znanych, tych, którzy już odeszli.,, Przyjaciele moi i moje przyjaciółki! Nie odkładajcie na później ani piosenek, ani egzaminów, ani dentysty, a przede wszystkim nie odkładajcie na później miłości ".

Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Przeczytane
    405
  • Chcę przeczytać
    266
  • Posiadam
    96
  • Teraz czytam
    9
  • Ulubione
    7
  • Biografie
    6
  • Domowa biblioteczka
    5
  • 2021
    4
  • Chcę w prezencie
    3
  • 2013
    3

Cytaty

Więcej
Agnieszka Osiecka Rozmowy w tańcu Zobacz więcej
Agnieszka Osiecka Rozmowy w tańcu Zobacz więcej
Agnieszka Osiecka Rozmowy w tańcu Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także