Świetnie się to czyta. Lewis z humorem i prostotą pisze o rzeczach trudnych i ważnych, nie ujmując im w żaden sposób powagi. Pozycja obowiązkowa nie tylko dla chrześcijan!

Świetnie się to czyta. Lewis z humorem i prostotą pisze o rzeczach trudnych i ważnych, nie ujmując im w żaden sposób powagi. Pozycja obowiązkowa nie tylko dla chrześcijan!

Dawka przemyśleń na temat dobra i zła, a także człowieczeństwa. Z pewnością lektura godna polecenia!

Dawka przemyśleń na temat dobra i zła, a także człowieczeństwa. Z pewnością lektura godna polecenia!

Książka ciekawa, bogata w celne i nadal aktualne spostrzeżenia, wartościowa, a jednocześnie napisana z humorem. Polecam.

Książka ciekawa, bogata w celne i nadal aktualne spostrzeżenia, wartościowa, a jednocześnie napisana z humorem. Polecam.

Uwagę zwraca erudycja autora. Spodoba się każdemu katolikowi, zarówno wielbicielowi mszy trydenckiej, jak i posoborowemu.

Uwagę zwraca erudycja autora. Spodoba się każdemu katolikowi, zarówno wielbicielowi mszy trydenckiej, jak i posoborowemu.

Momentami przeszkadzała mi niedoskonałość formy, nieco infantylny szablon jak na tak poważną tematykę, ale autor trochę się z tego tłumaczy w posłowiu.
Wiele ciekawych i trafnych przemyśleń, które nie tracą na aktualności.

"(...) Żaden człowiek, który mówi: "jestem równie dobry jak ty", nie wierzy w to. Gdyby w to wierzył, nie powiedziałby tego. Pies z Przełęczy św. Bernarda nie powie tego nigdy do pieska pokojowego ani uczony do nieuka, ani człowiek pracy do próżniaka czy ładna kobieta do kobiety pozbawionej urody. Pretensje do równości, poza sferą ściśle polityczną, wysuwane są tylko przez tych, którzy czują, że pod jakimś względem nie dorównują innym. Wyrażają one dokładnie to ujmujące, bolesne i męczące poczucie niższości, której pacjent nie chce uznać. I dlatego się oburza. Tak, i dlatego oburza się na każdy przejaw wyższości u innych, poniża ją; pragnie jej unicestwienia. Wkrótce zaczyna podejrzewać każdą zwyczajną różnicę o chęć okazania wyższości. (...) Otóż to korzystne zjawisko nie jest samo w sobie żadną miarą nowe. Pod nazwą "zazdrość" znane ono było ludziom od tysięcy lat. Lecz do tej pory zazdrość uważano zawsze za najbrzydszą i również za najnikczemniejszą wadę człowieka. (...) Rozkoszna oryginalność obecnej sytuacji polega na tym, że można ją usankcjonować- uczynić ją godną szacunku, a nawet chwalebną- za pomocą magicznego posługiwania się słowem "demokratyczny". (...)
Założeniem podstawowym nowego systemu edukacji ma być niedopuszczenie do tego, by nieuki i wałkonie czuły się kimś pośledniejszym niż uczniowie inteligentni i pracowici. To byłoby "niedemokratyczne". (...) Na studiach uniwersyteckich egzaminy mają być tak prowadzone, by prawie każdy student mógł uzyskać dobre stopnie. Egzaminy wstępne winny być przeprowadzane w ten sposób, by każdy lub prawie każdy obywatel mógł dostać się na uniwersytet, niezależnie od tego, czy może (lub chce) wynieść z wyższych studiów jakieś korzyści, czy nie. W szkołach dzieci, które są mało inteligentne lub zbyt leniwe, by uczyć się języków, matematyki i podstaw wiedzy o świecie, mogą być zatrudniane do wykonywania rzeczy, które dzieci zazwyczaj lubiły w wolnych chwilach robić. Niech na przykład zajmują się lepieniem babek z piasku i niech nazywają to modelowaniem. Cały czas nie powinno się jednak czynić najlżejszej aluzji, że ustępują one dzieciom, które w tym czasie się uczą. Jakkolwiek nonsensowne byłoby to, czym się zajmują, musi to mieć- wydaje mi się, że Anglicy używają już tego określenia- "parytet ważności".

(...) Dzieci, zdolne do tego, by przejść do wyższej klasy, mogą być sztucznie przetrzymywane, ponieważ pozostałe dzieci mogłyby doznać PRZEŻYCIA TRAUMATYCZNEGO- o Belzebubie, co za pożyteczne słowo!- przez to, że zostały w tyle. (...)Wszelkie bodźce skłaniające do uczenia się i wszelkie sankcje stosowane za nieuczenie się znikną. Nieliczni, którzy chcieliby się uczyć, będą pozbawieni takich możliwości; kimże oni są, by wyrastać ponad swoich kolegów? (...)

"Demokracja" lub "postawa demokratyczna" (w znaczeniu diabolicznym) prowadzi bowiem w kierunku pojawienia się narodu bez ludzi wybitnych, narodu składającego się w swej przeważającej części z półanalfabetów, moralnie słabego z braku dyscypliny w młodym wieku , pełnego zadufania, wynikającego z pochlebstwa i ignorancji, zniewieściałego dzięki rozpieszczaniu go przez całe życie "

Tak aktualne, zwłaszcza w kontekście tego, co dzieje się obecnie w polskim szkolnictwie, że aż trudno uwierzyć, że książka została napisana już 80 lat temu.
To jedno z tych dzieł, do których należy wracać wielokrotnie a nie tylko przeczytać pospiesznie jeden raz.

Momentami przeszkadzała mi niedoskonałość formy, nieco infantylny szablon jak na tak poważną tematykę, ale autor trochę się z tego tłumaczy w posłowiu.
Wiele ciekawych i trafnych przemyśleń, które nie tracą na aktualności.

"(...) Żaden człowiek, który mówi: "jestem równie dobry jak ty", nie wierzy w to. Gdyby w to wierzył, nie powiedziałby tego. Pies z Przełęczy św....

Polecam, w zasadzie wszystkim, a w szczególności "prawdziwym katolikom".

Polecam, w zasadzie wszystkim, a w szczególności "prawdziwym katolikom".

Książka, którą powinien przeczytać każdy, kto chce świadomie, uważnie i roztropnie żyć.
Jak ulegamy złu? Jak się oszukujemy? W jaki sposób niewidzialne zmienia widzialne? Jakie są źródła tego, jak w danych czasach wygląda świat?
Dobrze zmienić sobie perspektywę, widzieć wojnę właśnie nie w konflikcie zbrojnym, nie w politycznym, nie w rodzinnym, a głównie w konflikcie metafizycznym, odwiecznej walce dobra ze złem, w której każdy z nas jest żołnierzem lub agentem.

Książka, którą powinien przeczytać każdy, kto chce świadomie, uważnie i roztropnie żyć.
Jak ulegamy złu? Jak się oszukujemy? W jaki sposób niewidzialne zmienia widzialne? Jakie są źródła tego, jak w danych czasach wygląda świat?
Dobrze zmienić sobie perspektywę, widzieć wojnę właśnie nie w konflikcie zbrojnym, nie w politycznym, nie w rodzinnym, a głównie w konflikcie...

Interesująca książeczka o ludzkich słabościach i jak je można wykorzystać lub jak mogą zostać wykorzystane przez demoniczne siły. Z humorem. Piekło jako ściśle określona organizacja, z zależnością między tymi, którzy są wyżej a tymi, którzy są niżej, w której lepiej wykonać swoją robotę.

Interesująca książeczka o ludzkich słabościach i jak je można wykorzystać lub jak mogą zostać wykorzystane przez demoniczne siły. Z humorem. Piekło jako ściśle określona organizacja, z zależnością między tymi, którzy są wyżej a tymi, którzy są niżej, w której lepiej wykonać swoją robotę.

Od dłuższego czasu miałam chrapkę na te listy i pewne oczekiwania wobec nich. I jak to w takich przypadkach bywa, okazało się, że ta nadzieja była bardziej emocjonująca niż książka.

Znużyła mnie przede wszystkim jednostajna forma.
Ciągle tylko odpowiedzi.
Stale napomnienia i doradzanie.
I ten odwrócony na opak świat, w którym zło to dobro, a anioł to nieprzyjaciel, co rusz zbijały mnie z tropu.

Język Lewisa też mnie pokonał. Nie potrafiłam skupić się na czytanym słowie. Wiele razy wracałam ponownie do akapitu i czytałam go jeszcze raz i nadal nie zawsze sens przekazu do mnie docierał tak jak powinien.

Może sięgnęłam po „Listy…” w złym czasie? Może przez to, że za dużo miałam na głowie, nie potrafiłam odpowiednio na nich się skoncentrować?
A może po prostu ja nie byłam ich docelowym adresatem?

Tak czy inaczej, iskra sympatii nie pojawiła się. Nie oznacza to jednak, że tekst jest kiepski lub zupełnie do niczego. Uważam, że jeżeli potencjalny czytelnik cierpliwie i uważnie pochyli się nad nim to zapewne i doceni.

WYZWANIE CZYTELNICZE VII 2023
Przeczytam książkę, której tytuł lub nazwisko autora zaczyna się na „L”

Od dłuższego czasu miałam chrapkę na te listy i pewne oczekiwania wobec nich. I jak to w takich przypadkach bywa, okazało się, że ta nadzieja była bardziej emocjonująca niż książka.

Znużyła mnie przede wszystkim jednostajna forma.
Ciągle tylko odpowiedzi.
Stale napomnienia i doradzanie.
I ten odwrócony na opak świat, w którym zło to dobro, a anioł to nieprzyjaciel, co...

Świetne przedmowy autora. W ogóle chcę w przyszłości przeczytać tę książkę, może nawet nie jeden raz, tak bardzo wzbudza moje zainteresowanie. Dla mnie jest pobudką do wielu refleksji. Chociaż w tym dziele wyczuwam trochę charakteru protestancko-anglikańskiego. Jednak podczas czytania trzeba mieć na względzie to, że piekło tak nie wygląda jak przedstawia nam Clive Staples Lewis. Celem jest pokazanie taktyki działań diabelskich i myślę, że autorowi to się udało.

Świetne przedmowy autora. W ogóle chcę w przyszłości przeczytać tę książkę, może nawet nie jeden raz, tak bardzo wzbudza moje zainteresowanie. Dla mnie jest pobudką do wielu refleksji. Chociaż w tym dziele wyczuwam trochę charakteru protestancko-anglikańskiego. Jednak podczas czytania trzeba mieć na względzie to, że piekło tak nie wygląda jak przedstawia nam Clive Staples...