Lalka i perła

Dla osób lubiących Lalkę i znających jej treść będzie to lektura bardzo satysfakcjonująca. Pisarka w interesujący sposób patrzy na Lalkę przez pryzmat własnych przeżyć, emocji i doświadczeń życiowych. Widzi w niej nie tylko historię o miłości/czasach XIX w./starcia pozytywizmu z romantyzmem, ale również historię o człowieku przełomu, jego przemianie, próbie zrozumienia samego siebie. Postrzega też Lalkę jako powieść inicjacyjną, w której Wokulski poszukuje sensu życia. Tokarczuk patrzy na Lalkę z wielu perspektyw, o których nigdy nie pomyślałem podczas czytania dzieła Prusa. Już sam ten fakt czyni lekturę ciekawą, gdyż dającą nowe spojrzenie na coś już dobrze znanego.

Poza tym byłem bardzo ciekaw czym będzie tytułowa "Perła" według noblistki i się nie zawiodłem - i nie, nie jest to Izabela;)

Dla osób lubiących Lalkę i znających jej treść będzie to lektura bardzo satysfakcjonująca. Pisarka w interesujący sposób patrzy na Lalkę przez pryzmat własnych przeżyć, emocji i doświadczeń życiowych. Widzi w niej nie tylko historię o miłości/czasach XIX w./starcia pozytywizmu z romantyzmem, ale również historię o człowieku przełomu, jego przemianie, próbie zrozumienia...

Szukałam czegoś bardziej artystycznego jako przerwa pomiędzy rozrywkowymi książkami także udało się dobrze trafić.

Szukałam czegoś bardziej artystycznego jako przerwa pomiędzy rozrywkowymi książkami także udało się dobrze trafić.

Bardzo ciekawa, odkrywająca różne znaczenia, interpretacja" Lalki" Prusa. Ze zdziwieniem ( bo przecież Olga Tokarczuk jest świetną pisarką) odebrałam ją jednak jak napisaną przez pracownika naukowego a nie pisarza. Brakowało mi płynności, połączeń miedzy rozdziałami, emocji i jakiegoś pomysłu na formę . Jest za to za dużo akademickich definicji i dbałości o rzeczowość przekazu bez wspólnego z czytelnikiem poszukiwania nowych znaczeń. Ale dla miłośników "Lalki" na pewno cenna lektura.

Bardzo ciekawa, odkrywająca różne znaczenia, interpretacja" Lalki" Prusa. Ze zdziwieniem ( bo przecież Olga Tokarczuk jest świetną pisarką) odebrałam ją jednak jak napisaną przez pracownika naukowego a nie pisarza. Brakowało mi płynności, połączeń miedzy rozdziałami, emocji i jakiegoś pomysłu na formę . Jest za to za dużo akademickich definicji i dbałości o rzeczowość...

Głupio to zabrzmi, ale bliżej mi do Olgi Tokarczuk, niż do Bolesława Prusa, stąd moje zainteresowanie książką o książce Prusa. Autorka jak zwykle mnie nie zawiodła i z przyjemnością czytałam analizę literacką dla samego tekstu, języka.

Głupio to zabrzmi, ale bliżej mi do Olgi Tokarczuk, niż do Bolesława Prusa, stąd moje zainteresowanie książką o książce Prusa. Autorka jak zwykle mnie nie zawiodła i z przyjemnością czytałam analizę literacką dla samego tekstu, języka.

Niesamowita analiza dzieła Prusa dokonana przez Olgę Tokarczuk. Od razu podkreślę, że najlepiej "Lalkę i perłę" przeczytać tuż po zakończeniu obcowania z "Lalką" właściwą.
To, co Olga tam odkrywa jest mistrzostwem. Wątek buddyjski (scena na Powiślu), kiedy Wokulski jest wszystkim, współodczuwa każde istnienie, reinkarnacja (kamień - człowiek), Izabela jako naczynie do ulokowania własnych wyobrażeń o miłości idealnej (masz być taka, jak chcę, a nie akceptuję cię taką, jaka jesteś!), Paryż jak żywy twór (czy nie jesteśmy ludźmi - marionetkami w rękach bytów większych? czy nie robimy ślepo tego, co nam COŚ każe?)

Dwie sprawy w analizie Tokarczuk mi się nie podobają. Uważa, że to nie Prus napisał "Lalkę", ale... dostał się we władanie pewnej nad - siły, która kierując ręką pisarza - przemyca na papier treści wyższe. Autor był tylko medium... To ręka prowadzi pisarza, a nie odwrotnie... Uważam, że taka opinia nieco deprecjonuje osobę Prusa.
I kolejna sprawa. Tokarczuk stwierdza (słusznie), że Prus reprezentował w życiu postawę pozytywistyczną (świadczą o tym inne jego pisma). W "Lalce" zaś zapętlił się, pogubił i nieświadomie wyrzucił z siebie romantyczny obraz świata. Halo! Czy autor nie ma prawa budować swoich bohaterów wedle własnego uznania? Czy skoro Prus jest pozytywistą, to jego bohaterowie nie mają prawa być romantykami? Pani Olga zrobiła kardynalny błąd utożsamiając dzieło literackie w sposób totalny z realnymi poglądami autora. Przecież literatura piękna jest także po to, aby puścić wodze fantazji, kreować, zaprzeczać (nawet sobie), badać, próbować zrozumieć.

Na koniec dostajemy wspaniałą, średniowieczną przypowieść o perle (w tłumaczeniu Miłosza). Cudowna, głęboka "baśń" pobudzająca do długich refleksji, uświadamiająca, jak pouczająca i wiele dająca jest bytność człowiekiem, doświadczenie ludzkiego wcielenia. To dar, misja, która ma nas czegoś nauczyć. Nie zmarnujmy tego! Znajdźmy cel, aby później - gdzieś w odmętach kosmicznego absolutu pójść dalej, nie stać się na powrót chłodnym kamieniem. Kto chce być piękny - musi cierpieć. Ludzki żywot to skomplikowany, brutalny, zgubny, ale w wielu aspektach piękny i fascynujący labirynt.

Niesamowita analiza dzieła Prusa dokonana przez Olgę Tokarczuk. Od razu podkreślę, że najlepiej "Lalkę i perłę" przeczytać tuż po zakończeniu obcowania z "Lalką" właściwą.
To, co Olga tam odkrywa jest mistrzostwem. Wątek buddyjski (scena na Powiślu), kiedy Wokulski jest wszystkim, współodczuwa każde istnienie, reinkarnacja (kamień - człowiek), Izabela jako naczynie do...

W tytule znajduje się "lalka" i "perła" - oczywiście, jak to u Tokarczuk, nieprzypadkowo. Dwa przedmioty, ale nie zabawki. To symbole, czego? Trzeba przeczytać :)
Moim zdaniem Olga Tokarczuk przekonująco wyjaśniła to, co zawsze mnie niepokoiło w powieści Bolesława Prusa: kim/czym naprawdę jest Izabela?; prawdziwe znaczenie rozdziału o Powiślu; kim jest Geist?; co symbolizuje Paryż?; dlaczego bohaterowie nie mają matek?
Bardzo interesujące eseje.

W tytule znajduje się "lalka" i "perła" - oczywiście, jak to u Tokarczuk, nieprzypadkowo. Dwa przedmioty, ale nie zabawki. To symbole, czego? Trzeba przeczytać :)
Moim zdaniem Olga Tokarczuk przekonująco wyjaśniła to, co zawsze mnie niepokoiło w powieści Bolesława Prusa: kim/czym naprawdę jest Izabela?; prawdziwe znaczenie rozdziału o Powiślu; kim jest Geist?; co...

Rozbiór "Lalki" który przydałby się przy czytaniu lektury. Piękna analiza, rzucająca nowe światło i zachęcająca do wrócenia i pogłębionego czytania książki B. Prusa.

Rozbiór "Lalki" który przydałby się przy czytaniu lektury. Piękna analiza, rzucająca nowe światło i zachęcająca do wrócenia i pogłębionego czytania książki B. Prusa.

Czy to grzech czytać Tokarczuk dla samej Tokarczuk? Kurcze, dla mnie może nawet interpretować skład maślanki według swojego spojrzenia - i tak będę to czytał :D Uwielbiam jej spostrzeżenia, rozkminki i to w jak szczegółowy sposób widzi wszystko.
Gdybym miał dziecko, które właśnie miałoby czytać Lalkę to chętnie podzieliłbym się z nim spostrzeżeniami Pani Olgi, być może nie trafiałoby później na lekcji w "klucz odpowiedzi" ale sądzę, że lepiej rozumiałoby te postacie, tą historię, być może dzięki temu miałoby własne spostrzeżenia a nie nadane właśnie przez oświatę edukacyjną.
Ja sięgnąłem, trzeba się skupić (a przy której książce Olgi nie trzeba skupienia, he? :D), bardzo lubię mieć to uczucie, gdy skończę czytać coś spod jej pióra i zostaję z refleksjami, układam sobie wiele spraw w głowie, w ogóle je dostrzegam, o! :D

Czy to grzech czytać Tokarczuk dla samej Tokarczuk? Kurcze, dla mnie może nawet interpretować skład maślanki według swojego spojrzenia - i tak będę to czytał :D Uwielbiam jej spostrzeżenia, rozkminki i to w jak szczegółowy sposób widzi wszystko.
Gdybym miał dziecko, które właśnie miałoby czytać Lalkę to chętnie podzieliłbym się z nim spostrzeżeniami Pani Olgi, być może nie...

Noblistka pisze o 'Lalce' mało interesująco: dostajemy mieszaninę banałów i mętnych, bełkotliwych wypowiedzi na temat bohaterów książki, rozczarowanie.

Noblistka pisze o 'Lalce' mało interesująco: dostajemy mieszaninę banałów i mętnych, bełkotliwych wypowiedzi na temat bohaterów książki, rozczarowanie.

"Lalka o perła" to wyjątkowy i mocno odbiegający utwór w porównaniu do dzieł autorki, które już znam. jest to swoisty wykład, felieton, esej omawiający bardzo szczegółowo konkretne elementy znanej lektury szkolnej. Lekcja pani Tokarczuk stanowi bardzo dobre, ponadprogramowe uzupełnienie "Lalki" Bolesława Prusa. Idealny tekst dla każdego maturzysty, który nie chce tylko "odbębnić" egzaminu dojrzałości z języka polskiego ale też dla osób zainteresowanych polską literaturą. Sam żałuję, że nie trafiłem na tekst pani Olgi zanim podszedłem do swojej matury. Dziś pozwala mi przypomnieć sobie lekturę i zmodyfikować dotychczasowy pogląd na tekst.

"Lalka o perła" to wyjątkowy i mocno odbiegający utwór w porównaniu do dzieł autorki, które już znam. jest to swoisty wykład, felieton, esej omawiający bardzo szczegółowo konkretne elementy znanej lektury szkolnej. Lekcja pani Tokarczuk stanowi bardzo dobre, ponadprogramowe uzupełnienie "Lalki" Bolesława Prusa. Idealny tekst dla każdego maturzysty, który nie chce tylko...