Mimo że książka ta w oryginale została wydana w 2020 roku i stawia pytania na które obecnie znamy już odpowiedź, warto ją przeczytać. Autor jest bardzo dobrze poinformowany, choć w mojej opinii nie do końca uczciwie obarcza dużą winą całej sytuacji księcia Williama. Książę Harry jest osobną jednostką i ponosi odpowiedzialność za swoje czyny, czy to z młodości, czy z dorosłości. Nikt nie kazał mu robić rzeczy za które trafiał na pierwsze strony gazet. Ponadto, w dorosłości sam, świadomie ustawia się z mediami i zarabia na kontraktach z nimi. Wieje więc niestety hipokryzją i powielaniem błędów matki, księżnej Diany.
Podsumowując, w mojej opinii autor nie odnosi się do rodziny królewskiej z należytym szacunkiem, jednak mimo to, warto jego opinię poznać.

Mimo że książka ta w oryginale została wydana w 2020 roku i stawia pytania na które obecnie znamy już odpowiedź, warto ją przeczytać. Autor jest bardzo dobrze poinformowany, choć w mojej opinii nie do końca uczciwie obarcza dużą winą całej sytuacji księcia Williama. Książę Harry jest osobną jednostką i ponosi odpowiedzialność za swoje czyny, czy to z młodości, czy z...

Historia opisana ze smakiem, bez krytyki i oceny, która należy wyłącznie do czytelników.

Historia opisana ze smakiem, bez krytyki i oceny, która należy wyłącznie do czytelników.

Niewątpliwie rodzina królewska od lat w brytyjskich sercach porusza głęboko ukryte emocje, choć Windsorowie nie prowadzą kampanii, która miałaby wywołać społeczne wstrząsy. Autor rzuca światło na relację braci z ciekawej perspektywy, gdyż William i Harry jawią się, jako dwie zupełnie różniące się od siebie jednostki. W książce nakreślone zostało szerokie tło historyczne, czytamy głównie o historiach, o których już słyszeliśmy, przy czym autor jest mocno stronniczy. Godnym uwagi jest fakt iż oprócz tytułowych bohaterów i ich rodziców przybliżone zostały także sylwetki pozostałych członków rodziny królewskiej. Ciekawy jest opis relacji Diany z Karolem, jej grze z mediami, w której być może realizowała swoją zemstę na przyszłym królu. Takim zachowaniem jednocześnie robiła synom ogromną krzywdę, choć jak twierdziła na chłopcach zależało jej bardziej niż na czymkolwiek innym na świecie. Tymczasem oboje rodzice sprawiali książętom ból, co z kolei spowodowało, iż niezwykle trudno było im dorastać w takiej toksycznej atmosferze, będąc nawet członkiem rodziny królewskiej. Wzajemne animozje sprawiły, iż bracia choć bardzo się kochali w pewnym momencie nie potrafili wznieść się ponad swoje ograniczenia jeśli chodziło o coś co był dla nich bardzo ważne. To z czasem spowodowało konflikt, a i przyczyniło się w ostateczności i doprowadziło do sensacyjnego Megxitu. Warto zauważyć, iż jak pokazały echa konfliktów poprzednich pokoleń, schemat był zawsze taki sam. Polecam, bo to generalnie ciekawa książka, choć jak dla mnie to minie z pewnością trochę czasu zanim sięgnę po kolejny wolumen o tej rodzinie.

Niewątpliwie rodzina królewska od lat w brytyjskich sercach porusza głęboko ukryte emocje, choć Windsorowie nie prowadzą kampanii, która miałaby wywołać społeczne wstrząsy. Autor rzuca światło na relację braci z ciekawej perspektywy, gdyż William i Harry jawią się, jako dwie zupełnie różniące się od siebie jednostki. W książce nakreślone zostało szerokie tło historyczne,...

Obiektywna ocena sytuacji. Warto przeczytać.

Obiektywna ocena sytuacji. Warto przeczytać.

Jestem fanem monarchii brytyjskiej ale nie tylko.
Ta książka nie wniosła nic ciekawego w mój pogląd na temat sporu braci.
Na dodatek ciężko się czyta....

Polecam tym, którzy nie są fanami monarchii a chcieliby poznać braci i ich konflikt.

Jestem fanem monarchii brytyjskiej ale nie tylko.
Ta książka nie wniosła nic ciekawego w mój pogląd na temat sporu braci.
Na dodatek ciężko się czyta....

Polecam tym, którzy nie są fanami monarchii a chcieliby poznać braci i ich konflikt.

W ciekawy i interesujący sposób przedstawia większość bohaterów z rodziny królewskiej.

W ciekawy i interesujący sposób przedstawia większość bohaterów z rodziny królewskiej.

Ciekawa historia

Ciekawa historia

"Nie widujemy się teraz tak często jak kiedyś... Jako bracia mamy lepsze i gorsze dni, sami rozumiecie."
(książę Harry, 1 października 2019)

Rodzina królewska zazwyczaj budzi skrajne emocje i odczucia- jedni ją kochają, drudzy szczerze jej nienawidzą.
Ja należę do tej pierwszej grupy i ci, którzy znają mnie osobiście wiedzą, jak wielką fanką tej rodziny jestem- szczególnie nieżyjącej księżnej Diany i jej syna księcia Harry'ego. Zdaję sobie sprawę, jak bardzo te dwie postacie są kontrowersyjne i to one zazwyczaj są obarczane za większość kłopotów rodziny królewskiej. Ale czy na pewno tylko one są winne?
Mam wrażenie, że autor tej pozycji pomimo swojego statusu na dworze królewskim (jest kronikarzem rodziny i konsultantem serialu "The Crown"),nie jest zbyt obiektywny w swej ocenie, zarówno samych postaci jak i wydarzeń, w których biorą one udział (chyba że to kwestia tłumaczenia, wtedy to inna para kaloszy),i co ważniejsze nie wskazuje tutaj jednoznacznej przyczyny rozłamu w rodzinie. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że jest to bardziej złożony problem, każda ze stron ma swoje racje, każdą z nich swe poczynania motywuje dobrem rodziny (swojej własnej, nie "Firmy"),i dla nas zwykłych obserwatorów, prawdziwe motywy (o ile ten rozłam naprawdę jest faktem) zostaną na zawsze w sferze domysłów.
W rozdziałach poświęconym relacjom między braćmi autor (w moim odczuciu) zdecydowanie staje po stronie starszego z braci- przyszłego króla- stawiając równocześnie Harry’ego na przegranej pozycji, i stara się udowodnić, że wszystko jest winą tylkom jednego z nich, nie mając nic do zarzucenia drugiemu, przy okazji stawiając go w idealnym świetle. Czy jest to zabieg celowy, by Harry został odebrany jako pałacowy błazen? Niejednokrotnie odniosłam takie wrażenie, z resztą nawet mogę się z tym zgodzić, bo reputację jednego trzeba chronić za wszelką cenę jako następcę, a drugi w ostateczności mógł wziąć na siebie winę i być powodem do śmiechu, odwracając tym samym uwagę od głównego zainteresowanego.
Jak to bywa w każdej rodzinie, zdarzają się niedomówienia niesnaski i nieporozumienia, ale czasami trudno przejść nad tym do porządku dziennego, i w tym miejscu doskonale rozumiem postawę Harry'ego, a zarzuty o rasizm rodziny w stosunku do Megan i małego Archiego popieram- nie mają one prawa bytu.

"Bitwa braci..." nie jest jednak książką dotyczącą tylko książąt i ich relacji. Autor dość dokładnie przybliża życiorysy także innych postaci- nie są to jednak typowe biografie z suchymi danymi i milionem dat, które za chwilę zapomnimy, przez co książkę czyta się naprawdę przyjemnie.
Autor pisze o małżeństwach, zarówno o Diany i Karola, jak i małżeństwach książąt, przytacza anegdoty z ich dzieciństwa i wczesnej młodości, opowiada o służbie wojskowej i pierwszych miłościach, o aferach i skandalach, które w tej rodzinie zdarzają się nad wyraz często- w tym miejscu mam także na myśli księcia Andrzeja i jego aferki oraz ciemne powiązania ;) Dokumentując to wszystko zdjęciami i (dość) zabawnymi i ironicznymi karykaturami.

Pomimo moich zastrzeżeń co do obiektywności autora, bardzo się cieszę, że ta książka trafiła w moje ręce. Dowiedziałam się kilku nowych rzeczy, zweryfikowałam wyobrażenia o życiu na królewskim dworze, jednak nadal czuję pewnego rodzaju niedosyt, co do prawdziwych motywów "megxitu".
Bardzo ciekawa pozycja dla osób, które mało interesują się rodziną Windsorów, dla bardziej "wciągniętych" przewidywalna i niewnosząca tak naprawdę niczego nowego.

Czy polecam?
Tak, książka przybliży kilka sylwetek członków rodziny, ale nie odpowie na pytanie o źródło rozpadu i konfliktu w rodzinie, tak szumnie zapowiedzianym w tytule.

"Nie widujemy się teraz tak często jak kiedyś... Jako bracia mamy lepsze i gorsze dni, sami rozumiecie."
(książę Harry, 1 października 2019)

Rodzina królewska zazwyczaj budzi skrajne emocje i odczucia- jedni ją kochają, drudzy szczerze jej nienawidzą.
Ja należę do tej pierwszej grupy i ci, którzy znają mnie osobiście wiedzą, jak wielką fanką tej rodziny...

"Bitwę braci" Roberta Lacey'a przeczytałam drugi raz. Pierwszy raz czytałam ten tytuł od razu po polskiej premierze, która miała miejsce niemal 2 lata temu. Czy moja opinia odnośnie książki zmieniła się podczas ponownej lektury?
Otóż nie. Nadal uważam, że ten tytuł warto przeczytać, bo rzuca światło na relację braci z ciekawej perspektywy, ale uważam za bardzo niesprawiedliwe to, że autor stara się obarczyć księcia Williama odpowiedzialnością za błędne decyzje, które podejmował Harry.
Lacey stawia bowiem tezę, że media wykreowały dwa wizerunki braci - Williama jako "niebieskookiego dziedzica", którego nieposzlakowaną opinię trzeba chronić za wszelką cenę oraz "błazna" Harry'ego, którego obwinia się za dosłownie wszystko. Jednakże to nie William kazał bratu upijać się do nieprzytomności, brać substancje psychoaktywne, wdawać się w bójki czy zakładać obraźliwy kostium na imprezę. To nie William kazał bratu obrzucać swoich kolegów z wojska rasistowskimi wyzwiskami. Harry do dziś nie nauczył się, że każda akcja ma swoją reakcję, czyny mają konsekwencje. Wbrew temu, co pisze Lacey uważam, że rodzina Harry'emu zbyt długo pobłażała...

Z perspektywy 2 lat od premiery książki widać też wyraźnie jedną rzecz - Harry był źródłem informacji do "Bitwy braci". W tekście są informacje, które mogły pochodzić tylko i wyłącznie od niego, co znajduje odzwierciedlenie w treści jego własnej książki "Ten drugi".
Na uwagę w "Bitwie braci" zasługują też fragmenty o relacji z Dianą. Księżna swoją grą z mediami być może realizowała zemstę na Karolu, ale jednocześnie robiła swoim synom ogromną krzywdę, której konsekwencje widoczne są nawet dziś.

"Bitwę braci" Roberta Lacey'a przeczytałam drugi raz. Pierwszy raz czytałam ten tytuł od razu po polskiej premierze, która miała miejsce niemal 2 lata temu. Czy moja opinia odnośnie książki zmieniła się podczas ponownej lektury?
Otóż nie. Nadal uważam, że ten tytuł warto przeczytać, bo rzuca światło na relację braci z ciekawej perspektywy, ale uważam za bardzo...

Książka napisana świetnym językiem. Czyta się bardzo bardzo przyjemnie. Jedna z ciekawszych o tej tematyce.

Książka napisana świetnym językiem. Czyta się bardzo bardzo przyjemnie. Jedna z ciekawszych o tej tematyce.