Wciągnęłam się w tą serię. Nie jest to na pewno Noir crime, ale spokojny, nieśpieszny bardzo zachowawczy kryminał. Mimo to lubię te lekkie historie z kryminałem w tle.

Wciągnęłam się w tą serię. Nie jest to na pewno Noir crime, ale spokojny, nieśpieszny bardzo zachowawczy kryminał. Mimo to lubię te lekkie historie z kryminałem w tle.

Niewiele w tym noir ;)

Niewiele w tym noir ;)

Przeciętniak .

Przeciętniak .

Krótko, zwięźle i na temat. Chyba każda książka z tej serii jest w takim samym tonie. Raczej nie oczekuję, że kolejne przyniosą jakąś niespodziankę. Ot, taka historyjka do posłuchania podczas prac domowych.

Krótko, zwięźle i na temat. Chyba każda książka z tej serii jest w takim samym tonie. Raczej nie oczekuję, że kolejne przyniosą jakąś niespodziankę. Ot, taka historyjka do posłuchania podczas prac domowych.

Kolejna szybko rozwiązana sprawa kryminalna. Wszystko dzięki zgranemu zespołowi detektywów komisarz Agnes Hillstrom i jej asystentowi Otto Vang. Oni uzupełniają się wzajemnie, wspierają się i lubią. Prosty motyw dziwnego morderstwa. Polecam jak chcecie coś na szybko i bez powikłań. Tutaj jest tak prosto, że nawet Ikea wyraża swój podziw dla stylu. :)

Kolejna szybko rozwiązana sprawa kryminalna. Wszystko dzięki zgranemu zespołowi detektywów komisarz Agnes Hillstrom i jej asystentowi Otto Vang. Oni uzupełniają się wzajemnie, wspierają się i lubią. Prosty motyw dziwnego morderstwa. Polecam jak chcecie coś na szybko i bez powikłań. Tutaj jest tak prosto, że nawet Ikea wyraża swój podziw dla stylu. :)

Trzecia część duńskiej serii noir crime autorstwa Larsa Kjædegaarda.Sześćdziesięcio dwuletnia Marianne Holmegaard zostaje znaleziona martwa w swoim kopenhaskim mieszkaniu. Agnes Hillstrøm i jej asystent Otto Vang przesłuchują sąsiadów, ale nie przynosi to żadnych rezultatów. ...

Trzecia część duńskiej serii noir crime autorstwa Larsa Kjædegaarda.Sześćdziesięcio dwuletnia Marianne Holmegaard zostaje znaleziona martwa w swoim kopenhaskim mieszkaniu. Agnes Hillstrøm i jej asystent Otto Vang przesłuchują sąsiadów, ale nie przynosi to żadnych rezultatów. ...

Ta recenzja pasuje do całego cyklu , więc powtórzę ją dla wszystkich jego tytułów .
Jeżeli ktoś spodziewa się mrocznej skandynawskiej powieści kryminalnej , to bardzo się rozczaruje . Seria z komisarz Agnes Hillstrøm przypomina raczej powieści Agathaty Christie niż Nesbø . Główna bohaterka , to już niemłoda policjantka z dużym doświadczeniem , która bardziej polega na swoich przeczuciach i szczęściu , niż na dedukcji i logice . Jest na swój sposób oryginalna , ale nie irytująca , można się z nią nawet zaprzyjaźnić . Jej współpracownicy również raczej budzą sympatię , ale podobnie jak ona , są mało wyraziści , jakby przygaszeni . Nic też dziwnego , że ich dialogi są nudnawe , fabuła również nie pędzi , a na zaskakujące zwroty akcji nie ma co liczyć . Tę i pozostałe książki z cyklu porównałbym do taboretu kuchennego zrobionego przez cieślę ; niby spełnia swoją rolę , bo usiąść można i drzazgi w tyłek nie wchodzą , ale brak mu stolarskiej lekkości wykonania i artyzmu snycerza .

Książkę czyta się dość dobrze choć jest bardzo przeciętna .

Ta recenzja pasuje do całego cyklu , więc powtórzę ją dla wszystkich jego tytułów .
Jeżeli ktoś spodziewa się mrocznej skandynawskiej powieści kryminalnej , to bardzo się rozczaruje . Seria z komisarz Agnes Hillstrøm przypomina raczej powieści Agathaty Christie niż Nesbø . Główna bohaterka , to już niemłoda policjantka z dużym doświadczeniem , która bardziej polega na...

Przyznam się, że coś w tej serii jest ciekawego.
Pierwszy tom to istna masakra a drugi mało wciąga jednak ciągle mam ochotę na więcej.
Trzeci tom daje trochę więcej możliwości Ottonowi. Jest go tu więcej jednak pod koniec książki jego wątek skupia się na kłótniach z Agnes. A co do Agnes. Skończyła na dobre z telepatycznymi mocami i zaczęła myśleć. Brakowało mi w tej książce opisów pomieszczeń. Większość fabuły została wytłumaczona pod koniec książki. Trudno jest się domyślić kto jest mordercą właśnie przez brak opisów. Jednak książka minęła mi bardzo szybko i przyjemnie

Przyznam się, że coś w tej serii jest ciekawego.
Pierwszy tom to istna masakra a drugi mało wciąga jednak ciągle mam ochotę na więcej.
Trzeci tom daje trochę więcej możliwości Ottonowi. Jest go tu więcej jednak pod koniec książki jego wątek skupia się na kłótniach z Agnes. A co do Agnes. Skończyła na dobre z telepatycznymi mocami i zaczęła myśleć. Brakowało mi w tej książce...

Całkiem fajny kryminał. Krótki, zwięzły bez zbytecznych wtrętów, słowotoku, mającego zapełnić jak najwięcej stron. Jest morderstwo, śledztwo, rozwiązanie zagadki. Czego chcieć więcej? Polecam jako całkiem sympatyczną lekturę rozrywkową.

Całkiem fajny kryminał. Krótki, zwięzły bez zbytecznych wtrętów, słowotoku, mającego zapełnić jak najwięcej stron. Jest morderstwo, śledztwo, rozwiązanie zagadki. Czego chcieć więcej? Polecam jako całkiem sympatyczną lekturę rozrywkową.