Ciekawa wersja legend i to nie oklepanych, niektórych nawet nie znanych. Polecam

Ciekawa wersja legend i to nie oklepanych, niektórych nawet nie znanych. Polecam

Nie ukrywam, że liczyłem na więcej. Książka stanowi po prostu zbiór baśni i legend, być może w większości mało znanych. W rzeczywistości, są one całkiem przeciętne, nie wyróżniają się niczym niezwykłym. Co prawda, autor starał się opowiedzieć je „po swojemu”. Do każdej stara się wprowadzić element fabularny, chociaż częściowo odbiegający od typowego dla tego rodzaju, zwykłego opowiadania. Kreuje bohaterom wyglądy, stwarza im dialogi i podaje dziesiątki niepotrzebnych informacji. Tak naprawdę, nie czyni ich to bardziej ciekawymi, a może i jedynie pogarsza sytuacje. Po trzeciej bajeczce czytelnik zdaje sobie sprawę, że każdy pozytywny bohater będzie miał czuprynę( w pewnym momencie zacząłem ich liczyć) zaś każda kobieca, pozytywna postać (w końcu negatywne są szkaradne) musi być najpiękniejsza na świecie. Może i jest w tym coś bajkowego, ale jeżeli idziemy w opowiadanie historii to nie idziemy znowuż w bajki: takie znajdziemy w książkach dla dzieci zaś ta pozycja, jak już ktoś zauważył, do takich nie należy.
Pomijając te uwagi, ciężko oceniać wszystkie zebrane legendy całością. Jedne podobały mi się bardziej, inne mniej. Pierwszą, która naprawdę zapadła mi w pamięć, była ta o Madejowym Łożu. „Latający Mnich”, „Trąbka Gra Umarlaki Tańcują” i „Córka Utopców” też nawet przypadły mi do gustu. Do najgorszych moim zdaniem należały „Ali i Wampir”, „Łyskowski pan i jego pies” i „Łzy Upiora”. Najbardziej zawiodłem się na reinterpretacji historii o Duchy Gór. Bazując na, wbrew pozorom tragicznej opowieści o złamanym sercu i odrzuceniu dostajemy jakąś dziwną, okrojoną w niepotrzebnych miejscach parodię mitu o Erosie i Psyche z wyraźnym wskazaniem winnego, z jakimś dziwnym przedłużeniem wziętym znikąd, ponikąd. Reszta bajek była po prostu nijaka. Przykładowo tytułowy „Pocałunek Panny Wodnej”, którego nawet pomimo, że czytałem na końcu, dwa dni temu, to nie pamiętam za grosz.

Nie ukrywam, że liczyłem na więcej. Książka stanowi po prostu zbiór baśni i legend, być może w większości mało znanych. W rzeczywistości, są one całkiem przeciętne, nie wyróżniają się niczym niezwykłym. Co prawda, autor starał się opowiedzieć je „po swojemu”. Do każdej stara się wprowadzić element fabularny, chociaż częściowo odbiegający od typowego dla tego rodzaju,...

Bardzo chciałam, żeby ta książka była dobra. Teoretycznie trafia w moje gusta idealnie: tematyka legend i to lokalnych, do tego ładna oprawa zapowiadały dobrą lekturę. Niestety zawiodłam się okrutnie. Nie pasował mi język użyty w książce (momentami były przytaczane suche fakty, jak np wiek w którym dana historia się dzieje, czy wymiary jeziora podane w kilometrach - bez użycia choć trochę stylizowanych wstawek) a ilustracje bodaj dwa razy miały cokolwiek wspólnego z treścią opowieści. Co chwilę możemy czytać o tym jak paskudne są jakieś złe kobiece postaci o obwisłych piersiach (obwisłe piersi były wspomniane chyba w pięciu czy sześciu pierwszych opowiadaniach, później mieliśmy trochę od nich wytchnienia). Nic ciekawego i nowego nie znalazłam w znanych mi wcześniej legendach, a nowe bardzo szybko uleciały mi z pamięci.
Być może oceniłabym tą pozycję łagodniej, gdyby nie wysokie oczekiwania. Małym plusem może być jakość wydania, bo szata graficzna może się podobać. Ale i tak książki zdecydowanie nie polecam.

Bardzo chciałam, żeby ta książka była dobra. Teoretycznie trafia w moje gusta idealnie: tematyka legend i to lokalnych, do tego ładna oprawa zapowiadały dobrą lekturę. Niestety zawiodłam się okrutnie. Nie pasował mi język użyty w książce (momentami były przytaczane suche fakty, jak np wiek w którym dana historia się dzieje, czy wymiary jeziora podane w kilometrach - bez...

Mam bardzo mieszane uczucia w stosunku do tej pozycji. Autor wybrał kilka historii/legend i rozbudowując je opowiedział je po swojemu na nowo. Jak w każdym zbiorze jedne historie podobijają się bardziej inne mniej. Problem z większością polega na tym, że autor naprawdę świetnie pisze i bardzo ciekawie prowadzi fabułę człowiek się niesamowicie wkręca a zakończenie... pozostawia po sobie niedosyt. Człowiek w napięciu obgryza paznokcie co będzie dalej jak to się skończy a koniec... jest taki jak w legendzie. Niestety niektóre klechdy czy legendy lepiej jakby zostały w swej krótkiej zwięzłej formie.

Mam bardzo mieszane uczucia w stosunku do tej pozycji. Autor wybrał kilka historii/legend i rozbudowując je opowiedział je po swojemu na nowo. Jak w każdym zbiorze jedne historie podobijają się bardziej inne mniej. Problem z większością polega na tym, że autor naprawdę świetnie pisze i bardzo ciekawie prowadzi fabułę człowiek się niesamowicie wkręca a zakończenie......

Zacznę od fajnych rzeczy. To na pewno forma wydania. Twarda oprawa i ilustracje - przyznaję, że poleciałam na to mając już kilka książek od wydawnictwa BOSZ.

Autor odświeżył dawne historie ludowe twierdząc we wstępie, że pozostajemy w tyle za innymi krajami, których obywatele bardzo interesują się legendami, więc wziął się za nasze.

Na początku styl pisania był ok, potem zaczęłam się krzywić. Pan Jerzy na pewno potrafi pisać o brutalności, dokładnie opisywał bicie, torturowanie, samobójstwa, zabijanie zwierząt jak i ludzi. To nie jest łagodna książka jak może sugerować piękna okładka i tym bardziej na pewno nie jest dla dzieci.
To nie są opowieści fantastyczne tylko tragiczne - w każdej ktoś ginie.

Poza tymi elementami wieje nudą w starodawnym klimacie kiedy postacie są przedstawiane z imienia i nazwiska, stanu cywilnego i zamieszkania.
Nie podobało mi się również to, że większość postaci to mężczyźni, a złe traktowanie kobiet i przedstawienie wyższości chłopów nad babami jest w pakiecie.

Opowiadania są niezapamiętywalne.

Zacznę od fajnych rzeczy. To na pewno forma wydania. Twarda oprawa i ilustracje - przyznaję, że poleciałam na to mając już kilka książek od wydawnictwa BOSZ.

Autor odświeżył dawne historie ludowe twierdząc we wstępie, że pozostajemy w tyle za innymi krajami, których obywatele bardzo interesują się legendami, więc wziął się za nasze.

Na początku styl pisania był ok, potem...

W środku znajdziemy aż 21 historii, mniej więcej podobnej długości. Zostały one napisane ciekawym i interesującym językiem, a autor dopowiada wiele szczegóły do podań i legend. Te są zwykle dość krótkie i lakoniczne pod względem treści, a w swojej książce autor rozbudował poszczególne historie do długości opowiadania. Uważam to za duży plus, ponieważ mamy okazję lepiej poznać historię i losy opisywanych bohaterów.

Mogłoby się wydawać, że Pocałunek panny wodnej będzie idealną lekturą do czytania z trochę starszymi dziećmi, ale tak nie jest. Co prawda krew nie leje się tutaj strumieniami, ale jednak nie brak tutaj chwilami drastycznych i krwawych scen zabójstw, czy upiornych opisów różnych zjawisk nadprzyrodzonych. Warto jednak pamiętać, że takie właśnie najczęściej były legendy i autor przywraca im w ten sposób niejako ich brutalność i prawdziwy wydźwięk. W mojej ocenie nie jest to wcale wada, ale okładka i opis mogą sugerować, że książka nada się do czytania z dziećmi.

Większości opisywanych podań i legend nie znałem, więc była to dla mnie tym bardziej ciekawa i interesująca lektura. Na końcu natomiast autor umieścił dodatkowo bibliografię, dzięki której możemy sięgnąć po materiały z których korzystał i przeczytać więcej na temat poszczególnych historii. Zastanawia mnie tylko sam dobór legend i podań. Z tych bardzo znanych mamy praktycznie tylko tę o Popielu, a przecież pozostałe są niemniej interesujące i z pewnością niemniej fantastyczne, bo w końcu podtytuł tej książki to Opowieści fantastyczne oparte na polskich legendach.

Książka została wydana w takim samym formacie i stylu, co tytuły z serii Legendarz, a więc mamy twardą oprawę, gruby papier, a w środku kolorowe ilustracje. Ich autorką jest Magdalena Boffito - są one minimalistycznie i bardzo ładne. Jednak w moim odczuciu nie za bardzo pasują do opisywanej treści. Spodziewałem się zdecydowanie innych ilustracji, które pozwoliłyby lepiej poczuć klimat i nastrój opowiadań, a tak są tylko ozdobą, bardzo ładną, ale niestety niczym więcej.

Pocałunek panny wodnej to dobra i ciekawa książka, zawierająca opowieści fantastyczne oparte na polskich legendach i podaniach. Miło spędziłem czas z tą lekturą i mam nadzieję, że autor kiedyś sięgnie również po te bardziej znane historie.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję księgarni Gandalf.com.pl!

https://hrosskar.blogspot.com/2021/02/pocaunek-panny-wodnej-opowiesci.html

W środku znajdziemy aż 21 historii, mniej więcej podobnej długości. Zostały one napisane ciekawym i interesującym językiem, a autor dopowiada wiele szczegóły do podań i legend. Te są zwykle dość krótkie i lakoniczne pod względem treści, a w swojej książce autor rozbudował poszczególne historie do długości opowiadania. Uważam to za duży plus, ponieważ mamy okazję lepiej...

Wydaje mi się, że książka Jerzego Buczyńskiego mogłaby zainteresować starszych czytelników (tutaj muszę podkreślić, że "Pocałunek panny wodnej" z całą pewnością nie nadaje się dla dzieci - są tutaj dosyć obrazowe opisy zabójstw),którzy z legendami mieli stosunkowo niewielką styczność. Autor przedstawia nam wiele słowiańskich bestii i upiorów, bardzo przekonująco dowodząc, że na tle innych krajów również Polska ma się czym pochwalić. Mam jednak wrażenie, że bardziej zaawansowanym w tym temacie czytelnikom większą przyjemność sprawią inne książki wydawnictwa, jak chociażby "Atlas legend", "Leksykon dzikich kobiet" czy "Bestiariusze".

Wydaje mi się, że książka Jerzego Buczyńskiego mogłaby zainteresować starszych czytelników (tutaj muszę podkreślić, że "Pocałunek panny wodnej" z całą pewnością nie nadaje się dla dzieci - są tutaj dosyć obrazowe opisy zabójstw),którzy z legendami mieli stosunkowo niewielką styczność. Autor przedstawia nam wiele słowiańskich bestii i upiorów, bardzo przekonująco dowodząc,...

Książka napisana jak dla dziecka. Choć treść absolutnie nie dla dzieci. Nie podoba mi się ten styl pisania i konstrukcja historii. Nie oddaje ducha tych legend.

Książka napisana jak dla dziecka. Choć treść absolutnie nie dla dzieci. Nie podoba mi się ten styl pisania i konstrukcja historii. Nie oddaje ducha tych legend.