Drugi tom jest równie szczegółowy jak pierwszy. Część narracyjna przedstawia okres od ogłoszenia bezkrólewia po faktyczny upadek ruchu w wyniku I rozbioru wiosną i latem 1772 roku. Konopczyński śledzi również dalsze losy przywódców konfederacji i ich pobyt na emigracji, a także smutny żywot zesłańców syberyjskich. W porównaniu z pierwszym tomem nieco więcej tu szczegółów na temat działań militarnych, np. opisów bitew pod Bezdzieżem, Stołowiczami, Lanckoroną, czy zajęcia i obrony Krakowa. Część syntetyczna przedstawia ideologię konfederacji, jej prawa, skarbowość, piśmiennictwo, wojskowość, skład społeczny, nastawienie ludności do konfederatów oraz dziedzictwo ruchu i jego ocenę.

Niestety Konopczyński nie byłby sobą bez umieszczenia endeckich teorii spiskowych o masonach chcących upadku katolickiej Polski (str.672),"żydowskich pasożytach" (str.448),czy słowach pochwały pod adresem "rewolucji faszystowskiej" (str.510). Na szczęście tych brunatnych plam jest tu niewiele i występują głównie w ostatnich rozdziałach książki. Cała reszta to benedyktyńska praca ze źródłami i typowa historia narracyjna. Konopczyński słynął z wyśmienitego warsztatu, ponoć znał 14 języków, a dla potrzeb tej pracy przewertował archiwa w całej Europie. Niestety jego pisarstwo należy traktować podobnie jak prace historyczne wydawane w stalinizmie - należy przymknąć oko na oczywiste bzdury dyktowane zbrodniczą ideologią i skupić się na tym, co tutaj naprawdę wartościowe. Bo czy tego chcemy, czy nie, lepszej pracy o konfederacji barskiej jak dotąd nie napisano.

Drugi tom jest równie szczegółowy jak pierwszy. Część narracyjna przedstawia okres od ogłoszenia bezkrólewia po faktyczny upadek ruchu w wyniku I rozbioru wiosną i latem 1772 roku. Konopczyński śledzi również dalsze losy przywódców konfederacji i ich pobyt na emigracji, a także smutny żywot zesłańców syberyjskich. W porównaniu z pierwszym tomem nieco więcej tu szczegółów na...

O drugim tomie mógłbym napisać wszystko to co o pierwszym. Niemniej, ciekawy opis obrony Wawelu, porwania króla i I rozbioru.

Odbiór utrudniał mi jednak koszmarnie trudny język lektury. Zwłaszcza w końcowym rozdziale ,,Synteza". Fajny jest w nim opis wojska i pomocy zagranicznej. Jednak gdy była już mowa o podatkach, prawodawstwie i piśmiennictwie, to wymiękłem, czując się jak na jakimś wykładzie, gdzie profesor wznosi się na wyższy poziom abstrakcji.

Nie zmienia to jednak wszystko faktu, że drugi tom równie dokładny i szczegółowy jak pierwszy.

O drugim tomie mógłbym napisać wszystko to co o pierwszym. Niemniej, ciekawy opis obrony Wawelu, porwania króla i I rozbioru.

Odbiór utrudniał mi jednak koszmarnie trudny język lektury. Zwłaszcza w końcowym rozdziale ,,Synteza". Fajny jest w nim opis wojska i pomocy zagranicznej. Jednak gdy była już mowa o podatkach, prawodawstwie i piśmiennictwie, to wymiękłem, czując się...