Jak dotąd najsłabsza książka Bułyczowa jaką czytałem. Przegadana i naiwna. Kiepska jakość tłumaczenia potęguje wrażenie chaosu i niespójności akcji. Jedyną postacią która mnie zainteresowała jest obcy - Ron.

Jak dotąd najsłabsza książka Bułyczowa jaką czytałem. Przegadana i naiwna. Kiepska jakość tłumaczenia potęguje wrażenie chaosu i niespójności akcji. Jedyną postacią która mnie zainteresowała jest obcy - Ron.

Jedna ze słabszych pozycji Bułyczowa.
Przegadana i sztampowa do bólu.

Jedna ze słabszych pozycji Bułyczowa.
Przegadana i sztampowa do bólu.

Dla mnie Bułyczow zawsze będzie mistrzem. Tym razem zabiera nas do Tajgi w początkach XX wieku. Pewnie niemal każdy słyszał o meteorycie tunguskim. I to właśnie do niego nawiązuje "Tajemnica Orułganu". Czytając miałem wrażenie jakbym czytał o wyprawie Kulika nad Kamienną Tunguską a później o jego wysiłkach in situ. Opisy podróży po Lenie przywróciły widoki malowane przez Arsenjewa czy Fiedosjejewa. Uwielbiam Tajgę i Syberię. Niesamowite i niebezpieczne miejsce... Bułyczow całkiem udatnie opisuje nie tylko przyrodę ale i stosunki społeczne i etniczne: zesłańcy, Tunguzi, osadnicy i funkcjonariusze carscy.

Do tego wątek zaginionego kapitana Smitha, poszukującej go, wiernej córki oraz szczypta romansu (ojej). Wątki romantyczne są nieco naiwne ale to chyba zamierzone bo w swojej naiwności przypominają historię z początku XX wieku.

No tak, opis na okładce oraz sama okładka sugerują bardzo dużo. W każdym bądź razie Bułyczow nie skopiował tak po prostu historii o meteorycie tunguskim i ekspedycji Kulika. Wykorzystał je by opowiedzieć własną historię i by zastanowić się nad "kondycją rodzaju ludzkiego". Tak, też w dość naiwny sposób... ale wszystko wpisuje się w konwencję czasu. Zarówno autor jak i my, czytelnicy, doskonale wiemy w jaką stronę potoczyły się losy ludzkości. Więc czytamy i kiwamy głową. Autor pokusił się nawet o krótkie wspomnienie losów bohaterów zmielonych przez młyn dziejów.

Więc nie jest to wcale aż taka prosta i naiwna książeczka ;)

Dla mnie Bułyczow zawsze będzie mistrzem. Tym razem zabiera nas do Tajgi w początkach XX wieku. Pewnie niemal każdy słyszał o meteorycie tunguskim. I to właśnie do niego nawiązuje "Tajemnica Orułganu". Czytając miałem wrażenie jakbym czytał o wyprawie Kulika nad Kamienną Tunguską a później o jego wysiłkach in situ. Opisy podróży po Lenie przywróciły widoki malowane przez...

Super powieść taka przygodowo-fantastyczna ze skrzącym się humorem. Czyta się łatwo lekko i przyjemnie. Bardzo mi się podobała mało rosyjska więc nie była taka męcząca jak co poniektóre jego opowiadania, które bardzo mocno siedziały w radzieckiej otoczce. Ta powieść troszkę przypominała Osadę przez umieszczenie akcji na Syberii, w ciężkich warunkach. Bardzo podobała mi się postać obcego, już drugi raz pisarz decyduje, że obcy skoro już umieją się przemieszczać w odległe galaktyki nie mogą być źli i chcą dobrze dla gatunku ludzkiego. Bardzo podoba mi się przesłanie płynące z tej powieści mimo,że pisana jest w bardzo przystępnej formie a pomysł na fabułę jest dosyć prosty to powieść jest głęboka a dzięki akcentom humorystycznym Kir udowodnił, że można napisać fajny s-f, który nie jest bardzo skomplikowany.

Super powieść taka przygodowo-fantastyczna ze skrzącym się humorem. Czyta się łatwo lekko i przyjemnie. Bardzo mi się podobała mało rosyjska więc nie była taka męcząca jak co poniektóre jego opowiadania, które bardzo mocno siedziały w radzieckiej otoczce. Ta powieść troszkę przypominała Osadę przez umieszczenie akcji na Syberii, w ciężkich warunkach. Bardzo podobała mi się...

Książka dość ciekawa, czyta się ją przyjemnie, styl i poczucie humoru autora na najwyższym poziomie. Fabuła i środowisko są mocno hermetyczne, całość dzieje się na dość niewielkim obszarze. Styl pisania, bije na głowę Szwedzkich autorów. tutaj czuć talent i lata praktyki. Polecam bo warto zapoznać się z literaturą, która już niestety wymiera.

Książka dość ciekawa, czyta się ją przyjemnie, styl i poczucie humoru autora na najwyższym poziomie. Fabuła i środowisko są mocno hermetyczne, całość dzieje się na dość niewielkim obszarze. Styl pisania, bije na głowę Szwedzkich autorów. tutaj czuć talent i lata praktyki. Polecam bo warto zapoznać się z literaturą, która już niestety wymiera.

Tylko przez szacunek do autora i lekki styl daję 6 gwiazdek,fabuły starczyłoby i na 50 stron a tak trzeba się trochę pomęczyć. Sama historia nie zapewnia ani dobrej akcji ani ciekawego przesłania.

Tylko przez szacunek do autora i lekki styl daję 6 gwiazdek,fabuły starczyłoby i na 50 stron a tak trzeba się trochę pomęczyć. Sama historia nie zapewnia ani dobrej akcji ani ciekawego przesłania.

opowiastka fantastyczna, którą tak naprawdę mogłoby napisać zdolniejsze dziecko w gimnazjum...

opowiastka fantastyczna, którą tak naprawdę mogłoby napisać zdolniejsze dziecko w gimnazjum...