Nie przepadam za męczeniem kiszki ponad normę. Jeśli „Otchłań” miała zwieńczyć cykl demoniczny, to na tym powinno się skończyć.
Nic nie może powstrzymać jednak pazerności pisarza, który gotów jest męczyć kolejnymi częściami tej opowieści, której pewnie nigdy nie skończy, a nie ma nic gorszego, niż opowieść bez finału, albo z finałem beznadziejnym.
W pierwszej części „Pustynnego Księcia” można mieć nadzieję, że tym razem uda się zakończyć istnienie demonów, ale już zaczyna to wszystko brzydko śmierdzieć.
Widzę, że sporo recenzujących osób zaczyna tu pisać o „poprawności politycznej”, ale ten smród, to jest po prostu ten obrzydliwy, prowadzący inwazję wszechobecny, totalitarny nowy marksizm, drodzy Państwo...

Nie przepadam za męczeniem kiszki ponad normę. Jeśli „Otchłań” miała zwieńczyć cykl demoniczny, to na tym powinno się skończyć.
Nic nie może powstrzymać jednak pazerności pisarza, który gotów jest męczyć kolejnymi częściami tej opowieści, której pewnie nigdy nie skończy, a nie ma nic gorszego, niż opowieść bez finału, albo z finałem beznadziejnym.
W pierwszej części...

Nie do końca mnie zadowoliła - początek jest okropnie nudny i długo nie byłam pewna, czy ja tęskniłam za tym światem, czy jednak nie. Dopiero pod koniec się rozwija i podejrzewam, że druga część będzie już lepsza. Jak na fakt, że wszytko było wyjaśnione w bazowym cyklu to wydaje się strasznie przegadana, ale można ją czytać niezależnie, a po Cykl Demoniczny sięgnąć by uzupełnić sobie informacje.

Nie do końca mnie zadowoliła - początek jest okropnie nudny i długo nie byłam pewna, czy ja tęskniłam za tym światem, czy jednak nie. Dopiero pod koniec się rozwija i podejrzewam, że druga część będzie już lepsza. Jak na fakt, że wszytko było wyjaśnione w bazowym cyklu to wydaje się strasznie przegadana, ale można ją czytać niezależnie, a po Cykl Demoniczny sięgnąć by...

( .

( .

Kontynuacja świetnej serii o malowanym człowieku. Jak wygląda świat po wojnie z demonami? Jak ludzie wykorzystali dziedzictwo Arlena - malowanego człowieka i jego ofiarę?

Demony jednak nie upadły, a bohaterowie zostali wciągnięci w kolejną grę potworów, które są w każdym możliwym aspekcie inteligentniejsze, starsze i bardziej doświadczone od ludzi.

Czy i tym razem ludzkość przetrwa konfrontację z demonami?

Kontynuacja świetnej serii o malowanym człowieku. Jak wygląda świat po wojnie z demonami? Jak ludzie wykorzystali dziedzictwo Arlena - malowanego człowieka i jego ofiarę?

Demony jednak nie upadły, a bohaterowie zostali wciągnięci w kolejną grę potworów, które są w każdym możliwym aspekcie inteligentniejsze, starsze i bardziej doświadczone od ludzi.

Czy i tym razem...

Poprawność polityczna nawet w ulubionej fantastyce.

Poprawność polityczna nawet w ulubionej fantastyce.

Czytając tę książkę miałam odczucie, jakbym założyła ulubione buty, a one zaczęły obcierać...

Czytając tę książkę miałam odczucie, jakbym założyła ulubione buty, a one zaczęły obcierać...

Książka opowiada o losach piętnastoletniej Olive - księżniczki Zakątka. Dziewczyna wychowywana twardą ręką matki, pragnie zaznać choć trochę wolności i wymyka się za wielki run. Kończy się to tragicznie i męczona wyrzutami sumienia księżniczka postanawia być posłuszna matce. Podczas jej wyprawy wychodzą jednak na jaw pewne tajemnice. Olive czuje się oszukiwana. Leesha postanawia jednak zacząć wtajemniczać córkę w świat dorosłych. Podczas jej nieobecności, księżniczka zostaje porwana... Co było dalej, przeczytajcie sami ☺️☺️☺️

Już kiedyś zerkałam ciekawym okiem na Cykl Demoniczny, kiedy kolekcjonował ją jeden z moich przyjaciół. Byłam ciekawa, jednak myślałam że to za ciężki kaliber jak na mnie. Nic bardziej mylnego. Okazało się, że zarówno świat, bohaterowie jak i cała koncepcja jest mi bardzo na rękę.

Autor w Pustynnym Księciu powraca do świata pełnego demonów. Główna bohaterka tego przedsięwzięcia jest dwupolciową postacią przechodzącą ważną metamorfozę - od próżnej księżniczki po odważnego i bohaterskiego wojownika. Mimo dużej ilości postaci łatwo można się w nich odnaleźć. Książka tłumaczy kto jest kim i dla kogo. Na końcu znajduje się słowniczek pojęć oraz wykaz run.

Samą książkę czyta się mega szybko. Świat przedstawiony w utworze wciąga bez reszty. Nie można narzekać na brak akcji, czy przydługie opisy - a patrząc po obszerności książki tego właśnie się obawiałam (niesłusznie).

Polecam serdecznie każdemu, a sama zacznę polować na Malowanego człowieka.

Książka opowiada o losach piętnastoletniej Olive - księżniczki Zakątka. Dziewczyna wychowywana twardą ręką matki, pragnie zaznać choć trochę wolności i wymyka się za wielki run. Kończy się to tragicznie i męczona wyrzutami sumienia księżniczka postanawia być posłuszna matce. Podczas jej wyprawy wychodzą jednak na jaw pewne tajemnice. Olive czuje się oszukiwana. Leesha...

Jestem zaskoczony stroną, w którą poszedł autor.
Po mocnym Malowanym Człowieku, solidnym cyklu, wypuszcza takie barachło, którego jedynym celem ma być wpisanie się w nurt poprawności politycznej.
Niewielki spoiler:
Książka nie wnosi niczego do świata, wszyscy wielcy, którzy nastukali setki demonów i to potężnych nagle bam - i znikają, mimo artefaktów, mocy, wiedzy, sprytu, itd - wygodne. Jakoś trzeba zdetronizować te mocarne postaci.
Wtedy dziecięcia w końcu może przejąć rolę dorosłych i zacząć sobie radzić - udowadniając, że już dziecięciami nie są.
Jak dla mnie wielkie rozczarowanie. Słaba fabuła, postaci i nic zaskakującego poza ilością poprawności politycznej.

Jestem zaskoczony stroną, w którą poszedł autor.
Po mocnym Malowanym Człowieku, solidnym cyklu, wypuszcza takie barachło, którego jedynym celem ma być wpisanie się w nurt poprawności politycznej.
Niewielki spoiler:
Książka nie wnosi niczego do świata, wszyscy wielcy, którzy nastukali setki demonów i to potężnych nagle bam - i znikają, mimo artefaktów, mocy, wiedzy, sprytu,...

Pustynny Książę, to dość typowa młodzieżówka z wszystkimi wadami i zaletami tej kategorii. Mamy więc prosty świat i system magiczny, równie prostych młodych bohaterów i dużo tematów, które interesują nastolatki (rozkminy o całowaniu, kłopotach z rodzicami itd.). Książka jest bardzo poprawna politycznie, wręcz progresywna, więc możecie się także spodziewać wizji świata z silnymi kobietami, które są uciskane przez patriarchat, ale ogólnie są lepsze i mocniejsze od mężczyzn. Ciekawy zabieg zastosował autor w stosunku do głównej bohaterki Olivie, która jest osobą dwupłciową. Nie, nie jest ani transseksualna ani transpłciowa, jest obupłciowa, czyli obojnak. Takie sytuacje zdarzają się niezmiernie rzadko w naszym gatunku, natomiast w książce Olivie ma rozwinięte narządy płciowe zarówno męskie jak i żeńskie i może płodzić dzieci i je rodzić, to już czysta fantastyka. Olivie nie wie kim do końca jest ale myśli jak typowa kobieta, tak też działa, a jej narracja jest prowadzona z perspektywy kobiety. Natomiast wygląda w sposób niejednoznaczny. Oczywiście Olivie jest lepsza i silniejsza od mężczyzn, bo to typowa "strong female character". Czyta się Księcia szybko i przyjemnie, jest to ogółem niezła, choć bardzo prosta rozrywka, nawet jak na standardy fantastyki. Wydanie książki bardzo ładne, a wbrew pozorom książka jest bardzo krótka, bo tekstu na stronach jest niewiele, marginesy bardzo duże, podobnie jak i czcionka. Oceniam na 6,5 gwiazdki.

Pustynny Książę, to dość typowa młodzieżówka z wszystkimi wadami i zaletami tej kategorii. Mamy więc prosty świat i system magiczny, równie prostych młodych bohaterów i dużo tematów, które interesują nastolatki (rozkminy o całowaniu, kłopotach z rodzicami itd.). Książka jest bardzo poprawna politycznie, wręcz progresywna, więc możecie się także spodziewać wizji świata z...

Nadal Bretta szybko się czyta, wciągająco pisze nawet jeśli nie jest to wysokich lotów. Niestety w porównaniu z rozdmuchanym wydaniem FS wychodzi na 560 stron głównego tekstu, gdzie mało co się dzieje. Jeszcze książka urywa się w połowie akcji Olive, innych bohaterów ledwo poznaliśmy. Wielkość czcionki, interlinia i marginesy przypominają książki dla 12-latków. Żal miejsca na półce po prostu.
Sam pomysł księżniczki Olive, którą nie da się zakwalifikować do jednej płci w bardzo dualistycznym świecie, da może niektórym do myślenia. Nie jest to niestety zbyt wnikliwe.

Nadal Bretta szybko się czyta, wciągająco pisze nawet jeśli nie jest to wysokich lotów. Niestety w porównaniu z rozdmuchanym wydaniem FS wychodzi na 560 stron głównego tekstu, gdzie mało co się dzieje. Jeszcze książka urywa się w połowie akcji Olive, innych bohaterów ledwo poznaliśmy. Wielkość czcionki, interlinia i marginesy przypominają książki dla 12-latków. Żal miejsca...