W 7 tomie "Fruits Basket" pojawia się wyjątkowo wiele smutnych i łamiących momentów. Zaryzykowałabym nawet stwierdzenie, że Natsuki Takaya zawarła najboleśniejsze wydarzenia, jak do tej pory, i to w sporym natężeniu.

To wręcz nieprawdopodobne, że tak bardzo mięknę przy tej serii. Nieustannie miałam łzy w oczach, co wydaje się absurdalne. Jednak w tym wszystkim są z pozoru proste, jednak bardzo traumatyczne wydarzenia, które poruszają mnie do głębi i łamią serce. To wręcz przytłaczające, ile cierpienia mogą otrzymać dzieci od swoich rodziców zamiast miłości. "Fruits Basket" przedstawiając te wszystkie trudne doświadczenia bohaterów udowadnia, jaką jest perełką.

Dalej elementy komediowe sprawiały, że nie mogłam powstrzymać się od śmiechu, co często wywoływało konsternację u mojej rodzicielki. Humor mangaki po prostu jest rozbrajający.

Wątki miłosne przyprawiają o szybsze bicie serca. Jak się rozczuliłam i przejęłam! Kocham każdą miłość w tej serii, tym bardziej, że jest tak pięknie ujęta.

Jest jeszcze jedna istotna kwestia, która jest warta wspomnienia, a mianowicie wyjaśnienie stosunku Yukiego (i jeszcze jednej postaci) do Toru. NIGDY nie spotkałam się z takim rozwiązaniem, z tak kreatywnym pomysłem. To wydaje się niemożliwe, ale jak najbardziej ma sens i swoje uzasadnienie, jeśli przyjrzy się bliżej dotychczasowej fabule, ale też z całą pewnością wydarzeniami z przyszłego tomu. Mam ochotę bić pokłony przed autorką, bo to, na co wpadła, to mistrzostwo świata i jestem jej za to bardzo wdzięczna.

W 7 tomie "Fruits Basket" pojawia się wyjątkowo wiele smutnych i łamiących momentów. Zaryzykowałabym nawet stwierdzenie, że Natsuki Takaya zawarła najboleśniejsze wydarzenia, jak do tej pory, i to w sporym natężeniu.

To wręcz nieprawdopodobne, że tak bardzo mięknę przy tej serii. Nieustannie miałam łzy w oczach, co wydaje się absurdalne. Jednak w tym wszystkim są z pozoru...