Tom o Benjaminie jest jednym z tych, do którego lektury lepiej się przygotować. Cały tekst wydaje mi się nie tyle kompleksowym opracowaniem myśli filozofa, ile artykułem czy dodatkiem, który można znaleźć na końcu zbioru jego dzieł. Czy to wada? Dla mnie – czytelnika niezaznajomionego z pracami filozofa – jak najbardziej.

I nie chodzi tu tak naprawdę tylko o ten konkretny tom. Wiele książek z tej serii cierpi na kompleks „dodatku do całości”, jakby ich autorzy zakładali, że ich teksty będą czytane jako dopełnienie czy uporządkowanie posiadanej już przez odbiorcę wiedzy, a nie – jak w wielu przypadkach – pierwszym zetknięciem się z nią. Ponadto autorka książki popełnia jeszcze jeden, znamienny dla tego cyklu błąd – próbuje złapać zbyt wiele srok za ogon. W kolejnych rozdziałach tomu stara się streścić wszystkie najważniejsze dzieła Benjamina, a jest ich dość sporo. Do tego dochodzą komentarze innych myślicieli, kontekst historyczny i biografia. Słowem – miszmasz.

Tom o Benjaminie jest jednym z tych, do którego lektury lepiej się przygotować. Cały tekst wydaje mi się nie tyle kompleksowym opracowaniem myśli filozofa, ile artykułem czy dodatkiem, który można znaleźć na końcu zbioru jego dzieł. Czy to wada? Dla mnie – czytelnika niezaznajomionego z pracami filozofa – jak najbardziej.

I nie chodzi tu tak naprawdę tylko o ten konkretny...