Biały Tygrys

Autor ukazuje życie niskich kast w Indiach. Jest to doświadczenie przerażające, zaprezentowane w gorzko-ironiczny, poruszający sposób sposób. Chyba nie mam ochoty odwiedzać tego kraju. Książkę jak najbardziej polecam.

Autor ukazuje życie niskich kast w Indiach. Jest to doświadczenie przerażające, zaprezentowane w gorzko-ironiczny, poruszający sposób sposób. Chyba nie mam ochoty odwiedzać tego kraju. Książkę jak najbardziej polecam.

Jakiś czas temu miałem okazję spędzić trochę czasu w Delhi. Chyba dlatego tak bardzo przeżyłem tę powieść. To co tam zobaczyłem tę przepaść między starym i nowym Delhi. Ten dramat skrajnej nędzy i upodlenia biedoty kontrastujący ze stylem życia wyższych kast jest przeżyciem granicznym. Ta opowieść jest w 100 % wiarygodnym przekazem. Chyba dlatego, że doświadczyłem zderzenia naszej "europejskości" z rzeczywistością Indii powoduje ,że Biały Tygrys wciągał mnie na 100 % i opowieść , która wydaje się z pozoru wyssaną z palca szokującą opowiastką ,tak mnie przekonała.Na prawdę warto spojrzeć na Indie przez pryzmat traumatycznych doświadczeń jakie towarzyszą każdego dnia milionom ludzi w tym przedziwnym kraju.

Jakiś czas temu miałem okazję spędzić trochę czasu w Delhi. Chyba dlatego tak bardzo przeżyłem tę powieść. To co tam zobaczyłem tę przepaść między starym i nowym Delhi. Ten dramat skrajnej nędzy i upodlenia biedoty kontrastujący ze stylem życia wyższych kast jest przeżyciem granicznym. Ta opowieść jest w 100 % wiarygodnym przekazem. Chyba dlatego, że doświadczyłem zderzenia...

świetnie opisane rzeczywistość Indii. Forma listu robi z niej jeszce interesujacą.

świetnie opisane rzeczywistość Indii. Forma listu robi z niej jeszce interesujacą.

#WyzwanieLC2022 #Styczeń #MotywPoczątku #Początek #NowyŻyciowyEtap #AwansSpołeczny

Indie jakich nie znacie, czyli przekrój przez wszystkie klasy społeczne, przez ich nawyki i życie codzienne. Mamy tu wielką biedę oraz ludzi, dla których przywilejem i celem w życiu jest zostać służącym.

Ciekawym zabiegiem jest pierwszoosobowa narracja prowadzona w formie listów do premiera Chin.

Obserwujemy wspinaczkę bohatera po szczeblach drabiny społecznej. Dowiadujemy się jak myślą ludzie z nizin, jakie mają życiowe priorytety i jakie żądzą nimi instynkty. Poznajemy jak funkcjonują Indie od podszewki.

Książka wpisuje się także w motyw styczniowego wyzwania LC, czyli motyw początku. Mamy tu kilka mocnych zakrętów życiowych, które rozpoczynają nowe etapy życia naszego bohatera. Jakie? Odkrycie sami, bo warto.

#WyzwanieLC2022 #Styczeń #MotywPoczątku #Początek #NowyŻyciowyEtap #AwansSpołeczny

Indie jakich nie znacie, czyli przekrój przez wszystkie klasy społeczne, przez ich nawyki i życie codzienne. Mamy tu wielką biedę oraz ludzi, dla których przywilejem i celem w życiu jest zostać służącym.

Ciekawym zabiegiem jest pierwszoosobowa narracja prowadzona w formie listów do...

Indie oczami "cwaniaczka". Powieść trochę przypomina "Shantaram", ale moim zdaniem jest o niebo lepsza. I to poczucie humoru autora!

Indie oczami "cwaniaczka". Powieść trochę przypomina "Shantaram", ale moim zdaniem jest o niebo lepsza. I to poczucie humoru autora!

Nie jest to powieść bez strukturalnych wad i spadło na nią tyle samo słów krytyki, co splendorów (Booker 2008). Ale trudno tej książce odmówić dynamiki i tempa. Trudno autorowi odmówić demaskatorskiej pasji. Jak na debiut - czapki z głów. Mam tylko nadzieję, że Indie nie są AŻ TAK skorumpowane.

Nie jest to powieść bez strukturalnych wad i spadło na nią tyle samo słów krytyki, co splendorów (Booker 2008). Ale trudno tej książce odmówić dynamiki i tempa. Trudno autorowi odmówić demaskatorskiej pasji. Jak na debiut - czapki z głów. Mam tylko nadzieję, że Indie nie są AŻ TAK skorumpowane.

Książka ma oryginalną formę: listów pisanych przez indyjskiego biznesmena, tytułującego się jako Biały Tygrys, do chińskiego premiera, który ma właśnie odwiedzić Indie, nasz bohater próbuje Chińczykowi objaśnić istotę indyjskiej przedsiębiorczości. 

Pokazuje autor, że przedsiębiorczość to nie edukacja, tytuł MBA czy inne tytuły, to stan ducha, to charakter. Nasz bohater pochodzi z ubogiej rodziny i niskiej kasty – cukierników, jest bardzo słabo wyedukowany, bo w Indiach szkoły dla biedaków są naprawdę kiepskie. Wcześnie umiera mu matka, zaś ojciec – rykszarz, zapada na gruźlicę – chorobę zawodową i też szybko odchodzi. NB., opis pobytu ojca Białego Tygrysa w szpitalu jest po prostu porażający. 

Rodzina zmusza Tygrysa go do pracy w nędznej herbaciarni, ale nasz bohater dzięki uporowi zdobywa prawo jazdy, a potem wytrwale czepiając się każdej okazji, zostaje kierowcą bogaczy ze swojej okolicy, ale nie tylko: „tak naprawdę traktowali mnie nie jak kierowcę, tylko jak służącego, który czasem prowadzi samochód.” Porusza tu autor problem olbrzymiej nierówności w Indiach, gdzie biedacy  masowo służą bogaczom: „Codziennie miliony ludzi budzą się o świcie – stoją w brudnych, zatłoczonych autobusach, żeby wysiąść koło eleganckich domów swoich panów – a potem odkurzają podłogi, zmywają naczynia, plewią ogród, masują panom stopy, karmią ich dzieci – wszystko za psie pieniądze.” Ci biedacy nie są w stanie się zbuntować: „W tym kraju garstka ludzi nauczyła pozostałe 99,9 procent – pod każdym względem równie silnych, równie utalentowanych, równie inteligentnych – egzystować w stanie permanentnej służebności. Służebności tak głębokiej, że może Pan włożyć człowiekowi do ręki klucz do jego emancypacji, a on go z przekleństwem na ustach odrzuci.” Na szczęście Biały Tygrys taki nie jest, on chce się wybić, więc nadstawia ucha, uczy się, jest cierpliwy i inteligentny. Wreszcie osiąga sukces, ale płaci za niego wysoką cenę: wyrzeka się rodziny, która prawdopodobnie narażona jest na krwawą zemstę ze strony jego wrogów, ma też krew na rękach. 

Dla mnie największa wartość książki tkwi w pokazaniu rzeczywistości indyjskiej bez turystycznego lukru. Przede wszystkim uderza wciąż trwała struktura kastowa, wielka nędza, korupcja, feudalizm w stosunkach społecznych. I jeszcze brud, chaos, hałas, zanieczyszczenie środowiska, w opowieści Adigi Indie to naprawdę trudne miejsce do życia. 

Dla mnie to też opowieść pokazująca w jak dobrym europejskim świecie żyjemy, w świecie spokoju, przewidywalności, braku codziennej zwierzęcej walki o przeżycie, ale jak długo?

Bardzo dobra literatura. 

Książka ma oryginalną formę: listów pisanych przez indyjskiego biznesmena, tytułującego się jako Biały Tygrys, do chińskiego premiera, który ma właśnie odwiedzić Indie, nasz bohater próbuje Chińczykowi objaśnić istotę indyjskiej przedsiębiorczości. 

Pokazuje autor, że przedsiębiorczość to nie edukacja, tytuł MBA czy inne tytuły, to stan ducha, to charakter. Nasz bohater...

W sumie całkiem niezła książka ale po recenzjach spodziewałam się więcej. Fajny sposób narracji i świetny klimat Indii.

W sumie całkiem niezła książka ale po recenzjach spodziewałam się więcej. Fajny sposób narracji i świetny klimat Indii.

Niejednoznaczna.
Myślę, że każdy oceni ją miarą swojej wrażliwości.
Nie wiem dlaczego, ale mnie zabrakło wiary w szczerość intencji autora.
Przedstawienie rozziewu między bogactwem, a biedą w Indiach nie zaskoczyło mnie, wiem bowiem, że życie w tym kraju nie toczy się tak, jak w baśniach z tysiąca i jednej nocy, ale poniższa wypowiedź (usprawiedliwienie?🤔) wcale mnie nie przekonała.
„Ja tylko chciałem być człowiekiem a do tego wystarczyło jedno morderstwo”.
Po przeczytaniu książki polecam film.
Warto porównać i nałożyć na siebie obie warstwy - literacką i filmową.

Niejednoznaczna.
Myślę, że każdy oceni ją miarą swojej wrażliwości.
Nie wiem dlaczego, ale mnie zabrakło wiary w szczerość intencji autora.
Przedstawienie rozziewu między bogactwem, a biedą w Indiach nie zaskoczyło mnie, wiem bowiem, że życie w tym kraju nie toczy się tak, jak w baśniach z tysiąca i jednej nocy, ale poniższa wypowiedź (usprawiedliwienie?🤔) wcale mnie nie...

Kilkanaście lat temu byłam oczarowana Indiami. Moje marzenia były mocno związane z tym krajem, choć większość mojej wiedzy czerpałam z filmów wytwórni Bollywood. Dziś wiem, że świat w nich kreowany jest jedynie ułudą, a prawdziwe życie wcale nie jest takie roztańczone. Mimo to Indie wywołują we mnie jakąś nostalgię i chętnie sięgamy po to co ma w sobie indyjski pierwiastek.

O tym, że powieść "Biały tygrys" została zekranizowana przez Netflix, dowiedziałam się dopiero z okładki. Po przeczytaniu ostatniej strony dopatrzyłam jeszcze, że gra w nim jedna z moich ulubionych indyjskich aktorek (Priyanka Chopra), dlatego film również obejrzę. Ale odnośnie książki: od samego początku wciągnęła mnie historia opowiadana przez Balrama Halwali. Nie zaczyna się ona ani różowo ani słodko, choć główny bohater pochodzi z kasty cukierników. Swoje słowa kieruje do chińskiego premiera i przytacza zasady bycia dobrym przedsiębiorcą. A trzeba przyznać, że Balram zna się na rzeczy. Zaskakuje, gdy od samego początku odkrywa wszystkie karty: zabił człowieka, jest poszukiwany przez policję. Dlaczego? Co się stało? I jak udało mu się w tej sytuacji stać grubą rybą słynną na cały Bangalur? Balram dawkuje wszystko po kolei, nie szczędząc obnażania prawdy o wszechobecnej korupcji, niesprawiedliwościach płynących z podziału klasowego, bogactwie i biedzie, mentalności Hindusów.

Książka to nie tylko opowieść o sprycie i przedsiębiorczości - to świetny obraz prawdziwych Indii, jakich próżno szukać w kolorowych folderach biur podróży czy rozśpiewanych filmach. Brutalne, egoistyczne, niesprawiedliwe, ale dumne i pracowite. Takie są Indie Aravinda Adigi. Polecam!

Kilkanaście lat temu byłam oczarowana Indiami. Moje marzenia były mocno związane z tym krajem, choć większość mojej wiedzy czerpałam z filmów wytwórni Bollywood. Dziś wiem, że świat w nich kreowany jest jedynie ułudą, a prawdziwe życie wcale nie jest takie roztańczone. Mimo to Indie wywołują we mnie jakąś nostalgię i chętnie sięgamy po to co ma w sobie indyjski pierwiastek....