Sama nie wiem, czy William Wharton to jakiś cudotwórca, czy po prostu ma takie szczęście. Jego życie na pewno nie było kolorowe, ale serio zazdroszczę mu uporu w dążeniu do celu i tego, że nie bał się ryzykować. Oczywiście mało by zdziałał gdyby nie jego rodzina. Razem są ekipą nie do pokonania. Z niedowierzaniem czytałam jak krok po kroku prą naprzód i cieszyłam się, że tak świetnie się im wszystko udaje. Nawet w zbijaniu stołu było coś fascynującego. Zaczęło się od pomysłu, a skończyło na wspaniałej, rodzinnej robocie. Któż z nas nie chciałby takiego życia wśród kochających osób.

Sama nie wiem, czy William Wharton to jakiś cudotwórca, czy po prostu ma takie szczęście. Jego życie na pewno nie było kolorowe, ale serio zazdroszczę mu uporu w dążeniu do celu i tego, że nie bał się ryzykować. Oczywiście mało by zdziałał gdyby nie jego rodzina. Razem są ekipą nie do pokonania. Z niedowierzaniem czytałam jak krok po kroku prą naprzód i cieszyłam się, że...

Książka pełna ciepła i takiej zwykłej, a jednocześnie paradoksalnie niezwykłej szarej kolorowej codziennej rzeczywistości. Kolejny raz William Wharton w swojej książce ukazuje nam obraz normalnego życia, jakże przez nas spragnionego, wyczekiwanego. Kolejny raz autor pokazuje i ukazuje nam niezwykłe rzeczy, sytuacje które kryją się w normalnym życiu. Pokazuje nam bogactwo posiadania kochającej żony, dzieci- rodziny ludzi którzy wzajemnie się wspierają i pomagają sobie, są dla siebie oparciem w każdej sytuacji i to jest piękne. Wharton po raz kolejny pokazuje niezwykłe magiczne chwile , ciekawe nietypowe momenty w życiu. On patrzył na świat i na otaczających go ludzi zupełnie inaczej. Dla wielu z nas być może, tak podejrzewam takie życie jest nudne, ma inne priorytety, ale to pokazuje nam , że to Wharton miał rację. On pokazał nam to co w życiu jest najważniejsze i to co jest najcenniejsze, wszystko to co jest tylko pozornie zwykłe i szare, nudne. To nieprawda. Pokazał nam jak możemy stać się w naszym życiu prawdziwie, powtarzam prawdziwie szczęśliwi.
Zbyt często żyjemy iluzją, swoistą fatamorganą, żyjemy wyobrażając sobie tylko szczęście , okłamując nie tylko samych siebie, ale także innych, inni natomiast także będąc z nami, wokół nas też robią to samo okłamują i siebie i nas i innych......tutaj tego nie ma. Nie ma kłamstwa. Jest prawda i jest jak napisałem prawdziwe szczęście, sens życia. Wharton nie zadaje sobie pytania : jak mam żyć, czy jestem szczęśliwy czy aby......całe mrowie myśli i pytań. Nie ! On tego nie robi on po prostu żyje, jest szczęśliwy bo to czuje. Nie marnuje czasu na zbędne pytania i zastanawianie się. On po prostu żyje pełnią życia.

,,Nie ustawaj w biegu '' jest spowiedzią artysty, jest odpowiedzią na pytania , a przynajmniej na dwa. Co zrobić aby być prawdziwie szczęśliwym i co zrobić aby nasze życie miało sens. Odpowiedź znajdziemy w tej książce.
Momentami może nam się wydawać, że Wharton pisał infantylnie, że to wszystko co on zobrazował w swojej kolejnej już książce jest miałkie, nudnawe , że pisał zbyt prosto czyli nijak. A właśnie jak pokazuje nam historia geniusz tkwi właśnie w prostocie. Samo sobie stwarzamy niepotrzebnie problemy, szukamy szczęścia jak dzieci w mgle co rusz nabierając się na te czy inne wyimaginowane kłamstwa, wielkie kłamstwa które to nigdy nie staną się prawdą. Wydają się one nią tylko, ale to jest piękne oszustwo. On pisze prosto i pięknie. Genialnie. Pokazuje nam na czym polega prawdziwość życia i w jaki sposób możemy docenić to co mamy. Owe szczęście bardzo często mamy pod samym nosem tylko nie widzimy tego i nie potrafimy dostrzec. Patrzymy, ale nie widzimy, słuchamy, ale nie słyszymy. Mówimy ale jesteśmy niezrozumiali. Tak, właśnie tak już ten świat się zagalopował że właśnie tak to się wszystko pogmatwało, pokręciło. My dziś tylko udajemy, że żyjemy i sami szukamy już nie wiadomo czego i gdzie.
Potrzeba chęci , potrzeba wysiłku aby dostrzec, docenić i zatrzymać. Trwać. To jest ten wysiłek, ta cena którą to musimy zapłacić za szczęście, ale moim zdaniem to jest cena niewielka za coś naprawdę wspaniałego, za coś co nada nam sens naszego życia. Pijani szczęściem, a ono bardzo często stoi tuż za drzwiami. Jest dwa kroki dalej. Tylko od nas właśnie zależy czy my to porę, w odpowiednim czasie zauważymy.
Tego uczy nas Wharton w swojej książce. Obrazuje nam prawdziwość życia i realizm szczęścia. Wartości jakie chce nam przekazać są ponadczasowe, uniwersalne i jakże cenne, bezcenne dla nas, dla naszego pokolenia i dla naszych następców.

Opowieść pełna ciepła i uczuć. Opowieść w formie drogowskazu do pełni życia. Polecam !

Książka pełna ciepła i takiej zwykłej, a jednocześnie paradoksalnie niezwykłej szarej kolorowej codziennej rzeczywistości. Kolejny raz William Wharton w swojej książce ukazuje nam obraz normalnego życia, jakże przez nas spragnionego, wyczekiwanego. Kolejny raz autor pokazuje i ukazuje nam niezwykłe rzeczy, sytuacje które kryją się w normalnym życiu. Pokazuje nam bogactwo...

"Pracuj tym, czym możesz, i nie użalaj się zbytnio nad sobą ani nie marz o tym, czego mieć nie możesz" (s.128)
To motto całej powieści.

Wharton poprzez tytuł przekonuje czytelnika, by nawet pomimo niedogodności fizycznych czy materialnych realizować swe pasje i marzenia, wykorzystywać maksymalnie talenty i urzeczywistniać nawet najśmielsze plany. Opisuje w tej książce siebie, bez żadnego zawoalowania, jak robił to w innych powieściach.

To prawie pełna autobiografia razem z obrazkami z dzieciństwa, wspomnieniami wojennymi, a potem detalicznym odtworzeniem początków i rozwoju własnej twórczości malarskiej. W tym wszystkim autor jawi się jako tytan pracy (wystarczy napomknąć,że jest autorem tysiąca!!! obrazów)mężczyzna obdarzony wielorakimi zdolnościami praktycznymi, który sam remontuje mieszkania i stary młyn w Burgundii. To także wzorowy mąż i odpowiedzialny ojciec.

"Nie ustawaj w biegu" zdaje się krzyczeć każdemu czytelnikowi w twarz, by w pędzie przez życie i zarabianiu pieniędzy nie zapominali o tym, co naprawdę wartościowe - rodzinie, dzieciach, uczciwości i dobrych relacjach z ludźmi.
To najbardziej intymna z jego powieści, które przeczytałam.
Polecam gorąco.

"Pracuj tym, czym możesz, i nie użalaj się zbytnio nad sobą ani nie marz o tym, czego mieć nie możesz" (s.128)
To motto całej powieści.

Wharton poprzez tytuł przekonuje czytelnika, by nawet pomimo niedogodności fizycznych czy materialnych realizować swe pasje i marzenia, wykorzystywać maksymalnie talenty i urzeczywistniać nawet najśmielsze plany. Opisuje w tej książce...

Opisy dzieciństwa i postrzegania Whartona przez otoczenie, stanowią najciekawszy element książki. Później mamy głównie życie autora i jego "rodzinny interes", opisywany ze szczegółami. Samo malowanie jest już mniej interesującą rzeczą, chociaż po książce poszukałam sobie obrazów Whartona, skoro tyle o nich czytałam. :) Przeszkadzało mi trochę dziwnych scen, nie do końca realistycznych. Poza tym książka, jako biografia, jest wyidealizowana, co nie dziwi, bo mało kto chce pisać o kłótniach w rodzinie i wadach.

Opisy dzieciństwa i postrzegania Whartona przez otoczenie, stanowią najciekawszy element książki. Później mamy głównie życie autora i jego "rodzinny interes", opisywany ze szczegółami. Samo malowanie jest już mniej interesującą rzeczą, chociaż po książce poszukałam sobie obrazów Whartona, skoro tyle o nich czytałam. :) Przeszkadzało mi trochę dziwnych scen, nie do końca...

To jedna wielka inspiracja, zwłaszcza dla osób o duszy artysty.

„Nie ustawaj w biegu” to autobiografia Autora, więc jeśli ktoś ma dużo cierpliwości i lubi biografie, zwłaszcza osób, które zajmują szczególne miejsce w sercu czytelnika, to polecam tę książkę.

Wharton od dziecka nie miał łatwego życia. Trudne dzieciństwo, potem udział w II Wojnie Światowej, odcisnęły na nim swoje piętno. Jednocześnie zahartowało na kolejne przeciwności losu i wskazało drogę życia, którą się udał. Mówi się, że nasz sukces siedzi w głowie. I faktycznie tak jest. Biorąc pod uwagę, że mamy tylko jedno życie, nie ma najmniejszego sensu użalanie się nad sobą. Sukces jest miarą wiary w siebie i swoje możliwości, jest miarą rodzinnego wsparcia, jest miarą silnej psychiki. Po tym wszystkim co widział i przeżył Wharton na wojnie, gdyby to wszystko ciągle rozpamiętywał, gdyby nie widział dla siebie innej drogi życia rozpatrując szanse tylko względem swojego kalectwa, nigdy nie osiągnąłby tego szczęścia, spokoju, nigdy nie spełniłby się jako malarz, pisarz, mąż, ojciec.

Z kart książki ukazuje nam się człowiek wrażliwy, sentymentalny, dbający o rodzinę, który w tej rodzinie ma niesamowite oparcie i zrozumienie dla swoich zamierzeń.

Warto przeczytać „Nie ustawaj w biegu”, chociaż może być troszkę nużąca, wiadomo, to biografia. Nie ma tu akcji, niespodziewanych zwrotów wydarzeń. Tak jak napisałam, to pozycja dla tych, którzy po prostu lubią taki rodzaj książek. Ale napisałam również, że to książka inspirująca. Do czego? Do takiego życia jakie miał Wharton. By rzucić wszystko, zostawić tylko to co niezbędne, wsłuchać się w siebie. Wyjąć farby, pędzle, dać upust emocjom. Włączyć muzykę, poczuć wiatr we włosach, tańczyć do utraty tchu. Usiąść gdzieś z boku, na jakiejś polanie, bez ludzi, wsłuchać się w szum liści poruszanych wiatrem, patrzeć na morze trawy. Przyjrzeć się otaczającemu światu, którego każdy najmniejszy szczegół i każdy aspekt jest fascynujący. Oddać się swojemu hobby. Poczuć ciepło rozlewające się po całym ciele, mrowienie od czubka głowy po koniuszki palców. Poczuć jak wszystko zwalnia. Zatrzymać się. Zatrzymajmy się. Teraz. Gdziekolwiek jesteśmy. Stop! Bierzmy życie garściami – w spokoju, delektujmy się nim, mamy tylko jedno...

Chce nauczyć moją córkę odpoczywać. Nie potrafimy tego robić. Pęd świata nas przytłacza. To wszystko nie wynika bezpośrednio z tej książki, to samo do nas przychodzi gdy ją czytamy. William Wharton, normalny człowiek po przejściach, taki jak my, jedynie troszkę wrażliwszy, uduchowiony, nakierowany na piękno otaczającego go świata, a chcielibyśmy mieć takie życie jak on.

Co nam broni? My sami.

To jedna wielka inspiracja, zwłaszcza dla osób o duszy artysty.

„Nie ustawaj w biegu” to autobiografia Autora, więc jeśli ktoś ma dużo cierpliwości i lubi biografie, zwłaszcza osób, które zajmują szczególne miejsce w sercu czytelnika, to polecam tę książkę.

Wharton od dziecka nie miał łatwego życia. Trudne dzieciństwo, potem udział w II Wojnie Światowej, odcisnęły na nim...

To zdecydowanie lektura dla wielbicieli twórczości, zarówno tej pisarskiej jak i malarskiej, Whilliama Whartona. Znaleźć w niej można wiele odniesień, dopowiedzeń, komentarzy do kilku książek autora.
Można przeczytać, ale przecież tak wiele książek czeka w kolejce, że w sumie...

To zdecydowanie lektura dla wielbicieli twórczości, zarówno tej pisarskiej jak i malarskiej, Whilliama Whartona. Znaleźć w niej można wiele odniesień, dopowiedzeń, komentarzy do kilku książek autora.
Można przeczytać, ale przecież tak wiele książek czeka w kolejce, że w sumie...

Stary młyn
Piękne obrazy
A przede wszystkim kochająca się rodzina
Wspaniały dziennik dla dojrzałego czytelnika w każdym wieku

Stary młyn
Piękne obrazy
A przede wszystkim kochająca się rodzina
Wspaniały dziennik dla dojrzałego czytelnika w każdym wieku

Biegnij przez życie. Goń marzenia.
Korzystaj z talentów. Oddawaj się pasji.
Ciągle szukaj inspiracji. Nie ustawaj w biegu!
To było życiową dewizą Whartona.
To dawało mu siłę do biegu przez życie.
To stanowi clou tej autobiograficznej powieści.
Ta książka jest o wszystkim, ale głównie o miłości do malarstwa.
Wharton jest w niej przede wszystkim malarzem. W zakończeniu napisał: „nie mogę powiedzieć, co daje mi więcej radości, pisanie czy malowanie…”
Niezwykły pisarz – zachwyca mnie każdą książką.
Nie nużą mnie proste opisy codzienności. Ta codzienność u Whartona wcale nie jest szara, jest piękna.
Oceniając jego książki nigdy obiektywna nie będę. Nie potrafię.
Nie dane mi było się z nim spotkać. Ogromnie żałuję. :(

PS
Wharton odwiedził nasz kraj 10 razy. W jednym z wywiadów powiedział:
„Moje książki dają czytelnikom poczucie własnej wartości… Chciałbym, żeby wszystkim, którzy sięgną po moje książki, pomogły one odnaleźć piękno i sens w życiu"

Biegnij przez życie. Goń marzenia.
Korzystaj z talentów. Oddawaj się pasji.
Ciągle szukaj inspiracji. Nie ustawaj w biegu!
To było życiową dewizą Whartona.
To dawało mu siłę do biegu przez życie.
To stanowi clou tej autobiograficznej powieści.
Ta książka jest o wszystkim, ale głównie o miłości do malarstwa.
Wharton jest w niej przede wszystkim malarzem. W zakończeniu...

Kiedyś lubiłam i po latach zdania nie zmieniłam . Mądrze pisał.

Kiedyś lubiłam i po latach zdania nie zmieniłam . Mądrze pisał.

Wharton... u żadnego współczesnego pisarza nie można znaleźć tyle sentymentu i melancholii, co u niego. W swoich książkach opowiada o rodzinie albo malarstwie, albo starym młynie w Burgundii, albo barce na Sekwanie. "Nie ustawaj w biegu" jest po trochu o tym wszystkim.

Z pewnością jest to pozycja dla fanów artysty (bo tylko tak pozwalał siebie określać W. Wharton) oraz tych, którzy szukają pasji i najważniejszych wartości w życiu codziennym (chociaż o tym Wharton traktuje w każdej książce).

Wiele osób może być znużonych tą niezwykle osobistą powieścią, ale aby zdać sobie sprawę z jej wagi, trzeba wcześniej zetknąć się niesamowitą i wypełnioną pasją biografią samego pisarza, który - jeśli stworzyłby własny nurt w filozofii np. "whartonizm" - z pewnością byłby on całkowicie przeciwstawny egzystencjalizmowi.

Główne motto książki:
"Pracuj tym, czym możesz i nie użalaj się zbytnio nad sobą, ani nie marz o tym, czego mieć nie możesz".
Choć drugiej części autor trochę nie przestrzega :)

Wharton... u żadnego współczesnego pisarza nie można znaleźć tyle sentymentu i melancholii, co u niego. W swoich książkach opowiada o rodzinie albo malarstwie, albo starym młynie w Burgundii, albo barce na Sekwanie. "Nie ustawaj w biegu" jest po trochu o tym wszystkim.

Z pewnością jest to pozycja dla fanów artysty (bo tylko tak pozwalał siebie określać W. Wharton) oraz...