Świetna książka. Polecam Opolanom

Świetna książka. Polecam Opolanom

Z pewnością nie jestem jedynym fanem serii "Sekrety...", jednak do tej części podchodziłem wyjątkowo i ze szczególnymi oczekiwaniami, ze względu na niemal dwadzieścia pięć lat, które związały mnie z Opolem. Jakkolwiek oczywiste jest, że im wyższe oczekiwania, tym trudniej im sprostać, to ocena tej książki wciąż pozostaje niełatwa.

Z jednej strony, część rozdziałów to fantastyczna robota. Historie słynne ujęte z nieco innej perspektywy, a także przypadki i wydarzenia nieznane lub okryte mgiełką tajemnicy, nawet dla kogoś, kto zgłębiał sekrety stolicy Opolszczyzny przez ćwierć wieku. Szereg ciekawych faktów, lekkie pióro Autora, nieograne fotografie...

A z drugiej strony, pozostaje wrażenie nierównomiernie rozłożonych akcentów. O ile przewagę rozdziałów okołofestiwalowych można zrozumieć, bo wydarzenie to jest perłą w koronie Opola, tak bardzo szerokie potraktowanie pewnego relatywnie krótkiego okresu historycznego przed II wojną światową już trochę nuży. Zwłaszcza, że niektóre "sekrety" są zwyczajnie naciągane. Przede wszystkim przygody ludzi, którzy zasłynęli na świecie (awanturnika, którego bronił przed sądem Arthur Conan Doyle, działacza społecznego, który przemawiał tuż przed Martinem Luther Kingiem etc.). Ich perypetie niewątpliwie są fascynujące, ale ich związki z Opolem są jednak bardzo mgliste - ktoś się w późniejszej stolicy polskiej piosenki urodził i jeszcze jako dziecko wyjechał, ktoś inny mieszkał tam przez rok i na tym właściwie koniec...

I jest to trochę dojmujące, bo w ten sposób zabrakło miejsca dla przynajmniej kilku naprawdę nietypowych sekretów Opola, do których Autor albo nie dotarł, albo uznał je za mniej interesujące... O unikalnej windzie pater-noster jest bodaj jedno zdanie, o fascynującym akustycznym fenomenie w gmachu Dworca Głównego PKP nie ma nawet wzmianki. A jaki rozdział mógłby powstać o dziejach przemysłu cementowego na terenie Opola (dwanaście cementowni w granicach miasta!),o starych cmentarzach (tych przy ulicy Wrocławskiej, po których częściowo nie ma już dziś śladu i tych cholerycznych, po których wkrótce śladu nie będzie),o tajemnicach wyspy Pasieki i wyspy Bolko. O Dworcu Wschodnim, o domniemanych tunelach pod miastem, o obronie Opolszczyzny w 1998 roku, o Powodzi Tysiąclecia rok wcześniej, o zaułkach ulicy Krakowskiej ze "sklepem kolonialnym" na czele...

Może to subiektywne, ale w świetle tego wszystkiego, jeśli nie powstanie część druga "Sekretów Opola" (jak to stało się udziałem m.in. Wrocławia, Szczecina czy Łodzi),będę mieć poczucie niewykorzystanego potencjału. Chociaż to nadal solidna książka i ważny element serii.

Z pewnością nie jestem jedynym fanem serii "Sekrety...", jednak do tej części podchodziłem wyjątkowo i ze szczególnymi oczekiwaniami, ze względu na niemal dwadzieścia pięć lat, które związały mnie z Opolem. Jakkolwiek oczywiste jest, że im wyższe oczekiwania, tym trudniej im sprostać, to ocena tej książki wciąż pozostaje niełatwa.

Z jednej strony, część rozdziałów to...

Książka bardzo ładnie wydana.
Autor , w sposób prosty i trafiający do czytelnika , opisuje historię Opola i Opolszczyzny. Zaskakuje faktami.
Miła i trafiona lektura.

Książka bardzo ładnie wydana.
Autor , w sposób prosty i trafiający do czytelnika , opisuje historię Opola i Opolszczyzny. Zaskakuje faktami.
Miła i trafiona lektura.

Bardzo dobrze napisana rzecz. Gdyby nie błąd w druku dałbym 10/10. A tak tylko 9/10. Wiem, że to nie wina autora, ale...

Bardzo dobrze napisana rzecz. Gdyby nie błąd w druku dałbym 10/10. A tak tylko 9/10. Wiem, że to nie wina autora, ale...

Bardzo dobra książka. Autor zabiera nas w świat, który istniał jeszcze tak niedawno, ale wszystko zmieniło się tak bardzo, jakby minęły stulecia. Książkę czyta się tak, jakby oglądało się obrazy malowane słowami. Każdy rozdział to kolejny obraz. Książkę przeczytałem, bez odkładanie ją na później. Polecam.

Bardzo dobra książka. Autor zabiera nas w świat, który istniał jeszcze tak niedawno, ale wszystko zmieniło się tak bardzo, jakby minęły stulecia. Książkę czyta się tak, jakby oglądało się obrazy malowane słowami. Każdy rozdział to kolejny obraz. Książkę przeczytałem, bez odkładanie ją na później. Polecam.