Opowieści o nadziei

Znam pióro autorki i jej powieści o Lalem, Gicie i Cilce. Nie zrobiły one na mnie specjalnego wrażenia. Dlatego też bałam się, że z tą książką będzie tak samo albo i gorzej. Jednak się myliłam, autorka zdecydowanie mnie zaskoczyła.

W opowieściach o nadziei autorka porusza temat "dobrego słuchania". Dzieli się swoimi spostrzeżeniami i radami ale również opowiada o swoich doświadczeniach w tym temacie. Wraca do czasów dzieciństwa, które dla kobiet były wtedy dość trudne. Wspomina również czas pisania powieści tych już wydanych jak i tych które wciąż powstają. Co rusz napotykamy wzmianki o traumatycznych przeżyciach Ocalałych z Zagłady. Nie raz zakręciła mi się w oku łezka. Mimo iż tematyka nie jest łatwa to książkę czyta się szybko i lekko. Wspomnienia są interesujące a rady autorki są pomocne. Zdecydowanie lepiej wychodzi jej pisanie książek spoza gatunków fikcji czy literatury pięknej.

Z lektury czytelnik jest w stanie wyciągnąć wiele morałów. Czytając sama zaczęłam się zastanawiać nad tym czy ja jestem dobrym słuchaczem. Czy popełniam jakieś błędy? Czy osoba, która chce mi się wygadać mi ufa? Czy pokazuje swoją postawą otwarcie na drugą osobę? Ludzie często nie analizują czyjeś postawy ani nie zwracają uwagi na ton głosu czy emocje rozmówcy. Często słuchamy bo tak wypada. Ale co gdy druga osoba nie chce mówić? Czy da się ją do tego zachęcić? Jak to zrobić? W książce Heather Morris znajdziemy odpowiedzi na te pytania. Nie są to suche rady ale sugestie poparte przykładami z życia, które się jej sprawdziły.

Czy jest to lektura dla wszystkich? Nie sądzę ale jeśli byłaby okazja warto ją przeczytać. Myślę, że to dobra lektura dla rodziców, którzy mają problemy z komunikacją że swoimi pociechami jak i dla dorosłych, którzy nie mogą nawiązać dobrego kontaktu z ludźmi w podeszłym wieku. Książka pokazuje jak otworzyć się na zwierzenia i jak pokazać drugiej stronie, że może nam zaufać.

Znam pióro autorki i jej powieści o Lalem, Gicie i Cilce. Nie zrobiły one na mnie specjalnego wrażenia. Dlatego też bałam się, że z tą książką będzie tak samo albo i gorzej. Jednak się myliłam, autorka zdecydowanie mnie zaskoczyła.

W opowieściach o nadziei autorka porusza temat "dobrego słuchania". Dzieli się swoimi spostrzeżeniami i radami ale również opowiada o swoich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lale i Cilka zdecydowanie skradli moje serce i pamięć o nich pozostała, dlatego bez zastanowienia sięgnęłam po ten tytuł. Po raz kolejny się nie zawiodłam.
Ten tytuł również zostanie w mojej pamięci, a podczas czytania niejednokrotnie łza zakręciła się w oku.
Polecam wszystkim, którzy podobnie jak ja chętnie sięgali po poprzednie części.
Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Lale i Cilka zdecydowanie skradli moje serce i pamięć o nich pozostała, dlatego bez zastanowienia sięgnęłam po ten tytuł. Po raz kolejny się nie zawiodłam.
Ten tytuł również zostanie w mojej pamięci, a podczas czytania niejednokrotnie łza zakręciła się w oku.
Polecam wszystkim, którzy podobnie jak ja chętnie sięgali po poprzednie części.
Książkę odebrałam za punkty w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Znacie książki Heather Morris? Ja niestety nie. „Opowieści o nadziei” to moja pierwsza przygoda z autorką.
Jest to książka pełna wiary. Porusza temat, który dotyczy nas aktualnie, mianowicie jak sobie poradzić w czasie pandemii. Autorka daje nam wiele wartościowych wskazówek, chociażby jak słuchać osób starszych, którzy mają wiele mądrego do powiedzenia, ale również jak słuchać samego siebie, jak dogadać się z dziećmi. Umiejętne słuchanie jest bardzo ważne.
Autorka przytacza historię Lalego, swojego przyjaciela jak również Cilki, których historie są opisane w książce „Tatuażysta z Auschwitz” i „Podróż Cilki”.

Znacie książki Heather Morris? Ja niestety nie. „Opowieści o nadziei” to moja pierwsza przygoda z autorką.
Jest to książka pełna wiary. Porusza temat, który dotyczy nas aktualnie, mianowicie jak sobie poradzić w czasie pandemii. Autorka daje nam wiele wartościowych wskazówek, chociażby jak słuchać osób starszych, którzy mają wiele mądrego do powiedzenia, ale również jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W najnowszej książce autorki znalazłam mnóstwo odpowiedzi, które pojawiły się we mnie po lekturach jej powieści – „Tatuażysta z Auschwitz” i „Podróż Cilki”. Przede wszystkim dowiedziałam się, jaki był Lale, główny bohater pierwszej powieści, w rzeczywistości. Moje wrażenia z niej wyniesione potwierdziły się – Lale to urodzony playboy. Uwielbiany przez otaczających go ludzi i pomimo słusznych już lat, jak zauważyła autorka – „pamięć miał ostrą jak brzytwa i niezmiennie precyzyjną”. Nie był jednak urodzonym gawędziarzem. Jego historię autorka musiała wydobywać z niego powoli, kawałek po kawałku, a i tak opowiadał to, co chciał, ile chciał i kiedy miał na to ochotę. W ten sposób, opowiadając o Lalem, pośrednio ukazywała swój warsztat pisarski, którego fundamentem było słuchanie.
Bo tam, gdzie pojawia się opowieść, tam są słuchacze i słuchanie.
To główny temat tej publikacji, która wprawdzie jest literaturą faktu, ale jak podkreśliła autorka w filmie ją rekomendującym, nie w formie pamiętnika.
Jest przede wszystkim opowieścią o sztuce słuchania.
O podstawowym narzędziu jej pracy jako pisarki i sposobie na dobry kontakt z drugim człowiekiem również w życiu prywatnym. Dlatego, aby zrozumieć, jak opanowała tę umiejętność, podzieliła się swoją przeszłością, w której największą rolę odegrał Dziadzio. Ukochany pradziadek, który nauczył ją słuchać nie tylko słów, ale również dźwięków płynących z otoczenia i ciszy prowadzącej do uważności, a w rezultacie do wewnętrznej harmonii. Otrzymała od niego bardzo rzadki dar – sztukę słuchania. Umiejętność, która według autorki „zanika w świecie zapracowanych, społecznie odizolowanych ludzi, w jakim obecnie żyjemy”. Dlatego postanowiła podzielić się własnymi refleksjami i doświadczeniami na ten temat oraz radami, jak aktywnie słuchać, by dawać nadzieję. Pogrupowała treść na rozdziały, w których omówiła niezbędne komponenty słuchania, opowiadając, jak słuchała Lalego i innych Ocalałych, jak słuchać seniorów oraz dzieci z piękną myślą wprowadzającą – „Słuchaj tego, co wasze dzieci chcą wam powiedzieć, bez względu na wszystko. Jeśli nie będziesz słuchać o drobnych sprawach, kiedy są małe, nie powiedzą ci o tych wielkich, kiedy będą duże, ponieważ dla nich wszystkie sprawy zawsze były wielkie”. Jednak przede wszystkim opowiedziała, jak słuchać siebie, bo „do tego, by słuchać i wspierać innych, trzeba żyć w zgodzie ze sobą” i jak radzić sobie z kosztami tego słuchania. Każdy temat kończyła kilkoma praktycznym wskazówkami, które nadawały publikacji charakter trochę przewodnika, a trochę poradnika. Podkreślała przy tym, że nie czuje się ekspertką w tej dziedzinie. Raczej dzieli się własnymi doświadczeniami „matki, partnerki, siostry, pracownicy socjalnej, a ostatnio także pisarki”.
W sposób empatyczny, szczery, momentami bardzo wzruszający i niezwykle ciepły.
Jej osobista opowieść również niosła nadzieję. Wsłuchiwałam się w nią uważnie, odnajdując odpowiedź na słowa krytyki, jakie zebrały jej dwie pierwsze książki, mimo że nie wspominała o nich bezpośrednio ani razu. Przeciwstawiła im jedną wypowiedź byłej więźniarki obozu koncentracyjnego, emocje związane z przebywaniem z Lalem i innymi Ocalałymi oraz własne doświadczenia z czytelnikami czerpiącymi nadzieję z jej powieści, za którą jej dziękowali. I nie zamierza przestać nadal nieść tej nadziei, zapowiadając kolejną książkę opartą na wspomnieniach trzech kobiet ocalałych z Zagłady - „Trzy siostry”.
Kolejną opowieść o nadziei.
naostrzuksiazki.pl

W najnowszej książce autorki znalazłam mnóstwo odpowiedzi, które pojawiły się we mnie po lekturach jej powieści – „Tatuażysta z Auschwitz” i „Podróż Cilki”. Przede wszystkim dowiedziałam się, jaki był Lale, główny bohater pierwszej powieści, w rzeczywistości. Moje wrażenia z niej wyniesione potwierdziły się – Lale to urodzony playboy. Uwielbiany przez otaczających go ludzi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W swojej najnowszej książce Heather Morris dzieli się z czytelnikami swoimi doświadczeniami, przeżyciami i wspomnieniami z dzieciństwa oraz opowiada o przyjaźni z niezwykłym człowiekiem - tatuażystą z Auschwitz, jednym z ocalałych z Zagłady - od której zaczęła się jej przygoda z pisarstwem. Znajomość ta umożliwiła jej poznanie wielu osób i wysłuchanie ich historii. A każde takie spotkanie było inspiracją do napisania kolejnej książki.
.
Pisarka zdradza również, w jaki sposób udało jej nakłonić do zwierzeń osoby z traumatycznymi przeżyciami związanymi z pobytem w obozie i co zrobiła, żeby ją samą nie przygniótł ciężar emocjonalny tych wspomnień.
.
"Opowieści o nadziei" należy potraktować jako uzupełnienie historii Lalego i Cilki, znanych z wcześniejszych książek tej autorki. Jest to również swoisty poradnik o tym, jak nauczyć się słuchać i faktycznie usłyszeć to, co się do nas mówi. Przekonuje, że czasem to wystarczy, nie trzeba robić nic więcej, tylko otworzyć się i skupić na swoim rozmówcy. Niesie to obopólne korzyści - możemy w ten sposób podarować komuś pocieszenie i wewnętrzny spokój, a tym samym wzbogacić nasze życie.

W swojej najnowszej książce Heather Morris dzieli się z czytelnikami swoimi doświadczeniami, przeżyciami i wspomnieniami z dzieciństwa oraz opowiada o przyjaźni z niezwykłym człowiekiem - tatuażystą z Auschwitz, jednym z ocalałych z Zagłady - od której zaczęła się jej przygoda z pisarstwem. Znajomość ta umożliwiła jej poznanie wielu osób i wysłuchanie ich historii. A każde...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

rewelacja

rewelacja

Pokaż mimo to

Bardzo poruszyły mnie wcześniejsze książki Autorki "Tatuażysta z Auschwitz" i "Podróż Cilki", więc i po Opowieści sięgnęłam z zachwytem i nie zawiodłam się. Książka napisana w czasie ubiegłorocznej wiosennej kwarantanny, czuć w niej spokój, czas, który Autorka miała i włożyła w jej napisanie. Pełna refleksji o życiu, drugim człowieku, potrzebie bliskości, którą tak zatraciliśmy obecnie, o potrzebie mówienia, bycia wysłuchanym i słuchania, które jest prawdziwym darem. Za jego sprawą spotkanie dwojga ludzi. Heather Morris i Lalego Sokołowa, tytułowego obozowego tatuażysty zaowocowało tak wspaniałą książką. Autorka opisuje w Opowieściach jak doszło do jej spotkania z Lalem, jakie wrażenie na niej zrobił, jak spotykali się, poznawali, jak on opowiadał o swoim życiu, o wstrząsających chwilach, o ukochanej żonie, do której tak pragnął odejść. Poruszająca i piękna.

Bardzo poruszyły mnie wcześniejsze książki Autorki "Tatuażysta z Auschwitz" i "Podróż Cilki", więc i po Opowieści sięgnęłam z zachwytem i nie zawiodłam się. Książka napisana w czasie ubiegłorocznej wiosennej kwarantanny, czuć w niej spokój, czas, który Autorka miała i włożyła w jej napisanie. Pełna refleksji o życiu, drugim człowieku, potrzebie bliskości, którą tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniałą opowieść o tym, jak powstał "Tatuażysta z Auschwitz", o tym jak wyglądała znajomość autorki z tytułowym tatuażystą, jak rozmawiali, jak się poznawali i jak zbliżali do siebie, aby Lale Sokołow tak otworzył się przez Heather Morris a ona ujęła to w słowa i przelała na papier. Książka bardzo ważna w dzisiejszych czasach, pokazuje jak słuchać, jak być blisko drugiego człowieka, jak nie dać się zatracić w czasach pandemii i nie zatracić człowieczeństwa. Książka napisana w czasie epidemii, na czas epidemii. Wspaniała.

Wspaniałą opowieść o tym, jak powstał "Tatuażysta z Auschwitz", o tym jak wyglądała znajomość autorki z tytułowym tatuażystą, jak rozmawiali, jak się poznawali i jak zbliżali do siebie, aby Lale Sokołow tak otworzył się przez Heather Morris a ona ujęła to w słowa i przelała na papier. Książka bardzo ważna w dzisiejszych czasach, pokazuje jak słuchać, jak być blisko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeżeli kogokolwiek z was poruszyły losy Lalego Sokołowa i Cilki Klein, bohaterów powieści "Tatuażysta z Auschwitz" i "Podróż Cilki" to nie pozostaje Wam nic innego jak sięgnięcie po kolejną wspaniałą książkę - "Opowieści o nadziei". :))
Autorka opowiada jak pracowała nad tekstem, jak ważne okazało się spotkanie z bohaterami i jak każda rozmowa może zmienić życie.
POLECAM! :)

Jeżeli kogokolwiek z was poruszyły losy Lalego Sokołowa i Cilki Klein, bohaterów powieści "Tatuażysta z Auschwitz" i "Podróż Cilki" to nie pozostaje Wam nic innego jak sięgnięcie po kolejną wspaniałą książkę - "Opowieści o nadziei". :))
Autorka opowiada jak pracowała nad tekstem, jak ważne okazało się spotkanie z bohaterami i jak każda rozmowa może zmienić życie.
POLECAM! :)

Pokaż mimo to