Jeśli ktoś w dzisiejszych czasach pisze po białorusku, jest albo wielkim ideowcem, propagatorem języka albo freakiem-artystą. Dlatego białoruska literatura obfituje w niezwykłe utwory, do których stosunek można mieć ambiwalentny. "Szałom" to abstrakcyjne dzieło o artyście, który postanowił zmienić swoje życie, zakładając na głowę pruski hełm i od tego czasu towarzyszą mu dziwne przygody. Powieść na pograniczu rzeczywistości i schizofrenicznych widzeń, które dodają historii poczucie żalu, niezrozumienia i lekiego cringe'u. Nie jest to nie parodia, ni powieść psychologiczna, ni książka przygodowa. Nazywana "powieścią wojenną" opowiada jednak o wojnie wewnętrznej człowieka samego ze sobą. To motyw przeorany w literaturze, ale "Szałom" swoim lekkim stylem dodaje cegiełkę. Tej "wojny" na poważnie traktować się nie da. Bardziej przyglądamy się powolnej transformacji człowieka zawiedzionego życiem w psychicznie chorego bezdomnego i nie współczujemy mu, bo jego droga gdzieś tam była świadoma i konsekwentna.

Jeśli ktoś w dzisiejszych czasach pisze po białorusku, jest albo wielkim ideowcem, propagatorem języka albo freakiem-artystą. Dlatego białoruska literatura obfituje w niezwykłe utwory, do których stosunek można mieć ambiwalentny. "Szałom" to abstrakcyjne dzieło o artyście, który postanowił zmienić swoje życie, zakładając na głowę pruski hełm i od tego czasu towarzyszą mu...