W jednotomówkach BL często brakuje mi wyrazistości postaci. Ograniczona liczba stron zawęża oczywiście pole do popisu, nie powinno jednak oznaczać, że bohaterowie mangi muszą być nijacy.

"Metalowiec" na szczęście nie cierpi na tę bolączkę. Bohaterowie mamity są charakterystyczni, mają dobrze zaznaczone cechy charakteru. Tytułowy bohater wyróżnia się osobowością i zainteresowaniami na tle wszystkich postaci oBL, które dotąd poznałam. Doceniam też całkiem niezłe ukazanie problemu lęku społecznego, z którym zmaga się ta postać.

Romans opiera się na motywie od przyjaźni do miłości, który bardzo lubię. Manga ma ładną kreskę i dobrze wyważone tempo. To jedna z lepszych jednotomówek BL, jakie czytałam.

https://www.instagram.com/kiczcock/

W jednotomówkach BL często brakuje mi wyrazistości postaci. Ograniczona liczba stron zawęża oczywiście pole do popisu, nie powinno jednak oznaczać, że bohaterowie mangi muszą być nijacy.

"Metalowiec" na szczęście nie cierpi na tę bolączkę. Bohaterowie mamity są charakterystyczni, mają dobrze zaznaczone cechy charakteru. Tytułowy bohater wyróżnia się osobowością i...

Gdy tylko zobaczyłam ten tytuł, wiedziałam, że musze go mieć. I teraz, po długich oczekiwaniach wreszcie mogłam się się za niego zabrać i już od pierwszych stron zdecydować, że na pewno jeszcze powrócę do tego tytułu.

Wiedziałam, że ta manga mi się spodoba, ale nie, że aż tak. Uczucie rodzące się między Kento a Soshi wypadło bardzo naturalnie i niezwykle przyjemnie się patrzyło, jak stopniowo ich znajomość się rozwijała. To jest jeden z największych plusów - nie ma tu żadnego pośpiechu, przez to ta historia jest wyjątkowo urocza.

Co bardzo mnie ucieszyło, ta manga nie ogranicza się tylko i wyłącznie do wątku miłosnego, ale też porusza inne tematy. Soshi bowiem cierpi na lęk społeczny i ma niezwykłe trudności z komunikacją. Jego historia, uczucia oraz wątpliwości zostały znakomicie ukazane, tym bardziej, gdy wyjaśniono znaczenie metalu w jego życiu.

A kreska jest fenomenalna! Nie mogłam się napatrzeć na Soshiego - na wielu panelach wyglądał wręcz przepięknie. Kento też, ale trzeba przyznać, że Soshi skradł całe show. A te "kiepskiej jakości" rysunki były rozbrajające.

"Metalowiec z sąsiedztwa" to manga, która całkowicie w pasowała się w moje gusta. Znakomicie się przy niej bawiłam i przewiduję powrót do tej historii już w najbliższej przyszłości.

Gdy tylko zobaczyłam ten tytuł, wiedziałam, że musze go mieć. I teraz, po długich oczekiwaniach wreszcie mogłam się się za niego zabrać i już od pierwszych stron zdecydować, że na pewno jeszcze powrócę do tego tytułu.

Wiedziałam, że ta manga mi się spodoba, ale nie, że aż tak. Uczucie rodzące się między Kento a Soshi wypadło bardzo naturalnie i niezwykle przyjemnie się...

Soshi jest bardzo małomównym, nieśmiałym mężczyzną o groźnym spojrzeniu, który słucha metalu. Nic dziwnego, że ludzie nie chcą z nim utrzymywać kontaktu. Natomiast nie ma to jak spłukany sąsiad, który może u niego codziennie jeść obiady. Relacja tworzy się bardzo powoli, tak więc mamy tu dwa małe przeskoki czasowe, ale na szczęście nie tracimy zbyt wiele, a te najważniejsze momenty są pokazane możliwie naturalnie. Miłym jest zobaczyć jak dwoje ludzi, którzy nie mają ze sobą niemal nic wspólnego potrafią się do siebie zbliżyć i stać się dla siebie tą najważniejszą osobą. Tworzenie się tej relacji jest bardzo urocze, spokojne i powolne. Patrzymy jak próbują się wzajemnie zrozumieć np. kiedy Kento postanawia pójść z Soshi na koncert Metalowy pomimo, że sam nie słucha zbytnio muzyki, ale chce lepiej poznać jego zainteresowanie. Trochę mi tylko szkoda, że właściwie to nie ma tu chyba żadnej inicjatywy ze strony Soshi'ego... nawet pod koniec mangi mówi niewiele. Choć jest uroczy to zabrakło mi w nim jeszcze tego, by pokazał trochę więcej swego charakteru. ♡

Soshi jest bardzo małomównym, nieśmiałym mężczyzną o groźnym spojrzeniu, który słucha metalu. Nic dziwnego, że ludzie nie chcą z nim utrzymywać kontaktu. Natomiast nie ma to jak spłukany sąsiad, który może u niego codziennie jeść obiady. Relacja tworzy się bardzo powoli, tak więc mamy tu dwa małe przeskoki czasowe, ale na szczęście nie tracimy zbyt wiele, a te najważniejsze...

Akceptowalna kreska, proste rastrowanie i kompozycja. Historia również prosta, ale przyjemna, a na duży plus muzyczna tematyka \m/ <3 :D! Polecam :)

Akceptowalna kreska, proste rastrowanie i kompozycja. Historia również prosta, ale przyjemna, a na duży plus muzyczna tematyka \m/ <3 :D! Polecam :)