Jest to bardzo potrzebna książka, dla każdego czytelnika, nie tylko tych z zaburzeniami odżywiania. Autorka bardzo szczerze opisuje swoje 10-letnie zmagania z anoreksją, starając się nie szokować i nie straszyć, ale pokazać życie i walkę z tą podstępną chorobą, jakie w rzeczywistości są.

Jest to bardzo potrzebna książka, dla każdego czytelnika, nie tylko tych z zaburzeniami odżywiania. Autorka bardzo szczerze opisuje swoje 10-letnie zmagania z anoreksją, starając się nie szokować i nie straszyć, ale pokazać życie i walkę z tą podstępną chorobą, jakie w rzeczywistości są.

Wstrząsająca, autentyczna historia dziewczyny, która od dziesięciu lat walczy z anoreksją. Jako dwudziestolatka po sześciu hospitalizacjach i kilku próbach samobójczych postanowiła opowiedzieć o koszmarze choroby. Punktem zwrotnym okazała się śmierć bliskiej jej osoby, także chorującej na zaburzenia jedzenia. Aby ostrzec innych, Karolina Otwinowska wyciągnęła na światło dzienne najintymniejsze szczegóły swego życia z chorobą i opisała z okrutną dokładnością kodeks wyniszczającej ciało i duszę anoreksji.

Wstrząsająca, autentyczna historia dziewczyny, która od dziesięciu lat walczy z anoreksją. Jako dwudziestolatka po sześciu hospitalizacjach i kilku próbach samobójczych postanowiła opowiedzieć o koszmarze choroby. Punktem zwrotnym okazała się śmierć bliskiej jej osoby, także chorującej na zaburzenia jedzenia. Aby ostrzec innych, Karolina Otwinowska wyciągnęła na światło...

ciężkie

ciężkie

Wstrząsająca opowieść młodej dziewczyny o tym jak anoreksja odbiera wszystko,co jest dla nas ważne.

Wstrząsająca opowieść młodej dziewczyny o tym jak anoreksja odbiera wszystko,co jest dla nas ważne.

Perspektywa osoby chorej na anoreksję przedstawiona z wielką wrażliwością, bezkompromisowo prawdziwa i narysowana pięknym literackim językiem, pokazuje talent Karoliny Otwinowskiej oraz odwagę mówienia o piekle, w którym żyją osoby z zaburzeniami odżywiania. Do czytania z uważnością.

Perspektywa osoby chorej na anoreksję przedstawiona z wielką wrażliwością, bezkompromisowo prawdziwa i narysowana pięknym literackim językiem, pokazuje talent Karoliny Otwinowskiej oraz odwagę mówienia o piekle, w którym żyją osoby z zaburzeniami odżywiania. Do czytania z uważnością.

swietna a zarazem przerazajaca historia.historia karoliny pokazuje jak latwo wpasc w szpony anoreksji a jak trudno sie z niej wydostac

swietna a zarazem przerazajaca historia.historia karoliny pokazuje jak latwo wpasc w szpony anoreksji a jak trudno sie z niej wydostac

Książek o zaburzeniach odżywiania jest pełno. Każda z nich chce nam pokazać co myśli, co robi, jak się czuje anorektyczka i zazwyczaj wszystkie te powieści są do siebie strasznie podobne.

Spodziewałam się po tej powieści czegoś więcej. Po prostu nie umiałam się wkręcić w tę pozycję. Brakowało mi tutaj początku, rozwinięcia, zakończenia. Tak naprawdę zaczynamy czytać, gdy bohaterka jest już w szpitalu, dopiero z czasem dowiadujemy się dlaczego tam trafiła. Po prostu momentami brakowało mi tutaj chronologii.

Jest to książka o anoreksji jak każda inna. Owszem momentami szokuje i aż nie chce się wierzyć, że takie osoby myślą w taki sposób. Trochę ciężko mi się ją czytało, może ze względu na poważny temat. Pozycja ta była po prostu ok, bez żadnych rewelacji.

Książek o zaburzeniach odżywiania jest pełno. Każda z nich chce nam pokazać co myśli, co robi, jak się czuje anorektyczka i zazwyczaj wszystkie te powieści są do siebie strasznie podobne.

Spodziewałam się po tej powieści czegoś więcej. Po prostu nie umiałam się wkręcić w tę pozycję. Brakowało mi tutaj początku, rozwinięcia, zakończenia. Tak naprawdę zaczynamy czytać, gdy...

Ksiażka przeczytana po raz drugi. Ciekawa , powinni ją przeczytać rodzice, wychowawcy wszyscy ci którym temat anoreksji jest bliski.
Pod koniec czuje się niedosyt czytając tą książkę. Jedno jest pewne z anoreksją nigdy nie da się wygrać ciągle jest za plecami i czau się . Ciekawe by był dalsze losy bohaterki.

Ksiażka przeczytana po raz drugi. Ciekawa , powinni ją przeczytać rodzice, wychowawcy wszyscy ci którym temat anoreksji jest bliski.
Pod koniec czuje się niedosyt czytając tą książkę. Jedno jest pewne z anoreksją nigdy nie da się wygrać ciągle jest za plecami i czau się . Ciekawe by był dalsze losy bohaterki.

Historia Karoliny niewątpliwie jest straszna. I nie będę odbierała jej tego bólu, który musiała przeżyć i koszmaru. Dziesięć lat choroby to przecież bardzo dużo. Jednak jeśli książka miała być pamiętnikiem, to zupełnie do mnie nie trafiła. Brak przemyśleń, jedynie fakty. Niby widać obsesję nad jedzeniem (powiedziałabym, że nawet bardzo dobitnie),jednak to nadal jest... jedzenie, a nie koszmar, który rozgrywa się w głowie. Ciągle było "anoreksja mnie męczy, chcę z tego wyjść" - ale ja nie widziałam w tej historii ani szczególnego zmęczenia, ani chęci zmiany. Może to wina po prostu nieudolności w opisywaniu - nie każdy przecież rodzi się obdarzony "lekkim piórem". Ale książka jest przeciętna.

Historia Karoliny niewątpliwie jest straszna. I nie będę odbierała jej tego bólu, który musiała przeżyć i koszmaru. Dziesięć lat choroby to przecież bardzo dużo. Jednak jeśli książka miała być pamiętnikiem, to zupełnie do mnie nie trafiła. Brak przemyśleń, jedynie fakty. Niby widać obsesję nad jedzeniem (powiedziałabym, że nawet bardzo dobitnie),jednak to nadal jest......

Anoreksja była modnym tematem jakieś 10-15 lat temu. Pojawiały się wtedy niezliczone artykuły prasowe, publikacje i książki dotyczące zaburzeń odżywiania. Obecnie mało kto porusza ten temat, a przecież problem nie zniknął.
Historia przedstawiona w książce jest autentyczna, pisana w formie pamiętnika. Po raz pierwszy od dawna czytałam tekst tak szczery, pełen bólu, nadziei, walki i bezsilności. Czytając chciałam, żeby to się skończyło, żeby autorka napisała, że udało się, jest szczęśliwą, zdrową kobietą... Przerażające jest to, jak choroba wpływała na jej życie - nieustanne myśli o jedzeniu i obsesja na punkcie porcji - szukanie najmniejszego jajka, obliczanie rozmiarów truskawki, mierzenie kotletów linijką i planowanie całego miesiąca do przodu tak, aby nie przekroczyć limitu kalorii. Wszystko to, połączone z trudnymi relacjami w rodzinie i licznymi pobytami w szpitalu daje poruszający i prawdziwy obraz życia w cieniu anoreksji.

Anoreksja była modnym tematem jakieś 10-15 lat temu. Pojawiały się wtedy niezliczone artykuły prasowe, publikacje i książki dotyczące zaburzeń odżywiania. Obecnie mało kto porusza ten temat, a przecież problem nie zniknął.
Historia przedstawiona w książce jest autentyczna, pisana w formie pamiętnika. Po raz pierwszy od dawna czytałam tekst tak szczery, pełen bólu, nadziei,...