Biały Tygrys

„Biały Tygrys” to książka dla ludzi, którzy cenią sobie prawdę i zdają sobie sprawę, że życie to nie bajka.

Aravind Adiga zabiera czytelników w podróż do Indii, ale nie tych znanych z pięknych opowieści, w których ludzie są uduchowieni, dobrzy i otwarci na drugiego człowieka. Czytelnicy otrzymują brutalny obraz państwa, które ma niewiele wspólnego z moralnością. Powszechna jest w nim korupcja, prostytucja, bezprawie, bieda i ogromne rozwarstwienie społeczne. Ludzie biedni żyją jak zwierzęta, dręczy ich głód i nędza, a majętni pławią się w bogactwie i coraz bardziej powiększają swoje majątki, nawet jeśli wiąże się to z zastraszaniem i wykorzystywaniem innych ludzi.

Warto sięgnąć po „Białego Tygrysa”, aby stawić czoło prawdzie, przyjąć życie takim, jakim jest i docenić, w jak dobrych warunkach się żyje. Czytając tę książkę nasze serce doświadczy całego wachlarza różnorodnych emocji - od zachwytu i śmiechu przez łzy po złość, irytację, obrzydzenie.

Polecam z całego serca :)

„Biały Tygrys” to książka dla ludzi, którzy cenią sobie prawdę i zdają sobie sprawę, że życie to nie bajka.

Aravind Adiga zabiera czytelników w podróż do Indii, ale nie tych znanych z pięknych opowieści, w których ludzie są uduchowieni, dobrzy i otwarci na drugiego człowieka. Czytelnicy otrzymują brutalny obraz państwa, które ma niewiele wspólnego z moralnością....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To nie sa Indie rodem z folderu biura podróży, to są Indie o wiele ciekawsze, bo prawdziwe. Jak wygląda codzienność tych najbiedniejszych mieszkańców, czy mają szansę na lepsze warunki do życia i jaką cenę muszą za to zapłacić? Poznajcie fascynującą historię Balrama, którego droga do poprawy swojego bytu była... hmmm wyboista. Bardzo podoba mi się język, jakim pisze Aravind Adiga, tak jakbym słuchła opowieści kogoś kogo dobrze znam. Komiecznie muszę sięgnąć po inne pozycje tego autora, no i oczywiście czekam na ekranizację.

To nie sa Indie rodem z folderu biura podróży, to są Indie o wiele ciekawsze, bo prawdziwe. Jak wygląda codzienność tych najbiedniejszych mieszkańców, czy mają szansę na lepsze warunki do życia i jaką cenę muszą za to zapłacić? Poznajcie fascynującą historię Balrama, którego droga do poprawy swojego bytu była... hmmm wyboista. Bardzo podoba mi się język, jakim pisze Aravind...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Poradni K.

Z czym Wam się kojarzą Indie? Z Maharadżą, słoniami, pałacami? Barwnymi sari i charakterystyczną bindi na czole kobiet? Z pięknymi budowlami w stylu Taj Mahal? Z Bollywoodem? Z Gandhim, Gurkhami, Nehru? Z dawną kolonią brytyjską? A może z zapachem curry i sosem tikka masala? Na pewno macie rację. Jednak Aravind Adiga pokaże Wam Indie „od kuchni”. Ten piękny kraj jest jak każdy inny na świecie, pełen sprzeczności, kontrastów i mrocznych stron.

Balram to biedak, któremu udało się poprawić swój los. Opisuje dokładnie swoją historię przez kolejne siedem nocy. Opowiada, jak to się stało, że został znanym i odnoszącym sukcesy przedsiębiorcą. „Mózg to wszystko, co ma na tym świecie człowiek myślący”. To znakomita historia. Wciągająca, mocna, mroczna, wstrząsająca i czasem aż za bardzo szczegółowa i dosadna. Historia pełna gniewu, frustracji i nagiej prawdy: „[…] dwa możliwe losy: zjesz albo zostaniesz zjedzony”.

Jeśli ktoś spodziewa się historii rodem z Bollywood, w której miłość skruszy każde serce, to niech od tej książki trzyma się z daleka. Balram snuje opowieść niezwykle smutną, brudną, przytłaczającą. O takich Indiach nie wspominają żadne przewodniki. Bieda, korupcja, prostytucja, bezprawie. Indyjski wielki brud, smród, smog, społeczne skrajności - od ogromnej nędzy umierającej pod mostami, po nadmierne bogactwo rozpychające brzuchy. Jeśli ktoś miał nieszczęście urodzić się w niskiej kaście, nie ma dla niego ratunku. Nasz bohater urodził się na wsi zapomnianej przez świat w kaście, która nie wróżyła mu sukcesu. Jako jedyny z rodziny nauczył się czytać i pisać. To już było ogromne osiągnięcie i powód do dumy. Nauczył się też prowadzić samochód. Z nikogo stał się prawie nikim. Awansował troszkę na drabinie społecznej, ponieważ został kierowcą bogacza. Jednak musiał być na każde zawołanie swojego pana. Odpoczywał w małym pokoju, dzieląc go z karaluchami i jaszczurkami, których panicznie się bał. Wśród biedoty stał się kimś, ale nie miał prawa wstępu do marketów, bo był tylko kierowcą. Markety są dla ludzi bogatych i wpływowych. Reszta musi się zadowolić targowiskami lub wyjadaniem ze śmietników.
Obserwacje otoczenia, życia, zrozumienie licznych sprzeczności i niesprawiedliwości społecznych doprowadziła Balrama nie tylko do wielkiego gniewu i na skraj wytrzymałości, ale i do decyzji, by zmienić swój byt. Czy jednak poprawa jakości życia usprawiedliwia kradzież i popełnienie zbrodni? Biały Tygrys sam stwierdził, że morderstwo pomogło mu stać się człowiekiem „Czy nie odniosłem sukcesu w walce, jaką powinien podjąć każdy biedak – w walce o to, by nie zbierać cięgów, jakie zbierał ojciec; by nie skończyć na stosie niedających się rozróżnić ciał gnijących w czarnym mule Matki Gangi?”. Czy naprawdę nie było dla niego innej alternatywy? Zapoznajcie się z jego historią, przeanalizujcie, wczujcie się w nią i wtedy spróbujcie znaleźć odpowiedź na to pytanie.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Poradni K.

Z czym Wam się kojarzą Indie? Z Maharadżą, słoniami, pałacami? Barwnymi sari i charakterystyczną bindi na czole kobiet? Z pięknymi budowlami w stylu Taj Mahal? Z Bollywoodem? Z Gandhim, Gurkhami, Nehru? Z dawną kolonią brytyjską? A może z zapachem curry i sosem tikka masala? Na pewno macie rację. Jednak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Okładka wydała mi się lekka przyjemna dla oka, opis z tyłu intrygujacy, a co kryje w środku Biały Tygrys?
To nieturytysczne oblicze Indi. Widzimy ten kraj z całkiem innej perspektywy. Wydaje mi się, ze nawet mając świadomosć kontrastów miedzy biedą a bogactwem, ta powieść może nieco zszokować. Historia napisana jest w formie listu zatutowanego do premiera Wen Jiabao. Barlam Hawai - nasz główny bohater to postać, kt®óy zachwyca - determinacją, sprytem, dążeniem do celu i przeraża. Jest Służącym i mordercą... Nie chciał być niezauważalnym śmieciem na ulicach ze słuzacego chciał stać się panem. A to kosztuje.
Ale poza tym facynującym mrocznym wątkiem, mamy tu opowieść o człowieczeństwie - jak pozostać człowiekiem w bezdusznym świecie. Mocne!

Okładka wydała mi się lekka przyjemna dla oka, opis z tyłu intrygujacy, a co kryje w środku Biały Tygrys?
To nieturytysczne oblicze Indi. Widzimy ten kraj z całkiem innej perspektywy. Wydaje mi się, ze nawet mając świadomosć kontrastów miedzy biedą a bogactwem, ta powieść może nieco zszokować. Historia napisana jest w formie listu zatutowanego do premiera Wen Jiabao....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Biały Tygrys to fascynująca i nieco mroczna historia urodzonego w biednej hinduskiej rodzinie Balrama Halwai. Opisuje jak osiągnął sukces w kraju pełnym biedy i głodu.
Książka napisana jest w formie listu zatutowanego do chińskiego premiera. Język autora jest ironiczny i dosadny. Balram nie zamiata niczego pod dywan. Porusza temat prostytucji, korupcji i innych niewygodnych tematów.
Warto przecztać z uwagi na świat jaki przedstawia nam autor, jest on całkiem inny od tego, który znamy. Ksiązka zdobyła nagrodę Bookera, wychodzi też ekranizacja Netflixa której zdecydowanie nie mogę się doczekać. Polecam.

Biały Tygrys to fascynująca i nieco mroczna historia urodzonego w biednej hinduskiej rodzinie Balrama Halwai. Opisuje jak osiągnął sukces w kraju pełnym biedy i głodu.
Książka napisana jest w formie listu zatutowanego do chińskiego premiera. Język autora jest ironiczny i dosadny. Balram nie zamiata niczego pod dywan. Porusza temat prostytucji, korupcji i innych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fascynująca opowieść o próbie utrzymania człowieczeństwa, złości na system, w którym przyszło żyć głównemu bohaterowi. Nie jest to opowieść o Indiach z pocztówki, a prawdziwa, okrutna realność. Bardzo polecam, szczególnie fanom naprawdę dobrej literatury!

Fascynująca opowieść o próbie utrzymania człowieczeństwa, złości na system, w którym przyszło żyć głównemu bohaterowi. Nie jest to opowieść o Indiach z pocztówki, a prawdziwa, okrutna realność. Bardzo polecam, szczególnie fanom naprawdę dobrej literatury!

Pokaż mimo to

Adiga, pisarz indyjski ze stanu Karnataka, zamiast siedzieć w Indiach i pisać w języku kannada, pojechał sobie do Australii i tam daje upust swym pisarskim pasjom w języku angielskim, czyli niezbyt oryginalnie.
Moje grymaszenie nie zmienia jednak faktu, że to bardzo dobry pisarz. Napisał po brzegi naładowaną znaczeniem i dobrze skonstruowaną historię zarówno geograficznie, jak i przesłaniem umiejscowioną w Indiach, w Indiach jako całości kulturowej i politycznej.
Możliwe są różne interpretacje tego utworu. Jedna z nich mówi, że w ojczyźnie autora zachodzi zmiana światopoglądu, w wyniku której Hindusi ze skrępowanych bezlitosnymi więzami obyczajowości i niepisanego kodeksu moralnego zamieniają się w krwiożercze bestie bez litości i sumienia.
Wg innego rozumienia powieść pokazuje, jak w Indiach przebiega przejście od społeczeństwa tradycyjnego do czegoś amerykokształtnego, gdzie liczy się pieniądz i pozycja majątkowa, a reszta furda! Taki sam proces przebiegł w wielu miejscach na świecie, także w naszej części świata.
Jak to oceni czytelnik, co z tego odniesie do siebie, swojego miejsca na Ziemi, to już osobna sprawa. I to właśnie świadczy o kunszcie Adigi - powieść jest lokalna, a jednocześnie bez wątpienia uniwersalna.

Adiga, pisarz indyjski ze stanu Karnataka, zamiast siedzieć w Indiach i pisać w języku kannada, pojechał sobie do Australii i tam daje upust swym pisarskim pasjom w języku angielskim, czyli niezbyt oryginalnie.
Moje grymaszenie nie zmienia jednak faktu, że to bardzo dobry pisarz. Napisał po brzegi naładowaną znaczeniem i dobrze skonstruowaną historię zarówno geograficznie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kajdany, w które zakuwa nas mentalność, światopogląd i pozycja materialna, przynależność rasowa. Kolejna książka, która pokazuje, że Indie to nie tyle, jak wielu się wydaje, miejsce uduchowione lecz kraj umierający z głodu, agresji, braku szacunku wobec innych jak i siebie. Jak z mroku, "ciemności", biedy może wyrwać się zwykły człowiek, któremu nie sprzyja szczęście. Co można wybaczyć i zrozumieć wziąwszy pod uwagę okoliczności. Czy jesteśmy skazani na swój los.
Przede wszystkim część wątków nawiązuje do kultury Indii, podziału kastowego i nierówności społecznej gdzie większość ludzi jest wykorzystywana i zastraszana przez majętną większość.
Z drugiej strony uniwersalność wątku pokazującego szeroki wachlarz możliwości i główne pytanie czy skorzystanie z moralnie wątpliwych lub zakazanych rozwiązań w przypadku skazania na skonanie z ubóstwa i głodu może usprawiedliwić rozbój. Jak powstaje nienawiść w człowieku i jak ją pielęgnuje otoczenie.

Kajdany, w które zakuwa nas mentalność, światopogląd i pozycja materialna, przynależność rasowa. Kolejna książka, która pokazuje, że Indie to nie tyle, jak wielu się wydaje, miejsce uduchowione lecz kraj umierający z głodu, agresji, braku szacunku wobec innych jak i siebie. Jak z mroku, "ciemności", biedy może wyrwać się zwykły człowiek, któremu nie sprzyja szczęście. Co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wszystkie wydane po polsku książki Adigi ustawiłem na półce już dawno, no i stały sobie i ładnie, bo kolorowo, wyglądały. Czytać je zamierzałem w jakiejś przyszłości niedookreślonej, bo, myślałem sobie, co to za indyjska literatura, jeśli pisze ją po angielsku emigrant, zapewne z myślą o czytelnikach w Ameryce czy w innej Australii.
No i któryż to już raz byłem w błędzie...
Biały Tygrys to świetnie napisana powieść o najprawdziwszych, niczym nie podkolorowanych, a wręcz przeciwnie - bo pokazanych od jak najgorszej strony Indiach. Pięknoduchy i ci wierzący we wszechobecną tam duchowość Indii, ci przekonani o dobroci i miłości wpisanych w indyjską mentalność, koniecznie niech przeczytają tę książkę. Wiadomo powszechnie (choć do wielu ta prawda nie dociera), że Indie są najbardziej rasistowskim społeczeństwem świata. Uprzedzone do czarnych amerykańskie południe czy nieprzyznający Murzynom prawa do miana człowieka Afrykanerzy w RPA to łagodne, miłujące pokój baranki w porównaniu z Hindusami. Rozwarstwienie kastowe powoduje, że właściwie każdy może kogoś traktować jako niższego i każdy ma do czynienia z tymi, którzy jego samego tak traktują. A jednak Indie Adigi to kraj jeszcze straszniejszy. To kraj, w którym uczuciem królującym jest pogarda, jest absolutny brak szacunku wobec niższych, biedniejszych, mniej ważnych, i absolutna, pozbawiająca resztek godności ludzkiej służalczość wobec stojących wyżej w hierarchii społecznej. Autor z powieści uczynił studium człowieka, który w żaden sposób nie jest już w stanie znieść pogardy, która się na niego wylewa, który w żaden zwykły sposób nie potrafi tego skanalizować, więc znajduje inny sposób, nieoczywisty, także straszny, a jednak to właśnie okazuje się wyzwoleniem z mąk człowieka maltretowanego psychicznie, a w Indiach prawie wszyscy są tak traktowani. O dziwo, tylko takim czynem można było zmazać odium bycia nikim, a bez zmazania go życie nie byłoby możliwe. Autor zdaje się udowadniać, że jedną z najbardziej niszczących i człowieka, i społeczności emocji jest właśnie pogarda, lekceważenie, nieokazywanie szacunku. Nie jesteśmy w stanie żyć w takich warunkach, ani w Indiach, ani nigdzie indziej, czy ta pogarda pojawia się w rodzinie, w pracy, w społeczności lokalnej czy w całym kraju. Zatem nie wirusy nas zabijają i nie głód, lecz pogarda dla naszej godności.
Tę powieść trzeba przeżyć w sobie. Koniecznie.
A Indie są fascynującym miejscem na Ziemi, mimo wszystko, a może także dlatego.

Wszystkie wydane po polsku książki Adigi ustawiłem na półce już dawno, no i stały sobie i ładnie, bo kolorowo, wyglądały. Czytać je zamierzałem w jakiejś przyszłości niedookreślonej, bo, myślałem sobie, co to za indyjska literatura, jeśli pisze ją po angielsku emigrant, zapewne z myślą o czytelnikach w Ameryce czy w innej Australii.
No i któryż to już raz byłem w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chyba nie rozumiem fenomenu tej książki.

Chyba nie rozumiem fenomenu tej książki.

Pokaż mimo to