Nic szczególnego, na pewno nie jest to pozycja godna polecenia. Nie przekonał mnie specyficzny, patetyczny styl autora. Na dłuższą metę był męczący. Niektóre z rozdziałów uznaję za całkowicie zbędne, nużące (głównie te dotyczące życia osobistego pana Huylera np. rozdział pod tytułem Rower). Książka miała potencjał, ale nie został on należycie wykorzystany. Interesujące historie medyczne mocno okrojono, przez co czuję niedosyt. Nie podobał mi się też stosunek autora do niektórych pacjentów np. w rozdziale karlica albo nazywanie ich grubymi czy starymi, można było inaczej ubrać te kwestie w słowa. Ode mnie naciągane 5,5/10.

Nic szczególnego, na pewno nie jest to pozycja godna polecenia. Nie przekonał mnie specyficzny, patetyczny styl autora. Na dłuższą metę był męczący. Niektóre z rozdziałów uznaję za całkowicie zbędne, nużące (głównie te dotyczące życia osobistego pana Huylera np. rozdział pod tytułem Rower). Książka miała potencjał, ale nie został on należycie wykorzystany. Interesujące...

📖
"Igła w sercu" to zbiór przejmujących migawek z miejsca,w którym codziennie ważą się losy setek pacjentów ,gdzie jedni znajdują wyzdrowienie ,a innych czeka śmierć"

Przyznam się że początkowa treść książki była dla mnie nijaka,zastanawiałam się w jakim celu autor podaje takie przypadki i jak ja jako czytelnik mam je odebrać . Postanowiłam zmienić podejście i to była dobra decyzja! Nie powinno się siadać do tej książki z oczekiwaniem na mrożące krew w żyłach opisy chorób ,zabiegów... aby się nie zrazić(tak jak ja początkowo). Książka jest historia lekarza ,w tym przypadku autora,to swoisty manifest ukazujący tę pracę z innej strony ,od wewnątrz. Autor ukazuje czytelnikowi swój świat(wstawki z życia prywatnego wspomnienia),chce nam na podstawie "przypadków" szpitalnych ukazać istotę życia i śmierci ,podkreśla również fakt że jest człowiekiem posiadającym uczucia jak każdy inny człowiek ,a to czego się od niego wymaga nie jest takie jak nam się wydaje.

📖
"Igła w sercu" to zbiór przejmujących migawek z miejsca,w którym codziennie ważą się losy setek pacjentów ,gdzie jedni znajdują wyzdrowienie ,a innych czeka śmierć"

Przyznam się że początkowa treść książki była dla mnie nijaka,zastanawiałam się w jakim celu autor podaje takie przypadki i jak ja jako czytelnik mam je odebrać . Postanowiłam zmienić podejście i to była...

Cześć kochani 🥰🍀

Nie od dziś wiadomo, że mnie na książki o tematyce medycznej długo namawiać nie trzeba.
Na "Igłę w sercu" czekałam odkąd tylko zobaczyłam ją w zapowiedziach. Miałam bardzo duże oczekiwania wobec niej. Zachęcił mnie sam tytuł, bo wiadomo, że na oddziale ratunkowym dzieje się dużo. Można zobaczyć tam wiele ciekawych rzeczy, zresztą igła w sercu też nie jest czymś zwyczajnym co widuje się na co dzień. Liczyłam, że spędzę czas z ciekawymi, momentami mrożącymi krew w żyłach i dziwnymi przypadkami.
Ze smutkiem muszę przyznać, że trochę się rozczarowałam 🥺 to chyba pierwsza książka, która sprawiła, że czasami byłam nawet zła i czułam jakbym traciła czas zamiast dobrze się bawić. Niektóre historie były wręcz nijakie, flegmatyczne i kompletnie nie wnoszące nic do książki. Były też i takie które najnormalniej w świecie mnie wkurzyły, ale napiszę Wam innym razem które to były rozdziały i dlaczego tak bardzo mnie zdenerwowały. Nie lubię pisać negatywnych opinii, zawsze staram się znaleźć jakieś plusy. Tu plusem było to że czytało się ją ekspresowo... i na tym koniec.

Czytaliście? Ciekawa jestem waszych wrażeń 🙂
Aschlee30

Cześć kochani 🥰🍀

Nie od dziś wiadomo, że mnie na książki o tematyce medycznej długo namawiać nie trzeba.
Na "Igłę w sercu" czekałam odkąd tylko zobaczyłam ją w zapowiedziach. Miałam bardzo duże oczekiwania wobec niej. Zachęcił mnie sam tytuł, bo wiadomo, że na oddziale ratunkowym dzieje się dużo. Można zobaczyć tam wiele ciekawych rzeczy, zresztą igła w sercu też nie jest...

Język którym posługuje się autor, moim zdaniem nie pasuje do tematyki tej książki. Takie poematyzowanie na siłę. Czasem, zdania były tak długie że nie wiadomo było o co chodzi. Zresztą bardzo często miałam takie poczucie w trakcie czytania, że nie wiem co autor miał na myśli. Szkoda bo książka z potencjałem.

Język którym posługuje się autor, moim zdaniem nie pasuje do tematyki tej książki. Takie poematyzowanie na siłę. Czasem, zdania były tak długie że nie wiadomo było o co chodzi. Zresztą bardzo często miałam takie poczucie w trakcie czytania, że nie wiem co autor miał na myśli. Szkoda bo książka z potencjałem.

Książka dość męcząca, a najbardziej irytujące jest słowo "plastykowe" które często się pojawia.

Książka dość męcząca, a najbardziej irytujące jest słowo "plastykowe" które często się pojawia.

Książka po której spodziewałam się większej ilości "medycznego mięska", tymczasem historie są bardzo nierówne- momentami mało interesujące, ckliwe. Jakoś nie trafiła w moje gusta

Książka po której spodziewałam się większej ilości "medycznego mięska", tymczasem historie są bardzo nierówne- momentami mało interesujące, ckliwe. Jakoś nie trafiła w moje gusta

Ocena: Dwója.
Wrażenia: Takie sobie na tle innych książek okołomedycznych, zbiór krótkich opowieści o pracy w SORze i o życiu prywatnym autora (meh, nie jestem fanką takich wtrąceń). Duży minus za rozdział "karlica" - dla osób niskorosłych jest to określenie obraźliwe, jak "p*dał" czy "m*rzyn", to raz. Dwa - "nigdy wcześniej nie widziałem nikogo podobnego do tej kobiety na noszach" - serio, lekarz? "Musieliśmy ją zaintubować, jej szyja była gruba i krótka, a twarz zniekształcona; nie miała założonego wenflonu, a śmieszne nie było śmieszne, lecz przerażające" - wow, takie śmieszne, niskorosła osoba, niech ktoś zatrzyma tę karuzelę śmiechu. "(...) ranna w głowę i pijana, dziwne, szalone stworzenie, któremu udało się w jakiś sposób złożyć swoje życie w nasze ręce" - dobrze, że nie "zwierzątko". "Karlice, bary, tańce i cała reszta - to było zabawne w tej chwili naszej żywiołowej ulgi i nagle wszyscy zaczęliśmy się śmiać, tam za szybą, patrząc na nią na stole" - czujecie ten komizm, nie? "Wyobrażam ją sobie tańczącą w barze albo podczas przyjęcia, wyobrażam sobie jej mizerny los i to, jak trudne musi to być dla każdego - mieć taką przypadłość. Ale wyobrażam też sobie jej radość, gdy tłum śmieje się z nią, a nie przeciw niej, wiwatuje i bije brawo, co z pewnością niekiedy też robi".
Dla kogo: Serio są lepsze książki - takie, w których nie szydzi się z pacjentów.

Ocena: Dwója.
Wrażenia: Takie sobie na tle innych książek okołomedycznych, zbiór krótkich opowieści o pracy w SORze i o życiu prywatnym autora (meh, nie jestem fanką takich wtrąceń). Duży minus za rozdział "karlica" - dla osób niskorosłych jest to określenie obraźliwe, jak "p*dał" czy "m*rzyn", to raz. Dwa - "nigdy wcześniej nie widziałem nikogo podobnego do tej kobiety na...

Frank Huyler jest lekarzem ratunkowym i pisarzem w Albuquerque w Nowym Meksyku. Jego książka to krótkie rozdziały o różnych lekarskich przypadkach. W zasadzie są to "migawki" poza jednym rozdziałem, w którym autor opisał historię swojej przyjaciółki, która zmarła na raka. Postrzały i strzelaniny, ataki serca, złamania, nowotwory, trudne, przedawkowania, trudne przypadki medyczne to główne tematy przewodnie tej książki. Wszystko to okraszone ciekawym pisarskim językiem i lekarską terminologią. Ciekawe uzupełnienie medycznej literatury.

Frank Huyler jest lekarzem ratunkowym i pisarzem w Albuquerque w Nowym Meksyku. Jego książka to krótkie rozdziały o różnych lekarskich przypadkach. W zasadzie są to "migawki" poza jednym rozdziałem, w którym autor opisał historię swojej przyjaciółki, która zmarła na raka. Postrzały i strzelaniny, ataki serca, złamania, nowotwory, trudne, przedawkowania, trudne przypadki...

Igła w sercu jest inna. Poetycka podróż przez trudy ostrego dyżuru.

Opisy autora sprawiają, że można poczuć klimat nocnej zmiany. Rytualu powrotu do domu z dyżuru oraz trudy starzejącego się organizmu lekarza, który z dnia na dzień zmusza do refleksji.
Książka przeplata trochę przeszłości i teraźniejszości autora. Tworzy z niego może nie powieść a bardziej dziennik. Własne przemyślenia. Na tematy życia, śmierci, każdego pacjenta który zapadł w pamięć.

Jest zdecydowanie inna od większości książek poświęconych temu tematowi. Czy warta uwagi?
Sprawdźcie sami!

Igła w sercu jest inna. Poetycka podróż przez trudy ostrego dyżuru.

Opisy autora sprawiają, że można poczuć klimat nocnej zmiany. Rytualu powrotu do domu z dyżuru oraz trudy starzejącego się organizmu lekarza, który z dnia na dzień zmusza do refleksji.
Książka przeplata trochę przeszłości i teraźniejszości autora. Tworzy z niego może nie powieść a bardziej dziennik....