Jeden samochód, piątka pasażerów, upalne lato, niewyjaśnione relacje z przeszłości i długa podróż do Szkocji na ślub przyjaciółki. Czy to słowa klucze do komediowej katastrofy?

Addie wraz ze swoją siostrą Deb jadą na ślub Cherry, ich wspólnej przyjaciółki. Zgodziły się zabrać ze sobą Rodney'a, który wybierając się na to samo wydarzenie szukał podwózki. Sytuacja nieco się komplikuje, kiedy już na początku swojej podróży zaliczają stłuczkę z... byłym chłopakiem Addie Dylanem i jego przyjacielem Marcusem. Luksusowy Mercedes chłopaków nie nadaje się do dalszej jazdy, więc cała piątka pakuje się do Mini Coopera sióstr i wyruszają w drogę pełną emocji i wspomnień.

Historia Addie i Dylana podzielona jest na rozdziały "Teraz" i "Wtedy", które dotyczą początków ich związku i tego co dzieje się aktualnie w czasie podróży. Oba te okresy przedstawiane są z dwóch perspektyw - Addie i Dylana, którzy na przemian przedstawiają nam swoje punkty widzenia. I trzeba przyznać, że takie rozwiązanie na przedstawienie ich wspólnej historii zdecydowanie zdało egzamin, bo pozwala nam lepiej poznać tę dwójkę.

Choć fabuła jest nieco przewidywalna, to muszę przyznać, że świetnie się przy tej książce bawiłam. Lekka historia napisana w bardzo przystępny sposób, która na pewno umili wam kilka wolnych chwil. Jeśli szukacie czegoś, co ma poprawić wam humor i oderwać was od codzienności chociaż na moment, to polecam wam "W drogę!".

Jeden samochód, piątka pasażerów, upalne lato, niewyjaśnione relacje z przeszłości i długa podróż do Szkocji na ślub przyjaciółki. Czy to słowa klucze do komediowej katastrofy?

Addie wraz ze swoją siostrą Deb jadą na ślub Cherry, ich wspólnej przyjaciółki. Zgodziły się zabrać ze sobą Rodney'a, który wybierając się na to samo wydarzenie szukał podwózki. Sytuacja nieco się...

Niestety, ale mocne w rozczarowanie.
Tak jak Współlokatorzy byli naprawdę super, owszem przewidywalną, ale mimo wszystko super książką tak W drogę jest po prostu nudne.
Cała historia jest mega przewidywalna, mega naciągana i po prostu nudna.
Niestety, ale jestem bardzo rozczarowana tą pozycją i obawiam się, że będzie dość nisko w moim rankingu czytelniczym tego roku.
Z założenia nigdy nie wymagam nie wiadomo jak wiele od romansów, ale to było po prostu słabe.
Bardzo nie lubię wyrażać się negatywnie na temat książek, bo coś co mi się nie podoba komuś innemu może się bardzo podobać, ale niestety ta konkretna książka patrząc po tym jakie ma oceny nie tylko mi się nie podoba.
Nic nowego nic wartościowego taki zabijacz czasu i nic więcej.

Moja ocena 5/10, bo oceny niższe zasadniczo daje już naprawdę książką szkodliwym i złym a ta jest po prostu nudna, przewidywalna i nic nie wnosząca.

Niestety, ale mocne w rozczarowanie.
Tak jak Współlokatorzy byli naprawdę super, owszem przewidywalną, ale mimo wszystko super książką tak W drogę jest po prostu nudne.
Cała historia jest mega przewidywalna, mega naciągana i po prostu nudna.
Niestety, ale jestem bardzo rozczarowana tą pozycją i obawiam się, że będzie dość nisko w moim rankingu czytelniczym tego roku.
Z...

Naprawdę fajna! Choć przez pierwszą połowę nie do końca byłam zaangażowana w historię, druga połowa bardzo mnie wciągnęła. Ujęła mnie koncepcja, mała przestrzeń samochodu, duszne lato, piątka młodych ludzi, kłębowisko uczuć i wspomnień. Ktoś pisał, że wszystko opiera się tu na nieporozumieniu, ale myślę, że nie do końca, dla mnie jest to bardziej koncept "right person, wrong time", a że jestem fanką tego motywu, tu również mi się podobał. Przyjemna, miejscami zabawna, ale nie czarno-biała i nie pomijająca problemów, z jakimi często zmagają się młodzi ludzie.

Mam uwagi do tłumaczenia, moim zdaniem było lekko archaiczne, ciężkie ("niedowarzony", serio? Musiałam sprawdzić w słowniku, co to znaczy. To samo ze "strzemiennym", takie komplikowanie na siłę),momentami zdania nie mają sensu, a żarty są przetłumaczone nieśmiesznie ("- Nie możemy gdzieś go zostawić? Jakoś spławić? / - Na przykład rzeką?", no suchar paskudny). Nie było tragiczne, czytało się w miarę przyjemnie, ale w paru miejscach musiałam wracać do zdań kilkukrotnie, żeby zrozumieć o co chodzi.

Generalnie bardzo polecam, z równania wychodzi, że bardziej podobają mi się te mniej doceniane książki Beth O'Leary. Z jej książek została mi do przeczytania jedynie "Zamiana", ale podejrzewam, że nie będę największą fanką.

Naprawdę fajna! Choć przez pierwszą połowę nie do końca byłam zaangażowana w historię, druga połowa bardzo mnie wciągnęła. Ujęła mnie koncepcja, mała przestrzeń samochodu, duszne lato, piątka młodych ludzi, kłębowisko uczuć i wspomnień. Ktoś pisał, że wszystko opiera się tu na nieporozumieniu, ale myślę, że nie do końca, dla mnie jest to bardziej koncept "right person,...

Nic by się w moim życiu nie zmieniło gdybym tej książki nie przeczytała. A właśnie, że nieprawda... Gdybym jej nie przeczytała, miałabym czas przeczytać coś innego.
Nie ma co roztrząsać. To, moim zdaniem, najsłabsza książka tej autorki ale jeśli komuś się podobała, to fajnie.

Nic by się w moim życiu nie zmieniło gdybym tej książki nie przeczytała. A właśnie, że nieprawda... Gdybym jej nie przeczytała, miałabym czas przeczytać coś innego.
Nie ma co roztrząsać. To, moim zdaniem, najsłabsza książka tej autorki ale jeśli komuś się podobała, to fajnie.

Zacznę od tego, że dawno się tak nie nudziłam i w mojej ocenie „W drogę” to mdły i nijaki romans z mdłymi i nijakimi bohaterami.
W dużym skrócie, rozstali się przez nieporozumienie, oboje żałują, on nadal kocha ją, ona nadal kocha jego, oboje obwiniają samych siebie o rozstanie, przez 20 miesięcy żadne nie wyszło z inicjatywą porozmawiania i tak sobie żyją cierpiąc niczym młody Werter, aż los stawia ich sobie CAŁKIEM PRZYPADKIEM na drodze (dosłownie) i spędzają ze sobą parę godzin w jednym samochodzie.

Historię poznajemy zarówno z perspektywy jej jak i jego, w międzyczasie wracając do przeszłości i dowiadując się jak doszło do zerwania. On zachwyca się ciągle nią, jaka jest słodziutka i malutka, a ona nim jaki cudowny i piękny.
NO LUDZIE ZŁOCI, ja mam już 32 lata i to zdecydowanie nie było na moje nerwy, a co zabawne głównie bohaterzy też nie są już nastolatkami, a cała fabuła i ich zachowanie bardziej pasowałoby mi do romansu YA.
Ponadto nasz Romeo, zwany również Dylanem to taka melepeta, że nie życzę takiego faceta ŻADNEJ kobiecie chyba, że któraś chciałaby być z kolesiem chodzącym z głową w chmurach, bez własnego zdania i lecącego na każde pierdnięcie przyjaciela, za to na poczekaniu wymyślającego wiersze 🤮, no koleś budził we mnie moje najgłębiej skrywane instynkty mordercze.

Ok, ktoś powie że marudzę i się czepiam i pewnie bym to przełknęła, ale między Addie a Dylanem nie czuć żadnego napięcia, żadnej chemii NIC, ZERO, NUL, wszak właśnie po to sięgamy po romanse, żeby czuć te iskry, szybsze bicie serc, dreszcze.

Reasumując, prawie całą książkę przewracałam oczami i nie potrafię zrozumieć jak to jest możliwe, że autorka pisze dwie tak skrajne książki jak rewelacyjna „Zamiana” i to nieporozumienie jakim jest „W drogę”.
Niemniej jednak może to ja już jestem stara, zgorzkniała i nie znam się na miłości, kto wie, sprawdźcie sami

Zacznę od tego, że dawno się tak nie nudziłam i w mojej ocenie „W drogę” to mdły i nijaki romans z mdłymi i nijakimi bohaterami.
W dużym skrócie, rozstali się przez nieporozumienie, oboje żałują, on nadal kocha ją, ona nadal kocha jego, oboje obwiniają samych siebie o rozstanie, przez 20 miesięcy żadne nie wyszło z inicjatywą porozmawiania i tak sobie żyją cierpiąc niczym...

Cóż to była za słaba przygoda. Po Współlokatorach oczekiwałam czegoś przynajmniej przeciętnego, a to było po prostu słabe. Książka zapchana 50% przeszłością i 50% teraźniejszością - jazdą autem, niesamowite do opisywania. To, co wiemy o bohaterach, to że jeden lub seks, drugi boi się samodzielności, trzeci ma problemy z używkami, a czwarty... no cóż, niewiele wiem o głównej bohaterce do tej pory. Wszystko oscylowało wokół jednego tematu przewodniego u bohaterów, przez co nie poznaliśmy ich za dobrze z innych stron. Nie mówiąc już o piątym pasażerze, który nikt nie wie, po co w ogóle istnieje w tej historii. Gdyby go nie było, nic by się nie zmieniło. Absolutnie nic.

Nie intrygowało mnie "czemu zerwali", bo w zasadzie wiemy, a raczej domyślamy się, jaki był powód od początku. Oczywiście jest pod tym ukryte coś poważniejszego, ale teraźniejszość sprawia, że nie można się wczuć w tę powagę, gdy znamy historię od dupy strony.

Jestem zawiedziona i mam mieszane uczucia co do autorki. Chyba nie mój klimat jednak.

Cóż to była za słaba przygoda. Po Współlokatorach oczekiwałam czegoś przynajmniej przeciętnego, a to było po prostu słabe. Książka zapchana 50% przeszłością i 50% teraźniejszością - jazdą autem, niesamowite do opisywania. To, co wiemy o bohaterach, to że jeden lub seks, drugi boi się samodzielności, trzeci ma problemy z używkami, a czwarty... no cóż, niewiele wiem o głównej...

Idealna lektura na podróż!
Było lekko, wakacyjnie i przyjemnie. W końcu zostajemy zabrani przez bohaterów w tytułową ,,Drogę".
Szczególnie podobała mi się decyzja autorki na podzielenie książki na część ,,wtedy" i ,,teraz". Zabieg wzbogacony narracją Addie i Dylana spowodował, że czytelnik mógł dokładnie zgłębić się w punkt widzenia różnych bohaterów. Nie będę ukrywać - spodziewałam się, w jakim kierunku podąża relacja między głównymi bohaterami. Kilka wątków stanowiło jednak dla mnie zaskoczenie (co jest dużym plusem). Nie miałam wobec niej wielkich oczekiwań, więc pozytywnie się zaskoczyłam.

Idealna lektura na podróż!
Było lekko, wakacyjnie i przyjemnie. W końcu zostajemy zabrani przez bohaterów w tytułową ,,Drogę".
Szczególnie podobała mi się decyzja autorki na podzielenie książki na część ,,wtedy" i ,,teraz". Zabieg wzbogacony narracją Addie i Dylana spowodował, że czytelnik mógł dokładnie zgłębić się w punkt widzenia różnych bohaterów. Nie będę ukrywać -...

DNF. 2h przesluchane w audiobooku. Bohaterowie nijacy. Fabuła nudna. Tyopowy romans. Coś dzieje się z niczego. Nie polecam.

DNF. 2h przesluchane w audiobooku. Bohaterowie nijacy. Fabuła nudna. Tyopowy romans. Coś dzieje się z niczego. Nie polecam.

Typowy romans, który od początku wiemy, jak się zakończy. Zgadzam się z opinią poniżej, że bohaterowie są nijacy. Do przesłuchania w niewymagających momentach i warunkach - tak. Poza tym raczej nie polecam, są lepsze pozycje w tym klimacie.

Typowy romans, który od początku wiemy, jak się zakończy. Zgadzam się z opinią poniżej, że bohaterowie są nijacy. Do przesłuchania w niewymagających momentach i warunkach - tak. Poza tym raczej nie polecam, są lepsze pozycje w tym klimacie.

Ta książka jest jak miód na serce. Urocza i słodka.
Bardzo mi się podobała, zakochałam się w bohaterach i w fabule.
Mamy rozdziały z Teraz i Wcześniej oraz z dwóch punktów widzenia (dwóch głównych bohaterów).
Byłam przepełniona słodkością którą ona emanuje, nie chciałam jej odkładać ani kończyć, ale niestety wszystko co dobre szybko się kończy.
Pokochałam Dylana i (to słowo będzie się co chwila pojawiało w tej recenzji) był przesłodki <3
W wydarzeniach z Teraz w pewnym momencie miałam wrażenie, że autorka wymyślała kolejne "absurdalne" wydarzenia, żeby tylko uzupełnić lukę czasową.
Zakochałam się w tej słodkości książki, a okładka też niczego sobie :D

Ta książka jest jak miód na serce. Urocza i słodka.
Bardzo mi się podobała, zakochałam się w bohaterach i w fabule.
Mamy rozdziały z Teraz i Wcześniej oraz z dwóch punktów widzenia (dwóch głównych bohaterów).
Byłam przepełniona słodkością którą ona emanuje, nie chciałam jej odkładać ani kończyć, ale niestety wszystko co dobre szybko się kończy.
Pokochałam Dylana i (to słowo...